ਰੀਟਾ ਸਵੇਰ ਦੇ ਅੱਠ ਗ੍ਰਾਹਕ ਭੁਗਤਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਪਾਣੀ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੀ ਹੋਇਆ।ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਠੰਡੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਸੀ, ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਰਸ਼ ਇੰਝ ਹੀ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਛੁੱਟੀ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਮਗਰਲੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।ਅੱਜ ਨੀਤੂ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਸੀ।ਮਾਲਿਕ ਬਿਨਾਂ ਦੱਸੇ ਛੁੱਟੀ ਲੈਣ ਤੇ ਖਿਝ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਬਾਕੀ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਰੱਖੀ ਸੀ।ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਪੰਜ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਥੱਕੀ ਹਾਰੀ ਹੋਈ ਉਸਨੇ ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਲਗਾਇਆ। ਚਾਹ ਮੰਗਵਾਈ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਛੋਟੂ ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲਗਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਫੋਨ ਤੇ ਫਟਾਫਟ ਉਸਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਚਾਹ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਤੇਜ਼ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਤੇਜ਼ ਪੱਤੀ ਵਾਲੀ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦਾ ਕਾਲਜਾ ਮੱਚ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਥੱਕੇ ਹੋਏ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਡੋਜ਼ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ। #HarjotDiKalam ਛੋਟੂ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੀ ਲਿਬੜੀ ਕਮੀਜ਼ ,ਖਿਸਕਦੀ ਪੈਂਟ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚਮਕ ਉੱਠੀਆਂ।ਜਦੋਂ ਇਨਸਾਨ ਕੋਲ ਨਾਮ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮੌਜ਼ੂਦ ਨਾ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਹ ਅਣਜਾਣੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲੱਭਦਾ ਹੈ।ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਵੀ ਛੋਟੂ ਨਿੱਕੇ ਭਰਾ ਵਰਗਾ ਲਗਦਾ।ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਸੋਚ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਨਵੀਂ ਪੈਂਟ ਸ਼ਰਟ ਦਵਾਉਣ ਲਈ।ਅੱਜ ਫੇਰ ਆਖਿਆ।”ਕੱਲ੍ਹ ਦੁਪਹਿਰੇ ਆਈ ,ਤੈਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦਵਾ ਕੇ ਲਿਆਵਾਂਗ਼ੀ।””ਜਬ ਵੀ ਆਤਾ ਹੂੰ ਆਪ ਸ਼ਿਫਟ ਮੇਂ ਹੋਤੇ ਹੋ “”ਕੱਲ੍ਹ ਪੱਕਾ ਇੱਕ ਵਜੇ ਆਈ ,ਆਪਾਂ ਚੱਲਾਂਗੇ।”ਹਲੇ ਚਾਹ ਦੀ ਇੱਕ ਘੁੱਟ ਭਰੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਮੈਡਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਾਂਗ ਭੱਜੀ ਆਈ।”ਛੇਤੀ ਕਰੀਂ ਗ੍ਰਾਹਕ ਆਇਆ ਹੈ…..ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕੌਣ ਕੌਣ ਹੈ ਮਸਾਜ਼ ਲਈ “.”ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾ ਦੇਵੋ ….” ।”ਹੋਰ ਕੋਈ ਵਿਹਲੀ ਨਹੀਂ ਇਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਤੇ ਗੁਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ.”ਉਹ ਚਾਹ ਦਾ ਘੁੱਟ ਛੱਡਕੇ ਉਂਝ ਹੀ ਤੁਰ ਪਈ।ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਸਾਈਡ ਤੋਂ ਦੇਖਿਆ ਕੋਈ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਲਾ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਫਿਰ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਗੁਰੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗਿਓ ਲੰਘੀ, ਅਗਲੀ ਵਾਰੀ ਉਸਦੀ ਸੀ।ਇੰਝ ਬੰਦਿਆ ਅੱਗਿਓ ਲੰਘ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਕਰਦੇ ਵਖ਼ਤ ਉਹਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਚਪਨ ਚ ਕਿਸੇ ਘਰੇ ਵਿਕਦੀ ਮੱਝ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ।”ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇੰ ਮੈਂ ਔਰਤ ਨਾ ਹੋਵਾਂ ਮੱਝ ਹੋਵਾਂ ਜਿਸਦਾ ਸੰਗਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਫਿਰ ਤੋਰ ਕੇ ਵਪਾਰੀ ਦੇਖਦਾ ਕਿ ਸੌਦਾ ਕਰੀਏ ਜਾਂ ਨਾ “।ਉਹ ਗੁਰੀ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਬੋਲੀ।”ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਹਲੇ ਡੋਕੇ ਕਰਕੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੇ ਕਿ ਥਣਾਂ ਦੀ ਧਾਰ ਕੈੜੀ ਆ ਕਿ ਨਰਮ “।ਗੁਰੀ ਕੋਲ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਦੋ-ਅਰਥੀ ਜੁਆਬ ਹੁੰਦਾ ।ਜਿੱਦਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸ਼ਨ ਚ ਉਹ ਸੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸੱਲੀ ਲਈ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਹਲਕਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੋ ਤਰੀਕਾ ਸੀ।”ਬੰਦਿਆ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਕਾਂ ਵਰਗੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਹੁੰਦੀ ਏ, ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਝਾਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ……”।ਤਦੇ ਮੈਡਮ ਆਈ ਤੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ।”ਤੈਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ”।”ਕਿਹੜੀ ਸਰਵਿਸ ਦੇਣੀ ਆ ?””ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਜਿਹੜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਰਦੀ ਆ ਇਹ ਕੁੜੀ ਉਹ ਕਰ ਦਵੇ,ਪੈਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ,ਮੈਂ ਬਾਲੀਨੀਜ ਆਖ ਦਿੱਤੀ ਏ ,ਤੂੰ ਜਿਹੜੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਦਵੀ।””ਆਹੋ ਥਾਈ ਤੇ ਬਾਲੀਨੀਜ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਜਿਹਨੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਲੁੱਟ ਲਵੋ ਅਗਲਾ ਦਿੱਲੀ ਨਾ ਟੱਪਿਆ ਹੋਏ ਕੀ ਪਤਾ ਲੱਗਣਾ ਕੀ ਛੈਅ ਹੈ”।ਰੀਟਾ ਮਨੋਂ ਮਨੀ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਦੀ ਹੋਈ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਗਈ।ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਅੱਧਖੜ ਉਮਰ ਦਾ ਬੰਦਾ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਉ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਵੀ ਕੁਝ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਹੀ ਹੋਣਾ।ਨਿੱਕੀ ਟੋਕਰੀ ਚ ਪਾਏ ਸਮਾਨ ਨੂੰ ਕੋਲ ਰੱਖ ਕੇ ਉਹਨੇ ਬੋਲਿਆ,” ਸਰ ਚੇਂਜ ਕਰਕੇ ਲੇਟ ਜਾਓ”।ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਈ।ਗਰਮ ਚਾਹ ਕੋਸੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਮੂੰਹ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸੁਆਦ ਹੀ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਜੀਭ ਤੇ ਸਾੜ ਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੋਏ ਉਹਨੂੰ ਚਾਹ ਪਸੰਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ ।ਹੁਣ ਮੂੰਹ ਸਿਰਫ ਮਿੱਠੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ।5 ਕੁ ਮਿੰਟ ਉਡੀਕ ਕੇ ਉਹਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ। “ਸਰ ਚੇਂਜ ਕਰ ਲਿਆ ?” ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।”ਹਾਂ ” ਰੁੱਖੇ ਜਿਹੇ ਬੋਲ ਚ ਬੋਲਿਆ।ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਲੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੱਚੇ ਘੜੇ ਵਰਗਾ ਢਿੱਡ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਢਿਲਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਚ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਰੀਟਾ ਨੇ ਹੋਰ ਮੱਧਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਥੋੜੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਏਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਸੈੱਟ ਕਰ ਲਿਆ।”ਸਰ ,ਉਲਟਾ ਹੋਕੇ ਲੇਟ ਜਾਓ ।”ਉਸਨੇ ਓਦਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ।ਭਾਰੇ ਢਿੱਡ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਉਲਟਾ ਲੇਟਣਾ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਕੋਈ ਸਿਰਹਾਣਾ ਪੇਟ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਕੇ ਕੁੱਬ ਕੱਢ ਕੇ ਲੇਟਿਆ ਹੋਵੇ। ਮਨ ਚ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਰੀਟਾ ਮਨੋਂ ਮਨੀ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ।ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਉਸਨੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮਸਾਜ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਕੋਈ ਗ੍ਰਾਹਕ ਕਿੰਨਾ ਸਫ਼ਾਈ ਪਸੰਦ ਹੈ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਪੈਰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸਦੇ ਪੈਰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਸਾਫ਼ ਹੁੰਦੇ ਨਹੁੰ ਕੱਟੇ ਹੁੰਦੇ। ਉਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਸਫ਼ਾਈ ਪੱਖੋਂ ਪੂਰਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੇ ਪੈਰ ਵੀ ਇੰਝ ਸਾਫ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਹੋਣ। ਐਸੇ ਸਫਾਈ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਲਈ ਉਹ ਰੀਝ ਲਾ ਕੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਦੀ ਸੀ । ਜਿਸਦੇ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਹੀ ਮੈਲ ਉਤਰਦੀ ਸੀ , ਫਟਾਫਟ ਜੱਬ ਮੁਕਾਉਂਦੀ ਸੀ। #HarjotDiKalamਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਫਿਰ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਉਸਦੀਆਂ ਫਲੀਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫਿਰਨ ਲੱਗੀਆਂ। ਮਾਸ ਭਾਵੇਂ ਢਿਲਕ ਕੇ ਰੂਈ ਵਾਂਗ ਉਂਗਲਾ ਚ ਸਮਾਉਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਪਰ ਸਰੀਰ ਦੱਸਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿੱਕਰ ਦੇ ਸ਼ਤੀਰ ਵਾਂਗ ਸਖ਼ਤ ਤੇ ਦਰਸ਼ਨੀ ਰਿਹਾ ਹੋਣਾ। ਪਰ ਸਮੇਂ ਅੱਗੇ ਨਾ ਕਿੱਕਰ ਦੀ ਔਕਾਤ ਨਾ ਬੰਦੇ ਦੀ।ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਉਹ ਵੀ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਨਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਹੱਥ ਕੋਨਿਆਂ ਤੱਕ ਫਿਰਦੇ ਹੋਏ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਛੂਹ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ।ਦੋਂਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਹ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।”ਸਰ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਨਾਲ ਕਰਾਂ ਕਿ ਹਲਕਾ “ਇੰਝ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਬੋਲਣਾ ਉਸਨੂੰ ਔਡ਼ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ। ਗਲੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਹਿੰਟ ਦੇਕੇ “ਵਾਧੂ ਸਰਵਿਸ” ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ। ਇੰਝ ਉਹ ਮਸਾਜ਼ ਤੋਂ ਬੱਚ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਫਾਰਿਗ ਕਰਕੇ ਵਿਹਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ।”ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਨਾਲ ਕਰੋ “।ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਸਾਰਾ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਤੇ ਵੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਭੋਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਪੂਰਾ ਉੱਪਰ ਝੁਕਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਮੋਢਿਆਂ ਤੱਕ ਮਸੀਂ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸੀ।ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦਾ ਜਾਦੂ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।ਪਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਭੋਰਾ ਫ਼ਰਕ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਜਿਵੇੰ ਉਹ ਸਿਰਫ ਨਰਮ ਹੱਥਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।”ਸਰ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹੋ ਮਸਾਜ਼ “.”ਹਾਂ ,ਪਹਿੱਲੀ ਵਾਰ ਹੀ “”ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ “”ਮੇਰੀ ਚੌੜੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ ਹੈ”।”ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ “”ਬੱਸ ਸਭ ਕੁਝ ਹੀ ਕਰ ਲਈਦਾ ” ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਦਸਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ।ਗੱਲ ਮੁੱਕ ਗਈ ,ਓਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਈ। ਉਹ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰੀ । ਤੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ।ਮਸਾਜ਼ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤ ਲਈ ਵਰਤਦੇ ਸੀ । ਪੁੱਠੇ ਹੋਕੇ ਵੀ ਤੇ ਸਿੱਧੇ ਹੋਕੇ ਵੀ। ਐਸੇ ਹੀ ਵੇਲੇ ਹੱਥ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਕੋਲ ਛੁਹਾ ਦਿੰਦੇ ਜਾਂ ਪੇਟ ਕੋਲ ਟਿਕਾ ਕੇ ਉਂਗਲ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਨ ਲਗਦੇ।ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨਾ ਕੀਤਾ।ਜਦੋਂ ਸਿੱਧਾ ਹੋਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਸਿੱਧੀ ਉਸ ਬੰਦੇ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਗਈ।ਉਸਨੂੰ ਭੋਰਾ ਵੀ ਹਰਕਤ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਈ।ਸ਼ਾਇਦ ਬਲਬ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਫ਼ਿਊਜ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਜਾਂ ਕਰੰਟ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ਕਿ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਹੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਬੇਕਾਰ ਹਨ।ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਛਾਤੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚੋ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਹੋਏ ਪੇਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਸੀ। ਹੋਰਾਂ ਲਈ ਉਹ ਪੂਰੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਹੱਥ ਕਰੰਟ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋ ਜਾਏ ਇਸ ਲਈ ਫੇਰਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ। ਪਰ ਇਥੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਛਾਤੀ ਦੇ ਦੋਂਵੇਂ ਪਾਸੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚੜਦੀ ਜਵਾਨੀ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ। ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਇਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕੁਝ ਵੇਲੇ ਤੱਕ ਸਭ ਕੁਝ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਣ ਲਈ 32 ਨੰਬਰ ਲਗਾਉਣੀ ਹੀ ਪਿਆ ਕਰਨੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਉਹ ਮਨੋ ਮਨੀ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ। ਸ਼ਾਇਡ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਹਾਂ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਇਹੋ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਹਾ ਚੁੱਕਣ ਦਾ ਟਾਈਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ,ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਦੀ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ।ਪਰ ਬੰਦਾ ਹਲੇ ਵੀ ਲੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਫਿਰ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬੇਖ਼ੌਫ਼ ਹੋਕੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। ਜਦੋੰ ਉਹ ਹੱਥ ਘੁਮਾਉਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦਾ ਮਾਸ ਕੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਕੋਈ ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹਰਕਤ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਕਰਦੀ ਪਰ ਇਥੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਸਭ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ ।”ਸਰ ਸਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ,ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬਾਥ ਲੈ ਲੋ “”ਪਰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਮਸਾਜ਼ ਸੀ””ਜੀ 45 ਮਿੰਟ ਮਸਾਜ਼ ਤੇ 15 ਮਿੰਟ ਬਾਥ ਦੇ ਨੇ “.”ਅੱਛਾ ” ਉਹ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਨਾ ਸਕਿਆ।”ਸਰ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਬਾਥ ਕਰੋਗੇ,ਕਿ ਸਟੀਮ ਬਾਥ ਜਾਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ “.#HarjotDiKalam“ਠਰ ਭਨਵੇ ਨਾਲ “ਨਾਲ ਹੀ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਕੋਸਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਕਰਕੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।”ਬੱਸ ਮਸਾਜ਼ ਚ ਇਹੋ ਹੁੰਦਾ ,ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ?””ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸੀ ਸਰ “”ਹੋਰ ਕੀ ਕੀ ਹੁੰਦਾ “”ਜੋ ਵੀ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਉਵੇਂ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਮਿਲਦੀ ਸਰ ਪਰ ਐਕਸਟਰਾ ਪੇ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ।””ਕੀ ਕੀ ਹੁੰਦਾ “”ਬੌਡੀ ਟੁ ਬੌਡੀ ਹੁੰਦੀ ਆ,ਹੈਂਡ ਜੌਬ ,ਬਲੋ ਜੌਬ ਤੇ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਵੀ “.”ਸਭ ਦਾ ਰੇਟ””ਸਰ 3 ਹਜ਼ਾਰ,ਹਜ਼ਾਰ ,ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ,ਤੇ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ “”ਮੈਂ ਵੀ ਬੌਡੀ ਟੁ ਬੌਡੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ਸੀ।”ਸਰ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਦੱਸਦੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਟਾਈਮ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਗਲੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਤੁਸੀਂ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਕਰਵਾ ਲਿਓ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿਓ ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਕੁੜੀ ਹੋਈ ।”ਪਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ” “ਠੀਕ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈ ਕੇ ਅਪਾਇੰਟਮੈਂਟ ਲੈ ਲਿਓ ,ਰੀਟਾ ਨਾਮ ਹੈ ,ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਦੱਸਦੇ ਤੁਹਾਡਾ ਟਾਈਮ ਨਾ ਖਰਾਬ ਹੁੰਦਾ “.”ਕੋਈ ਨਾ ਅਗਲੇ ਐਤਵਾਰ ਆਵਾਗਾਂ ਇਸੇ ਵੇਲੇ””ਓਕੇ ਬਾਏ ਸਰ””ਸਰ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਸੁਰਜੀਤ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਨਾਮ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹੋ ਰੀਟਾ ਜੀ””ਓਕੇ ਸੁਰਜੀਤ ਸਰ ਥੈਂਕਸ “ਆਖ ਉਹ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਈ ।ਪੰਜ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਸੀ।ਸਵੇਰ ਤੋਂ 9 ਘੰਟੇ ਚ ਐਨੇ ਹੀ ਬੰਦੇ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਮਸਾਜ਼ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੀ ਉਹਦਾ ਸਰੀਰ ਝੂਠਾ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।ਸ਼ੁਕਰ ਸੀ ਸੁਰਜਿਤ ਸਿੰਘ ਮੰਨ ਗਿਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਦੁਬਾਰਾ ਪੈਸੇ ਦੇਕੇ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਹੋਰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ।ਪਰਸ ਚੱਕ ਕੇ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਗੁਰੀ ਨਾਲ ਫਟਾਫਟ ਪੌੜੀਆਂ ਉੱਤਰ ਗਈ।
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉੱਤਰਕੇ ਦੋਂਵੇਂ ਜਣੀਆਂ,ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਕਦਮ ਪੁੱਟ ਕੇ ਪਹੁੰਚ ਰਹੀਆਂ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਉਸਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀਂ ਹੀ ਲੇਟ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਓਥੇ ਹੀ ਫਲੈਟ ਲੈ ਕੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲਦੇ ਹੋਏ ਟਾਈਮ ਲਗਦਾ ਸੀ,ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਤੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੰਚ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਦੇਣ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਉਹ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿੱਕਲ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਇਸੇ ਚ ਉਹ ਲੇਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਲਈ ਆਉਣਾ ਆਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਇਥੇ ਹੀ ਸ਼ੇਅਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਰੂਮ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ।ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨੀਆਂ ਫਸਟ ਫਲੋਰ ਤੇ ਦੁਕਾਨਾਂ ਸੀ ਸਭ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਤਾਂ ਹੋਟਲ ਸੀ ਜਾਂ ਬਿਊਟੀ ਪਾਰਲਰ ਤੇ ਜਾਂ ਸਪਾ।ਇਸੇ ਵੇਲੇ ਦੁਕਾਨਾਂ ਖੋਲ੍ਹਦੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਝਾਕਦੇ , ਰਾਹ ਛੱਡਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋਕੇ ਇੰਝ ਖਲੋ ਕੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਲਗਦੇ ਜਿਵੇੰ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਕਿਸੇ ਪਾਪੀ ਬੰਦੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋ ਗਏ ਹੋਣ।ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਪਰਛਾਵਾਂ ਪੈਣ ਤੋਂ ਵੀ ਮਰਦ ਤ੍ਰਿਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜਿਸਮ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਆਖ਼ਿਰੀ ਬੂੰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਚੱਟ ਜਾਣਾ ਲੋਚਦੇ ਹਨ।ਸਿਰਫ ਛੋਟੂ ਸੀ ਜੋ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਗੁੱਡ ਮਾਰਨਿੰਗ ਵੀ ਆਖਦਾ ਸੀ। ਕੰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਚਾਹ ਤੋਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ।ਸੋਮਵਾਰ ਤਾਂ ਵੈਸੇ ਵੀ ਗ੍ਰਾਹਕ ਘੱਟ ਹੀ ਹੁੰਦੇ। ਕੁਝ ਇੱਕ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਉਂਦੇ ਜੋ ਰਾਤ ਦੇ ਹੈਂਗਓਵਰ ਦੇ ਭੰਨੇ ਹੁੰਦੇ।ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੰਮ ਮਸਾਜ਼ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਅਜੇ ਬੈਠੇ ਹੀ ਸੀ ਤੁਰੰਤ ਸੁਨੇਹਾ ਆ ਗਿਆ। “ਰੀਟਾ ਤੇਰਾ ਆਸ਼ਿਕ ਆ ਗਿਆ।”ਜੀਵਨ ਨਾਮ ਸੀ, ਉਹ ਜਦੋੰ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ।ਬਾਕੀ ਦਿਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਰੇਟ ਸੋਮਵਾਰ ਸਵੇਰ ਸਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਇੰਝ ਉਹ ਡਬਲ ਸ਼ਿਫਟ ਲੈਂਦਾ।ਕਰਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬੱਸ ਗੱਲਾਂ !!!ਰੀਟਾ ਤੋਂ ਕਰੀਬ 10 ਕੁ ਵਰ੍ਹੇ ਛੋਟਾ। ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਰਹਿ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਚ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸੀ,ਬੱਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ।ਪਿਆਰ ਚ ਖਾਧੇ ਧੋਖੇ ਮਗਰੋਂ ਔਰਤ ਦੀ ਭਾਲ ਰੀਟਾ ਤੇ ਆਕੇ ਮੁੱਕੀ ।ਕਮਰੇ ਚ ਵੜਦੇ ਹੀ ਰੀਟਾ ਨੇ ਚਟਿਕਣੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ।ਸਰੀਰ ਪੱਖੋਂ ਆਮ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਤਲਾ ਸੀ ,ਲਗਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਏ ,ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਤਾਂ ਦੂਹਰੋ ਦਿਸ ਜਾਂਦਾ।ਉਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਕਿਸੇ ਗਮ ਨਾ ਸੋਖ਼ ਲਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ” ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਆਇਆ ” ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦੇਕੇ ਉਹ ਬੋਲੀ।ਜੀਵਨ ਨੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤੱਕਣ ਲੱਗਾ,ਤੇ ਬੋਲਿਆ।”ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਸ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਭਰਕੇ ਵੇਖ ਲੈਣ ਦੇ ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉ ਇਸਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਧਰਵਾਸ ਮਿਲਦੀ ਏ “।”ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਇੰਝ ਦੇਵਦਾਸ ਜਿਹਾ ਬਣਕੇ ਘੁੰਮੀ ਜਾਏਂਗਾ, ਤੇਰੀ ਹਸਰਤ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਟਣੀ ਹੈ “। ਊਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਛੋਹਣ ਦਾ ਰੀਟਾ ਅਸਫ਼ਲ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ।ਗਰਮ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਹਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜੀਵਨ ਨੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਲੇਟ ਗਿਆ ਤੇ ਰੀਟਾ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਉਂਝ ਹੀ ਲੇਟ ਗਈ।ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਕੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ।”ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲਗਦਾ,ਜੇ ਟਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਇਹ ਕੰਮ ਛੱਡ ਦੇਵੇਂ,ਆਪਾਂ ਸਦਾ ਸਦਾ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਈਏ,ਮੇਰੇ ਭਟਕਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਿਰਫ਼ ਤੂੰ ਹੀ ਦਵਾ ਸਕਦੀਂ ਏ।””ਤੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਕਿਉਂ ਆ ਜਾਂਦਾ ਏ ,ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਮੈਂ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਹਾਂ….””ਤੂੰ ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਵਿਆਹ ਕਿਉਂ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ,ਮੈਨੂੰ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦੀ ?””ਵਿਆਹ ਕੌਣ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ?ਜੇ ਨਾ ਕਰਾਉਂਦੀ ਤੂੰ ਵੀ ਇਥੇ ਹੀ ਮਸਾਜ਼ ਬਹਾਨੇ ਮਿਲਣਾ ਸੀ। “”ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕੁਝ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਥੇ ਆਇਆ ,ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਆਆਈ ਅੱਜ ਤਾਂ ਦੱਸ ਦੇ ” ਮਾਂ ਬਾਹਰੀ ਸੀ,ਪਿਉ ਸ਼ਰਾਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਦਹੇਜ਼ ਤੋਂ ਇਹੋ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੱਭਾ ਸੀ ,ਉਹਨਾਂ ਫਾਹਾ ਵੱਢ ਕੇ ਪਰਾਂ ਕੀਤਾ।ਬੱਸ ਹੁਣ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਿੱਕਾ ਭਰਾ ਹੈ ਜੋ ਮਾਸੀ ਘਰੇ ਰਹਿੰਦਾ। ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਆ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਮਸਾਂ ਚਲਦਾ ਸੀ ਬਿਊਟੀ ਪਾਰਲਰ ਦਾ ਕੰਮ ਸਿੱਖਿਆ, ਸੋਹਣੀ ਸਾਂ ਲੋਕੀਂ ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਬਥੇਰੇ ਹੱਥ ਪੱਲਾ ਮਾਰਦੇ ਸੀ ਪੈਸੇ ਦਾ ਲਾਲਚ ਦਿੰਦੇ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਈਮਾਨ ਨਾ ਡੋਲਿਆ। ਫਿਰ ਇਹਨੂੰ ਐਸੀਬਿਮਾਰੀ ਚਿੰਬੜੀ ਕਿ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਪੈਸੇ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਮੰਗੇ ….ਮਾਲਿਕ ਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਇਹ ਤਾਂ ਬਚ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਰਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਇਹੋ ਰਸਤਾ ਸੀ ,ਜਿਸਮ ਸਜਾਉਣ ਦੇ ਜਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲਦੇ ਆ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਥੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਚ ਬਾਂ ਜਾਂਦੇ ਆ,ਜੋ ਵੀ ਸੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸੀ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਲਾਚਾਰ ਹੋਕੇ ਨਹੀਂ ਖੜੀ ਆਂ ।ਗਰੀਬ ਵੇਖ ਕੇ ਜੋ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਮੂੰਹ ਵੱਟੀ ਫਿਰਦੇ ਸੀ ਅੱਜ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਨੇ।”ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਰੀਟਾ ਗੱਚ ਭਰ ਆਈ ਸੀ।”ਹਰ ਕੁੜੀ ਦੀ ਇਹੋ ਕਹਾਣੀ ਏ ?””ਇਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀਆਂ ਦੀ ਇਹੋ ਕਹਾਣੀ ਏ, ਕੋਈ ਗਰੀਬ ,ਕੋਈ ਅਨਪੜ੍ਹ , ਕੋਈ ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਇਥੇ ਆਈ ਏ …ਸਭ ਕੁਝ ਇਹੋ ਏ ,ਕੋਈ ਸੁਖੀ ਨਹੀਂ , ਬੱਸ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਖ਼ੁਸ਼ ਦਿਸਣਾ ਪੈਂਦਾ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਜਿਵੇੰ ਜਿਵੇੰ ਜੋ ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ।””ਐਨੇ ਜਣਿਆ ਨਾਲ ਕਰਕੇ ਥੋਨੂੰ ਕਦੇ ਕੋਈ ਇੰਜੁਆਏਮੈਂਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ?””ਇੰਜੁਆਏ ਓਥੇ ਹੁੰਦਾ ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਵੇ,ਇਹ ਮਰਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮਜਬੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਏ ,ਨਾਟਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਮਰਦ ਮਰਦਾਨਗੀ ਦਾ ਭਰਮ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਉਸ ਭਰਮ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਰੱਖ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਮਰਦ ਸਾਬਿਤ ਕਰਕੇ ਤੋਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਾਂ।ਜਿਸਮ ਜਦੋੰ ਥੱਕਿਆ ਟੁੱਟਿਆ ਬਿਲਕੁਲ ਤਿਆਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦ,ਮਨ ਵੀ ਬੁਝਿਆ ਹੁੰਦਾ ਜਿਵੇੰ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਵਿੱਚ ਗਰੀਸ ਮੱਕ ਜਾਂਦਾ ਇੰਝ ਦੀ ਹਾਲਾਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਤੇਲ ਲਗਾਕੇ ਤਨ ਮਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਭ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ । ਭਲਾਂ ਤੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਨਾ ਹੋਏ ਤੇ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਕੋਈ ਰੋਟੀ ਤੁੰਨੀ ਜਾਏ ਤਾਂ ਕਿੰਝ ਲੱਗੇਗਾ ਤੈਨੂੰ ??”ਜੀਵਨ ਚੁੱਪ ਸੀ, ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਬਰਾਬਰ ਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ।”ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਥੋਂ ਕੱਢ ਸਕਾਂ , ਕਿਉਂ ਇੰਝ ਤੇਰੇ ਜਿਹੀ ਸੋਹਣੀ ਪਰ ਮਜਬੂਰ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਦੁੱਖ ਅੱਗੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਛੋਟਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ।””ਇਹ ਵੀ ਕਾਹਦਾ ਦੁੱਖ ਏ, ਐਵੇਂ ਹੀ ਰੋਈ ਜਾਂਦਾ ਏ …….”।ਤਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਪਈ ,ਰੀਟਾ ਮੈਡਮ ਛੇਤੀ ਕਰੋ ਨਵਾਂ ਕਸਟਮਰ ਆ ਗਿਆ।ਬੜੀ ਛੇਤੀ ਸਮਾਂ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਿਨਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਕਰੇ ਝੱਟ ਉਸਨੂੰ ਅਰਾਮ ਤਾਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉੱਪਰਲੀ ਜੋ ਕਮਾਈ ਸੀ ਉਹ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ ਸੀ।ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਛੱਡ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਨਵੇਂ ਕਸਟਮਰ ਨੂੰ ਸਮਾਨ ਫੜ੍ਹਾ ਕੇ ਉਹ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਈ। ਗੁਰੀ ਵੀ ਹੁਣੇ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਨਿੱਕਲੀ ਸੀ।”ਅੱਜ ਕੁਝ ਕਰਕੇ ਗਿਆ ਕਿ ਨਹੀਂ,ਦੇਵਦਾਸ “।”ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤਾਂ ਹੈ ਉਹ ਸਿਰਫ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੇ ਦੇਖਣ ਆਉਂਦਾ “।”ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਬੰਦਾ ਹੀ ਆ ਕਿਤੇ ਛੱਕਾ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ,ਹੱਥ ਹੁਥ ਲਾ ਕੇ ਵੇਖ ਲੈਣਾ ਸੀ “.”ਦੱਸਦਾ ਸੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਸੀ,ਬੱਸ ਉਹ ਧੋਖਾ ਦੇ ਗਈ ਉਹਦੇ ਵਿਯੋਗ ਚ ਕਹਿੰਦਾ ਸਭ ਚਾਅ ਮੁੱਕਗੇ “।”ਫੂਦੂ ਬੰਦਾ ,ਤਾਂਹੀ ਕੁੜੀ ਛੱਡਗੀ ,ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਰੋਂਦੁ ਜਿਹੇ ਮੁੰਡੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੇ ,ਗੜ੍ਹਕ ਆਲੇ ਮੁੰਡੇ ਪਸੰਦ ਆਉਂਦੇ ,ਜਿਹੜੇ ਕਹਿਣ ਨਾ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਤੋਰੀ ਯਾਰ ਤੇਰਾ ਕੱਢ ਕੇ ਲੈਜੁਗਾ ,ਇਹ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਸੁਆਹ ਰੰਗ ਲਾਉਂਦਾ ਹੋਣਾ ਇਵੇਂ ਹੀ ਸਿਰਹਾਣੇ ਬਹਿ ਕੇ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਹੋਣਾ ,ਅਗਲੀ ਨੇ ਚੂੰ ਚੂੰ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਨਵਾਂ ਲੱਭਣਾ ਹੀ ਸੀ।””ਨਾ ਤੇਰੇ ਆਲਾ ਤਾਂ ਚੂੰ ਚੂੰ ਕਰਵਾ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਉਹ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ।””ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਲਾ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਭੈਣ …….. ਨਿੱਕਲਿਆ …ਮਾਂ ਦਾ ਯਾਰ ਆਪਣੀ ਦਾ …ਬੱਸ ਉਹਦੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਵੜ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਅਖੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮਰ ਜਾਊ ਜੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ… ਫਿਰ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਕੇ ਕਿਹੜਾ ਕੁੱਤੀ ਜਨਾਨੀ ਅਮਰ ਹੋਗੀ , ਦਿਨਾਂ ਚ ਬੁੜਕ ਗਈ…ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਹੀ ਮਰਦ ਹੁੰਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਤਾਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਦਿਲ ਹੁੰਦਾ “।”ਚੰਗਾ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਤੇਰਾ ਵਾਹ ਪਿਆ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਨਾਲ ਅਜੇ …ਚੱਲ ਕਸਟਮਰ ਉਡੀਕਦੇ ਆਪਣੇ ।”ਦੋਂਵੇਂ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕਸਟਮਰ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੇ ਗਈਆਂ।
ਕਮਰੇ ਵੀ ਕਾਹਦੇ ਸੀ, ਇੱਕੋ ਵੱਡੇ ਹਾਲ ਨੂੰ ਐਲੂਮੀਨੀਅਮ ਦੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਲਗਾਕੇ ਕੇ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੇ ਮਿਊ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਨਾਲ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ,ਜਾਂ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸਭ ਸੁਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।ਇਸਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਹੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਤੇਜ਼ ਰਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਬੋਲਿਆ ਧੀਮੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਅਜੇ ਇਸ ਕੰਮ ਚ ਪਏ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਤੰਗੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕੱਟੀ ਗੁਲਾਮੀ ਨਾਲੋਂ ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਕੰਮ ਕਈ ਦਰਜ਼ੇ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਜਿਉਂ ਰਹੀ ਸੀ।ਕਮਰੇ ਚ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੋਈ ਤਾਂ ਦੁਬਲੇ ਪਤਲੇ ਸਰੀਰ ਵਾਲਾ ਉਹਦਾ ਕਸਟਮਰ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਕੇ ਲੇਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜੋ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਾਸੇ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਉਹਨੂੰ ਹਰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬਣਤਰ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਜਿਵੇੰ ਇਹ ਸੀ ,ਕਮਰ ਐਨੀ ਪਤਲੀ ਸੀ ਕਿ ਉਂਦੀਆਂ ਦੋਂਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਮੇਚ ਆ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਪਤਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ,ਜਿਸਮ ਤੇ ਮਾਸ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੱਡ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸੀ। ਇੰਝ ਦੇ ਕਸਟਮਰ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮਸਾਜ਼ ਨਾਲ ਵੱਧ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ਲਈ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।ਉਹਨੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਹਲੇ ਉਹਨੇ ਇੱਕ ਲੱਤ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕਸਟਮਰ ਹੰਢੇ ਹੋਏ ਬੰਦੇ ਵਾਂਗ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਸਵਾਲ ਉਹੀ ਸੀ ….ਐਕਸਟਰਾ ਸਰਵਿਸ ?ਗੁਰੀ ਨੇ ਬੱਝਵੇਂ ਰੇਟ ਦੱਸ ਦਿੱਤੇ।ਮੂੰਹ ਘੁਮਾ ਕੇ ਉਹਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਗੁਰੀ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਕੀਤਾ,ਫਿਰ ਉਂਝ ਹੀ ਲਿਟ ਕੇ ਬੋਲਿਆ।”ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ?”ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇੰ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਾ ਮੰਨ ਕੇ ਉਹਦਾ ਰੇਟ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਜਦਕਿ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਐਸੀ ਮੜਕ ਸੀ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਵਾਰ ਉਹ ਬਾਕੀ ਕੁੜੀਆਂ ਤੋਂ ਦੁੱਗਣੇ ਰੇਟ ਨਾਲ ਰਾਤ ਕੱਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।ਉਹਨੇ ਨਾ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ।”ਨਹੀਂ ਐਨਾ ਹੀ ਹੈ “.”ਠੀਕ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਕਰ ਫਿਰ ਦੇਖਦੇ ਆਂ ਬਾਕੀ “ਉੰਝ ਹੀ ਉਹ ਲੇਟਿਆ ਰਿਹਾ। ਲੱਤਾਂ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫਿਰ ਗਰਦਨ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਉਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰਕੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।”ਤੁਹਾਡੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸੋਚਦੀ ਆ ਮੇਰਾ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿੰਨਾ ਵਧੀਆ ਹੋਣਾ ਸੀ “।ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਉਸਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਬੋਲੀ।”ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਸ ਦਿਨ ਰਹਿ, ਦੇਖੀਂ ਫਿਰ ਜੇ ਤੈਨੁੰ ਗੜਵੇ ਵਾਂਗ ਨਾ ਘੜ ਦਵਾਂ “।ਉਹਦੇ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਗੁਰੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕੋਈ ਹੰਢਿਆ ਹੋਇਆ ਬੰਦਾ ਲਗਦਾ।ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ,”ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ “।”ਮੈਂ ਸਰਕਾਰੀ ਜੌਬ ਚ ਆਂ”।”ਬੱਲੇ ,ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਮਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਏ ,ਕਿੰਨੀ ਤਨਖਾਹ ?””ਤਨਖਾਹ ਹੈ ਸੱਠ ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ “.””ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹੋ , ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਪਛਾਣ ਚ ਮੁੰਡਾ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਤਾਂ ਮਸੀਂ 10 ਹਜ਼ਾਰ ਮਿਲਦੀ ਆ, ਕਹਿੰਦੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਐਨੀ ਹੀ ਮਿਲਣੀ ਆ “।”ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਲੱਗੇ ਨੂੰ,ਨਵੀਂ ਭਰਤੀ ਚ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਐਨੀ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਆ 10 ਹਜ਼ਾਰ “।”ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਚ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀ ਆ “”ਅੱਛਾ ਕਿੰਨੇ ?”” 7-8 ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਚ ਤੇ 20-25 ਹਜਾਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਾ ਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ “।”5 ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਇਹ ਰੱਖ ਲੈਂਦੇ ,ਬਾਕੀ ਸਾਰੀ ਬੱਚਤ ਏ,ਕਦੇ ਕਦੇ ਰਾਤ ਵੀ ਲਗਾ ਲਈਦੀ ਹੈ।””ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਪੰਜ ਛੇ ਲੱਖ !!! ਫਿਰ ਆਈ ਟੀ ਦੀ ਰੇਡ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ “।”ਹਲੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਹੋਏ ਨੇ ,ਨਾਲੇ ਰੇਡ ਚਾਹੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈਗੇ ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ …10 ਮਿੰਟ ਦੀ ਖੇਡ ਚ ਸਭ ਕੁਝ ਪਲਟ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ,ਇਸ ਲਈ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਏ ਇਹ “।”ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਨਾਲ ਇਹ ਮੈਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ,ਬਾਕੀ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡ ਓਥੇ ਟੌਹਰ ਏ ਇਥੇ ਬਦਨਾਮੀ ,ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦੀਂ ਏ…..”” ਪੈਸਾ ਬਦਮਾਨੀ ਨੂੰ ਦੱਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ “”ਚੱਲ ਮੰਨ ਵੀ ਲਈਏ , ਤੇਰਾ ਬੁਆਏਫਰੈਂਡ ਹੈ “।”ਹਾਂ ਹੈ, ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀਂ ਆ “”ਕਦੇ ਦੱਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗੀ …..।””ਟਾਈਮ ਪਾਸ ਕਰਦੇ ਸਾਰੇ ਮੁੰਡੇ , ਇੱਕੋ ਚੀਜ਼ ਲੈਣ ਲਈ ਸਭ ਡਰਾਮੇ ਕਰਦੇ ਆ, ਨਾਲੇ ਡਰਾਮੇ ਦੇਖੋ ,ਨਾਲੇ ਥੱਲੇ ਪਵੋ ,ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੋ ਤੇ ਪਬੰਦੀਆਂ ਸਹੋ “”ਸਾਰੇ ਇਕੋ ਥੋੜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ,ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਵਿਆਹ ਲਈ ਕੋਈ ਚਾਹੀਦਾ ਹੋਊ।””ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਜਮਾਂ ਹੋਗੇ ਫਿਰ ਕਿਤੇ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਕੰਮ ਛੱਡਕੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਹੀ ਲੈਣਾ ਇਹ ਛੱਡਕੇ …..ਪਰ ਜੋ ਪੈਸਾ ਇਥੇ ਆ ਉਹ ਕਿਤੇ ਨਹੀ “”ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਚ ਵੀ ਦਿਨ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਮਰਦਾ ਦੇ ਗੰਦੇ ਮੰਦੇ ਜਿਸਮ ,ਇਸ਼ਾਰੇ ,ਛੂਹਣ ਤੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ? ਉਮਰ ਭਰ ਲਈ ਇਹੋ ਦਿਲੋਂ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚੜਿਆ ਰਹੂ ?”ਮੈਨੂੰ ਐਵੇਂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਭੋਰਾ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਲਗਦੇ, ਜਾਂਦੇ ਰੰਡੀਆ ਦੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਨੇ ਤੇ ਪ੍ਰਵਚਨ ਬਾਬਿਆਂ ਵਾਂਗ ਕਰਦੇ ਨੇ “।ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਗ਼ੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ।”ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਹੋਏ ਵਧੀਆ ਉਹੀ ਏ “.”ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲਗਦਾ ਮੈੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਚ ਇਥੇ ਆਈ ਆ? ਇੱਥੇ ਮਾਲ ਚ ਵੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰੱਖਦੇ ਜੇ ਉਹ ਮੈਨੇਜਰ ਨਾਲ ਸੌਣ ਲਈ ਰਾਜੀ ਹੋਏ ,ਬੰਦਿਆ ਨੇ ਤੇ ਬੱਸ ਲੰਮੀ ਪਉਣ ਦੀ ਹੀ ਜੁਗਤ ਲਾਉਣੀ ਏ ,ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਕਿੱਤੇ ਚ ਹੋਵੇ ।””ਚੱਲ ਹਲੇ ਤੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਏ ,ਫਿਰ ਮਿਲਾਂਗੇ ,ਜਦੋਂ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਲਵੇਗੀ ,ਹੁਣ ਦੱਸ ਐਕਸਟਰਾ ਚ ਕੀ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ?”ਗੁਰੀ ਨੇ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਤੋਂ ਰੇਟ ਨੂੰ ਕੁਝ ਘਟਾ ਕੇ ਦੱਸ ਦਿੱਤਿਆ।”ਚੱਲ ਕਰ ” ਪੈਸੇ ਦਵਾਗਾਂ””ਨਹੀਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਪੈਸੇ “”ਹੱਦ ਏ ਯਕੀਨ ਵੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਹੁੰਦੀ “”ਨਹੀਂ ਇਸ ਧੰਦੇ ਚ ਕੋਈ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ , ਸੰਦ ਝਾੜ ਕੇ ਬੰਦੇ ਮੁੱਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ” ਉਹਦੇ ਉੱਤਰ ਤੇ ਕਸਟਮਰ ਮੁਸਕਰਾਏ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਰਹਿ ਸਕਿਆ।ਉਹਨੇ ਪੈਂਟ ਚੱਕੀ ,ਤੇ ਗਿਣ ਕੇ ਪੈਸੇ ਫੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੇ। ਗਿਣ ਕੇ ਲੋਅਰ ਦੇ ਅਗਲੀ ਜੇਭ ਚ ਪਾ ਕੇ ਉਹਨੇ ਲੋਅਰ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਤੇ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਹੀ ਕਮੀਜ਼ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ।ਬਾਕੀ ਵੀ ਖੁਦ ਹੀ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਪਰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਹੀ ਉਤਰਾਗਾ”ਗੁਰੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਪਰੋਟੇਕਸ਼ਨ ਦਾ ਪੈਕਟ ਪਕੜਾ ਕੇ, ਛੋਟੇ ਬੈੱਡ ਉਤੇ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਪਰ ਹੀ ਬੈਠ ਗਈ । ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਜੋ ਅੰਤਿਮ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਉਹਦਾ ਪਾਇਆ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਣਾ ਇੱਕ ਬਰਾਬਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾ ਉੱਪਰ ਹੀ ਰਗੜਨ ਲੱਗੀ।ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਡੇਗ ਕੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਦੀ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ।ਗੁਰੀ ਨੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਖੁਦ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ .”ਨਹੀਂ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਕਿਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ।””ਹਰ ਇੱਕ ਦਾ ਇਹੋ ਡਰਾਮਾ ਕਿਉਂ ਹੁੰਦਾ “।”ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਕਿਸ ਸਿਰਫ ਉਸ ਲਈ ਜਿਸਨੂੰ ਆਪਾਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੋਈਏ,ਤੂੰ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਕਰ “।”ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਿੱਸ ,ਪੈਸੇ ਵੱਧ ਲੈ ਲਵੀਂ “”ਨਾ,ਇਹੋ ਇਕ ਚੀਜ਼ ਏ,ਜੋ ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਚ ਹਲੇ ਵੀ ਵਿਕਾਊ ਨਹੀਂ ਏ “.ਗ੍ਰਾਹਕ ਦਾ ਮਨ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ।ਉਹ ਅੱਧ ਚ ਉੱਠਕੇ ਬੈਠਿਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਲਿਟਾ ਲਿਆ ।ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਗੁਰੀ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਭਰਵੇਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੇ ਫਿਰਨ ਲੱਗੇ। ਖੁਦ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਤਰੀਕੇ ਉਸਤੇ ਹਾਵੀ ਕਰ ਲਿਆ।ਹੱਥ ਖਿਸਕਦੇ ਹੋਏ ਉੱਪਰੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਜਾਣ ਲੱਗੇ।ਪਰ ਛੋਹਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਫਿਰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗੁਰੀ ਨੇ। “ਓਥੇ ਨਹੀਂ ਟਚ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਕਰਨਾ ਛੇਤੀ ਕਰੋ,ਬਾਹਰੋਂ ਹਾਕ ਪੈ ਜਾਣੀ “.ਆਖਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਆਖਰੀ ਪਰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਖਿਸਕਾ ਦਿੱਤਾ ।ਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੂੰ ਮੰਜਿਲ ਵੱਲ ਸੇਧ ਦਿੱਤਾ। ਤਕਲੀਫ਼ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਦੰਦਾਂ ਥੱਲੇ ਜੀਭ ਧਰ ਲਈ। ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਪਲ ਉਤੇਜਨਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ,ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਖੁਦ ਨੂੰ ਫਾਰਿਗ ਕਰਨ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਚ ਉਹ ਹੀ ਸਿੱਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਹੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਕਰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਚੜ੍ਹੇ ਸਾਹ ਨੂੰ ਦਰੁਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਲਗਾ ਲਿਆ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਤੇ ਬਾਥ ਲਈ ਪਾਣੀ ਛੱਡਕੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਦੇਖੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਸੁੰਘੀ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਬਦਬੂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਘਟ ਜਾਏ।
ਪੈਸਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਸ ਚ ਟਿਕਾਏ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰੀਟਾ ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਗਈ। ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਸੁੱਟ ਕੇ ਉਹ ਅਧਲੇਟੀ ਹੋ ਗਈ। ਇੰਝ ਥੱਕੀ ਵੇਖ ਕੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ। ਰੀਟਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਥੱਕ ਕੇ ਕਸਟਮਰ ਨੂੰ ਗਲੋਂ ਛੇਤੀ ਲਾਹੁਣ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਦੱਸਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਇੰਝ ਬੈਠੇ ਦੇਖ ਗੁਰੀ ਉਸ ਦੀ ਗੋਦੀ ਚ ਹੀ ਆ ਬੈਠੀ।”ਕੀ ਹੋਇਆ ਲਾਡੋ , ਬੁੱਢਾ ਥੱਕ ਗਈ ਏ ,ਤੇਰੀ ਮਸਾਜ਼ ਕਰ ਦੇਵਾਂ।””ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਬੜਾ ਕਮੀਨਾ ਬੰਦਾ ਟੱਕਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਰੇ ਹੱਡਾਂ ਪੈਰਾਂ ਚ ਚੀਸਾਂ ਪੈਣ ਲਾ ਗਿਆ “।”ਅੱਛਾ,ਇਵੇਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰ ਗਿਆ”ਉਹਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੰਜਿਆ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ ।ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਝਟਕਦੇ ਹੋਏ ਰੀਟਾ ਬੋਲੀ।”ਤੂੰ ਇਵੇਂ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਟੱਚ ਕਰਿਆ ਕਰ, ਇਵੇਂ ਲਗਦਾ ਹੁੰਦਾ ਜਿਵੇੰ ਤੀਂਵੀ ਨਹੀਂ ਬੰਦਾ ਹੁੰਨੀ ਏ,ਉਵੇਂ ਹੀ ਗੰਦਾ ਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਤੇਰਾ ਟੱਚ “।”ਅੱਛਾ ਕੁੜੀਆਂ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ ,ਤੂੰ ਵੀ ਕਿਤੇ ਜਨਾਨਿਬਾਜ਼ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ ” ਗੁਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜੋਰ ਨਾਲ ਕੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।ਐਨੇ ਨੂੰ ਛੋਟੂ ਆ ਗਿਆ।”ਮੈਡਮ,ਤੁਸੀਂ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ, ਜਾਣ ਲਈ “ਗੁਰੀ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲੀ ।”ਮੈਡਮ ਹਲੇ ਵਿਹਲੀ ਨਹੀਂ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਵਾ ਰਹੀ ਏ ,ਤੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਣੀ।”ਛੋਟੂ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ,ਤੇ ਹਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਨੋਟ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਰੀਟਾ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਉੱਠੀ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਬਦਲਣ ਚਲੇ ਗਈ।ਗੁਰੀ ਨੇ ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ।”ਦੱਸ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਣੀ ਮਸਾਜ਼””ਮਸਾਜ਼ ?””ਮਾਲਿਸ਼…..ਆਜਾ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂ …..”ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ ।ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।”ਛੋਟੂ ,ਤੂੰ ਕਿਥੋਂ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ?””ਬਿਹਾਰ “।”ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ?””ਨਹੀਂ ,ਇੱਕ ਵਾਰ ਗਿਆ ਸੀ ,ਫਿਰ ਪਿਤਾ ਕੇ ਸਰ ਪੇ ਕਰਜ਼ਾ ਥਾ ਈਸਲੀਏ ਯਹਾਂ ਬੜੇ ਭਾਈ ਕੇ ਪਾਸ ਕਾਮ ਕਰਨੇ ਭੇਜ ਦੀਆ”।”ਤੇਰੀ ਗਰਲਫ੍ਰੈਂਡ ਹੈ ?””ਗਲਫ੍ਰੈਂਡ!””ਗਲਫ੍ਰੈਂਡ ਮਤਲਬ ਲੜਕੀ ਦੋਸਤ””ਨਹੀਂ ਹਮਸੇ ਦੋਸਤੀ ਕੌਨ ਕਰੇਗਾ”ਰੀਟਾ ਉਹਦੀਆਂ ਯਭਲੀਆਂ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ। “ਕਿਉਂ ਵਿਚਾਰੇ ਜੁਆਕ ਨੂੰ ਗਲਤ ਗੱਲਾਂ ਸਿਖਾ ਰਹੀ ਏ ,ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਦਾ ਹਲੇ ਓਹਨੂੰ ਚੱਜ ਨਹੀਂ ਆਇਆ,ਜਮਾ ਹੀ ਭੋਲਾ ਪੰਛੀ ਏ ।””ਅੱਛਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਦੋਂ ਉਡਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,ਮੈਂ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਿਖਾਈ ਏ ਸਿਖਾ ਰਹੀ ਸੀ,ਬਾਕੀ ਸਭ ਇਹਨੇ ਸਾਲ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਢਾਣੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ,ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚੋ ਆਪੇ ਸਿੱਖ ਜਾਣਾ।”ਰੀਟਾ ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਮਾਲ ਚਲੇ ਗਈ। ਸ਼ੋਰੂਮ ਚ ਕਈ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਉਸਨੇ ਵੇਖੇ ,ਸਾਇਜ ਦੇਖਿਆ।ਹਰ ਕੋਈ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ ਬੜੇ ਹੀ ਚਮਕ ਦਮਕ ਵਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸੀ ਓਥੇ ਛੋਟੂ ਦੇ ਮੈਲੇ ਤੇ ਪਾਟੇ ਹੋਏ ਕੱਪੜੇ ਸੀ।ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੋਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਜੱਜ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਆਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਐਸੇ ਕਪੜੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਨੂੰ ਸਕਿਉਰਟੀ ਵਾਲੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਨਾ ਆਉਣ ਦਿੰਦੇ ਅਵੱਲ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਪੈਂਦੀ।ਗਰੀਬੀ ਸਿਰਫ ਲਾਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਸਗੋਂ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਸੀ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਭਾਅ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਵੀ ਦੁਕਾਨ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੈਂਦੀ,ਅੱਜ ਅੱਧਾ ਸ਼ੋਰੂਮ ਫ਼ਰੋਲ ਕੇ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਖ਼ਰੀਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਵਾਲਾ ਡਰ ਕਿ ਕੋਈ ਆਖ ਨਾ ਦੇਵੇ ਕਿ ਜੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਹੋ। ਜਿਵੇੰ ਉਸਦੇ ਤੇ ਉਸਦੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਕੇਰਾਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਹੀ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੇ ਝਿੜਕ ਕੇ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੁੜ ਕਦੀਂ ਉਹ ਉਸ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ।ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਸੀ , ਇਸ ਲਈ ਛੋਟੂ ਜੋ ਸਹਿਮ ਸਹਿਮ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ,ਕੱਪੜਾ ਕਿਧਰੇ ਮੈਲਾ ਨਾ ਹੋ ਜਾਏ ਇਸ ਲਈ ਸੋਚ ਕੇ ਛੋਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਉਹ ਹਿੰਮਤ ਦਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।ਦੋ ਪੂਰੇ ਸੂਟ ਖਰੀਦੇ। ਇੱਕ ਓਥੇ ਹੀ ਪਵਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਪਿਕ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਪਲਾਂ ਚ ਹੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲਦੇ ਹੀ ਕਾਇਆ ਪਲਟ ਗਈ ਸੀ। ਛੋਟੂ ਵੀ ਬਾਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਵਰਗਾ ਦਿਸਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲਾ ਓਪਰਾਪਣ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੈਸਾ ਸੱਚੀ ਚ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।………ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦਵਾ ਕੇ ਉਹ ਵਪਿਸ ਆ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਸ਼ਬਨਮ ਵੀ ਅੱਜ ਆ ਗਈ ਸੀ।”ਕੱਲ੍ਹ ਨਹੀਂ ਆਈ ?””ਬੱਸ ਪਰਸੋਂ ਉਹ ਦੋਸਤ ਦਾ ਬਰਥਡੇ ਸੀ,ਕੁਝ ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਪੀ ਲਈ ਬੱਸ ਫਿਰ ਉਠਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ “.”ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕਿ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਰਸ਼ ਕਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ ,ਸਾਡੇ ਹੱਡ ਪੈਰ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ,ਇਵੇਂ ਹੀ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਕੱਢ ਦੇਣਗੇ,ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ।”ਸ਼ਬਮਨ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।”ਤੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ,ਤੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕਰਦੀਂ ਏ”।”ਨਹੀਂ ,ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ ਜਮਾਂ ਨਹੀਂ ਪਤਾ””ਤੇਰੀ ਸ਼ਰਤ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਆਲਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਇਸ ਕਰਕੇ ਤੈਨੂੰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਵੀ ਉਹੀ ਦਿੰਨੇ ਆ ,ਕਿੰਨੀਂ ਵਾਰੀ ਅਸੀਂ ਗਈਆਂ ਤੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ,ਪਰ ਤੂੰ ਇੰਝ ਤੰਗ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰ “”ਓਕੇ ਦੀਦੀ ,ਅੱਗਿਓ ਧਿਆਨ ਰਖੂ”ਸ਼ਬਨਮ ਕਾਲਜ਼ ਚ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ,ਲਿਵ ਇਨ ਚ ਹੀ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ।ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨੂੰ ਛੁੱਟ ਗਈ ਤਾਂ ਪਾਰਟ ਟਾਈਮ ਜੌਬ ਲੱਭਦੀ ਇਸ ਪਾਸੇ ਆ ਗਈ ਸੀ।ਦੋਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉਹ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਸੋਹਣੀ ਸੀ, ਰੰਗ ਵਧੇਰੇ ਸਾਫ਼ , ਚਮਕਦਾ ਮੱਥਾ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਭਾਹ ਮਾਰਦਾ ਮੂੰਹ । ਹਰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਸ ਜਾਂਦੀ ।,ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਖਾਸ ਗ੍ਰਾਹਕ ਉਹ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਤੋਂ ਬਾਕੀ ਵੀ ਉਹ ਬਹੁਤ ਨਾ ਨੁੱਕਰ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਕਰਦੀ ਸੀ।ਪਰ ਬੰਦੇ ਉਸਦੀ ਨਾ ਨੁੱਕਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਜਾਂ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਜਾਂ ਨੰਗਿਆ ਵੇਖਣ ਦੇ ਚਸਕੇ ਲਈ ਹੀ ਬਿਨਾਂ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਤੋਂ ਮੰਨ ਜਾਂਦੇ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਲਈ ਹੁਣ ਥੋੜ੍ਹਾ ਚੈਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਗ੍ਰਾਹਕ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਹੀ ਉਸਨੇ ਵਿਹਲੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ। …………..ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਮੁੜ ਵਾਪਿਸ ਤੁਰੀਆਂ। ਸਾਹਮਣੇ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਤੋਂ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹ ਗਈਆਂ। ਬੱਸ ਅਜੇ ਕੁਝ ਹੀ ਅੱਗੇ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਸਖਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਤੱਕਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ।ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ ਕੋਈ ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੀ ਹੋਏਗਾ,ਜਿਸਨੇ ਪਛਾਣ ਲਿਆ। ਦੁਪੱਟੇ ਨਾਲ ਖੁਦ ਦਾ ਮੂੰਹ ਢੱਕ ਲਿਆ। ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪੱਕ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਉਹੀ ਹੈ।ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਬਿਖਰ ਗਈ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆ ਗਿਆ। ਬਿਲਕੁੱਲ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ,” ਤੁਸੀਂ ਸਪਾ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ ?”ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਸ ਵੱਲ ਬਿਨਾਂ ਦੇਖੇ ਨਾਂਹ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।”ਕਰਦੇ ਹੋ ,ਮੈਂ ਕਰਵਾਈ ਸੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋ ,ਤਾਂਹੀ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਮੂੰਹ ਲੁਕੋ ਲਿਆ,ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ,” ਗੁਰੀ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ।”ਹੁਣ ਵੀ ਉਹੀ ਰੇਟ ਆ ਕਿ ਬਦਲ ਗਿਆ।”ਉਹ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਕਾਫ਼ੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤੇ ਘੁਸਰ ਮੁਸਰ ਚ ਬੋਲਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਨ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਹੀ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਤੇ ਗੁਰੀ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦੀਆਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਲੋ ਫਲੋਰ ਬੱਸ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋਕੇ ਵੀ ਉਹ ਬੰਦਾ ਨਾ ਟਲਿਆ।ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਨਸ਼ੇ ਚ ਸੀ ਜਾਂ ਕੀ .ਉਹਨੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ।ਆਵ ਦੇਖਿਆ ਨਾ ਤਾਵ ਰੀਟਾ ਨੇ ਤੜਾਕ ਕਰਦਾ ਇੱਕ ਥੱਪੜ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਅਚਾਨਕ ਸਾਰੇ ਮੂੰਹ ਓਧਰ ਘੁੰਮ ਗਏ । ਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਪਈ।ਹਰ ਕੋਈ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਕੀ ਹੋਇਆ। ਬੰਦਾ ਚੁੱਪ ਜਿਹੇ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਖਿਸਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰਨ ਤੱਕ ਬੱਸ ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਚੁੱਪੀ ਛਾਹੀ ਰਹੀ ।
ਉਸ ਦਿਨ ਬੱਸ ਚ ਹੋਈ ਵਾਪਰੀ ਘਟਨਾ ਮਗਰੋਂ, ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਹੌਲ ਜਿਹਾ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੁੜ ਐਵੇਂ ਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਚਣ ਲਈ ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਉਣ ਜਾਣ ਲਈ ਸਕੂਟੀ ਹੀ ਖਰੀਦ ਲਈ। ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਵੀ ਸੁਖਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਚ ਚੜ੍ਹਨੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੀਆਂ।ਹੁਣ ਰੀਟਾ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਫਲੈਟ ਤੋਂ ਪਿਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਮੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਰਾਤ ਲਾਉਣ ਗਈ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਖੁਦ ਹੀ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮੰਨਣ ਲੱਗੀ ਸੀ, ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚੋ ਨਿੱਕਲੇ ਹੋਈਏ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਣੇ ਸੌਖੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਮਗਰੋਂ ਅਕਸਰ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।ਇੱਕ ਵਾਰ ਬਿਲ ਕਾਊਂਟਰ ਤੇ ਬਿਲ ਕਟਵਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਕੰਨੀ ਪਈਆਂ ।”ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਇਹ ਕਿਰਾਏਦਾਰ ਆ ,ਉਹ ਵੀ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਹਲੇ ਉਧਾਰ ਖੜ੍ਹਾ,ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਖਾ ਲਈਆਂ ,ਖਰਚਾ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ,ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਆਪ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਘਰ ਚਲਦਾ,ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਲੱਭ ਲਵੋ ਭਾਈ “।ਰੀਟਾ ਨੇ ਐਂਵੇਂ ਹੀ ਉਤਕਸੁਕਤਾ ਵੱਸ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ।ਬੁੱਢੀ ਔਰਤ ਨੇ ਅੰਦਰ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਗੁਰੀ ਵੱਲ ਉਂਗਲ ਕਰਕੇ ਸਭ ਰਾਮ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ।ਰੀਟਾ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਝਟਕਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ। ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਕੁੜੀ ਜਿਸਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਚ ਹਰ ਕੋਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਦੋ ਵਾਰ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੰਝ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਿਉਂ ਕਰੇਗੀ ?ਉਹ ਕੁਝ ਪਲ ਉਸ ਕੋਲ ਬੈਠੀ।ਗੁੰਮਸੁੰਮ ਇੱਕ ਦਮ ਗੁਰੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਕੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ।”ਤਦੇ ਬੁੱਢੀ ਆਹ ਭੈਣ ਜੀ ਤੇਰਾ ਇਲਾਜ਼ ਦਾ ਖਰਚ ਚੁੱਕ ਰਹੇ ਨੇ,ਮੇਰੀ ਧੀ ਮੁੜ ਕੇ ਇਵੇਂ ਨਾ ਕਰੀਂ।””ਬੇਬੇ,ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮਰਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀ ,ਮੇਰਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ , ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਜਿਸ ਲਈ ਛੱਡਿਆ ,ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿਸ ਲਈ ਠੋਕਰ ਮਾਰੀ ਉਹ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਭਲਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸ ਲਈ ਜਿਊਣਾ।””ਦੇਖ ਧੀਏ , ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਅੱਡ ਹੋਗੇ, ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮਰੇ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਹੋਗੇ,ਕੋਈ ਪੁੱਤ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ,ਆਪਣਾ ਅੱਡ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਪਕਾਉਂਦੀ ਆ ,ਭਲਾ ਸਿਰ ਦੇ ਸਾਈਂ ਦਾ ਮਕਾਨ ਛੱਤ ਕੇ ਅੱਡ ਦੇ ਗਿਆ ਜਿਸਦੇ ਕਿਰਾਏ ਤੋਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੈਂਦੀ ਆ,ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਜਿਊਣ ਲਈ ਕੀ ਏ ? ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਸੋਨੇ ਵਰਗੀ ਜਵਾਨੀ ਏ ,ਰੱਬ ਦੀ ਇਸ ਰਹਿਮਤ ਨੂੰ ਇੰਝ ਨਾ ਉਜਾੜ “।”ਐਸੇ ਜਵਾਨੀ ਨੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੱਖ ਦਾ ਨਾ ਛੱਡਿਆ ,ਕਿੰਨੇ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਾਏ ਤੇ ਕੋਈ ਜ਼ਾਲਿਮ ਉਹ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਾ ਕੇ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁੱਟ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ,ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਉਜਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਨਾ ਇਹ ਹੁਸਨ ਮਹਿਕਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਭੌਰਾ ਉੱਲਰਦਾ ਨਾ ਮੈਂ ਇੰਝ ਲੁੱਟੀ ਜਾਂਦੀ,ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਕੇ ਮੈਂ ਜੀਵਾਂ ਤਾਂ ਜੀਵਾਂ ਕਿਸ ਲਈ ?””ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਸ ਰੱਬ ਦੇ ਜੀਅ ਲਈ ਜੋ ਤੇਰੇ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਹੈ.”ਰੀਟਾ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਭੇਤ ਇੱਕ ਦਮ ਖੁਲ੍ਹ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਪਲ ਦੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਮਗਰੋਂ ਇੱਕ ਦਮ ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗੀ।ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਤੇ !!ਸਾਂਝੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕੱਲਿਆ ਜਿਉਣਾ ਪਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਦਰਦ ਭਰੇ ਰਾਹ ਦਾ ਕੋਈ ਸਿਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹੋ ਹਾਲ ਗੁਰੀ ਦਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਹੁਣ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੱਚਾ ਕਿਥੋਂ ਪਾਲੇਗੀ।”ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਤਾਂ ਅਬਾਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਦੇ।ਮੈਂ ਖਰਚ ਕਰ ਦਿਆਗੀ।ਕਿੱਥੇ ਇੱਕਲੀ ਮਾਂ ਬਣਕੇ ਇਸ ਦਾ ਬੋਝ ਢੋਏਗੀ”।”ਨਾ ਧੀਏ ,ਇਹ ਪਾਪ ਨਾ ਕਮਾਵੀਂ ,ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਦਰ ਦਰ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾਂਦੀ ਨੂੰ ਊਹਦੇ ਕੋਲ ਜੁਆਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਤੂੰ ਅਬਾਰਸ਼ਨ ਨਾ ਕਰਵਾਵੀਂ।””ਪਰ ਇਹਦੇ ਪੱਲੇ ਹੈ ਹੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੱਚਾ ਕਿਵੇਂ ਪਾਲੇਗੀ ,ਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ……””ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਪਿਆਰ ਸਭ ਧੋਖਾ ਹੈ, ਮੈੰ ਕੋਈ ਜੌਬ ਕਰ ਲਵਾਂਗੀ ,ਪਰ ਇਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂਗੀ।”ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਾ ਗਰਭ ਸੀ, ਰੀਟਾ ਨੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਉਹਦਾ ਸਾਰਾ ਖਰਚ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਨੂੰ ਉਹ ਪਾਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੁੱਛਦੀ। ਜੋ ਬੁਰੇ ਵਕਤ ਚ ਨਾਲ ਨਾ ਖੜ੍ਹੇ ਐਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਨਾਲੋਂ ਕਿਸੇ ਮਜਬੂਰ ਦੀ ਮਦਦ ਵਧੀਆ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦਾ ਮੋਹ ਵਧਦਾ ਗਿਆ ,ਉਹ ਹਫ਼ਤੇ ਬਧੀ ਮਿਲਣ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘੇ ਉਹਦੇ ਘਰ ਮੁੰਡਾ ਹੋਇਆ, ਐਨਾ ਗੋਗਲੂ ਕਿ ਦੇਖ ਕੇ ਭੁੱਖ ਰਹਿੰਦੀ।ਪਰ ਰੀਟਾ ਦੇ ਪੈਸੇ ਪੈਸੇ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਸਭ ਉਲਝਣਾਂ ਚ ਪਾਈ ਰੱਖਦਾ।ਗੁਰੀ ਅਕਸਰ ਰੀਟਾ ਤੋਂ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ,ਉਹ ਇਹੋ ਦੱਸਦੀ ਪਾਰਲਰ ਦਾ ਕੰਮ ਏ। ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਬੱਚਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕੰਮ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ।ਪਰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਸੈੱਟ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਕਿਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਘੰਟੇ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੇ,ਕਿਤੇ ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਦੇ ਹੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਸੰਗਲ ਮਦਰ ਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖਿਆਲ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ। ਹੋਰ ਤਰਾਂ ਦੇ ਸਵਾਲ ਤੇ ਦੌਰੇ ਪਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ।ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤਨਖਾਹ ਐਨੀ ਘੱਟ ਕੇ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਨਾ ਨਿੱਕਲੇ।ਉਹ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਹੀ ਆਖਦੀ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਪਾਰਲਰ ਦਾ ਕੰਮ ਸਿਖਾ ਦੇਵੇ। ਰੀਟਾ ਕਈ ਬਹਾਨੇ ਬਣਾਉਂਦੀ । ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਪਾਸੇ ਆਵੇ।ਪਰ ਨਿੱਤ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੱਸਣਾ ਪਿਆ। ਕੁਝ ਪਲ ਲਈ ਗੁਰੀ ਲਈ ਇਹ ਹਜ਼ਮ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ।ਪਰ ਰੀਟਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰੋ ਉੱਠਿਆ।ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਸੈਂਟਰ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ।”ਤੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਏ ਨਾ ਕਿ ਮਸਾਜ਼ ਤੱਕ ਠੀਕ ਏ ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਗਲਤ ਏ ,ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਾਂਗੀ ਬਾਕੀ ਗ੍ਰਾਹਕ ਕੁਝ ਮੰਗੇਗਾ ਤੈਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿਆ ਕਰਾਂਗੀ।”ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਦਲਦਲ ਚ ਪੈਰ ਪਾਇਆ ਬੰਦਾ ਡੂੰਘਾ ਹੀ ਧੱਸਦਾ ਹੈ ,ਪਰ ਗੁਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਤੇ ਉਹਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸਮਝ ਉਸਨੇ ਮਾਲਿਕ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਹਨੂੰ ਸਭ ਦੱਸ ਵੀ ਦਿੱਤਾ।ਮਾਲਿਕ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨਵੀਂ ਜਗ੍ਹਾ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਖੋਲਣ ਦਾ ਪਲੈਨ ਸੀ ,ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਫਰੰਟ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਤੇ ਦੋ ਇਹ ਪੱਕੀਆਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਦੋ ਅਲਟਰਨੇਟ ਕੁੜੀਆਂ ਰੱਖਕੇ ਉਸਨੇ ਨਵਾਂ ਸੈਂਟਰ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੇਲੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਤਿੰਨ ਕੁੜੀਆਂ ਸੈਂਟਰ ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਰਸ਼ ਪੈਣ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਸੈਂਟਰ ਤੋਂ ਬੁਲਾ ਲੈਂਦੇ।ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਸਾਜ਼ ਸੈਂਟਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਗੁਰੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਖਲੋਤੀ।ਗੁਰੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਚ ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਤੇ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਲੋਅਰ ਮਿਡਲ ਕਲਾਸ ,ਜਿਸ ਕੋਲ ਰੋਜ ਦੇ ਖਰਚਿਆ ਮਗਰੋਂ ਸਿਰਫ ਹਫਤੇ ਮਗਰੋਂ ਆਈਸਕਰੀਮ ਖਾਣ ਦੇ ਹੀ ਪੈਸੇ ਬਚਦੇ।ਊਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਮਕਾਨ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ।ਮੰਮੀ ਤੇ ਡੈਡੀ ਦੋਂਵੇਂ ਹੀ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ,ਮਗਰੋਂ ਸਿਰਫ ਉਹ ਤੇ ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਹੀ ਬਚਦੇ ਸੀ। ਇੱਧਰ ਗੁਰੀ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਉਸਦੇ ਲਚਕਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਤਿਲਕਣ ਲੱਗੀਆਂ ਸੀ। ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਸੁਣਦੇ ਦੇਖਦੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ।ਪਰ ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਭਾਅ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ।ਭਾਇਆ ਤੇ ਵਿਜੈ …ਉਹ ਜਲੰਧਰ ਐੱਨ ਆਈ ਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਉਸੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚ ਬਣੀ ਦੁਕਾਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚ ਕਰਿਆਨੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮਕਾਨ ਵੀ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਦੇ ਰੱਖੇ ਸੀ।ਅੱਖਾਂ ਦੋ ਤੋਂ ਚਾਰ ਹੋਈਆਂ। ਹਾਵ ਭਾਵ ਉਹ ਸਮਝ ਗਏ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਹੁੰਦਾ ਜਦੋੰ ਗੁਰੀ ਕੋਈ ਸੌਦਾ ਲੈਣ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਵਿਜੇ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਇੱਕਲਾ ਹੁੰਦਾ।ਐਸੀ ਹੀ ਇੱਕ ਦੁਪਹਿਰ ਉਹਨੇ ਗੁਰੀ ਦਾ ਹੱਥ ਪੈਸੇ ਫੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਛੋਹ ਦਿੱਤਾ।ਗੁਰੀ ਉਸਦੇ ਇਸ ਵਿਹਾਰ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ।ਪੈਸੇ ਵਾਪਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ,ਉਹਨੇ ਹੱਥ ਚ ਹੱਥ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪਕੜ ਕੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ।”ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਏ,ਗੁਰੀ….ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਂਗੀ।”ਸਭ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਗੁਰੀ ਦਾ ਦਿਲ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧਿਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਸਿਰਫ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਹੀ ਹਿਲਾ ਸਕੀ।ਤੇ ਹੱਥ ਛੁੜਾ ਕੇ ਦੌਡ਼ ਗਈ।ਮੁਬਾਇਲ ਨੰਬਰ ਬਦਲੇ ਗਏ, ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਫਿਰ ਜਿਸਮ ਦੀਆਂ ਤੇ ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ।ਇੱਕਲਤਾ ਚ ਮਿਲਣ ਲਈ ਪਲ ਲੱਭੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਮਿਲੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਪੂਰੇ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਹੋ ਗਏ।ਫਿਰ ਜਦੋੰ ਵੀ ਵਿਜੈ ਮੁੜ ਜਲੰਧਰ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਵਿਛੜੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੋਂ ਮੁੜ ਮਿਲਣ ਲਈ ਤਰਸਦੇ। ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਵੀ ਢਿੱਡ ਨਾ ਭਰਦਾ । ਜਦੋੰ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਦੀ ਆਦਤ ਹੋ ਜਾਏ ਤਾਂ ਬਿਨਾਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਏ ਕਿੱਥੇ ਚੈਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।ਪਰ ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਵਿੱਚ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ਉਹ ਗੱਲ ਦੋ ਸਾਲ ਮਗਰੋਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਬੁਣੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ,ਕਸਮਾਂ ਵਾਅਦੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ।ਡਰ ਸੀ ਕੇਵਲ ਇਹੋ ਕਿ ਵਿਜੈ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਪਾਸੋ ਬਹੁਤ ਡਰਦਾ ਸੀ,ਡਰਦਾ ਤਾਂ ਵਿਜੈ ਦਾ ਬਾਪ ਵੀ ਸੀ ਪਰ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਸੱਪ ਸੁੰਘ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਪਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ,ਉਹਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਕਿ ਵਿਜੈ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ।ਤੇ ਮਜਾਲ ਸੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਨਿਗ੍ਹਾ ਵੀ ਉਪਰ ਕਰ ਲਵੇ।ਗੁਰੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਚ ਵਿਜੈ ਲਾਇਕ ਲੜਕਾ ਸੀ NIT ਵਿੱਚ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਕਰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਕੋਈ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਹੁਣ ਉਹਦੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰਗ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਲਈ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਸੀ ,ਉਹ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਅਗਲੇ ਟੈਸਟ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿੱਚ ਕੱਢਦਾ। ਉਹ ਵੀ ਮਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿੱਚ । ਫੋਨ ਹੱਥ ਚ ਫੜ੍ਹਨ ਤੇ ਵੀ ਪਹਿਰਾ ਹੁੰਦਾ।ਗੁਰੀ ਵੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਵਿਹਲੀ ਹੁੰਦੀ ,ਕੋਈ ਘਰ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬੱਸ ਖੁਰਾਫ਼ਤਾ ਸੁਝਦੀਆਂ। ਇਸ ਲਈ ਸਨੈਪ ਚੈਟ ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਤਸਵੀਰਾਂ ਭੇਜ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦੀ। ਕਦੇ ਨਹਾਉਣ ਮਗਰੋਂ ਸਿਰਫ ਤੌਲੀਏ ਚ, ਕਦੇ ਡੀਪ ਨੈੱਕ ,ਕਦੇ ਕਿੱਸ ,ਕਦੇ ਸਿਰਫ ਇੰਨਰਜ ਤੇ ਕਦੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ……ਉਸਨੂੰ ਟੀਜ਼ ਕਰਨ ਚ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੇ ਡਰੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਚ ਖੁੱਭਿਆ ਭੋਰਾ ਯਾਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ।ਉਦੋਂ ਹੀ ਕਰਦਾ ਜਦੋੰ ਘਰ ਕੋਈ ਨਾ ਹੁੰਦਾ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਵਿਜੈ ਦੀ ਪੂਰੀ ਫੈਮਲੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜਰੂਰੀ ਫ਼ੰਕਸ਼ਨ ਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਹਦਾਇਤ ਦੇਕੇ ਸਭ ਚਲੇ ਗਏ। ਮਿਲਣ ਦਾ ਇਸਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੌਕ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ। ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਸ਼ਟਰ ਅੱਧਾ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਗੁਰੀ ਚੁਪਕੇ ਜਿਹੇ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜੀ।ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਮਗਰ ਬਣਿਆ ਗੁਦਾਮ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਮਿਲਣੀਆਂ ਦਾ ਗਵਾਹ ਸੀ। ਅੱਜ ਤਾਂ ਮਿਲ ਹੀ ਬਹੁਤ ਚਿਰਾਂ ਮਗਰੋਂ ਰਹੇ ਸੀ।ਸੜਕ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਸੇਕ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਚ ਸੀ। ਅੰਦਰ ਵੜਦੇ ਹੀ ਬੋਰੀਆਂ , ਚੀਨੀ,ਤੇਲ ,ਦਾਲਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਤਰਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਸਾਂ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ।ਪਰ ਉਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਗੁਦਾਮ ਚ ਵੜ ਕੇ ਹਰ ਪਏ ਸਮਾਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋੰ ਸਟਰ ਨੂੰ ਅੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੁੱਟਕੇ ਲੌਕ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਸਾਈਡ ਵਾਲਾ ਦਰਵਾਜੇ ਨੂੰ ਲੌਕ ਲਗਾ ਕੇ ਖਿੜਕੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਛੱਡ ਵਿਜੈ ਅੰਦਰ ਆਇਆ ਸੀ।ਉਦੋਂ ਹੀ ਆ ਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰੀ ਖੜੀ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਭਰ ਲਿਆ ।
ਅੱਧ ਹਨੇਰੇ ਚ ਵਿਜੈ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇਖਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈਆਂ। ਪਰ ਉਹ ਗੁਰੀ ਦੇ ਬਦਨ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਗਰਮ ਜਹੇ ਉਸ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਛੋਹਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਬਾਹਰਲੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲੋਂ ਅੰਦਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਵੱਧ ਸੀ।ਜਿੰਨਾਂ ਸਮਾਂ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਬਾਹਾਂ ਚ ਭਰਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਰਿਹਾ ਓਨੇ ਚਿਰ ਵਿੱਚ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਉਖੜਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਨਰਮ ਮਾਸ ਉੱਤੇ ਸਖ਼ਤੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਇਸ ਪਲ ਨੂੰ ਮਾਣਨ ਲਈ ਉਹ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਤੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਕੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ । ਵਿਜੈ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਕੱਸ ਲਿਆ।ਤਿੰਨ ਤਰਫ਼ੋਂ ਇਸ ਹਮਲੇ ਨੇ ਗੁਰੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਸਿਰਫ਼ “ਆਹ ” ਨਿੱਕਲਿਆ।ਇੱਕ ਹੱਥ ਉਸਨੇ ਬੋਰੀਆਂ ਤੇ ਸਹਾਰਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲਗਾ ਰਖਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਫਿਰਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦੇਣ ਲਈ।ਵਿਜੈ ਦੇ ਸਾਹ ਪਲ ਪਲ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਭਖਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਜਿਸਦਾ ਅਸਰ ਉਹਨੂੰ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਤੱਕ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਵਿਜੈ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਟੀਸ਼ਰਟ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਉੱਡਦੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ ਅਸਮਾਨ ਚ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਦੀ ਸਪੀਡ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ।ਇੱਕ ਹੱਥ ਪਿਛੇ ਕਰਕੇ ਉਸਨੇ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ । ਪਰ ਅਸਫ਼ਲ ਰਹੀ। #harjotdikalamਵਿਜੈ ਨੇ ਊਸਦੀ ਲੋਅਰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਖਿਸਕਾ ਦਿੱਤੀ ਅੱਗੇ ਮੈਦਾਨ ਪੂਰਾ ਖਾਲੀ ਸੀ।ਆਪਣੀ ਲੋਅਰ ਨੂੰ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਜਿਉਂ ਹੀ ਖੁਦ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਤਾਂ ਗੁਰੀ ਦਾ ਤਨ ਮਨ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਗਿਆ।ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਆਪਣੇ ਨਰਮ ਮਾਸ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜਕੜ ਲਿਆ।ਇੱਕ ਹਥ ਪਿੱਛੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।ਉਂਗਲੀਆਂ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜਿਵੇੰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।ਵਿਜੈ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖਿਸਕਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਪੇਟ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ। ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਫਿਰਨ ਲੱਗਾ।ਉਂਗਲਾ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨਾਲ ਖੁਦ ਬ ਖੁਦ ਜਿਸਮ ਕੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ।ਖੁਦ ਬ ਖੁਦ ਢਿੱਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।ਉਂਗਲੀਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੀ ਦੀਆਂ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਫੋਟੋਆਂ ਭੇਜਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹੋ ਸੀ ਜੋ ਤੜਪ ਉਹਦੇ ਲਈ ਉਸਦੇ ਧੁਰ ਤੱਕ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ।ਵਿਜੈ ਉਸਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਜਿਸਮ ਆਦੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਲੱਕ ਤੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਝੁਕਾ ਲਿਆ । ਗੁਰੀ ਨੇ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਦੋਂਵੇਂ ਹੱਥ ਬੋਰੀਆਂ ਉੱਪਰ ਟਿਕਾ ਲਏ। ਖੁਦ ਨੂੰ ਇਸ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਚ ਪੁਚਾ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਉਸਦੀ ਤੜਪ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਰਾਹ ਲੱਭਣਾ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ।ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਗੁਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਲਿਆ।ਦੋ ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਦੋਂਵੇਂ ਪਲ ਭਰ ਲਈ ਨਵੇਂ ਸੁੱਖ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚ ਗਏ।ਕੁਝ ਦੇਰ ਦੇ ਠਹਿਰਾ ਮਗਰੋਂ ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਇਸ ਮਿਲਣ ਨੇ ਰਫਤਾਰ ਪਕੜੀ ਤੇ ਸ਼ੀਤਕਾਰਾਂ ਗੁਦਾਮ ਵਿੱਚ ਗੁਜ ਉੱਠੀਆਂ ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਦੋਂਵੇਂ ਖੁਲ੍ਹ ਕੇ ਇਸ ਪਲ ਨੂੰ ਮਾਣ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਹੱਥ ਖਿਸਕ ਕੇ ਕਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਕਦੇ ਲੱਕ ਤੋਂ ਵੀ ਥੱਲੇ ਜਿੰਨਾਂ ਸਮਾਂ ਗੁਜਰਦਾ ਗਿਆ ਓਨਾ ਹੀ ਪਸੀਨਾ ਤੇ ਆਨੰਦ ਵਿੱਚ ਦੋਂਵੇਂ ਗੁਆਚ ਗਏ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਵਿਜੈ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਉਤੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਸਿਰਡ ਨੂੰ ਨਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ।ਇਹ ਤਾਂ ਅਜੇ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਸੀ । ਕੁਝ ਹੀ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਵਿਛਾਏ ਗਦੇਲੇ ਉੱਪਰ ਲੇਟ ਗਏ। ਸਾਹ ਸਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਮੁੜ ਛੇੜਛਾੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਡੁੱਬਣ ਲਈ ਤਿਆਰ।ਉਮਰ ਸੀ,ਮਸਾਂ ਹੀ ਮਿਲਿਆ ਸਮਾਂ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਜਾਗਦੀ ਤੜਪ ਤੇ ਪਿਆਸ ਸੀ ਜੋ ਜਦੋੰ ਕੁਝ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਕੇ ਸੌਂ ਗਏ।………………..ਅੱਖ ਉਦੋਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਜਦੋਂ ਗੁਦਾਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਯਕਦਮ ਖੁਲ੍ਹਾ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਕੋਲ ਖੁਦ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਹੱਥਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਵਿਜੈ ਦੀ ਮਾਂ !!!! ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਸੁੱਤਿਆ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਾ।”ਹਾਏ ਨੀ ਮੈਂ ਮਰਜਾ ,ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਦੀ ਹੱਦ ਹੋਗੀ “। ਉਸਨੇ ਉੱਚੀ ਕੂਕ ਮਾਰਕੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ।ਅੱਖਾਂ ਮਲਦੇ ਹੋਏ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹਨੇਰੇ ਚ ਲੂਕਾ ਕੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਕਪੜੇ ਲੱਭ ਕੇ ਪਾਏ। “ਹਾਏ ਨੀ ਕੁੱਤੀਏ ,ਐਨੀ ਹੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਮਰਦੀਵ,ਮੇਰਾ ਹੀ ਮੁੰਡਾ ਕਿਉਂ ਪੱਟਣਾ ਸੀ….ਤੂੰ ।” ਉਹ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਚੀਕਣ ਲੱਗੀ।ਵਿਜੈ ਨੇ ਕੋਲ ਹੋਕੇ ਬੋਲਣਾ ਚਾਹਿਆ।”ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾਂ,ਅਸੀਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ “।ਵਿਜੈ ਬੋਲਿਆ।ਤਾੜ ਕਰਦਾ ਇੱਕ ਥੱਪੜ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਵੱਜਾ ।”ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਜੇ ਇਸ ਕੁੱਤੀ ਨੂੰ ਘਰੇ ਵਾੜਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ, ਜਿਹੜੀ ਕੁੜੀ ਹਲੇ ਧਰਤੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਆਹ ਖੇਹ ਖਾਂਦੀ ਫਿਰਦੀ ਏ ਉਹ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਨਿੱਤ ਨਵਾਂ ਖਸਮ ਭਾਲੂਗੀ।” ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋ ਲਹੂ ਨਿੱਕਲ ਆਇਆ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਡਰੀ ਹੋਈ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਬਾਹੋਂ ਫੜਕੇ ਘੜੀਸ ਕੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਲੈ ਆਈ। “ਕਿੱਥੇ ਮਰਗੇ ਤੁਸੀਂ ,ਆਪ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮੋ ਤੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਖੇਹ ਖਾਣ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਵੋ।”ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲਕੇ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲਦੀ। ਉਹ ਗਲੀ ਚ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੈ ਆਈ। ਰੌਲਾ ਸੁਣ ਬਨੇਰਿਆ ਤੇ ਲੋਕ ਆ ਚੜ੍ਹੇ । ਗੁਰੀ ਦੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਵੀ ਘਰ ਆ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਇੰਝ ਗੁਰੀ ਬਾਰੇ ਬੋਲਦੇ ਸੁਣਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਕੰਬ ਗਏ।”ਕੀ ਹੋਇਆ ਭੈਣ ਜੀ?” ਗੁਰੀ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਤਰਲਾ ਸੀ।”ਆਹ ਤੇਰੀ ਧੀ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ਮੁੰਡੇ ਥੱਲੇ ਪਈ ਸੀ ,ਜੇ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹਦੀ……..ਚ ਐਨੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਏ ਵਿਆਹ ਕਰਦੋ ਇਹਦਾ,ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦਵੋ ਨਾਲੇ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਕੇ ਦਊਗੀ।”ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਧਰਤੀ ਚ ਗੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ ।ਉੱਪਰੋਂ ਗੰਦ ਮੰਦ ਹਰ ਪਲ ਵਧਦਾ ਗਿਆ। ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਛੁਡਾ ਕੇ ਗੁਰੀ ਅੰਦਰ ਭੱਜੀ।ਮਗਰ ਮਗਰ ਆਉਂਦੀ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਅੰਦਰ ਵੜਦੇ ਹੀ ਥੱਪੜਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਜੋ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਚ ਆਇਆ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਭੰਨਿਆ। ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਛੋਟਾ ਸੀ ,ਉਸਨੂੰ ਹਲੇ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਛੁਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਚ ਜਿਵੇੰ ਚੰਡੀ ਆਈ ਹੋਵੇ । ਜੋ ਵਿਜੈ ਦੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਗੰਦ ਬਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦਾ ਤਨ ਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਾ ਕੁਝ ਦਿਲ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਜਿਸਮ ਨੂੰ। ਕੁੱਟ ਖਾ ਕੇ ਉਵੇਂ ਹੀ ਲੇਟੀ ਰਹੀ। ਮੁਹੱਲੇ ਚ ਇੱਜਤ ਮਿੱਟੀ ਚ ਮਿਲ ਗਈ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਚ ਹੀ ਘਰ ਛੱਡਣ ਦੀ ਪਲੈਨਿਗ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਨਵਾਂ ਘਰ ਲੱਭਦੇ ਲੱਭਦੇ ਹਫ਼ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਸ਼ਰੀਫ ਬੰਦੇ ਇੰਝ ਹੀ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਕੇ ਦੌਡ਼ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਰੇਪ ਦੇ ਕੇਸ ਚ ਅੰਦਰ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਵਿਉਂਤ ਕਰਦਾ ਤੇ ਵਿਜੈ ਦੀ ਮਾਂ ਝੱਗ ਵਾਂਗ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਪਰ ਗਰੀਬੀ ਤੇ ਲਾਚਾਰੀ ਤੇ ਔਰਤ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੀ ਅਖੌਤੀ ਇੱਜਤ ਜੋ ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਨਾਲ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮਰਦ ਦੀ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਥੱਲੇ ਦੱਬ ਕੇ ਸ਼ਰੀਫ ਲੋਕ ਬਲਾਤਕਾਰ ਵੀ ਝੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਹ ਤਾਂ ਫਿਰ ਵੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਅੰਦਰ ਹੋਇਆ ਸੈਕਸ ਸੀ।ਐਨੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਉਹ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿੱਕਲੀ। ਕੁਝ ਖਾਸ ਖਾਧਾ ਨਾ ਪੀਤਾ ਨਾ । ਆਪਣੇ ਮਹਿਕਦੇ ਜਿਸਮ ਵਿਚੋਂ ਬਦਬੂ ਆਉਣ ਲੱਗੀ। ਮਾਂ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਕੁਝ ਘਟਿਆ ਤਾਂ ਭਾਈ ਹੱਥ ਰੋਟੀ ਘੱਲਣ ਲੱਗੀ। ਕਦੇ ਭਰਾ ਤੇ ਕਦੇ ਖ਼ੁਦ ਤੇ ਤਰਸ ਖਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਦੀ ਬੁਰਕੀ ਮਸਾਂ ਲੰਘਾਉਣ ਲੱਗੀ।ਤੇ ਅਖੀਰ ਸਭ ਤੋਂ ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਰ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। “ਜਾਂ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਭੱਜ ਚੱਲੀਏ ਨਹੀਂ ਮੈੰ ਇਥੋਂ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਮਰ ਜਾਣਾ”।ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਚ ਧਮਕੀ ਸੀ।ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਵਿਜੈ ਸੁਣਦਾ ਕਿ ਨਾ ਪਰ ਉਸਨੇ ਆਖ ਦਿੱਤਿਆ।ਦੋ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਊਨਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਪਕੜ ਕੇ ਦੋਂਵੇਂ ਘਰੋਂ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਗਏ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆ ਵਸਾਉਣ ਲਈ.
ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਰੁਕੇ , ਰੁਕੇ ਕੀ ਸੀ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹਨੀਮੂਨ ਮਨਾਇਆ। ਕਮਰਾ ਲੱਭਣ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਤੇ ਜਰੂਰੀ ਵਸਤਾਂ ਖਰੀਦਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਬਾਕੀ ਸਮਾਂ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਦੇ। ਮੋਬਾਈਲ ਬੰਦ ਸੀ। ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਹੇ। ਆਪਣੇ ਪਿਛੋਕੜ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟ ਗਏ ਸੀ। ਨਵਾਂ ਸਿੰਮ ਤੇ ਫੋਨ ਲਏ ਕੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਦੋਸਤ ਤੋਂ ਸਭ ਪਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਫਿਰ ਘਰ ਲਭਿਆ ਤੇ ਆਂਟੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ। ਝੂਠ ਮੂਠ ਦਾ ਮੇਕਅੱਪ ,ਚੂੜ੍ਹਾ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਪਹਿਨ ,ਬਹਾਨਾ ਇਹ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਇਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੇ ਪੇਪਰ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਤਿਆਰੀ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋ ਨਾ ਨਿਕਲਦੇ। ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਜੋਸ਼ ਹਲੇ ਐਨਾ ਸੀ ਕਿ ਬਾਕੀ ਲੋੜ੍ਹਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਪਦੀਆਂ। ਵਿਆਹ ਲਈ ਦੋਵੇਂ ਅਜੇ ਰਾਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਰਟ ਤੋਂ ਨੋਟਿਸ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਘਰਦੇ ਲੱਭ ਹੀ ਲੈਣਗੇ। ਇਸ ਲਈ ਟਰਕਾ ਰਹੇ ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਕੋਈ ਬਿਨਾਂ ਨੋਟਿਸ ਵਾਲਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਜਾਏ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਏ। ਪਰ ਪਤਾ ਓਦਣ ਲੱਗਾ ਜਿੱਦਣ ਵਿਜੈ ਦਾ ਮਾਮਾ ਤੇ ਬਾਪ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਆ ਖੜ੍ਹੇ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਇਸਦਾ ਵੀ ਭੇਤ ਸੀ , ਲੁਕ ਲੁਕ ਕੇ ਵਿਜੈ ਘਰ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਸੀ!ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਡੇ ਹੋਏ ਸੀ ,ਆਖਦੇ ਵਿਜੈ ਦੀ ਮਾਂ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ,ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੁੜ ਗਈ ਏ , ਜੇ ਨਾ ਮਿਲਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਓਥੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਏ ਬੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਲ ਆ ਫਿਰ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਰਾਜ਼ੀ ਅਸੀਂ ਰਾਜ਼ੀ ,ਭਾਵੇਂ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਇਥੇ ਹੀ ਰਿਹੋ।ਉਦੋਂ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਰਿਵਾਰ ਚੇਤੇ ਆਇਆ , ਪਿੱਛੋਂ ਖਬਰ ਵੀ ਨਾ ਲਈ ਕਦੇ ਜਿਸਦੀ। ਵਿਜੈ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਮੁੜਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਕੇ ਗਿਆ। ਉਹਦਾ ਮਨ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਘਰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ। “ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਰ ਗਈਂ ਏ ,ਮੁੜ ਕਦੇ ਮੱਥੇ ਨਾ ਲੱਗੀ , ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਗਈ ਏ , ਮੁੜ ਕਦੇ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਮੈਂ ਕੁਝ ਖਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਊਂ , ਜਿਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਖੇਹ ਉਡਾ ” . ਮਾਂ ਦੇ ਫੋਨ ਕੱਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੂੰਹੋ ਨਿੱਕਲੇ ਬੋਲ ਸੀ। ਕੇਹੇ ਲੋਕ ਸੀ !! ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਕਿੰਨਾ ਬੇਹੂਦਾ ਤੇ ਘਟੀਆ ਸਮਾਜ ਏ , ਘਰੋਂ ਦੌੜ ਗਏ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਮਾਂ ਇਸ ਲਈ ਮਰ ਰਹੀ ਏ ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਬੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੇ ਘਰੋਂ ਦੌੜ ਗਈ ਕੁੜੀ ਦੀ ਮਾਂ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਜੇ ਦੁਬਾਰਾ ਮੱਥੇ ਲੱਗੇ ! ਉਸਦਾ ਸਾਹ ਘੁੱਟ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਵਿਜੈ ਨੂੰ ਕਾਲ ਲਗਾਈ। ਉਹਨੇ ਨਾ ਚੁੱਕੀ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ ਕਹਿਕੇ ਦੋ ਦਿਨ ਨਾ ਮੁੜਿਆ। ਉਹ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕਾਲ ਕਰਦੀ ,ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਹਰ ਹੀਲਾ ਵਰਤਿਆ। ਪਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਮੁੜ ਮਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਫਿਰ ਕਿਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਅੱਗਿਓ ਮਾਫੀਆਂ ਮੰਗਣ ਲੱਗਾ, ” ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਦੇ , ਤੂੰ ਵੀ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾ , ਜੇ ਮੈਂ ਮੁੜ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮਰ ਜਾਏਗੀ ,ਆਪਣਾ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਇਥੇ ਹੀ ਖਤਮ ਸਮਝ ” ਕੋਈ ਲਾਗ ਲਪੇਟ ਨਹੀਂ ਸਿਧਿ ਨਾਂਹ।ਪਰ ਉਹ ਜਾਵੇ ਕਿਥੇ , ਕੇਰਾਂ ਘਰੋਂ ਪੈਰ ਪੁੱਟਿਆ ਉਹ ਭਿੱਟੀ ਗਈ ,ਜੋ ਸਮਾਜ ਕਿਸੇ ਦੇਵੀ ਦੇ ਘਰੋਂ ਚੁੱਕੇ ਮਗਰੋਂ ਉਸਨੂੰ ਭਿੱਟੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ , ਉਹਦੇ ਖੁਦ ਜਾਣ ਤੇ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚਰਿਤਰ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਗੋਗੇ ਗਾਏ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਉਹ ਇੱਕ ਆਮ ਔਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ। ਪੱਕੀ ਬਦਚਲਣ ਬਦਕਾਰ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਨਜਰ ਵਿੱਚ ਤੇ ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਮਾਂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਮਰ ਜਾਏਗੀ। ਗੁਰਿ ਕੋਲ ਵੀ ਫਿਰ ਕੀ ਰਾਹ ਸੀ ਉਹਨੇ ਉਹੀ ਚੁਣਿਆ ,ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਖਰੀਦ ਫੱਕਾ ਮਾਰ ਲਿਆ। ਪਰ ਬੱਚ ਗਈ , ਕਿਸਦੀ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਜਾਂ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਪਲਦੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਜੀਅ ਲਈ। ਇੰਝ ਉਹ ਰੀਟਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ। ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ। ………………………………………………………ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਇਹੋ ਗੱਲ ਸੀ ਉਹ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਂਦੀ। ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾਤਰ ਮਸਾਜ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਹੀ ਸੀ , ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪਲ ਇਕੱਲ ਚ ਬਿਤਾਉਣੇ ਤੇ ਛੇੜਖਾਨੀ ਕਰਨਾ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈਪੀ ਐਂਡਿੰਗ। ਅਸਲ ਚ ਵਿਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਆਈਆਂ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈਪੀ ਐਂਡਿੰਗ ਵੀ ਸੀ। ਭਾਵ ਮਸਾਜ਼ ਮਗਰੋਂ ਹੈਂਡ ਜੌਬ ਆਫਰ ਕਰਨਾ। ਇਸਦੇ ਲਈ ਬਕਾਇਦਾ ਅਲੱਗ ਚਾਰਜ ਕਰਨਾ। ਕਈ ਨਵੇਂ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਹਿ ਵੀ ਨਾ ਪਾਉਂਦੇ ,ਸੰਗ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅੰਤ ਚ ਉਹ ਖੁਦ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲੈਂਦੀ। ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਚ ਫਰੀ ਕਰਕੇ ਰੀਟਾ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਕੰਨ ਵਰਗੇ ਨੋਟ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀ। ਕਈ ਕਈ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਆਫਰ ਕਰਦੇ ਆਮ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਚਾਰਜ ਦੇਣ ਲਈ ਆਖਦੇ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਹਜ਼ਾਰ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਉਸੇ ਕੰਮ ਲਈ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ। ਉਸਨੂੰ ਇਕਨਾਮਿਕਸ ਦਾ ਨਿਯਮ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ ਡਿਮਾਂਡ ਵਧਣ ਨਾਲ ਕੀਮਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਧਦੀ ਹੈ। ਇਨਕਾਰ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਦੁੱਗਣੇ ਤੱਕ ਆਫਰ ਹੁੰਦਾ। ਮਸਾਜ਼ ਕਰਦੀ ਦੇ ਹੱਥ ਕਈ ਵਾਰ ਇਧਰ ਓਧਰ ਛੋਹ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਫਿਰ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸੀ ਜਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ। ਪਾਸਾ ਬਦਲਦੇ ਹੀ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਦੁਧੀਆ ਜਿਹੀ ਹੱਦ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਅੰਡਰ ਵਿਅਰ ਅਲੱਗ ਦਿਸਦੀ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਮਾਨ ਅੱਲਗ।ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਮਸਾਜ ਵੇਲੇ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ। ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਦੇ ਹੱਥ ਧਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ। ਇੰਝ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਹੁੰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕੁੱਤਾ ਹਲਕਿਆ ਹੋਵੇ ਤੇ ਹਰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਵੱਢ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਬਨਾਵਟ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਪੋਹੰਦੀ ਸੀ , ਇਸ ਲਈ ਉਹਨੂੰ ਸਿਰਫ ਛੋਹਣ ਦੀ ਆਫਰ ਲਈ ਪੈਸੇ ਮਿਲਦੇ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਹ ਆਫਰ ਅਸੇਪਟ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਸਿਰਫ ਛੂਹਣ ਨਾਲ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਇਹ ਸੋਚਕੇ। ਕੋਈ ਸਿਰਫ ਉੱਪਰੋਂ ਛੋਹਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੇ ਦਿੰਦਾ। ਕੋਈ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ। ਕੋਈ ਪਿਛੇ ਤੋਂ ਛੋਹੰਦਾ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕਦੇ ਉਹ ਛੋਹਣ ਨਾ ਦਿੰਦੀ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਓਥੇ ਕੋਈ ਪਹੁੰਚਿਆ ਫਿਰ ਹਟਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਏ। ਇਹ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਵੀ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਵੇਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨ ਦਿੰਦੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਫੇਰਦੇ ਕੋਈ ਕੋਈ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਬਿਨਾਂ ਮਤਲਬੋਂ ਭਲਾਂ ਉਂਗਲਾਂ ਹੀ ਪਾ ਕੇ ਕੀ ਸੁਆਦ ਆਉਂਦਾ। ਭਾਵੇਂ ਕੁੜੀ ਤਕਲੀਫ ਚ ਹੋਏ ਫਿਰ ਵੀ ਇੰਝ ਬਿਨਾਂ ਮਤਲਬੋ ਤਕਲੀਫ ਦੇਕੇ ਖੁਦ ਦੀ ਮਰਦਾਨਗੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨਾ ਭਲਾਂ ਕੀ ਸੁਆਦ ਦਿੰਦੀ। ਉਸਨੇ ਕਈਆਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਵੀ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਬੱਸ ਵਧੀਆ ਲਗਦਾ ਇਹੋ ਉੱਤਰ ਹੁੰਦਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਗਈ। ਪੈਸੇ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੁਦ ਹੱਥ ਨਾਲ ਤਸੱਲੀ ਕਰਦੇ ਤੱਕ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਣ ਲੱਗੀ। ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਖੁਦ ਹੈਪੀ ਐਨਡਿੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਇਸਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਤੱਕ। …..ਇੰਝ ਇਸ ਕੰਮ ਚ ਪੂਰੀ ਐਕਸਪਰਟ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਹਮਾਮ ਚ ਵੜ੍ਹ ਹੀ ਗਏ ਤਾਂ ਨੰਗੇ ਹੋਣ ਚ ਹੁਣ ਹਰਜ਼ ਵੀ ਕਿ। ਮਸਾਜ ਚ ਮਹੀਨੇ ਚ ਜੋ ਕਮਾਉਂਦੀ ਸੀ ਉਸਤੋਂ 10 ਗੁਣਾ ਕਮਾਉਣ ਲੱਗੀ।ਸੋਚਦੀ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਧੀਆ ਪੈਸੇ ਇੱਕਠੇ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਮੁੜ ਸਭ ਕੰਮ ਛੱਡ ਦਵੇਗੀ। ਤੇ ਇਸ ਦਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋਕੇ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇਗੀ। ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਐਨੀ ਸੌਖੀ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਂ ਬੰਦਾ ਜਿੰਨਾ ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਕਦੋਂ ਕਿਸ ਪਲ ਕੀ ਵਾਪਰਨਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ****************************ਮੁੜ ਐਤਵਾਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹੀ ਸੇਠ ਫਿਰ ਆਇਆ। ਰੀਟਾ ਲਈ ਖਾਸ ਬੁਲਾਵਾ ਆਇਆ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦਾ ਕਿ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਆਏਗਾ। ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਐਸੇ ਲੋਕ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਆਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਚਾਹੇ ਗੱਲ ਕੁਝ ਵੀ ਹੁੰਦੀ। ਪਰ ਉਹ ਆਇਆ। ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਬੋਲੀ :”ਦੱਸੋ ਕੀ ਕਰਾਉਣਾ ਅੱਜ””ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ। “ਪਹਿਲਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਾਂ ਜਾਂ।” ……….”ਜੋ ਕਰਨਾ ਓਥੇ ਹੀ ਕਰਦੇ ” ਉਹ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਸ਼ੰਗ ਹੋ ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮਝ ਉਸੇ ਦਿਨ ਆ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਇਥੇ ਤਾਂ ਸੱਪ ਅੱਗੇ ਬੀਨ ਵਜਾਉਣ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਣੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਉਸ ਕੱਲੇ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੱਟੇ ਕੱਟੇ ਵੀ ਸਟ੍ਰੈੱਸ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਹਰਜੋਤ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ erection dsfyunctonal ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਬੇਹੱਦ ਕੁਦਰਤੀ ਸਮੱਸਿਆ ਜਿਸਦਾ ਕਾਰਨ ਤਣਾਅ , ਪਰਫਾਰਮੈਂਸ ਦਾ ਬੋਝ ,ਸਟਰੈਸ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦਿਮਾਗੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਜੇਕਰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਬੋਲਚਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਕੰਫਰਰਟ ਵਿੱਚ ਲਏ ਆਵੇ ਜਾਂ ਮਾਨਸਿਕ ਬੋਝ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਵੇਂ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਹੱਲ ਹੋ ਵੀ ਜਾਂਦਾ। ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਇਹ ਪ੍ਰਯੋਗ ਇਸ ਬੁੱਢੇ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੋਊ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮਨ ਉੱਤੇ ਕੀ ਬੋਝ ਬਿਠਾਈ ਬੈਠਾ।
ਰੀਟਾ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਟਾਈਲ ਨਾਲ ਘੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਉਹ ਉਂਗਲਾਂ ਘੁਮਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਹਰਕਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏਗੀ ਹੀ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਹੋ ਨਾ ਸਕਿਆ। ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਤੇਲ ਨਾਲ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਭਿਉਂ ਕੇ ਮਾਲਿਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਧੂਣੀ ਦੀ ਠੰਡੀ ਅੱਗ ਵਾਂਗੂੰ ਕੋਈ ਕੋਈ ਚਿੰਗਾੜਾ ਹੀ ਮੱਚਿਆ ਸੀ। ਐਨੀ ਠੰਡਕ ! “ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਮਰਦ ਤੇ ਘੋੜੇ ਕਦੇ ਬੁੱਢੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ , ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਹੁੰਦਾ। ਬੁਢਾਪੇ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਲਿਆ ਲਗਦਾ ਹੈ। “”ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਇੰਝ ਇੱਛਾ ਹੁੰਦੀ ਏ , ਕਿ ਕੰਧਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜ ਸੁੱਟਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਇੰਝ ਹੀ ਮਿੱਟੀ ਵਾਂਗ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ “.”ਅੱਛਾ, ਕੰਧਾਂ ਪਾੜ ਦੇਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਦੋਂ ਆਉਂਦਾ ” ” ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਅਚਾਨਕ ਤਨ ਮਨ ਚ ਆ ਖੜ੍ਹਦਾ ਹੈ “. #harjotdikalamਕੋਈ ਗੱਲ ਸੀ ਉਹ ਲੁਕੋ ਗਿਆ ਸੀ। ” ਘਰ ਚ ਕੌਣ ਕੌਣ ਏ ?””ਮੈਂ ਕੱਲਾ ਰਹਿੰਨਾ !””ਕਿਉਂ ?””ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਮਰੇ ਕਈ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ,ਤੇ ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਬਣੀ ਨਹੀਂ “.”ਕਿਉਂ, ਨਹੀਂ ਬਣੀ “”ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੇਹੀ ਕੁਲਹਿਣੀ ਨੂੰਹ ਆਈ , ਉਹਦੇ ਲੱਛਣ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਘਰੋਂ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮਾਂ ਚ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪੁੱਠਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੀ ਇਲਜ਼ਾਮ ਧਰ ਦਿੱਤਾ। “”ਕੀ ਇਲਜ਼ਾਮ “” ਇੱਕ ਰਾਤ ਜਿਸ ਰਾਤ ਬੇਟਾ ਟੂਰ ਤੇ ਗਿਆ ਸੀ , ਉਸ ਰਾਤ ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਨਿਕਲਦੇ ਵੇਖ ਲਿਆ , ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹਨੇ ਕੀ ਕੰਨ ਭਰੇ ਮੇਰੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ , ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਬਾਪੂ ਤੂੰ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਸੌਂਇਆ ਕਰ ਮੇਰਾ ਘਰ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰ। “”ਪਰ ਤੂੰ ਇੰਝ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਉਸ ਰਾਤ ਤੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ “?” ਮੈਂ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ,ਪਰ ਉਹ ਚਲਿੱਤਰ ਖੇਡ ਗਈ “”ਕਿਵੇਂ “”ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ,ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਇੱਕ ਦਮ ਘਾਬਰ ਗਈ , ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਵੇ ਕਿ ਗਲਤੀ ਹੋਗੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸਿਓ ਨਾ , ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕੌਣ ਸੀ ਕਿਉਂ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਵੀ ਕੰਬ ਰਹੇ ਸੀ। ਇਨ੍ਹ ਕਿਸੇ ਜੁਆਨ ਬੰਦੇ ਦਾ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ,ਬੁੱਢੇ ਵਾਰੇ ਹੱਥ ਹੀ ਕੰਬਣੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਫੇ ਤੇ ਹੀ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਇਹ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਬਈ ਦੱਸਿਓ ਨਾ ਅੱਜ ਗਲਤੀ ਹੋਗੀ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਮੇਰਾ ਮਨ ਕੰਬੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਅੱਜਕਲ ਕਿ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਆਸ਼ਿਕ ਨਾਲ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਇਸ ਜਨਾਨੀ ਦਾ ਕੀ ਯਕੀਨ ਹੁਣੇ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾ ਲਵੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਰਵਾ ਦੇਵੇ। ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਮੈਥੋਂ ਨਾ ਹਾਂ ਆਖ ਹੋਵੇ ਨਾ ਨਾਂਹ। “”ਫਿਰ ” #HarjotDiKalam “ਮੇਰੇ ਬਰਾਬਰ ਹੀ ਸੋਫੇ ਤੇ ਪੱਟ ਨਾਲ ਪੱਟ ਜੋੜ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ,ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗੀ ਜਾਂ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਖੇ ਗਲਤੀ ਹੋਗੀ। ਮੇਰਾ ਮਨ ਪਸੀਜ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਣ ਲੱਗਾ।ਨਾਈਟੀ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਐਨਾ ਪਤਲਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਮਾਸ ਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਬਦਲਿਆ ਵਿਹਾਰ ਦੇਖਕੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਖਿਹ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਾਹ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਮਗਰੋਂ ਇੰਝ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾ ਕੇ ਮੈਂ ਪਿਘਲ ਗਿਆ ਸੀ “ਰੀਟਾ. ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਪਿਘਲ ਤਾਂ ਉਹ ਹੁਣ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਲਹਿਰ ਨੇ ਪਕੜ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਇਸ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਜਾਗਣ ਦੇਣਾ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ। “ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੋਂ ਜਿਥੇ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਛੂਹ ਸਕਦੇ ਸੀ ਓਥੇ ਤੱਕ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ।ਉਪਰਲੀ ਸਖਤੀ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਮਾਸ ਬੇਹੱਦ ਨਰਮ ਸੀ ਰੂੰਈ ਵਰਗਾ। ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਘੁੱਟਿਆ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਘੁੱਟਵੇਂ ਪਜ਼ਾਮੇ ਵਿੱਚ ਡੋਲਦੇ ਜਿਸ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਦੇਖਿਆ ਹੋਏ ਉਹਨੂੰ ਛੋਹ ਲੈਣ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਬਿਜਲੀ ਦੌੜ ਗਈ। ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਨੂੰ ਕਾਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਭ ਸਾਥ ਹੀ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਖੁਦ ਮੇਰੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਪਕੜ ਕੇ ਖੁਦ ਹੀ ਪੱਟਾਂ ਚ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ। “ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਇਹ ਗੱਲ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਲਹੂ ਦਾ ਦਬਾਅ ਪੂਰਾ ਵੱਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਖੁਦ ਦੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਫੀਲਿੰਗ ਹੀ ਚੱਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। “ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਪਜਾਮੇ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਪਕੜ ਕੇ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਸਾਹਿਲਾਉਂਣ ਲੱਗੀ, ਇੰਝ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਉਹਦੇ ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਕਰਕੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਤੇ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪਲੋਸਿਆ ਫਿਰ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਉਹਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਉਹੀ ਕੁਝ ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਕਿਸੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਉਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਖੁਦ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਬਰਗਰ ਵਿੱਚ ਆਲੂ ਟਿੱਕੀ ਵਾਂਗ ਦਬਾ ਰਖਿਆ ਸੀ। “ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਖੁਦ ਹੀ ਮੇਰੇ ਪਜ਼ਾਮੇ ਨੂੰ ਅੱਲਗ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੀ ਕਿ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਸਭ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਕਿੰਝ ਉਹ ਐਨੇ ਸੌਖਿਆਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਭ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ਲਹੂ ਤੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਚੋੜ ਰਹੀ ਸੀ। “ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਸਭ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਵੇਂ ਹੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਹਦੇ ਚਰਮ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲਈ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਜਿੰਨੀ ਗਰਮੀ ਉਹ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹਦੇ ਸਾਹ ਉਖੜਨ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਕੰਨ ਕੋਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਰੀਟਾ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕਿਹਾ ,” ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਜਿਸਮ ਤੇਰੀ ਨੂੰਹ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਜੁਲਦਾ ਸੀ “.ਬੁੱਢੇ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਮਹਿਜ ਹਾਂ ਤੇ ਆਹ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ ਤੇ ਉਹ ਫਿਊਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਬਲੱਬ ਵਾਂਗ ਝੜ੍ਹ ਗਿਆ. ਜਿਸਨੂੰ ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਤੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਲਏ। ਕੁਝ ਹੀ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮੁੜ ਨਾਰਮਲ ਹੋ ਗਈ। ਇੱਦਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿੱਸੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੁਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਆਦੀ ਸੀ ਲੋਕ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਇਹ ਸਭ ਸੁਣਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਦੇ ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣਾ ਕਾਰਡ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਥੋਂ 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸ ਦੇਣਾ। ਉਹ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੋੜਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਕਾਰਡ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਬੁੱਢਾ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਉਹ ਰੈਸਟ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਚਾਹ ਮੰਗਵਾ ਕੇ ਪੀਤੀ। ਤਦੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਮਗਰੋਂ ਗੁਰਿ ਆਈ। “ਤੇਰਾ ਕਸਟਮਰ ਲਗਦਾ ਫੋਨ ਭੁੱਲ ਗਿਆ, ਲਿਆ ਕੇ ਆਈਫੋਨ ਉਸਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ,ਲੈਣ ਆਏ ਤਾਂ ਦੇ ਦੇਣਾ। ‘ਉਹਨੇ ਕਾਰਡ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਨੰਬਰ ਮਿਲਾਇਆ ਉਸੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਉਸਤੋਂ ਥੱਲੇ ਘਰ ਦਾ ਨੰਬਰ ਸੀ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੋਣਾ। ਸੋਚਕੇ ਉਸਨੇ ਘਰ ਦਾ ਨੰਬਰ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਬੈੱਲ ਵਜਦੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨੇ ਉਠਾਇਆ ,” ਤੁਸੀਂ ਧਨਪਤ ਜੀ ਦੇ ਘਰੋਂ ਬੋਲਦੇ ਹੋ ? ਕਾਰਡ ਤੇ ਪੜ੍ਹਕੇ ਉਸਨੇ ਬੋਲਿਆ। “ਜੀ “”ਜੀ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨੂੰਹ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ ” “ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ?”” ਜੀ ਉਹ ਹੁਣੇ ਸਤਸੰਗ ਤੋਂ ਆਏ ਹਨ , ਆਰਾਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕੋਈ ਜਰੂਰੀ ਗੱਲ ਏ ?””ਜੀ ਅਸੀਂ ਸਤਸੰਗ ਤੋਂ ਹੀ ਬੋਲ ਰਹੇਂ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹੋ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਨ। “”ਓਕੇ ਜੀ “”ਵੈਸੇ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਓਨਾ ਨਾਲ ਹੀ ਹੀ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹੋਂ ?”” ਜੀ ਹਾਂਜੀ , ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੂਗਰ ਤੇ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਬਲਮ ਹੈ ,ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਜੀਅ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖਾਸ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ “.”ਅੱਛਾ ,ਚਲੋ ਪਿਉ ਮੰਨ ਕੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ,ਮੈਂ ਸਤਸੰਗ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਭਲੇ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਵਾਵਾਂਗੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹੋ ਫੋਨ ਕਾਊਂਟਰ ਤੋਂ ਲੈ ਜਾਣ ” ਆਖ ਰੀਟਾ ਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਉਹਨੂੰ ਹਲੇ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ। ……………………………………………ਗੁਰੀ ਉਹਦੀ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਹੱਸ ਪਈ। …. ਬੋਲੀ। ………….
ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਜਦੋੰ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓ ਹੱਸ ਪਈ।”ਲਗਦਾ,ਬੁੱਢਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾ ਗਿਆ, ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਕਿੰਨਾ ‘ਗੰਦ’ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।””ਨੂੰਹਾਂ ਦਾ ਅੱਡ ਹੋਣ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਇਹ ਵੀ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਇੰਝ ਹੀ ਇੱਕ ਸੱਸ ਆਖਦੀ ਕਿ ਨੂੰਹੇ ,ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਬੁੱਢੀ ਹੋ ਗਈ ,ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਮੰਜਾ ਤੂੰ ਡਾਹਿਆ ਕਰ। ਨੂੰਹ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਪੇਕੇ ਜਾ ਬੈਠੀ, ਮੁੜ ਕਦੇ ਨਾ ਆਈ,ਨਾ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਮੁੜ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ,ਬਾਪੂ ਦਾ ਮੰਜਾ ਤਾਂ ਕੀ ਵਿਛਣਾ ਸੀ, ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵੀ ਕੱਠਾ ਹੋ ਗਿਆ।”ਇੰਝ ਹੀ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਕਿਤੇ ਮੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ,ਮੇਰਾ ਬੀਐੱਫ ਦਸਦਾ ਸੀ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਤੇ ਨੂੰਹ ਪੁੱਠੀ ਹੋਈ ਟੀਵੀ ਵੇਖੀ ਜਾਵੇ।ਤੇ ਸਹੁਰਾ ਕਿਤੇ ਚਾਹ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਗਿਆ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਾਮ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਉਹਦੇ ਹੀ ਉੱਪਰ ਜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਲੱਗੀ ।ਜਦੋਂ ਸਮਝ ਲੱਗੀ ਫਿਰ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ। ਮਸਾਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੇ ਆਕੇ ਛੁਡਾਈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੋਟੀ ਚਾਹ ਬਾਬੇ ਦਾ ਮੋਟਰ ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦਾ। ਘਰ ਵੜੀਆਂ ਤਾਂ ਵੱਢ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦਾਊਗਾ ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ।””ਕਾਮ ਐਸੀ ਬਲਾ 10 ਸਕਿੰਟ ਤੱਕ ਕੋਈ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਟਿਕਾਣੇ ਕਰ ਲਵੇ ਤਾਂ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਗੁਨਾਹ ਹੋਣੋ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਣ।””ਪਰ ਮੁੰਡੇ ਖੁੰਡੇ ਤਾਂ ਸਹੇਲੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ,ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਭਲਾਂ ਇਹ ਬਾਬੇ ਤੇ ਅੱਧਖੜ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣ, ਇਹਨਾ ਦੀਆਂ ਘਰਵਾਲੀਆਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲਾਉਣ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹੁਣ ,ਅਖੇ ਪੋਤਿਆ ਪੋਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਹੋਗੇ, ਜਾਂ ਜੁਆਕ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਹੋਗੇ।””ਹੋਰ ਕੀ ਇਹਨਾਂ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਚਲਦਾ ,ਜਾਂ ਇਹ ਜਾਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਦੁਖੀ ਜਾਂ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਇਹੋ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰਾਂ ਵਿੱਚ””ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਜਿਹਨਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਨਵੇਂ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਕਦੇ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮਿਟਦੀ “।ਐਨੇ ਨੂੰ ਸ਼ਬਨਮ ਵੀ ਆ ਗਈ। ਦੁਪਹਿਰ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਅਕਸਰ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਆਰਾਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਗ੍ਰਾਹਕ ਛੇਤੀ ਭੁਗਤ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਨਾਈਟ ਜਾਂ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ।ਜਿਥੇ ਮਸਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਿੱਧੇ ਪੈਸੇ ਹੀ ਬਣਦੇ ਸੀ।ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਉਹਦੀ ਤੇ ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਸੀ,ਵੈਸੇ ਹਰ ਕੁੜੀ ਦੀ ਇਸ ਧੰਦੇ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਸੀ । ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਸੀ ਪਰ ਮਗਰੋਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਾਲ ਗਰਲ ਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਚ ਹੀ ਗੁਰੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਸ਼ਬਨਮ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸੇ ਰਾਹ ਤੇ ਸੀ। ਜਾਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅਲੱਗ ਰਾਹ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਉਸਦਾ ਬੁਆਏਫਰੈਂਡ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖ ਰਹੀ ਸੀ।ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਹਰ ਬੰਦਾ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸਹੀ-ਗਲਤ ਦੀ ਪਛਾਣ ਘੜ੍ਹ ਲੈਂਦਾ , ਜਿੰਨਾਂ ਕੁ ਖ਼ੁਦ ਲਈ ਸਹੀ ਹੁੰਦਾ ।ਲਛਮਣ ਰੇਖਾ ਨੂੰ ਓਥੈ ਤੱਕ ਖਿਸਕਾ ਲੈਂਦਾ।ਰੀਟਾ ਵੀ ਇਹੋ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ,ਗੁਰੀ ਵੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਬਨਮ ਵੀ ।ਰਾਤ ਲਾਉਣ ਵੇਲੇ ਕਈ ਡਰ ਹੁੰਦੇ। ਜਿੰਨਾ ਟੈਮ ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੇ ਸਹੀ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਤਸੱਲੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀਆਂ। ਇਹ ਸਭ ਸੁਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੀ ਕਿ ਕਦੇ ਬੁਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਇੱਕ ਹੁੰਦਾ ਪੈਸੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪੂਰੀ ਟੋਲੀ ਆ ਜਾਂਦੀ।ਐਸੇ ਵੇਲੇ ਕੁੜੀ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਏ, ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਰੋ ਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜ੍ਹਕੇ ਵੀ ਨਾ ਕੋਈ ਸੁਣਦਾ।ਇਸ ਲਈ ਗੁਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਕਿ ਕੋਈ ਐਦਾਂ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨਾ ਹੋਵੇ।ਤਦੇ ਰੀਟਾ ਦਾ ਫੋਨ ਵੱਜਿਆ।ਬੁਢੇ ਦਾ ਸੀ।”ਜੀ ,ਥੈਂਕਸ ਫੋਨ ਵਾਪਸੀ ਲਈ ਤੇ,ਮੇਰੇ ਘਰ ਸੱਚ ਨਾ ਦੱਸਣ ਬਾਰੇ””ਕੋਈ ਨਾ ਜਨਾਬ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਕਿਹੜਾ ਸਤਿਸੰਗ ਤੋਂ ਘੱਟ ਏ ,ਇਥੇ ਵੀ ਮਨ ਸਾਫ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ,ਜੋ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰੇ ਇਥੇ ਕਹਿ ਦਿੰਦਾ।””ਮੇਰੀ ਮੇਨ ਬਜ਼ਾਰ ਚ ਸੁਨਿਆਰਾ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਹੈ ,ਕੰਮ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਸਵੇਰ ਦੇ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਮੈਂ ਓਥੇ ਹੀ ਹੁੰਨਾ।ਕਦੇ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੋਈ ਦੱਸਿਓ।””ਜਰੂਰ ” ਆਖ ਕੇ ਰੀਤਾ ਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਤਿੰਨੋ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਭੁਗਤਾਉਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਅੱਜ ਗੁਰੀ ਦੀ ਨਾਈਟ ਸੀ, ਘਰ ਬੱਚੇ ਲਈ ਰੀਟਾ ਹੱਥ ਜਰੂਰੀ ਸਮਾਨ ਭੇਜਣ ਲਈ ਉਹਨੇ ਦੁਪਹਿਰੇ ਹੀ ਮੰਗਵਾ ਲਿਆ ਸੀ।ਪਰ ਸ਼ਾਮੀ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਉਹ ਬੋਲੀ ।”ਨਾਈਟ ਕੈਂਸਲ, ਦੂਸਰੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਭੇਜਣਾ ਪਊ “.”ਕੀ ਹੋਇਆ” ਉਹੀ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਸਿਆਪਾ, ਪੀਰੀਅਡਜ “ਆਖਦਿਆਂ ਉਹਨੇ ਸਿਗਰਟ ਸੁਲਗਾ ਲਈ।ਇਹ ਨਵੀਂ ਬਿਮਾਰੀ ਸੀ ਜੋ ਨਾਈਟਸ ਲਗਾ ਕੇ ਉਹਨੇ ਸਹੇੜੀ ਸੀ। ਜਦੋੰ ਗ੍ਰਾਹਕ ਆਪਣਾ ਟੈਮ ਟਪਾ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਤਾਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਲਈ ਬਾਲਕੋਨੀ ਚ ਬੈਠ ਉਹ ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੀ ਲੰਘੇ ਟੈਮ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਸੀ।”ਚੱਲ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹਾਂ।” ਉਸਦੀ ਸਿਗਰਟ ਮੁੱਕਣ ਲੱਗੀ ਸੀ।”ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਚਾਰ ਰਾਤਾਂ ਦਾ ਖਹਿੜਾ ਛੁਟਿਆ “.” ਇਹ ਖਹਿੜਾ ਕਾਹਦਾ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮਸ਼ੀਨ ਏ ਹੁਣ ਤਾਂ,ਅਗਲੇ ਦਾ ਮਤਲਬ ਪਤਾ ਤੇ ਖੁਦ ਦਾ ਕੋਈ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ “.”ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਦੇ ਕੋਈ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਰੇ ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।”ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਆਲੇ ਦੇ ਜ਼ਖਮ ਨਹੀਂ ਭਰੇ , ਹੋਰ ਕਿਥੋਂ ਸਹੇੜ ਲਈਏ””ਤੂੰ ਛੇਤੀ ਇਥੋਂ ਪੈਸੇ ਕੱਠੇ ਕਰ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੇ ,ਖੁਸ਼ ਰਹੇਂਗੀ “.”ਤੂੰ ਕਿੰਨੀ ਖੁਸ਼ ਏਂ ? ਬੱਸ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਸਮਝੌਤਾ ਏ ਤੇਰਾ ਵੀ ,ਆਪ ਹੀ ਦੱਸ ਕਦੋੰ ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹਨੇ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ?”ਰੀਤਾ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਕੂਟੀ ਚਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ।ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਫਟਾਫਟ ਖਾਣਾ ਬਣਾਇਆ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਗਾਇਆ। ਟਿਊਸ਼ਨ ਗਏ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਚੈੱਕ ਕੀਤਾ।ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਹੀ ਉਹਦੇ ਲਈ ਸੀ ਨਿਯਮ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਲਾ ਦੇਣਾ ਹੈ।ਉਹ ਆਇਆ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਇੱਧਰ ਓਧਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਤੇ ਟੀਵੀ ਵੇਖਣ ਲੱਗਾ।”ਮੈਂ ਸੌਣ ਚੱਲੀ ਆਖ ਕੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲੇ ਤੇ ਸੌਣ ਚਲੀ ਗਈ।ਨੀਂਦ ਦਾ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਝੌਂਕਾ ਲੱਗਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਮੇਲ੍ਹਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਸੁਪਨੇ ਚ ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਉਹੀ ਬੁਢੇ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਉਭਰੀ ਤੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁਲ੍ਹ ਗਈਆਂ ।ਉਹਨੇ ਹੱਥ ਝਟਕ ਕੇ ਉੱਠਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।”ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਹਾਂ” ਉਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਜਕੜਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ।”ਸੌਣ ਦਿਓ ,ਮੈਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਰਹੀ ,”ਉਹਨੇ ਹੱਥ ਝਟਕ ਕੇ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ।ਪਰ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਜਕੜਨ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਈ।ਜਿਵੇੰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਗੂੰਗਾ ਬੋਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।ਉਹਦੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਲੱਕ ਤੀਕ ਪੂਰਾ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ।ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਪਾਏ ਭਾਰ ਤੋਂ ਇਸ਼ਾਰਾ ਪੂਰਾ ਸਾਫ਼ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਉਂਝ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਗੋਡੇ ਕੱਠੇ ਘਰ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।ਹਨੇਰੇ ਚ ਜਿਵੇੰ ਕੋਈ ਪਰਛਾਂਵਾਂ ਊਸ ਉੱਪਰ ਸਵਾਰ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਦੰਦਾਂ ਥੱਲੇ ਜੀਭ ਦੇ ਕੇ ਉਹ ਲੇਟੀ ਰਹੀ ।ਪੂਰੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਕਬਜ਼ਾ ਜਮਾ ਕੇ ਊਹਨੇ ਅੰਤਿਮ ਪਲਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਦਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਉੱਤੇ ਕਿੱਸ ਕਰਕੇ ਦੰਦੀ ਵੱਢੀ ,ਇੱਕ ਚੀਕ ਜਿਹੀ ਨਿੱਕਲੀ ਤੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ ਸਾਹ ਉਖੜ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਲੁੜਕ ਗਿਆ।ਕੁਝ ਹੀ ਪਲਾਂ ਚ ਸੌਂ ਗਿਆ।ਉਹਨੂੰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਈਟੀ ਮੁੜ ਪਹਿਨਣ ਤੋਂ ਵੀ ਮਨ ਇਨਕਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਕੋਸਾ ਟੋਟਾ ਅੱਖਾਂ ਚ ਵਗ ਗਿਆ।ਗੁਰੀ ਸ਼ਾਇਦ ਠੀਕ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ , ਓਥੇ ਜੋ ਕੁਝ ਸਹਿਣ ਦੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਇਥੇ ਮੁਫ਼ਤ ਚ ਸਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ।ਨਾ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਾ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ।ਵਿਆਹ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਜਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਔਰਤਾਂ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਹੀ ਵਿਕਦੀ ਹੈ। ਫ਼ਿਰ ਕਿਉਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕੀਮਤ ਨਾ ਲਗਾਵੇ ?ਉਹਨੂੰ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇਣੀ ਬੇਕਾਰ ਹੀ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਪਰ ਪਹਾੜ ਵਰਗੀ ਰਾਤ ਤੇ ਕੱਲੀ ਔਰਤ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਸਹਾਰਾ ਲੱਭਦੀ ਹੈ। ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰ ਨਾਈਟੀ ਸਹੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜਾ ਲੇਟੀ।****************ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਅਜੇ ਉਸ ਦਿਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੀ ਵੇਖਿਆ ਸੀ।ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁਡ਼ੀ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਚ ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਾ ਹੋਇਆ। “ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਸੁਨੀਲ ,ਤੁਹਾਡਾ “”ਦੀਆ”ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ।”ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ” “ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ,ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਦਿਆਗੀ ,ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਾਂਗੀ।””ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਲੈਣੀ ਏ ,ਬੱਸ ਰੇਟ ਦੱਸ “”ਸਹੀ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਫ਼ੁੱਲ ਸਰਵਿਸ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ,ਸਿਰਫ ਬਲੋ ਜੌਬ ਕਰ ਸਕਦੀਂ ਹਾਂ।””ਫਿਰ ਫੁਲ ਸਰਵਿਸ ਚ ਕੀ ਪ੍ਰਾਬਲਮ “”ਤੁਸੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੈ ਕਰਵਾਓ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਦਿੰਨੀ ਆਂ””ਅੱਛਾ ਨਾਈਟ ਆਊਟ ਲਈ ਠੀਕ ਏ ?ਮੈੰ ਕੱਲਾ ਕੀਮਤ ਜੋ ਤੂੰ ਕਹੇਂ “”ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨਾਈਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਂਦੀ,ਮੈਂ ਦੂਸਰੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ।”ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ।ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਬਾਂਹ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆ।”ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਮਸਾਜ਼ ਕਰੇਂਗੀ ਨਾ ?””ਹਾਂ ਪਰ ਸਿਰਫ ਉੱਪਰੋਂ ਉਤਾਰਾਗੀ ,ਥੱਲੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ “”ਚੱਲ ਠੀਕ ਤੂੰ ਹੀ ਕਰ ਫਿਰ”ਆਖ ਕੇ ਸੁਨੀਲ ਲੇਟ ਗਿਆ।ਸ਼ਬਨਮ ਤਿਆਰ ਤਾਂ ਹੋ ਗਈ ਪਰ ਇਹ ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਿੰਗੀ ਹਾਂ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਸੀ।
ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ।ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਡਰ ਜਿਹਾ ਸੀ ਸੁਨੀਲ ਉਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਦੁੱਗਣਾ ਸੀ। ਜੇ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਉਹਨੂੰ ਜਕੜ ਕੇ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ.ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਮਸਾਜ਼ ਲਈ ਉਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕੋਈ ਸਹੀ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਾਉਂਦਾ। ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਹੀ ਐਸਾ ਜਾਦੂ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤੇ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਸ਼ ਗਵਾ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਤੋਂ ਉਹ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਉਹ ਲੁਕ ਲੁਕ ਕੇ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਸੀ। ਜਿਥੇ ਕਿਸੇ ਹਨੇਰੇ ਕੋਨੇ ਚ ਓਹਲੇ ਵਿੱਚ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਫਿਰ ਸਕਦਾ।ਇੰਝ ਉਹ ਜਾਣ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਸਿਰਫ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਗੋਡਿਆਂ ਭਰ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਉਹਨੂੰ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨੇ ਪਏ ਰਹੇ ਸੀ। ਬਾਹਰੀ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੇ ਉਹਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਰਟ ਉਤਾਰੀ ਤੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੋਰਾ ਪਿੰਡਾ ਸੀ ਉਸਦਾ ਗੋਰੇ ਪਿੰਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚਿਹਰਾ ਇੰਝ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਦੁੱਧ ਤੇ ਮਲਾਈ ਆਈ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਗੋਰੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਚਮਕਵੇਂ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਨੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਵਧੇਰੇ ਉਘਾੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੈਸੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਆਦਮੀ ਮਹਿੰਗੇ ਸ਼ੌਂਕ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਤੇ ਔਰਤ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਉਘਾੜਨ ਤੇ ਮਹਿਕਾਉਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਰਿਝਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੁਨੀਲ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਹਨੂੰ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਹੁਸਨਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਿਆ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਸੀ। ਜਿਹਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਉਸਨੇ ਲਾਇਆ ਸੀ ਉਹੀ ਸੀ ਜੀਨ ਉਤਾਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸਿਰਫ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਦੁਧੀਆ ਜਿਸਮ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਹੀ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚੋ ਉਸਦੇ ਭਰੇ ਭਰੇ ਜਿਸਮ ਦਾ ਹਰ ਹਿੱਸਾ ਸਪਸ਼ਟ ਸੀ। ਇਸਤੋਂ ਵੱਧ ਨੰਗਿਆਂ ਕੀਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਅਸ਼ਲੀਲ ਦਿਸਦਾ ਪਰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬਰਫ਼ ਦੀ ਮੂਰਤ ਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਕਾਰੀਗਰ ਨੇ ਅਸ਼ਲੀਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਹਿਸਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਨਾਲ ਢੱਕ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਤੇ ਉਹ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸਿਰਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਬੁੱਤ ਹੋਵੇ। ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਸਮਝ ਲੱਗ ਜਾਏ ਕਿ ਜੋ ਛੁਪਿਆ ਸ਼ਾਇਦ ਕਾਰੂੰ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕੀਮਤੀ ਹੈ। ਸੁਨੀਲ ਉਸ ਖਜਾਨੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਹਰ ਕੀਮਤ ਤੇ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਸਦੀ ਕੀਮਤ ਦੱਸ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੀ ਜਣਾ ਉਤਾਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਉਸਦਾ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਤੇ ਚਾਬੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਰਾਹ ਸੀ ਉਸਦਾ ਦਿਲ। ਪਰ ਲੁਟੇਰੇ ਤੇ ਧਾੜਵੀ ਕਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਦੁਰਗ ਫਤਿਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬਾਕੀ ਸਭ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੁਨੀਲ ਨੂੰ ਉਹਨੇ ਪੁੱਠਾ ਹੋਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਉਂਝ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਜਾ ਬੈਠੀ। ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫੇਰਦੀ ਰਹੀ। ਲੱਕ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਗਰਦਨ ਤੱਕ ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ। ਗਠੀਲੇ ਬਦਨ ਉੱਤੇ ਲਹੂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਵਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਇੰਝ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਸੁਨੀਲ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ। ਤੇ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਰਗੜਨ ਲੱਗੀ। ਕਪੜਿਆ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਰਗੜਨ ਤੇ ਵੀ ਸੁਨੀਲ ਨੂੰ ਨਰਮਾਈ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਤੇ ਕੰਡੇ ਵਾਂਗ ਕੁਝ ਚੁਭ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀ ਬੱਸ ਸੁਆਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਖ਼ਿਰੀ ਪਰਤ ਵਿਚਾਲਿਓਂ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਦੋ ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਤਾਪ ਵਾਲੇ ਜਿਸਮ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾਏ ਤਾਂ ਸੁਨੀਲ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਮਹਿਜ਼ ਆਹ ਨਿੱਕਲਿਆ। ਉਹਦੀ ਆਹ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਪੂਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਬੜੀ ਬਰੀਕੀ ਤੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਭਾਰ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਛੂਹੰਦੀ ਰਹੀ। ਸਿੱਧਾ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਦਾ ਅਸਰ ਬਕਾਇਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਉਹ ਸੁਨੀਲ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਟਿਕਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਜਿਸ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਸੁਨੀਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਤਰਸ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਹੁਣ ਨਾ ਸਿਰਫ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਸਗੋਂ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਸੀ। ਉਹ ਇੰਝ ਮਧੋਲਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੁਨ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਤਕਲੀਫ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਮੁੜ ਮੁੜ ਸ਼ਬਨਮ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਰੁਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ। ਉਹਨੂੰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਆਖ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਸ਼ਬਨਮ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਦੇ ਉੱਪਰ ਲੇਟ ਗਈ। ਤੇ ਉਹੀ ਕਿਰਿਆ ਦੁਹਰਾਉਣ ਲੱਗੀ ਜੋ ਪਿੱਠ ਤੇ ਦੁਹਰਾਈ ਸੀ। ਪਰ ਇਸਦਾ ਅਸਰ ਉਹ ਖੁਦ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰ ਆਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸੁਨੀਲ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕਸੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਉਹ ਬੜੀ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਂਦਾ। ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਨਮ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦੀ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਰਗੜਦੀ। ਕਿੰਨੇ ਮਿੰਟ ਇਹੋ ਕਿਰਿਆ ਚਲਦੀ ਰਹੀ। ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੈ ਕੇ ਚੁੰਮਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਪਿਛਾਂਹ ਕਰ ਲਿਆ ਖੁਦ ਨੂੰ। ਤੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਰਗੜਦੀ ਹੋਈ ਹੱਥ ਢਿੱਡ ਤੋਂ ਛਾਤੀ ਤੇ ਉੱਪਰ ਤੱਕ ਲਿਜਾਣ ਲੱਗੀ। ਨਾਲ ਨਾਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਘੜੀ ਤੇ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਸਮਾਂ ਖਤਮ ਹੋਏਗਾ। ” ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਰ ਲੈਣ ਦੇ ” ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਮਿੰਨਤ ਕੀਤੀ। “ਨਹੀਂ ” ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਨਾਂਹ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਲੱਕ ਦੀ ਸਪੀਡ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ। “ਠੀਕ ਉਲਟੀ ਹੋਕੇ ਕਰ। ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਖਿੱਚਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ ਤੇ ਉਲਟੀ ਹੋ ਗਈ। ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਉਸ ਵੱਲ ਸੀ। ਲੱਕ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਫੈਲੇ ਪੂਰੇ ਨਰਮ ਮਾਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਵੀ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਰੁੱਗ ਭਰਿਆ। ਜਿਸਮ ਦਾ ਸਾਰਾ ਲਹੂ ਜਿਵੇਂ ਕੱਠਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਇਲਾਸਟਿਕ ਚ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਕੇ ਉਤਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋਕੇ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਸੀ। ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲਏ। ਉਸ ਨਿੱਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਇਧਰ ਓਧਰ ਹਿੱਲਣ ਤੇ ਡਿੱਗ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ ਉਤਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹਨੇ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਇੰਝ ਲਾਇਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਇਧਰ ਓਧਰ ਹਿਲਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦਾ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਚੀਕ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਸੁਨੀਲ ਦੀ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਤੇ ਉਹ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਜਾ ਖੜੀ। ਤਾੜ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਥੱਪੜ ਸੁਨੀਲ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਵੱਜਿਆ ਨਾਲ ਹੀ ਗੇਟ ਖੁਲ੍ਹਿਆ ਗੁਰੀ ,ਰੀਟਾ ਤੇ ਫਰੰਟ ਡਿਸਕ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਅੰਦਰ ਆਏ। ਸ਼ਾਇਦ ਥੱਪੜ ਵੱਜਦਾ ਵੀ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ। “ਜਦੋ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਿਸ ਲਈ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ “ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਚ ਹਿੰਮਤ ਕਿਥੋਂ ਆਈ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਕੇ ਉਹ ਕੰਬਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇਖਿਆ। ਗੁੱਸੇ ਚ ਉਹ ਦੰਦ ਪੀਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਫੱਟੜ ਹੋਏ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਫ਼ੁੰਕਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਫਟਾਫਟ ਕਪੜੇ ਪਾਏ। ਸਭ ਲੋਕ ਫਟਾਫਟ ਆ ਕੇ ਮਾਮਲਾ ਸੁਲਝਾਉਣ ਲੱਗੇ। ਫਰੰਟ ਡਿਸਕ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਸੁਨੀਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਅਣਸੁਣੀਆਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਿਰਫ ਉਸਨੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਕਿ “ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਮਾਣ ਏ ਨਾ ਤੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ. ………. ਦਾ ਸੁਆਦ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਸਤੀ ਸਵਿਤਰੀ ਬਣੀ ਫਿਰਦੀ ਏ,ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਛਡਣਾ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਵੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਵੇਖ ਸਕੇਂ “.ਇਹ ਧਮਕੀ ਸੀ। ਪਰ ਐਸੀਆਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇ ਉਹ ਆਦੀ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਥੱਪੜ ਤੱਕ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਹੁੰਚੀ। ਇਥੇ ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹਰ ਬੰਦਾ ਵੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਮਰਦ ਸਾਬਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿੰਨੀਆਂ ਫਰੌਟੀਆਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਹਵਾ ਚ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਲਾਏ ਪੰਜ ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸੁਨੀਲ ਦੀ ਧਮਕੀ ਸੁਣਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸ਼ਬਨਮ ਕੰਬੀ ਜਰੂਰ ਸੀ। ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਡਰ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ।ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਆਉਣ ਜਾਣ ਦਾ ਸਾਧਨ ਸਮਾਂ ਰਾਹ ਕਈ ਵਾਰ ਬਦਲਿਆ। ਅਣਜਾਣ ਨੰਬਰ ਦੀ ਕਾਲ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰ ਜਾਂਦੀ। ਪਰ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ਘਟਿਆ। ਫਿਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸਭ ਆਮ ਵਰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਤੂਫ਼ਾਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਸੀ। ******************ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਕਜਨ ਦੀ ਮੈਰਿਜ ਸੀ , ਉਹ ਕੁਝ ਵਧੀਆ ਸੋਨੇ ਦੀ ਆਈਟਮ ਗਿਫ਼੍ਟ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਖਰੀਦਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਯਕੀਨੀ ਹੋਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ। ਉਸਨੇ ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਗੱਲ ਸ਼ੇਅਰ ਕੀਤੀ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿਉਂ ਨਾ ਧਨਪਤ ਸੇਠ ਨੂੰ ਕੇਰਾਂ ਮਿਲ ਹੀ ਲਿਆ ਜਾਈ। ਐਡਰੈੱਸ ਦੇਖ ਦੋਵੇਂ ਸੋਮਵਾਰ ਸਵੇਰ ਹੀ ਦੁਕਾਨ ਅੱਗੇ ਜਾਂ ਵੱਜੀਆਂ। ਦੁਕਾਨ ਵਿੱਚ ਵੜਦੇ ਹੀ ਧਨਪਤ ਸੇਠ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਵੱਡੀ ਗੱਦੀ ਤੇ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਮੋਟਾ ਢਿੱਡ ਅਮੀਰੀ ਤੇ ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੇ ਛੁਪਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਹਨੂੰ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਲੱਦਿਆ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੱਥਾਂ ਗੱਲ ਸਭ ਕਿਤੇ ਹੀ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਪਾਇਆ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਲਾਹੇ ਜਾਣ ਡਰੋਂ ਮਸਾਜ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾ ਕੇ ਆਇਆ। ਐਸੀ ਜਗ੍ਹਾ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਮਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੋਕੀ ਅਕਸਰ ਘਰ ਹੀ ਟਿਕਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਮਤੇ ਕੋਈ ਉਡਾ ਕੇ ਹੀ ਨਾ ਲਾਇ ਜਾਏ.ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ। ਉਹ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਸਮਝ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਭੇਦ ਲੁਕੋਣ ਵਿੱਚ ਇਹ ਔਰਤ ਮਾਹਿਰ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਨੂੰਹ ਵਜੋਂ ਕਰਵਾਈ। ਉਹਦਾ ਬੇਟਾ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿੱਛੇ ਹਟਵਾਂ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਮਗਰੇ ਕਾਰੀਗਰ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਡਿਮਾਂਡ ਬਾਅਦ ਚ ਦੱਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਠੰਡਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਮਕੀਨ ਲਿਆ ਧਰਿਆ। “ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਚ ਜੇ ਇਹ ਖਾਣ ਲੱਗ ਗਏ ਫਿਰ ਸਭ ਘਾਟਾ ਹੀ ਘਾਟਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁਨਿਆਰਾ ਕੰਡਾ ਕੱਚ ਦੇ ਬਰਤਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖ ਕੇ ਤੋਲਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇਂ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਘਾਟਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਵੇਂ ਸਾਡੇ ਮਾੜਾ ਚੰਗਾ ਖਾਣ ਤੇ ਹੈ ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਪਰ ਆਓ ਭਗਤੋ ਅੱਗੇ ਖਾਣਾ ਪਿਆ। ਰੀਟਾ ਦੁਕਾਨ ਚ ਪਿਆ ਸਮਾਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਾਰੀਗਰ ਤੇ ਸੇਠ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਐਨੇ ਸਾਫ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮਨ ਚ ਮੈਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਏ ਉਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਮਝ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਸਦੇ ਇਸ ਚੰਗੇ ਪੱਖ ਜਿਸ ਚ ਹਨੇਰੇ ਚ ਮਿਲੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕ ਆਮ ਔਰਤ ਵਾਂਗ ਬੇਝਿਜਕ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ। ਉਸਨੇ ਰੀਟਾ ਲਈ ਕਈ ਵਧੀਆ ਗਹਿਣੇ ਦਿਖਾਏ ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਨਾ ਆਇਆ। ਜੋ ਆਇਆ ਉਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਮੇਰੀ ਰੇਂਜ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਏ। ਆਪਣਾ ਸਭ ਖਰਚ ਕੱਢ ਕੇ ਵੀ ਸਸਤਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਲੁਟਾਉਣ ਤੇ ਆਇਆ ਬੰਦਾ ਔਰਤ ਤੇ ਕੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਲਿਟਾ ਦਿੰਦਾ ,ਖਾਸ ਜਦੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਬਜ਼ ਔਰਤ ਹੱਥ ਹੋਵੇ! ਪਰ ਰੀਟਾ ਨੇ ਨਾਂਹ ਕਰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ। ਤੇ ਨਾਂਹ ਕਰਕੇ ਹੀ ਧਨਪਤ ਹੋਰ ਓਧਰ ਖਿਚਿਆ ਗਿਆ। ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਬਲੈਕਮੇਲਿੰਗ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਤੋਹਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸਵੀਕਾਰ ਰਿਹਾ ਖਿੱਚ ਵਧਣੀ ਹੀ ਸੀ। ਜੋ ਹੋਇਆ ਸ਼ਬਨਮ ਲਈ ਖਰਚਾ ਘਟਾ ਕੇ ਸਹੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦੇ ਦਿੱਤੇ। ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਹੋਈ। ਵਾਪਿਸ ਆਏ ਤਾਂ ਅਜੇ ਪਾਰਲਰ ਦੇ ਗੇਟ ਤੇ ਕੁਝ ਦੂਰ ਹੀ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਦਾ ਫੋਨ ਵੱਜਿਆ ਤੇ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੌਲੀ ਹੋਈ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਸਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਪਾਸੇ ਖੜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਸਾਹਮਣੇ ਸੁਨੀਲ ਸੀ। ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਸਮਝ ਪਾਉਂਦੀ। ਸੁਨੀਲ ਨੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਵਰਗਾ ਉਸ ਵੱਲ ਸੁੱਟਿਆ। ਬਚਣ ਲਈ ਪਰਸ ਉਸਨੇ ਮੂੰਹ ਸਾਹਮਣੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕੁਝ ਟੇਢੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਂਗਲਾਂ , ਪਰਸ ਤੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਸੱਜੀ ਵੱਖ ਕੋਲ ਜਲਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਹੋਏ। ਇੱਕਦਮ ਹਨੇਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹ ਚੀਖ ਮਾਰਕੇ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਰੀਟਾ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੀ ਉਹਨੇ ਭੱਜਦੇ ਸੁਨੀਲ ਵੱਲ ਮਗਰ ਦੌੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਆਈ। ਸੜ੍ਹਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਬਨਮ ਲਈ ਉਹਨੇ ਤੁਰੰਤ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਬੁਲਾਈ। ਪਾਰਲਰ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। “ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ” ਆਖਦਿਆਂ ਉਹ ਡੌਰ ਭੌਰ ਹੋਈ ਇਧਰ ਓਧਰ ਝਾਕ ਰਹੀ। ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਦੇ ਫਰਕ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਸੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬੱਚ ਗਈ ਸੀ। ਇੱਕੋ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕੁਝ ਛਿੱਟਿਆ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸਾਫ ਸੀ ਪਰ ਬਾਕੀ ਜਿਸਮ ਤੇ। …………..
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕੁਝ ਛਿੱਟੇ ਸੀ ਤੇ , ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਾੜਾ ,ਵੱਖੀ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ। ਅੱਧੀ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੀ ਛਾਤੀ ਉੱਤੇ ਸਦਾ ਲਈ ਨਾ ਮਿਟਣ ਵਾਲੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਬਣ ਗਏ। ਚੰਦਨ ਵਰਗੀ ਦੇਹ ਉੱਤੇ ਸਦਾ ਲਈ ਦਾਗ ਬਣ ਗਏ। ਮਨ ਅਤੇ ਰੂਹ ਤੇ ਜੋ ਦਾਗ ਬਣਨੇ ਸੀ ਉਹ ਵੱਖਰੇ ਸੀ। ਐਬੂਲੈਂਸ ਆਈ ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਪੁਹੰਚੇ। ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾੜ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਪਰ ਜੋ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉਹ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪਾਰਟਨਰ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਡੌਰ ਭੌਰ ਜਿਹਾ ਹੀ ਕੁਝ ਸੋਚੀ ਗਿਆ। ਜੋ ਕੁਝ ਉਹ ਆਸੋਂ ਪਾਸੋਂ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਪਾਰਲਰ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ,ਮਸਾਜ਼ ਬਾਰੇ ਉਹਨੂੰ ਭੋਰਾ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। #HarjotDiKalamਉਸਦੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਅੱਖਾਂ ਭਰਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗੀ। ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਉਵੇਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਜਿਵੇਂ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ। ਇਸਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡਾ ਡਰ ਤਾਂ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬੀ ਐੱਫ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਗੁਰੀ ,ਰੀਟਾ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਓਥੇ ਰਹੇ। ਉਸ ਦਿਨ ਸੈਂਟਰ ਬੰਦ ਹੀ ਰਖਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਉਹ ਬਹੁਤੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਹੇ ਬੜੇ ਹੋਰ ਹੋਰ ਨਜਰਾਂ ਨਾਲ ਝਾਕ ਰਹੇ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਆ ਕੇ ਰਿਪੋਰਟ ਲਿਖ ਲਈ ਸੀ ,ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਸਭ ਬਿਆਨ ਲਿਖਾ ਦਿੱਤੇ। ਸੈਂਟਰ ਵਿੱਚੋ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਮੋਬਾਈਲ ਨੰਬਰ ਸੀ ਹੀ। ਸੀਸੀਟੀਵੀ ਕੈਮਰੇ ਚ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵੀ ਸਨ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਬਿਆਨ ਲਿਖਵਾ ਦਿੱਤਾ।ਬਿਆਨ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਬਨਮ ਤੋਂ ਉਹ ਮਸਾਜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਭਾਲਦਾ ਸੀ ਉਹਨੇ ਮਨਾਂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਹਨੇ ਇਹ ਕਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਬਿਆਨ ਲਿਖਦਾ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁੰਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਅਸਲ ਗੱਲ ਮਾਲਿਕ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿਤੀ ਸੀ। ਕਿ ਇਹ ਕੁੜੀ ਰਾਤ ਤੇ ਫੁਲ ਸਰਵਿਸ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਇਹਦੇ ਤੇ ਅਟਕ ਗਿਆ। ਇਹਨੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਇਸੇ ਤੇ ਖ਼ਾਰ ਖਾ ਕੇ ਇੰਝ ਕਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਮੁਜਰਿਮ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਭੱਜਦੌੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਹਰ ਖਬਰ ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਚ ਵਾਇਰਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਦਬਾਅ ਸੀ। ਤੇਜ਼ਾਬ,ਰੇਪ ,ਛੇੜਖਾਨੀ ਕੋਈ ਵੀ ਮੁੱਦਾ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਮੀਡੀਆ ਚ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਵੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਸੁਨੀਲ ਨੂੰ ਲੱਭਿਆ ਜਾਏ। ਭਾਲ ਜ਼ਾਰੀ ਸੀ। …………………………………ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਦਾ ਦਿਲ ਕਈ ਦਿਨ ਤੱਕ ਘਬਰਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ,ਐਸਾ ਕੰਮ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੋ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਬੰਦਿਆ ਨਾਲ ਵਾਹ ਪੈਂਦਾ ,ਕਦੋਂ ਕਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕਿਸ ਬਿਰਤੀ ਦਾ ਹੋਵੇ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ। ਕੋਈ ਰੇਪਿਸਟ ਕੋਈ ਕਾਤਿਲ ਕੋਈ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਬਦਨਾਮੀ ,ਡਰ ,ਘਟੀਆਪਨ ਤੇ ਗੰਡੇਪਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਸਭ ਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ। ਐਸੀ ਦਲਦਲ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋ ਸਿਰਫ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਖਿੜ੍ਹਦਾ ਕਮਲ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਕੁਝ ਧਰਵਾਸ ਸੀ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਮਾਰਕੀਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਸੀ। ਲੋਕੀ ਪੈਸੇ ਵਾਲੇ ਦੀ ਹੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦੇ ਹਨ.ਅਣਜਾਣ ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ ਕਿ ਪੈਸੇ ਕਿਥੋਂ ਆਏ। ਇਸੇ ਲਈ ਭਰ ਦੁਨੀਆਂ ਪੈਸੇ ਪਿੱਛੇ ਪਾਗਲ ਹੈ। ਕਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਬਿਜਨਸ਼ਮੈਨ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਲਕੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਹਨ ,ਹਰ ਕਿੱਤੇ ਪਿੱਛੇ ਪਏ ਹਨ ,ਜਮੀਨਾਂ ਤੇ ਕਬਜੇ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ ਤੇ ਲੋਕੀਂ ਅਮੀਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸਿਤਾਰੇ ਮੀਡੀਆ ਪੈਸੇ ਦੀ ਲੁੱਟ ਲਈ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਗਣ ਮੂਤਣ ਨੂੰ ਵੀ ਖਬਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਆਮ ਬੰਦੇ ਲੱਖਾਂ ਹੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਟੋਇਆ ਚ ਤਿਲਕ ਕੇ ਮਰ ਵੀ ਜਾਣ ਤਾਂ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਤੇ ਖਬਰ ਬਣਦੀ ਹੈ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ,ਪੜ੍ਹੋ ਨਾ ਪੜ੍ਹੋ ਇੱਕ ਬਰਾਬਰ। ਇਹੋ ਪੈਸੇ ਦੀ ਦੌੜ ਚ ਹੁਣ ਉਹ ਸੀ , ਐਨੀ ਕੁ ਸਮਝ ਆਈ ਕਿ ਜਿੰਨਾ ਵੇਲਾ ਜਵਾਨੀ ਹੈ ਪੈਸਾ ਆਏਗਾ ਜਿੱਦਣ ਗਈ ਕਿਸੇ ਨੇ ਬੇਰਾਂ ਵੱਟੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਣਾ। ਪਰ ਡਰ ਸੀ ਕੁਝ ਦਿਨ ਇਹ ਮਨ ਤੇ ਭਾਰੀ ਰਿਹਾ। ਹਰ ਆਉਣ ਜਾਣੇ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਜਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ। ਵਾਹ ਲਗਦੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦਿੰਦੇ। ਇੱਕ ਦੁਪਹਿਰ ਜਦੋਂ ਗੁਰੀ ਕੋਲ ਮਸਾਜ ਲਈ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ। ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਰੋਹਨ ਦੱਸਿਆ। ਉਹਨੇ ਆਪ ਹੀ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਨਾਲਦੀ ਕਿਸੇ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ। ਰੋਜ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਵੇਖਦਾ ਤੇ ਅੱਜ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਪੈਸੇ ਜੋੜ ਕੇ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਆਇਆ ਸੀ। ਸਭ ਕੁਝ ਉਸਨੇ ਪਤਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ। ਉਹਨੇ ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਦੇ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਐਨੀ ਜਿਆਦਾ ਐਕਸਾਈਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦਾ ਸੀ। “ਲਗਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ “”ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ,ਪਰ ਬ੍ਰੇਕਅੱਪ ਹੋ ਗਿਆ ਸਭ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ ,ਤੇ ਇਥੇ ਆ ਗਿਆ। “ਫਿਰ ਐਨੀ ਐਕਸੈਟਮੈਂਟ ?”” ਇਹ ਮਸਾਜ ਲਈ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਏ ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਤੈਨੂੰ ਰੋਜ ਵੇਖਕੇ ਹੀ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ” ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਲਾਵਾ ਸੀ ,ਅਜ਼ੀਬ ਖਿੱਚ , ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਹੁਣੇ ਉਹ ਪਿਘਲ ਜਾਏਗੀ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਕੋਈ ਆਇਆ ਸੀ ਜੋ ਲਫਜਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਕੱਚੀ ਦੀਵਾਰ ਨੂੰ ਠੋਕਰ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਪੜੇ ਬਦਲਕੇ ਉਹ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਆਮ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਤਲਾ ਸਰੀਰ , ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਰਗਾ ਰੰਗ ਪਰ ਮਾਸ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਕੱਸਿਆ ਹੋਇਆ। ਗੁਰੀ ਦੇ ਹੱਥ ਜਦੋਂ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਮਾਸ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੱਡ ਚੁਭਦੇ ਸੀ। ਜਿਥੇ ਵੀ ਸਖਤੀ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ ਉਹਦਾ ਅੰਗੂਠਾ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਦਬਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ। ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਕੰਬਣ ਜਿਹੇ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਲਈ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਦੀ ਸੀ ਉਹਨੂੰ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦੀ। ਬੜਾ ਮਸ਼ੀਨੀ ਕੰਮ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਬੁੱਤ ਉੱਪਰੋਂ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰੇ ਜਾਣ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹਨੂੰ ਕਿਸੇ ਮਾਸ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨਾਲ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਉਹ ਸਭ ਇੰਝ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਲਗਦੀ ਸੀ ਨਾ ਕੁਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਯਾਦ ਸੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਬੀਐੱਫ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ, ਵਿੱਚ ਤਾਰਿਆ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਪੂਰੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਤੋਂ ਸੰਗ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨੇ ਪੂਰੇ ਕਪੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਤਾਰੇ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਉਹ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਹ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਉਵੇਂ ਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨੂੰ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹਦੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਕਾਂਬਾਂ ਜਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਾ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੋ ਕਪੜਿਆਂ ਚ ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਚਮਕ ਉਠਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਚ ਬੱਚਾ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਉਸਦੇ ਅੰਗਾਂ ਚ ਭਾਰੀਪਨ ਵਧਿਆ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਭਾਰ ਹੇਠ ਉਹ ਅੰਬਾਂ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਵਾਂਗ ਝੁਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਪੁਠਿਆ ਹੋਣ ਲਈ ਕਹਿਕੇ ਉਹ ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਓਨਾ ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। “ਇਸਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਮੈਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ। ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਦੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ” ਉਹਨੇ ਜ਼ੋਰ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਬੱਸ ਕੀਤੀ ਏ, ਤੂੰ ਕਰਵਾਈ ਕਦੇ ? ਰੋਹਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ” ਹਾਂ ਰੀਟਾ ਦੀਦੀ ਤੋਂ “”ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰਾਸ ਜੈਂਡਰ “ਨਹੀਂ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਕਰਵਾਈ “”ਮੈਂ ਕਰਾਂ “ਨਹੀਂ ,ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਣੀ “ਪਰ ਰੋਹਨ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਦੇਖ ਪੈਸੇ ਮੈਂ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ,ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਦੇ ,ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਗੜਾਂ ਜਾਂ ਤੂੰ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ,ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ,ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਲਿਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਗੁਰੀ ਉੱਪਰਲੇ ਮਨੋਂ ਨਾਂਹ ਨੁੱਕਰ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਰੋਹਨ ਨੇ ਇੱਕ ਨਾ ਸੁਣੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਅਧਮਨੇ ਮਨ ਨਾਲ ਉਹ ਲੇਟ ਗਈ। ਬਿਲਕੁਲ ਪੁਠੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਉਹਨੂੰ ਨਿਹਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪੂਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਪਤਲੇ ਪੱਤਰਾਂ ਚ ਪੂਰੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਲਿਪਟੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ,ਗਿੱਟਿਆਂ ਤੇ ਪਿੰਡਲੀਆਂ ਤੇ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਛੇੜੇ ਪਰ ਇੱਕ ਰਾਗ ਜਰੂਰ ਛਿੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਹੱਥ ਖਿਸਕਦੇ ਰਹੇ। ਇੰਝ ਹੀ ਹੱਥ ਫੈਲਦੇ ਫੈਲਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। ਜਿਸਮ ਦੀ ਆਖਰੀ ਅਣਕੱਜੀ ਨੁੱਕਰ ਨੂੰ ਛੋਹਕੇ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਆਉਂਦੇ। ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਟ ਭਾਵੇਂ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੇ ਪਰ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਕਿ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਵਾਰੀ ਛੋਹ ਸਕੇ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਲਾਲਚਵੱਸ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਹੱਥ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹਦੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਉਹ ਹੁਣੇ ਹੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਛੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇਗਾ ,ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਸਾਊ ਬੱਚੇ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਆਉਂਦਾ। ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਜੇ ਛੋਹੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਹਟਾ ਦੇਵੇਗੀ। ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ ਛੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਪਿਆਸ ਜਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ ਉਹ ਗੋਡਿਆਂ ਚ ਆ ਬੈਠਿਆ ਝੁਕ ਕੇ। ਤੇ ਉਹਦੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਸਾਜ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। “ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹਨੀਮੂਨ ਮਨਾਉਣ ਗਏ ਕਪਲ ਗੋਆ, ਥਾਈਲੈਂਡ ,ਮੌਰੀਸਿਸ਼ ,ਇੰਝ ਹੀ ਮਸਾਜ ਲੈਂਦੇ ,ਕਰਾਸ ਜੈਂਡਰ ,ਕੱਠੇ ,ਜਿਥੇ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਮਸਾਜ ਕਰਦੀ ਹੈ “.”ਪਤਾ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਆਉਂਦੇ “”ਉਹ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਵੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਇੰਝ ਹੀ ਹਨੀਮੂਨ ਤੇ ਮਸਾਜ ਕਰਵਾਏਗੀ “ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੋੜ,ਤੇ ਨਾ ਮੈਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ ,” ਉਹ ਖਿਝ ਕੇ ਬੋਲੀ। ਰੋਹਨ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕੋਈ ਦੁਖਦੀ ਰਗ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਗਰਦਨ ਤੀਕ ਪੂਰਾ ਝੁਕ ਕੇ ਮਸਾਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਗੋਡੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਇਆ। ਤੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਘੁੰਮਦੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਵਾੜ ਨੂੰ ਤਪਦੇ ਫਿਰ ਪੂਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਨਗਨ ਸੀ ਓਥੇ ਤੱਕ। ਅੰਗ੍ਰਜ਼ੀ ਦੇ ਵੀ ਸ਼ੇਪ ਜਿਹਾ ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਸੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਝ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। “ਪਿੱਠ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ “ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਆਖਰੀ ਗੰਢ ਨੂੰ ਵੀ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਲੱਕ ਤੋਂ ਵੱਖੀਆਂ ਤੇ ਆਰਮਪਿਟ੍ਸ ਤੱਕ ਘੁੰਮ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਉਂਗਲਾਂ ਅਣਜਾਣੇ ਚ ਹੀ ਗੋਲਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਿਹ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਲਗਦਾ ਗੁਰੀ ਦਾ ਜਿਸਮ ਕੱਠਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋ ਇੱਕ ਆਹ ਨਿੱਕਲੀ ਤਾਂ ਉਹ ਗਰਦਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਮੁੜਿਆ ਨਾ। ਸਗੋਂ ਉਂਝ ਹੀ ਉੱਪਰ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਉਸਦੇ ਠੋਡੀ,ਹੱਥਾਂ ,ਹੱਡਾਂ ਤੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਸਖਤੀ ਜਦੋਂ ਗੁਰੀ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਟਕਰਾਈ ਤਾਂ ਉਹ ਜਿਵੇਂ ਨਸ਼ੇ ਚ ਡੁੱਬ ਗਈ ਹੋਵੇ।ਇਸਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਇਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਗਰਦਨ ਟੀ ਹੁੰਦੇ ਹੀ। ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ /ਇੱਕ ਹੱਥ ਪੁੱਠਾ ਹੋ ਉਹਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਲੱਗਾ। ਰੋਹਨ ਮੂੰਹ ਛੁਡਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਤੇ ਇੰਝ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਗਿਆ। ਕਈ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਇਹੋ ਕਿਰਿਆ ਦੁਹਰਾਈ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਪੂਰੀ ਵਿਛ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਗੁਰੀ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ ਤੇ ਹੱਥ ਲੱਕ ਤੇ ਰੁਕੇ ਨੇ ਸਗੋਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਆਖ਼ਿਰੀ ਪਰਦੇ ਨੂੰ ਹਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦਿਆਂ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਉਸ ਉਪਰ ਲਿਟ ਕੇ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਥੱਲਿਓਂ ਘੁੱਟਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਗੁਰੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਸਿਰਫ ਆਹਾਂ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਬੇਚੈਨ ਹੋਵੇ। ਉਸਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਇੰਝ ਹੀ ਉਹਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਰੋਹਨ ਨੇ ਥਾਂ ਬਣਾਈ ਤੇ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਮਾ ਲਿਆ। ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆਸੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅੱਜ ਮਨ ਦੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬੱਦਲ ਵਰ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਲਈ ਖੁਦ ਜਿਸਮ ਆਪੋ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ। ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਕੋਈ ਲਾਲਚ ਕੋਈ ਅਸ਼ਲੀਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਹੁਣ ਉਹਦੀਆਂ ਗੂੰਜਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੇ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਰੋਕਿਆ। ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਉਸ ਦੌੜ ਨੂੰ ਜ਼ਾਰੀ ਰਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਥੱਕ ਕੇ ਡਿੱਗ ਨਾ ਗਈ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਹਰ ਤਰੀਕੇ ਰੋਕੀ ਰਖਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਬੱਸ ਹੋ ਗਈ ਉਦੋਂ ਹੀ ਖੁਦ ਦੀ ਮੰਜਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਇੰਝ ਹੀ ਲੇਟੇ ਰਹੇ। ਤੂਫ਼ਾਨ ਲੰਘਣ ਮਗਰੋਂ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਧੰਦਾ ਏ ਇਸ ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ। ਉਹ ਫਟਾਫਟ ਉੱਠੀ ਉਹਨੂੰ ਇਸ਼ਨਾਨ ਦਾ ਸਮਝਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ। ਰੋਹਨ ਨਾਲ ਅੱਖ ਮਿਲਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। “”ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ ?”ਰੋਹਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਉਹਨੇ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿਤਾ। ਉਹ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਅਜੇ ਦੁਪਹਿਰ ਹੋਈ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਥੱਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਸੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਰੋਹਨ ਦੀਆਂ ਹੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਚਾਹ ਲਈ ਬੋਲਕੇ ਉਹ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਸਿਰ ਸੁੱਟਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। “ਕੀ ਹੋਇਆ ” ਇੰਝ ਥੱਕ ਕਿਉਂ ਗਈ , ਬੁਖਾਰ ਏ ?””ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਛੁਟੀ ਲੈ ਕੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਵਾਂ, ਹੋਰ ਹੀ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਮਨ “”ਹਲੇ ਸ਼ਬਨਮ ਨਹੀਂ ਆਈ ਤੇ ਨਵੀ ਕੁੜੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਆਪਾਂ ਦੋਏ ਆ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ। “ਐਨੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਚਾਹ ਰੱਖ ਗਿਆ। ਇਹ ” ਛੋਟੂ ” ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਚਾਣਚੱਕ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ। “ਛੋਟੂ ਕਿੱਧਰ ਗਿਆ ,ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਹੁਣ “” ਨਹੀਂ ਉਹ ਹੁਣ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਕਿਉਂ ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ” ਇਸ ਜਵਾਬ ਤੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਰੀਟਾ ਨੇ ਜੋ ਘਟਨਾ ਹੋਈ ਸੀ ,ਪੂਰੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਤੋਂ ਵਿਹਲੀ ਹੋਕੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਮੰਗਵਾਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਛੋਟੂ ਰੋਜ ਹੀ ਉਹੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਬਦਲ ਪਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ ,ਰੀਟਾ ਦੀ ਹਦਾਇਤ ਸੀ ਕਪੜੇ ਧੋਤੇ ਰਹਿਣ ਤੇ ਰੋਜ ਨਹਾਵੇ ਵੀ। ਛੋਟੂ ਇੰਝ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਲਿਸ਼ਕ ਪੁਸ਼ਕ ਕੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਉਹੀ ਆਇਆ ਸੀ। ਚਾਹ ਦੇ ਕੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਓਥੇ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। “ਕੀ ਹੋਇਆ ,ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ” ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਗਿਲਾਸ ਮਗਰੋਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। “ਮੈਂ ਵੀ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਾਉਣੀ ਏ ” ਉਹਨੇ ਝਕਦੇ ਝਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰੀਟਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ। “ਅੱਛਾ ਤੈਨੂੰ ਕੀਹਨੇ ਦੱਸਿਆ ਮਸਾਜ਼ ਬਾਰੇ ?” ਉਹਦੀ ਉਮਰ ਉਡਾਰ ਹੋਣ ਦੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਹ ਕਦੇ ਬੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਮੱਲੋਮੱਲੀ ਹਾਸਾ ਜਿਹਾ ਆਇਆ ,ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੇ ਭੋਲੇਪਣ ਉੱਤੇ। “ਕਈ ਲੋਕੀ ਦੱਸਦੇ ,ਚਾਹ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਮਸਾਜ਼ ਬਾਰੇ ,ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਰੀ ਥਕਾਵਟ ਉੱਤਰ ਜਾਂਦੀ। ” ਉਹਨੇ ਫਿਰ ਝਕਦੇ ਝਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਲਿਆ ਮੈਂ ਕਰਦੀ ਮਸਾਜ ਆਜਾ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ” ਚਾਹ ਸਾਈਡ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਉਹਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਫਿਰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ,” ਦੱਸ ਹੁਣ ਉੱਤਰ ਰਹੀ ਥਕਾਵਟ ” ਰੀਟਾ ਬੋਲੀ। “ਨਹੀਂ ,ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਣੀ , ਉਹ ਕਰਵਾਉਣੀ ਜੋ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਉੱਪਰ ਲੇਟ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹਨ “.ਰੀਟਾ ਦੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਦਮ ਢਿੱਲੇ ਪਏ ਗਏ। ਜਿਵੇਂ ਸੱਤੂ ਹੀ ਮੁੱਕ ਗਏ ਹੋਣ। ਉਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦਾ ਕਿ ਛੋਟੂ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਨੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁੱਛਿਆ। “ਕਿਸ ਕੋਲੋਂ ਕਰਵਾਉਣੀ ਏ “”ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ” ਛੋਟੂ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਰੀਟਾ ਸਿਰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਨਾਲ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਪ ਹੰਝੂ ਵਗਣ ਲੱਗੇ। “ਜੇ ਉਸਦੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਉਸਦੇ ਇਸ ਕੰਮ ਦਾ ਕੀ ਉਹ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਇਸੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਵੇਖੇਗਾ ? ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਦਲਦਲ ਚ ਕੀ ਡਿੱਗੇ ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਏ। ਹਰ ਵਧਣ ਵਾਲਾ ਹੱਥ ਜੋ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਆਇਆ ਸਿਰਫ ਨੰਗਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧਿਆ ਹੈ। ਉਹਨੂੰ ਛੋਟੂ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ। “ਚੱਲ ਉੱਠ ਇਥੋਂ ਜੇ ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਕੋਈ ,ਸਾਲਾ ,ਭੈਣ ਦਾ ਯਾਰ ” ਗਾਲ ਕੱਢਦੀ ਕੱਢਦੀ ਜਿਵੇਂ ਇਸਦੇ ਮਤਲਬ ਨੂੰ ਉਹ ਆਤਮਸਾਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ……………….ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਇਆ ਕਿ ਆਖੇ ਤਾਂ ਕੀ ਆਖੇ. ਉਹ ਰੀਟਾ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਦੀ ਸੀ , ਜੋ ਉਹਨੂੰ ਭੈਣ ਮੰਨਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਛੋਟੂ ਨੂੰ ਨਿੱਕਾ ਭਰਾ। ਜਿਸ ਕਿੱਤੇ ਚ ਉਹ ਸੀ ਓਥੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮਰਦ ਔਰਤ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਨੰਗੇਜ਼ ਦਾ। ਬੱਸ ਇਹ ਸਹਿਮਤੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਨੰਗੇ ਹੋਣਾ। ਉਹ ਵੈਸੇ ਵੀ ਥੱਕੀ ਬੈਠੀ ਸੀ। “ਅੱਜ ਵੀ ਰਾਤ ਏ ਤੇਰੀ ?” ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਹੈਗੀ ਏ , ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ,ਥੱਕ ਗਈ ਅੱਜ “ਗੁਰੀ ਬੋਲੀ। “ਪਰ ਹੋਇਆ ਕੀ ,ਅੱਜ ਤੇ ਦੋ ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੀ ਲਗਾਏ ,ਮਸੀਂ ਤੂੰ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਮਸਾਲੇ ਲਗਾਕੇ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਰੀਟਾ ਸੁਣਕੇ ਬੋਲੀ। “ਅੱਛਾ ,ਤਾਂਹੀ ਤੇਰੀਆਂ ਹੋਰ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸ਼ਾਇਦ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾਟਕ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਏਗੀ, ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕੁੱਤੀਏ ਸੁਆਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ। “”ਸੱਚੀ ਦੱਸਾਂ ,ਸਹੁੰ ਲੱਗੇ ਪੀਰ ਬਾਬੇ ਦੀ ਐਨਾ ਸੁਆਦ ਆਇਆ ਦੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ,ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਆਂ ,ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੂੰ ਵੀ ਟਰਾਈ ਕਰ , ਜਿਹੜੀ ਆ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖਿਝੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਜਾਏਗੀ ,ਸਰੀਰ ਜੇ ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਹੌਲਾ ਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਹੀਂ ” ਉਹਨੇ ਕਹਿ ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਡਰ ਸੀ ਕਿਤੇ ਉਹ ਰੋਹਨ ਲਈ ਹਾਂ ਨਾ ਕਹਿ ਦੇਵੇ। “ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੋੜ ,ਮੈਂ ਇਵੇਂ ਹੀ ਠੀਕ ਆਂ , ਇਹ ਮਰਦ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਟਾਈਪ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ,ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਨਵਾਂ ਮਾਸ ਚੂੰਢਣਾ ਪਸੰਦ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂ ਚੋਰੀ ਦਾ , ਇੱਕ ਵਾਰ ਦਿਲ ਭਰਿਆ ਫਿਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੁਕਾਨ ਲੱਭ ਲੈਂਦੇ। ਇਸ ਦਿਲ ਨਾ ਲਗਾ ਸਿਰਫ ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ ਚਲਾ ,ਨਹੀਂ ਇਧਰੋਂ ਵੀ ਲੁੱਟੀ ਜਾਏਗੀ ਤੇ ਓਧਰੋਂ ਵੀ। ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੁੱਟਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।ਤਦੇ ਨਵੀਂ ਕੁੜੀ ਆ ਗਈ। ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਆਈ ਏ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲਈ ਦੂਸਰੇ ਪਾਰਲਰ ਵਿਚੋਂ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਰਾਮ ਸੀ। ਉਹ ਉਸੇ ਕੋਨੇ ਤੇ ਪੈ ਸੋਫੇ ਤੇ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਲਈ ਲੇਟ ਗਈ। ਪਰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਉਸਨੂੰ ਰੋਹਨ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ। ਉਸਨੂੰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਵੀ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਹੋਣ ਉਸਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਛੋਹ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਉਸਦੇ ਸਭਨ ਤੋਂ ਕੋਮਲ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਛੇੜ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ,ਛੇੜ ਵੀ ਕੀ ਕੁਚਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੁੜ ਮਿਚਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਕਿਉਂ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਕੀ ਉਹ ਹੋਰ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰੁਕ ਸਕਦਾ ਉਹ ਕਿਉਂ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕੀ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਪਿੱਛੋਂ ਜਾਗੀ ਇੱਛਾ ਮੁੜ ਬੁਝ ਕੇ ਜਗ ਗਈ ਸੀ। ਚਿਰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਇਹੋ ਸੁਆਦ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਟੀ ਪਿਆਸ ਮੁੜ ਜਾਗ ਉੱਠਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਰੋਹਨ ਉਹਦੇ ਤਨ ਮਨ ਵਿੱਚੋ ਇਹੋ ਅੱਗ ਲਗਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਬੁਝ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਕਿਉਂ ਓਧਰ ਚਲੀ ਗਈ ਕਿਉਂ ਉਸ ਵੱਲ ਫਿਸਲ ਗਈ। ਐਨੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੀ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸਨੇ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਜਿਸਮ ਸਮਝਿਆ ਹੋਵੇ। ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਗੁੱਡੀ , ਹੱਡ ਮਾਸ ਦੀ , ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ , ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਪੁਠੀ ਹੋ ਕੋਡੀ ਹੋ , ਇਹ ਫੜ੍ਹ ਅਹੁ ਫੜ੍ਹ ਬੱਸ ਸਭ ਹੁਕਮ ਦੇ ਹੁਕਮ , ਕਦੇ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ,ਕਦੇ ਹੋਰ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਆਉਂਦੇ ਸੁਆਦ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸ਼ਲੀਲ ਸੁਆਦ ਜਵਾਬ ਚੁਟਕਲੇ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ। ਰੋਹਨ ਜਿਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਲਈ ਤਾਰੀਫ ਸੀ , ਲਫਜਾਂ ਚ ਵੀ ਉਸਦੀ ਤਾਰੀਫ ਚ , ਉਸਦੀ ਛੋਹ ਚ ਵੀ ਇੱਕ ਲਜਾਕਤ ਸੀ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੋਈ ਖਾ ਲੈਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ। ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਤਨ ਮਨ ਨੂੰ ਰਿਝਾਉਣ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਸੀ। ਮਰਦ ਸੋਚਦੇ ਕਿ ਔਰਤ ਉਸਨੂੰ ਰਿਝਾਏ , ਕਦੇ ਕਿਵੇਂ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕਿਵੇਂ ਬੋਲਕੇ ਆਖਕੇ ਛੋਹ ਕੇ ਜੋ ਉਹ ਕਹੇ ਉਹ ਕਰਕੇ। ਪਰ ਔਰਤ ਦੀ ਵੀ ਇਹੋ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ , ਕੋਈ ਮਰਦ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਰਿਝਾਏ। ਉਸਨੂੰ ਮਨਾਏ ,ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਅਸ਼ਲੀਲ ਟੋਟਕਿਆਂ ਚ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਗੁਝੇ ਗੁਝੇ ਤੀਰਾਂ ਚ ਤਾਰੀਫ ਕਰੇ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਾਮੁਕਤਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਿਆਸ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਪਾਉਣ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਛਾ ਤੇ ਫਨਾਹ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ। ਉਸਦੀ ਵੀ ਇਹੋ ਇੱਛਾ ਸੀ। ਜਿਸਨੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਰੋਹਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸੋਚਦਿਆਂ ਉਹ ਸੌਂ ਗਈ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਦੋਂ ਉਠਾਇਆ ਜਦੋਂ ਨਵਾਂ ਗ੍ਰਾਹਕ ਆਇਆ। ………….ਸ਼ਬਨਮ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ, ਵਿਸ਼ਾਲ, ਉਸਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲੇ ਨੂੰ ਕਈ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ। ਲੜਾਈ ਹੁਣ ਇਸੇ ਗੱਲ ਤੇ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੇ ਕਿਉਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੂੰ ਧੋਖੇ ਵਿੱਚ ਰਖਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਸਮਝਾ ਸਮਝਾ ਕੇ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਦਾ ਝਗੜਾ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਸਭ ਭਾਲਦਾ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਸੱਚੋ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਮਸਾਜ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਥੱਲੇ ਤੋਂ ਕਦੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਤਾਰਿਆ ਤੇ ਬਾਕੀ ਹੈਂਡ ਜੌਬ ਤੱਕ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਮਰਦ ਕਿਵੇਂ ਝੱਲ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪਾਰਟਨਰ ਗੈਰ ਮਰਦ ਨੂੰ ਛੋਹੇ ਤੱਕ ਵੀ ਤੇ ਉਸ ਸਾਹਮਣੇ ਖੁਦ ਨੰਗੀ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਵੀ ਗਸ਼ਟੀਪੁਣਾ ਹੀ ਏ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਸੱਚੀ ਸਵਿਤਰੀ ਕੋਈ ਬਣ ਜਾਏ। “ਨਾਲੇ ਮਰਦ ਨਾਲ ਨੰਗੇ ਪੈ ਹੀ ਗਈ , ਕੀ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਕੁੜੀ ਦਾ ਮਨ ਕਦੋਂ ਬਦਲ ਜਾਏ ” ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਜੇ ਮੇਰਾ ਮਨ ਬਦਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਇਥੇ ਨਾ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕਾਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ,ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਇਹ ਪਬੰਦੀ ਖੁਦ ਲਗਾਈ ,ਸਿਰਫ ਤੇਰੇ ਲਈ ,ਤੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਰਹੀ ਤਾਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਲਈ , ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ , ਹੁਣ ਵੀ ਦੇਖ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਪੈਸੇ ਚੱਲਣਗੇ ਜੋ ਬਾਕੀ ,ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਵੀ ਕੰਮ ਨਹੀਂ “” ਇਹ ਗ਼ਲੀਜ਼ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਮੈਂ ਭੀਖ ਮੰਗਣੀ ਪਸੰਦ ਕਰਾਗਾਂ , ਤੂੰ ਜਿੱਦਣ ਠੀਕ ਹੋਗੀ ਜਿਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਕੋਠਾ ਖੋਲ੍ਹ ਲਵੀਂ ,ਜਿਹੜਾ ਕੁਝ ਬਚ ਗਿਆ ਉਹ ਵੀ ਦੇ ਦੇਵੀ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਮਿਹਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੂ ਕਿ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮੈਂ ………. ਸੁੱਚੀ ਰੱਖੀ ਏ। “ਸ਼ਬਨਮ ਫਿਰ ਰੋਂ ਲੱਗੀ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਉਸ ਸ਼ਾਮ ਅਪਰਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚੋ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਹਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਉੱਠ ਕੇ ਸਭ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਪਏ। ਜਦੋਂ ਹਿੰਮਤ ਹਾਰ ਗਈ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਕਾਲ ਕਰਨ ਤੇ ਕਾਲ ਨਾ ਚੁੱਕੀ ਉਦੋਂ ਉਹਨੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ। ਗੁਰੀ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹੀ ਲੈ ਗਈ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਾਂ ਤਾਂ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚੱਕਦਾ ਜੇ ਚੱਕਦਾ ਤੇ ਆਖਦਾ ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਠੀਕ ਮੇਰਾ ਜਦੋਂ ਮਨ ਸਹੀ ਹੋਜੂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਘਰ ਆ ਜਾਊ। ਇਹ ਉਹੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਖਾਤਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਇੰਝ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.”ਉਹ ਸਿਆਣਾ ਲਗਦਾ , ਗੁੱਸਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਮੁੰਡੇ ਇੰਝ ,ਸਮਝੇਗਾ ਤਾਂ ਆਜੇਗਾ ਵਾਪਿਸ। ਉਮੀਦ ਤਾਂ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹੋ ਸੀ , ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੱਧ ਮੱਚੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਵੇਖਣ ਦੇ ਪੈਸੇ ਹੁਣ ਕੌਣ ਦੇਵੇਗਾ ,ਅਸਲ ਫਿਕਰ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੀ !ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕੇਸ ਵੀ ਸੀ , ਕਾਲਜ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਘਰੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਬੇਘਰ ਹੀ ਸੀ। ……………….【 ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕਿੱਸਾ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਈਮੇਲ ਮੈਸੇਜ ਫੇਸਬੁੱਕ ਉੱਤੇ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਹੋ । ਇਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਬਿਨਾਂ ਪਛਾਣ ਦੱਸੇ ਤੋਂ ਇਸ ਲਿੰਕ ਉੱਤੇ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਹੋ । ਮੇਰੀ ਵੈਬਸਾਈਟ ਉੱਤੇ https://harjotdikalam.com/2020/08/12/confession/ ਜੇ ਕਲਿੱਕ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਸਟੇਸਟ ਤੋਂ ਚੁੱਕੋ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ਼ Harjot Di Kalam ਉੱਤੇ ਜਾਂ ਗੂਗਲ ਉੱਤੇ ਵੈਬਸਾਈਟ ਸਿੱਧੀ ਸਰਚ ਕਰ ਲਵੋ । ਤੁਹਾਡੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ । }
ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਦੇ ਜ਼ਖਮ ਭਰੇ , ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੁੜ ਕਦੇ ਦਿਖਾਈ ਨਾ ਦਿੱਤੇ। ਪੈਸੇ ਮੁੱਕਦੇ ਮੁੱਕਦੇ ਮੁੱਕ ਹੀ ਗਏ , ਇਲਾਜ਼ ਦਾ ਖਰਚ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਉੱਪਰੋਂ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦਾ ਅਲਹਿਦਾ ਖਰਚ ਸੀ। ਖਾਲੀ ਪਏ ਫਲੈਟ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਭਰਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਮੁੜ ਐਸੀ ਲੋਕੇਸ਼ਨ ਚ ਘਰ ਮਿਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਰਹੂ.ਕਾਲਜ਼ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹੀ ਕੋਈ ਸਹੇਲੀ ਪਤਾ ਲੈਣ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਫੋਨ ਕਰ ਲੈਂਦੀ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਦਾ ਨੰਬਰ ਸਵਿੱਚ ਆਫ ਆਉਣ ਲੱਗਾ।ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਔਖਾ ਹੈ ਐਸੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲੋਂ ਲਾਹੁਣਾ ,ਬਲੌਕ ਕਰੋ ਜਾਂ ਨੰਬਰ ਬਦਲੋ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਖਤਮ। ਪਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤੁਰਦੀ ਏ ਆਪਣੀ ਤੋਰ ਤੇ ਰੰਗ ਵਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਬਨਮ ਹੁਣ ਰੰਗ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਹੁਣ ਸੰਗਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਕਾਰਨ ਜਿਸਮ ਤੇ ਪਿਆ ਸਾੜ. ਬਾਅਦ ਚ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪਵੇ ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਕਾਊਂਟਰ ਵਾਲੀ ਹੀ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੂੰ ਕਲੀਅਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ਼ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ ਤੱਕ ਜਾਏਗੀ। ਸਭ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ।ਉਸਦੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਬਕਾਇਦਾ ਘਟਣ ਲੱਗੇ। ਕੋਈ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਗ੍ਰਾਹਕ ਹੀ ਫਸਦਾ। ਜਾਂ ਕੋਈ ਪੁਰਾਣਾ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਿਚੋਂ ਹੱਥਾਂ ਕਰਾਮਾਤ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਓਨੇ ਨਾ ਬਣਦੇ ਜਿੰਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ। ਸੁਨੀਲ ਫੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕੋਰਟ ਵੀ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਵਿੱਚੋ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋਹਵਾਂ ਚ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਦੇਕੇ ਮਾਮਲਾ ਰਫ਼ਾ ਦਫ਼ਾ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਜਿਸ ਅਪਰਾਧ ਕਰਕੇ ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਲੀਹੋਂ ਲੱਥ ਗਈ ਹੋਵੇ।ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਕੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਿੰਝ ਕਰੇ.ਫਿਰ ਵੀ ਮਸਾਜ ਸੈਂਟਰ ਦਾ ਕੰਮ ਵਾਹਵਾ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਦੇ ਹੋਰ ਪੱਕਿਆਂ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਬਿਨਾਂ ਸੇਠ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਓਧਰੋਂ ਗੁਰੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਰੋਹਨ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਮੁੜ ਕਦੇ ਮਸਾਜ਼ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ। ਮਾਰਕੀਟ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਗੁਰੀ ਹਰ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਅੱਜ ਹੀ ਨੰਬਰ ਮੰਗੇਗਾ। ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੈ ਰਹੀ। ਇੱਕ ਸਵੇਰ ਉਹ ਫਿਰ ਆਇਆ , ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਈਆ ਮਸਾਜ਼ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ। ਉਹ ਗੁਰੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ ,ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਵੇ। “ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ ” ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਹਿੰਮਤ,ਨਹੀਂ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਆ ਹੋਇਆ ” ਉਹਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ” ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਵਾਲਾ ਐਡਵਾਂਸ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਟਵਾਇਆ। ਅੱਜ ਵੀ ਸਿਰਫ ਮਸਾਜ ਲਈ ਆਇਆ। ਕੁਝ ਹੋਰ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। “”ਅੱਛਾ,ਐਨੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ,ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਤਾਂ ਤੈਥੋਂ ਨਾ ਲੈਂਦੀ ਪੈਸੇ ” ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਪੈਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਆਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ,ਘੋੜਾ ਘਾਹ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕਰੂ ਤੇ ਖਾਊਂਗਾ ਕੀ ?” ਰੋਹਨ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ। “ਉਹ ਬੜਾ ਸਿਆਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੂੰ “ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਚੂੰਢੀ ਵੱਢਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਚੱਲ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਲਵਾਂ ?” ਰੋਹਨ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾਏ ਤੇ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦੇਵੇ। “ਕਿਉਂ ਹੁਣ ਐਵੇ ਦਾ ਕੁਝ ਹੈ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਜੋ ਮੈਂ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇ ?” ਗੁਰੀ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਆਖਿਆ। “ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ ਮਹਿਸੂਸ ਹੀ ਕੀਤਾ। ” ਉਸੇ ਟੋਨ ਵਿੱਚ ਮੋੜਵਾਂ ਜਵਾਬ ਮਿਲਿਆ। ਤੇ ਆਖਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸਦੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਦੇ ਹੋਏ ਕੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਗੁਰੀ ਨੂੰ। ਕਿਵੇਂ ਤੇ ਕਿਉਂ ਉਸਦੀ ਸੋਚਣ ,ਦੇਖਣ ,ਸੁੰਘਣ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਐਨੇ ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚੋ ਇਸ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਟੱਕ ਉਸ ਵੱਲ ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਜਦੋਂ ਰੋਹਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੇਪਰਦ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਦੂਰੋਂ ਖੜ੍ਹੇ ਕਣਖੀ ਝਾਕਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਖੁਦ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਖੜ੍ਹੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੀ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਤਕਦੇ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਇਹ ਦਿਖਾਇਆ ਜਿਵੇਂ ਕੁਝ ਵੇਖ ਹੀ ਨਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਰੋਹਨ ਉਂਝ ਹੀ ਉਸਦੇ ਮਨ ਦੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦਿਨ ਇੱਕ ਅੱਗ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਲ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਐਨੀ ਹੋਏਗੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ। ਉਸਨੂੰ ਹੱਥੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਵੇਲ੍ਹ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁਰੀ ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਤੇ ਕਸਵੇਂ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਈ.ਬੈੱਡ ਨਾਲ ਢੂਹ ਲਾ ਕੇ ਅੱਧ ਬੈਠੇ ਉਸਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਈ। “ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਿਸ ਕੀਤਾ, ਮੈਂ ਕੋਈ ਖਾਸ ਹਾਂ” ?”ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਮੋਹ ਹੋ ਗਿਆ ,ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਸਰੀਰ ਛੱਲੀ ਵਾਂਗ ਭੁੱਜ ਜਾਂਦਾ “ਗੁਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਘੁਮਾ ਕੇ ਉਹਦੇ ਗਰਦਨ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਛੋਹੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਕਿਉਂ “ਰੋਹਨ ਨੇ ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ। “ਐਨੀਆਂ ਕਿਉਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਾ ਟਾਈਮ ਨਹੀਂ ਏ “ਗੁਰੀ ਨੇ ਉਹਦੇ ਬੋਲਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ ਜਿਵੇਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਹੋਵੇ।ਇੱਕ ਕਾਹਲੀ ਇੱਕ ਤੇਜੀ ਸੀ ਉਸਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਵਿੱਚ। ਉਹਦੀ ਕਾਹਲ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। ਪੇਟ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਪਹੁੰਚਣੇ ਔਖਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਫਿਰਨ ਲੱਗੇ। ਪੂਰੇ ਤਰੀਕੇ ਹੀ ਗੁਰੀ ਨੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਕਪੜੇ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ। ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਲਿਟਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰੋਹਨ ਦੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ। ਕਾਮ ਵੇਗ ਚ ਡੁੱਬੀਆਂ ਤੇ ਭੁਖਿਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ।ਉਹਨੂੰ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਦੇ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਰੋਹਨ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਜਿਵੇਂ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਪਲਾਂ ਚ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਤੇ ਬੜੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਉਸਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਹਟਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਖੁਦ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਘੁੱਟਿਆ ਜਿਵੇਂ ਜਾਨ ਹੀ ਕੱਢ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ। ਰੋਹਨ ਉਸਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਫਿਰਨ ਲੱਗੇ।ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਲਗਦੇ ਹੀ ਉਹਦਾ ਜਿਸਮ ਆਕੜਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। “ਕਿੱਸ ਕਰ ” ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਤੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਇਆ। ਬੇਧਿਆਨੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਲਾਇਆ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਮ ਮੂੰਹ ਚ ਦੁੱਧ ਆਉਣ ਕਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਹੁੱਥੂ ਆ ਗਿਆ। ਤੇ ਉਹ ਖੰਘਣ ਲੱਗਾ। ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਉਹਦਾ ਸਿਰ ਚਕਰਾ ਗਿਆ। ਗੁਰੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਤੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ !! ਉਹ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਿਆ। ਉਹਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਗੁਰੀ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ। ਗੁਰੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਲ ਪੜ੍ਹ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਉਸ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਉਲਝ ਕੇ ਮੂਡ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤਾਂ ਨਾਲ ਪਲਾਂ ਚ ਹੀ ਰੋਹਨ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਲ ਉਡਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਤੇ ਫਿਰ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਹੋਈ ਖੁਦ ਹੀ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਪਰ ਬੈਠ ਗਈ.ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਪੇਟ ਤੱਕ ਹੱਥ ਘੁਮਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਪੱਟਾਂ ਚ ਰਗੜਦੇ ਹੋਏ ਤੇ ਉਸ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤਾਈ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਝੁਕੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਕਸਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਦੋ ਜਗ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਜਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਨ ਮਨ ਦੀ ਅਗਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇੰਝ ਦੋ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਉਬਲਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚੋ ਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗਾ। ਤੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਹਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗੀ। ਦੋਨੋ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਸਮਾਕੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਗਏ। ਸਿਰਫ ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਟਕਰਾਉਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਤੇ ਆਹਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਉੱਪਰ ਡਿੱਗ ਨਹੀਂ ਗਏ। ******************ਸ਼ਾਂਤੀ ਛਾ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਸਵਾਲ ਮੁੜ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਏ ਸੀ। ਅੱਖਾਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਸਵਾਲ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਤੇ ਰੋਹਨ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਆਖੇ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨ ਲਏ. ਆਪਣੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਸੀ ਉਹਨੇ ਰੋਹਨ ਦੀ ਜੇਬ੍ਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਵੀ। ਜੇਕਰ ਦਿਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਾਲ ਕਰੀਂ। ਤੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਈ। *******************ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੋਰਾਹੇ ਤੇ ਸੀ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਐਸਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਵਿਗੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ ਹਲੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਸਮੱਸਿਆ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਸੀ। ਇਲਾਕੇ ਚ ਨਵਾਂ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਆਇਆ। ਤੇ ਬੱਸ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਤੇ ਰੇਡ ਵੱਜੀ। ਪਤਾ ਉਦੋਂ ਹੀ ਲੱਗਾ ,ਜਦੋਂ ਅੱਧ ਨੰਗੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ,ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੀਆਂ ਆ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਏ। ਸਭ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਾਹਮਣੇ ਠਾਣਾ ਹੀ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਾਹ ਹਲੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਸੀ।
ਇਹ ਤਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਸੱਚ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਚ ਹੁੰਦਾ ਕੀ ਕੁਝ ਏ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਇਸ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੇ ਪਾਰਲਰਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਰਾਜ ਮੌਕੇ ਹਰ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦੇਹ ਵਪਾਰ ਦੇ ਅੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਕੁਝ ਜਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬਕਾਇਦਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧੰਦਾ ਇਹੋ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਚ ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ ਤਾਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਲੋਕ ਜਾਤ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਵੰਡੇ ਇਹਨਾਂ ਕਿੱਤਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੇ। ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਚ ਜਿਵੇਂ ਦਿੱਲੀ ਕਲਕੱਤਾ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅੱਡਿਆਂ ਚ ਰੌਣਕ ਘਟਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕੋਠੇ ਸਿਮਟ ਗਏ। ਏਡਜ ਤੇ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਡਰੋਂ ਟਰੱਕਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅੱਡਿਆ ਤੇ ਧੰਦਾ ਘੱਟ ਗਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਅੱਡਿਆ ਦੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ ਸਫਾਈ ਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਤੇ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋ ਅਮਰੀਕੀ ਕਲਚਰ ਵੇਖ ਵੱਡੀ ਹੋਈ ਉਹ ਬਦਨਾਮ ਗਲੀਆਂ ਤੇ ਘੱਟ ਹੀ ਜਾਕੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਨੱਬੇ ਮਗਰੋਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਹਾਂਨਗਰੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਮੇਲ ਜੋਲ ਵਧਣ ਕਰਕੇ ਤੇ ਨਵੀਂ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੈਕਸ ਇੱਕ ਮਾਨਤਾ ਬਣ ਹੀ ਗਿਆ ਤੇ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਹੋਟਲਾਂ ਦੇ ਕਮਰੇ ਆਨਲਾਈਨ ਮਿਲਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਕਪਿਲ ਫਰੈਂਡਲੀ ਮਿਲਣ ਲੱਗੇ ਫਿਰ ਇੱਕੋ ਝਟਕੇ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਲਈ ਪੇਡ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਮਜਬੂਰੀ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਸ਼ੌਂਕ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਪਰ ਪੁਰਾਣੇ ਲੋਕ ਤੇ ਕੁਝ ਐਸੇ ਜੋ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਇਸ਼ਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ ਜਾਂ ਵਿਆਹ ਚ ਦੁਖੀ ਸੀ ਤੇ ਪਰਵਾਸੀ ਤੇ ਘਰੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦੇ ਇਕੱਲੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸ਼ਨਲਜ਼ ਲਈ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸ਼ਗੂਫੇ ਵਜੋਂ ਉਭਰਿਆ। ਜੋ ਥਾਈਲੈਂਡ ਤੇ ਹੋਰ ਬਾਹਰੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰਜ ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਬੰਬੇ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਆਮ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਜਿਥੇ ਮਸਾਜ ਪਾਰਲਰ ਦਾ ਬੋਰਡ ਲਗਦੇ ਹੀ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਕੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ। ਆਮ ਕਰਕੇ ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵਧੀਆ ਸਿਆਸੀ ਸਬੰਧ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂ ਅਮੀਰ ਤੇ ਜੇ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਬਕਾਇਦਾ ਕਮਾਈ ਵਿਚੋਂ ਹਿੱਸਾ ਪੁਲਿਸ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਲਈ ਜਾਂਦਾ।ਭਲਾਂ ਐਸਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਬਿਨਾਂ ਮਿਲੀ ਭੁਗਤ ਤੋਂ ਚਲ ਸਕਦਾ ਏ ?ਪਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਅਫ਼ਸਰ ਆਉਂਦਾ ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਰਕਮ ਘੱਟ ਲਗਦੀ ਜਾਂ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਰੌਲਾ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਣਾ ਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਮਗਰੋਂ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਪਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਥੇ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ ਤੇਜਾਬ ਦੇ ਹਮਲੇ ਮਗਰੋਂ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਕਾਫੀ ਦੁਖੀ ਸੀ। ਮਾਰਕੀਟ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕੱਢਣ ਲਈ ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਸਭ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਰਾਇਆ ਹੀ ਉਹ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ ਵੀ ਗੱਲ ਗਈ ਤੇ ਐੱਮ ਐੱਲ ਏ ਕੋਲ ਵੋ ਪਰ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਕੋਈ ਹੱਥ ਨਾ ਧਰਾਇਆ। ਫਿਰ ਨਵੇਂ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਦੇਖ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਰਕਮ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮਾਲਿਕ ਨਾ ਮਨਾ ਕੀਤਾ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਵਾਧ ਘਾਟ ਚ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ” ਕਿਉਂ ਹੋਰਾਂ ਤੀਵੀਆਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਅੱਡ ਰਹੇ ਹੋ “. ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਗੱਲ ਲੱਗ ਗਈ। ਬੱਸ ਉਹਨੇ ਉਹੀ ਤਰੀਕਾ ਅਪਨਾਇਆ ਜੋ ਪੁਲਿਸ ਐਸੇ ਹਰ ਕੇਸ ਚ ਅਜਮਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਦੋ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਆਹੀ ਰੰਗੇ ਨੋਟ ਦੇਕੇ ਅੰਦਰ ਭੇਜਿਆ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਉਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਸਲੈਕਟ ਕੀਤੀਆਂ। ਅੰਦਰ ਗਏ। ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਗੁਫ਼ਤਗੂ ਕੀਤੀ। ਤੇ ਰੇਟ ਬੰਨ੍ਹ ਲੈ. ਨਵੇਂ ਗ੍ਰਾਹਕ ਵੇਖ ਕੇ ਕੁੜੀਆਂ ਥੋੜੀ ਨਾ ਨੁੱਕਰ ਜਰੂਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਸਿੱਧਾ ਦੱਸਕੇ ਕੋਈ ਫਸਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤੇ ਇੰਝ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਸੀ ਕਿ ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਜਦੋਂ ਸਿਪਾਹੀ ਲੇਟਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਕੀ ਸਰਵਿਸ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇੰਝ ਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਹਾਂ ਇੱਕ ਸਪੈਸ਼ਲ ਮਹਿਮਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਹੈਪੀ ਐਨਡਿੰਗ ਦੇ ਸਕਦੀ ਏ। “ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਈਆਂ ਦਵਾਗਾਂ,ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੀ ਕੈਮ ਏ “”ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ “”ਉਹੀ ਜੋ ਅਸਲ ਚ ਹੁੰਦਾ ਉਹ “”ਓਕੇ” ਆਖ ਕੇ ਉਹਨੇ ਰੁਪਈਆ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਮੰਗਿਆ ਤੇ ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ ਕੱਢ ਕੇ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਨੇਰੇ ਚ ਵੈਸੇ ਵੀ ਨੋਟਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਰੰਗ ਦਾ ਕੀ ਪਤਾ ਲਗਦਾ। ਰੀਟਾ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸਿਪਾਹੀ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਉਹਦੇ ਕਸਵੇਂ ਬਦਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰੋਜ ਦੇ ਐਨੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਵੀ ਸਰੀਰ ਐਨਾ ਕਾਇਮ ਕਿਵੇਂ ਰੱਖ ਰਹੀ ਏ ਜਦਕਿ ਉਹਦੀ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਤਾਂ ਚਾਰ ਕੁ ਸਾਲ ਮਗਰੋਂ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਮਾਸ ਲਟਕਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਨੇ ਬਹੁਤਾ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਦੂਸਰੇ ਸਿਪਾਹੀ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਨਿਗ੍ਹਾ ਉਹਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੇ ਕਿਥੇ ਪੈਸੇ ਸਾਂਭੇ ਹਨ। ਮੁਬਾਇਲ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਤੁਰੰਤ ਉਹਨੇ ਨੰਬਰ ਡਾਇਲ ਕੀਤਾ। ਤੇ ਦੋ ਢਾਈ ਮਿੰਟ ਚ ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਫੋਨ ਸਾਈਡ ਤੇ ਹੀ ਰਖਿਆ ਸੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਉਹਦੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਲੇਟਣ ਹੀ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਦਗੜ ਦਗੜ ਹੋਈ ਤੇ ਹਰ ਕਮਰੇ ਚ ਪੁਲਿਸ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਹੋ ਗਈ। ਮਰਦ ਤੇ ਔਰਤ ਦੋਵੇਂ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਲਈ ਮਾਜਰਾਂ ਸਮਝ ਚ ਨਾ ਆਇਆ। ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਲਾਈਟਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਕੇ “ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਲਈਆਂ ਤੇ ਅੰਦਰਲੇ ਹਲਾਤ ਦੀਆਂ ਵੀ ਕਰੰਸੀ ਨੋਟਾਂ ਦੇ ਨੰਬਰ ਮਿਲਾਏ ਤੇ ਪੂਰੇ ਤਰੀਕੇ ਇੱਕ ਜਾਲ ਚ ਫਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ਰੇਡ ਮਾਰੀ। ਜਿੰਨੇ ਕੁ ਸਬੂਤ ਚਾਹੀਦੇ ਸੀ ਉਹ ਮਿਲ ਹੀ ਗਏ ,ਨੋਟਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਫੜ੍ਹੇ ਗਏ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ , ਵਰਤੇ ਹੋਏ ਕੰਡੋਮ ਤੇ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਵਾਧੂ ਕੈਸ਼। ਇੰਝ ਦੀ ਰੇਡ ਸੁਣੀ ਤੇ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੇਖ ਵੀ ਲਈ। ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਿਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਥਾਣੇ ਜਾ ਕੇ ਐੱਫ ਆਰ ਆਈ ਨਾ ਲਿਖ ਲਈ। ਦੋ ਬਾਲਗਾਂ ਚ ਸੈਕਸ ਹੋਣਾ ਕਰਾਈਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਉਹਦੇ ਚ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਕ੍ਰਾਈਮ ਹੈ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ਇਸੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਇਸ ਧੰਦੇ ਨੂੰ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਅਧਾਰ ਤੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਹਰ ਸੈਕਸ ਵਰਕਰ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਚ ਦੋ ਬਾਲਗ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਝਾਤੀ ਮਾਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਹੁਣ ਇਥੇ ਪੈਸਾ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਇਹ ਵੀ ਸਾਬਿਤ ਸੀ ਕਿ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਦੇ ਨਾਮ ਥੱਲੇ ਜਿਸਮ ਵੇਚੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ ਹੁਣ ਕੇਸ ਤਾਂ ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਕੋਲ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਕੋਲ ਜਾਣ ਲਈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਤ ਸਭ ਨੂੰ ਥਾਣੇ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਹੀ ਪਲੈਨ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਉਹ ਮਾਲਿਕ ਦੀ ਹੇਕੜੀ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਫੜ੍ਹਨ ਲਈ ਵੀ ਛਾਪੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪੁਲਿਸ। ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਕੱਠਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਅਦਾਲਤ ਲਿਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਭ ਨੂੰ ਇਹੋ ਸੀ ਸ਼ਾਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰੋਂ ਘਰੀਂ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ। ਪਰ ਰਾਤ ਭਰ ਠਾਣੇ ਰਹਿਣ ਪਿੱਛੇ ਰੀਟਾ ਨੇ ਘਰ ਵੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇਣਾ ਸੀ ਤੇ ਠਾਣੇ ਰਾਤ ਰੁਕਣ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ ਹੀ ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਤਾਂ ਖੁਦ ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਕਿਸੇ ਸਿਆਸੀ ਪਹੁੰਚ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦੇ। ਕਰਨ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਨ ਉਹ ?ਸਰਦੀ ਦਾ ਮੌਸਮ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਠੰਡ ਉੱਤਰ ਆਈ ਸੀ।ਉਹ ਛੇ ਕੁੜੀਆਂ ਸੀ , ਐਨੇ ਕੁ ਗ੍ਰਾਹਕ ਸੀ। ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਭਾਵੇਂ ਅੱਡ ਅੱਡ ਬੰਦ ਸੀ। ਪਰ ਹਰ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਲਈ ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਝਾਕ ਸੀ, ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਠਾਣੇ ਆਏ ਲੋਕ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਲੰਗਦੇ ਕੋਈ ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਘਰੋਂ ਰੋਟੀ ਦੇਣ। ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ।ਪਰ ਹਰ ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਜਰੂਰ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰਕੇ ਜਾਂਦਾ।ਐਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਤੇ ਸੱਜੀਆਂ ਧੱਜੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਕਿਸ ਜੁਰਮ ਚ ਅੰਦਰ ਉਹ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਿਸੇ ਸਿਪਾਹੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗਿਓ ਕਹਿੰਦਾ “ਛਾਪਾ ਮਾਰਿਆ ਸੀ, ਧੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨੇ “.ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਭਾਵੇਂ ਆਪ ਕਤਲ ਕੇਸ ਚ ਆਇਆ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਰੇਪ ਦੇ ਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੂੰਹ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਜਰੂਰ ਕਹਿੰਦਾ ।”ਲੋਹੜਾ ਹੀ ਆ ਗਿਆ ਜਮਾਨੇ ਨੂੰ ” ਫਿਰ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਕੋਈ ਗੁੱਝਾ ਜਿਹਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ।ਰੀਟਾ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ ਤੇ ਘਰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ।ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਘਰੋਂ ਰੋਟੀ ਮੰਗਵਾਉਣ ਲਈ ਤਾਂ ਆਖ ਦੇਣ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਜ਼ਮਾਨਤੀ ਲਈ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਐਨਾ ਕੁ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਰਾਤ ਭਰ ਲਈ ਔਰਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੋਈ ਬਦਲਵਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਪਰ ਜਿਥੇ ਵੀ ਜਾਣ ਰਾਤ ਇਥੇ ਕੱਢਣੀ ਔਖੀ ਸੀ।ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਮੰਨ ਕੇ ਉਹਦੀ ਉਹਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ।ਪਹਿਲੀ ਕਾਲ ਉਹਨੇ ਘਰੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਖਿਆ ਕੇ ਰਾਤੀ ਕਿਤੇ ਅਚਾਨਕ ਵਿਆਹ ਲਈ ਸਾਈ ਆਈ ਤੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਆਏਗੀ। ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਵੀ ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਇੰਝ ਹੀ ਬਾਹਰ ਲਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਕਾਲ ਲਗਾਈ ਉਸਨੂੰ ਉਮੀਦ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮੁਸੀਬਤ ਚ ਦੇਖ ਉਹ ਜਰੂਰ ਹੀ ਕੋਈ ਜ਼ਮਾਨਤ ਲੱਭ ਉਹਨੂੰ ਛੁਡਵਾ ਲਵੇਗਾ।ਉਹਨੇ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੀ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ,ਕਿਸੇ ਵਕੀਲ ਦੀ ਵੀ ਦੱਸ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।ਪਰ ਜੀਵਨ ਤਾਂ ਥਾਈਂ ਹੀ ਮੁੱਕਰ ਗਿਆ।”ਹਰੇਕ ਹੀ ਵਕੀਲ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਗੱਲ ਸਿੱਧੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਏਗੀ ਤੇ ਜੇ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੰਝ ਕਿਸੇ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣੀ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦੇਣਗੇ।”ਉਹਦਾ ਉੱਤਰ ਸੀ। ਜਦਕਿ ਇਹ ਉਹੀ ਸਖਸ਼ ਸੀ ਜੋ ਹਨੇਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਤਲਾਕ ਲੈ ਕੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਆਖਦਾ ਸੀ।ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕ ਚਾਨਣ ਤੇ ਹਨੇਰੇ ਚ ਹੋਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਿਉਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਉਹਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰੇ ਜਾਂ ਨਾ ਕਰੇ, ਜੇ ਇਹ ਬੰਦਾ ਇੰਝ ਕਰ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਐਨੀ ਇੱਜਤ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਨਾਲ ਖੜੇਗਾ।ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਦੇਖਣ ਚ ਕੀ ਹਰਜ ਏ ਉਹਨੇ ਨੰਬਰ ਡਾਇਲ ਕੀਤਾ।ਆਖ਼ਰੀ ਰਿੰਗ ਤੇ ਹੀ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ ।
ਫੋਨ ਚੁੱਕਦੇ ਹੀ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗੂੰਜੀ। “ਸਭ ਠੀਕ ਤਾਂ ਹੈ , ਐਸ ਵੇਲੇ ਫੋਨ ?”ਰੀਟਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ , ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਹੁਣ ਇਥੋਂ ਰਾਤ ਗੁਜਾਰ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਉਹੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਕਰਨ ਦਾ ਕਹਿਕੇ ਉਹਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਜਾ ਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਰਾਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੈਰ ਪਸਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਥਾਣਾ ਵੀ ਸੁੰਨਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਰਾਤ ਦੇ ਕਰੀਬ ਗਿਆਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ। ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨੇ ਰਾਤ ਭਰ ਲਈ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਸ਼ਿਫਟ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਪ ਚ ਬਿਠਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਆਖਰੀ ਉਮੀਦ ਵੀ ਬੁਝ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਕਿਸੇ ਮੋਹਰਤਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹੋਇਆ। ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਉਹਨੇ ਜ਼ਮਾਨਤ ਦੇ ਆਰਡਰ ਕਰਵਾ ਲੈ ਸੀ। ਮਸੀਂ ਜਾਨ ਸੁਖਾਲੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਫੋਨ ਵਗੈਰਾ ਵਾਪਿਸ ਕੀਤੇ ਤੇ ਉਹ ਥਾਣੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ। ਉਹਨੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਜੋਂ ਕਾਲ ਲਗਾਈ ਤਾਂ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਥਾਣੇ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਹੀ ਕਿਤੇ ਰੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਗਲੀ ਸਿਰਦਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਗਈ ਤੇ ਕਿਥੇ ਜਾਣ। ਸੋਚ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਹੋਟਲ ਬੁੱਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਰਾਤੀ ਭਰ ਰੁੱਕ ਕੇ ਸਵੇਰੇ ਨਿਕਲ ਜਾਵਾਗੇ। ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਫਲੈਟ ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਤਾਂ ਓਧਰ ਚਲੇ ਗਈਆਂ। ਰੀਟਾ ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਗੁਰੀ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠ ਗਈਆਂ।ਪਲੈਨ ਇਹੋ ਬਣਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਟਲ ਤੇ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਜਾਏ ਫਿਰ ਓਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। “ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੋ ਤੇ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਘਰ ਰੁਕ ਸਕਦੇ ਹੋ। …….. ਅੱਜ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹਾਂ। .. ਨੂੰਹ ਤੇ ਪੁੱਤਰ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਗਏ ਹਨ “ਵਧੀਆ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ ਸੀ , ਹੋਟਲ ਨਾਲੋਂ ਘਰ ਚ ਰੁਕਣਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵਧੀਆ ਸੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਬੋਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਣਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਪਰ ਅਖੀਰ ਮੰਨ ਹੀ ਗਏ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਗੱਡੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਈ। ਬਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਖਾਣਾ ਮੰਗਵਾ ਕੇ ਖਾ ਲਿਆ। ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤਾਂ ਬੀਤ ਹੀ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਸਭ ਨੇ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ। ਪੂਰੇ ਦਿਨ ਭਰ ਦੀ ਥਕਾਵਟ ਸੀ।ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਗੁਰੀ ਵੀ ਸੇਠ ਦੇ ਇਸ ਰਵਈਏ ਦੀਆਂ ਕਾਇਲ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਸਮਝਦੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਰੀਟਾ ਕਰਕੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਾਮ ਵਿੱਚ ਥੁੜ੍ਹਾਂ ਮਾਰੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਔਰਤ ਦੀ ਖਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਏ।ਉਹ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ।”ਅੱਜ ਖੁਸ਼ ਕਰਦੇ ,ਸੇਠ ਨੂੰ ਐਨੀ ਠੰਡ ਚ ਸਾਨੂੰ ਬਚਾ ਕੇ ਲਿਆਇਆ ਤੇਰਾ ਵੀ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਕਿ ਬੇਚਾਰੇ ਨੂੰ ਨਿੱਘ ਦੇਵੇਂ “।ਗੁਰੀ ਨੇ ਛੇੜਿਆ।”ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਸੋਜੋ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਹਲੇ ਕੱਲ੍ਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋਣਾ”।ਰੀਟਾ ਨੇ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।”ਜੇ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਮੈ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਆਂ ,ਵਿਚਾਰਾ ਕੀ ਪਤਾ ਕੀ ਸੋਚਕੇ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਘਰ,” ਰੀਟਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਬੋਲੀ ।”ਅੱਛਾ ਤੇਰੇ ਐਨੀ ਹੀ ਐੱਗ ਲੱਗੀ ਏ, ਬੁਲਾ ਲੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜਰੇ ਨੂੰ, ਬੁਢੇ ਤੋਂ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬਣਨਾ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਸੇ ਤਰੀਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।”ਪਤਾ ਨਹੀਂ ,ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਐਕਸਪੀਰੀਆਂਸ ਇਹੋ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਢਿਆ ਨੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਖਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ,ਮੁੰਡੇ ਖੂੰਡਿਆ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਤੰਗ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਵਾਰੀ ਸਿਰੇ ਲਾਉਣ ਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। ਪੈਸੇ ਪੈਸੇ ਦਾ ਮੁੱਲ ਵੱਟਦੇ ਨੇ”।ਗੂਰੀ ਨੇ ਹਾਸੇ ਚ ਗੱਲ ਮੁਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।ਸ਼ਬਨਮ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿਰਫ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ।ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਖੁਦ ਨਾਲ ਹੋਏ ਹਾਦਸੇ ਨੇ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਸਭ ਮਜ਼ਾਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋ ਲਏ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਦਾ ਮਨ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਲਈ ਪੂਰੇ ਮਨੋਂ ਆਦਰ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਹੀ ਬੰਦੇ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਰੂਪ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ।ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਗੁਰੀ ਸੌਂ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਚ ਗਈ ਤਾਂ ਵੇਖਿਆ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਵੀ ਹਲੇ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਖਿੱਚ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਬੇਢੰਗਾ ਸਰੀਰ ਵੀ ਅੱਜ ਉਹਨੂੰ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ।”ਇਹਨਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਚ ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਏਗੀ ?””ਥੋੜੇ ਟਾਈਟ ਨੇ ,ਜੇ ਹਵਾਲਾਤ ਚ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਸੌਂਦੇ ਹੀ।””ਜੇ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚੋ ਕੁਝ ਪਹਿਨ ਸਕਦੀਂ ਏ “ਰੀਟਾ ਨੇ ਕੋਈ ਜੁਵਾਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ। ਧਨਪਤ ਖੁਦ ਹੀ ਉਠਿਆ ਤੇ ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕ ਨਾਇਟੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ।”ਇਹ ਪਹਿਨ ਲਏ”ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਚ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਪਾਈ ਤਾਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇੰ ਜਿਸਮ ਕੁਝ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਣ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।ਉਸਦੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਐਸੇ ਚੋਚਲਿਆਂ ਤੋਂ ਹਲੇ ਵੀ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ। ਗੂੜੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ x ਵਾਲੀਆਂ ਟਾਕੀਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬਾਕੀ ਪੂਰਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਸੀ। ਹਲਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਵਿੱਚੋ ਤੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਸਦੇ ਹੋਏ ਪੂਰਾ ਜਿਸਮ ਨਗਨ ਹੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਠੰਡੇ ਮੌਸਮ ਕਰਕੇ ਸਰਦੀ ਵੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ।ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆਈ।ਉਸਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਡ੍ਰੇਸ ਚ ਵੇਖ ਕੇ ਜਿਵੇੰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਸਾਹ ਹੀ ਸੂਤੇ ਗਏ ਹੋਣ।ਇੱਕ ਟੱਕ ਬੱਸ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਨਿਹਾਰਦੇ ਹੋਏ ਮੱਲੋ ਮੱਲੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠਕੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰ ਲਿਆ।ਰੀਟਾ ਉਸਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵੇਖ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸਮਝ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਰੀਟਾ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਗਰਮ ਗਰਮ ਸਾਹਾਂ ਦਾ ਸੇਕ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਗਰਮਾਉਣ ਲੱਗਾ।ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਜਦੋੰ ਬੁੱਲਾਂ ਨੇ ਸਪਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਇੱਕ ਖਿੱਚ ਜਿਹੀ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੇਠ ਨਾਲ ਲਪੇਟ ਲਿਆ।ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਜ਼ਨ ਝਲਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਦੋਂਵੇਂ ਬੈੱਡ ਉੱਤੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਗਏ।ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨਿੱਘਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਵੀ ਇੱਕ ਇੱਛਾ ਜਿਹੀ ਜੰਮਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਸੀ। ਸੇਠ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਊਹਦੇ ਗਲਮੇ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਤਣ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀ ਚ ਭਰ ਲਿਆ।ਉਹਨੇ ਹੱਥ ਤੇ ਹੱਥ ਟਿਕਾ ਕੇ ਖੁਦ ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਤੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਦੂਸਰਾ ਹੱਥ ਲਗਾਤਾਰ ਸੇਠ ਦੇ ਵਾਲਾ ਚ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲ ਖਹਿ ਰਹੀਆਂ ਸੀ।ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਨਾਇਟੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਕੇ ਹੁਣ ਸੇਠ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਛੋਹਿਆ। ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕਾਹਲੀ ਤੋਂ ਰੀਟਾ ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲੀ ਕਰਨ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ।ਇਥੇ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਮੁੱਕਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੀ।ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬੁੱਲ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਛੇੜਖਾਨੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇੰਝ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਸੇਠ ਹਲੇ ਕੱਲ੍ਹ ਹੀ ਜੁਆਨ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਉਸਦੀ ਜੀਭ ਲੱਕੜੀ ਚੀਰਦੇ ਆਰੇ ਵਾਂਗ ਕੱਟ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ।ਤੇ ਜਦੋੰ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨੇ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਰੀਟਾ ਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਛਾਈ ਬੇਚੈਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ।ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਸਿੱਲੀਆਂ ਹੋਕੇ ਜਿਵੇੰ ਉਸ ਤੜਪ ਨੂੰ ਤੇ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ।ਰੀਟਾ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਿਵੇੰ ਉਸ ਆਖ਼ਿਰੀ ਮੰਜਿਲ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।ਬੈੱਡ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਟਾ ਕੇ ਉਹ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਮਾਣਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਗਿਆ।ਰੀਟਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਭ ਮਾਣਨ ਮਗਰੋਂ ਜਿਵੇੰ ਪੂਰੀ ਪਿਆਸ ਜਾਗ ਗਈ ਹੋਵੇ।ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਡਿੱਗ ਕੇ ਸੌਂ ਗਿਆ ਸੀ।ਰੀਟਾ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਚ ਭਰਕੇ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਇਹ ਭੁੱਲਕੇ ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕੀਤੇ ਹੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ।……..ਇਸਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਜੋ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਸੀ ਉਹ ਹੋਈ ਇਹ ਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਸਮੇਤ ਅਖਬਾਰ ਚ ਲੱਗੀ ਖ਼ਬਰ ਜਿਸ ਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਸਪਸਟ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸੀ। ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਦੀ ਆੜ ਚ ਦੇਹ ਵਪਾਰ ਦੇ ਧੰਦੇ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼।ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਦੀਆਂ ਜਿੰਦਗ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਬਦਲਣ ਵਾਲੀ ਸੀ।【ਵਟਸਐਪ 70094-52602 】
ਬੜੀ ਮੋਟੀ ਮੋਟੀ ਸੁਰਖੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਖ਼ਬਰ ਛਪੀ ਸੀ। ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਲੁਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਕਟਿੰਗ ਆ ਗਏ ਸੀ। ਸਭ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਗਈ। ਪਹਿਲੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤਾਂ ਸੀ ਕਿ ਕੋਰਟ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ੀ ਸੀ। ਕੋਰਟ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਅਗਾਉਂ ਜ਼ਮਾਨਤ ਉੱਤੇ ਰਿਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬਿਆਨ ਕਲਮਬੰਧ ਹੋ ਗਏ ਸੀ। ਮਾਲਿਕ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੱਖਣ ਦੇ ਕਈ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰਵਾ ਲਏ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਉਸ ਮਜਬੂਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਪੱਖ ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਰੱਖ ਸਕੀ। ਪਰ ਪਾਰਲਰ ਜਰੂਰ ਹੀ ਸੀਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਤਾ ਲਗਦੇ ਹੀ ਬਾਕੀ ਸਭ ਪਾਰਲਰਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਦੇ ਮਾਲਿਕਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਬਣਾਇਆ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪਾਰਲਰ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲਈ ਬੰਦ ਹੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ। ਸਭ ਕੁਝ ਤੋਂ ਨਿਪਟ ਕੇ ਰੀਟਾ ਘਰ ਆਈ ਤਾਂ ਘਰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਕਲੇਸ਼ ਸੀ। ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਛੱਤਾਂ ਕੋਠਿਆਂ ਤੋਂ ਝਾਕ ਝਾਕ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। “ਇਸਤੋਂ ਗੰਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ “”ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਭਾਈ ਪੈਸੇ ਆਉਂਦੇ ਸੀ , ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਸੂਟ ਸਜਾਵਟ ਸਭ, ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਤਾਂ ਢਿੱਡ ਮਸੀਂ ਭਰਦਾ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲੈ ਰਖਿਆ ਸੀ। “ਲੋਕੀ ਮੂੰਹ ਜੋੜ ਜੋੜ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਘਰ ਉਹਦੇ ਜੁਆਕ ਭੁੱਖੇ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਪਿਉਂ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਨਾ ਕੁਝ ਬਣਾਇਆ ਨਾ ਖਾਧਾ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਵਾਇਆ। ਸਗੋਂ ਰੋਟੀ ਚਾਹ ਮੰਗਣ ਤੇ ਕੁੱਟ ਧਰਿਆ। ਉਸਦੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਉਸਤੇ ਬੁੜਕਨ ਲੱਗਾ। ਗੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਗੰਦਾ ਬੋਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਗੱਲ ਮਾਰ ਕੁਟਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਰੀਟਾ ਸੁਣਨ ਵਾਲੀ ਕਿਥੇ ਸੀ ਉਹਨੇ ਹੀ ਉਵੇਂ ਹੀ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤਾ ,ਨਾਲ ਹੀ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ। ਕਿ ਕਿੰਝ ਉਹਦੇ ਹੀ ਇਲਾਜ਼ ਲਈ ਪੈਸੇ ਫੜ੍ਹੇ ਤੇ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਪਰ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਭੂਤ ਸਵਾਰ ਹੋਵੇ , ਉਹਨੇ ਉਹਨੂੰ ਧੱਕੇ ਦੇਕੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਕੁਝ ਸਿਆਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾ ਬੁਝਾ ਕੇ ਮਸੀਂ ਉਹਨੂੰ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਉਹਨੇ ਰੋਟੀ ਪਕਾਈ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖਵਾਈ। ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਰੋਟੀ ਨਾ ਖਾਧੀ ਉਂਝ ਹੀ ਰਾਤੀਂ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਉਹਨੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸੱਦ ਲਏ। “ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣੀ ਇਹ ਜਨਾਨੀ ਮੇਰਾ ਨਬੇੜਾ ਕਰੋ “ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਬਥੇਰਾ ਸਮਝਾਇਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਨਾ ਸੁਣਿਆ। “ਜਾਂ ਇਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹੂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਮਰਦਾਂ ,ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਲੇ ਨੇ ਮਿਹਣੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਜਿਊਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ “ਸਭ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਪਰ ਉਹ ਜਿੱਦ ਤੇ ਅੜਿਆ ਰਿਹਾ। ਕੁਝ ਲਾਰੇ ਲਾ ਕੇ ਕਿ ਚਲੋ ਟਾਈਮ ਟਪਾ ਕੇ ਠੀਕ ਹੋਜੂ ਸਭ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਜੋ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਪੈਸੇ ਮੰਗਣ ਲਈ ,ਰਾਤ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਾਹਲੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਘਰ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਨੱਕ ਬੁੱਲ੍ਹ ਸੁਕੇੜੇ ,ਸ਼ਾਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਗਏ। ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਇੱਕਦਮ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਸੀ। ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਸਵਖਤੇ ਹੀ ਉਹਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ਘਰੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ,ਬਥੇਰਾ ਲਭਿਆ ,ਫੋਨ ਮਿਲਾਏ ਪਰ ਕੋਈ ਅਤਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ। ਪੁਲਿਸ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਮੁੜ ਭਾਲ ਭਾਲ ਕੇ ਥੱਕ ਗਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਚ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਕਿਧਰੇ ਪਤਾ ਨਾ ਚੱਲਾ। ਨਮੋਸ਼ੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਬੰਦਾ ਅਕਸਰ ਇੰਝ ਹੀ ਕਰ ਬੈਠਦਾ ਹੈ। ਹਫ਼ਤੇ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ ਸੀ , ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ। ਇੱਕ ਦਮ ਸਭ ਤੋਂ ਟੁੱਟ ਗਏ ਰੀਟਾ ਸ਼ਬਨਮ ਤੇ ਬਾਕੀ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਲਿਆ। ਜਮਾਂ ਪੂੰਜੀ ਤਾਂ ਸੀ ਉਹ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਕੰਮ ਲੱਭਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ ਇਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਕਾਲ ਆਈ ਉਹ ਘਰ ਆ ਕੇ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਰੀਬ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਗਏ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਆਈ ਤੇ ਪੂਰਾ ਰੰਗ ਹੀ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਦਲੀ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਵੀ ਇੱਕ ਦਮ ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਆਏ ਦੁੱਖਾਂ ਨੇ ਸ਼ਕਲ ਸੂਰਤ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਹੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਗੁਰੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਬਾਰੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਚ ਪੜ੍ਹਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਮਗਰੋਂ ਗੁਰੀ ਦੀ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕਿਨ ਬੇਬੇ ਦੇ ਨੂਹਾਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕਢਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਮਹੀਨੇ ਕੁ ਤੋਂ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਹੀ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਰੁਕਣਾ ਸਹੀ ਸਮਝਿਆ। ਪਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਦੌੜ ਭੱਜ ਤੇ ਹੋਰ ਸਭ ਖਰਚਿਆ ਚ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਮੁੱਕ ਗਏ ਹਨ। ਗੁਰੀ ਕੋਲੋਂ ਵੀ ਐਡਵਾਂਸ ਫੜ੍ਹ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਵੀ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੰਗਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਵੀ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਈ। ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਕੰਮ ਦਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਫਿਲਹਾਲ ਕੋਈ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ। ਰੀਟਾ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਉਹਦਾ ਮੁਖ ਮਕਸਦ ਹੁਣ ਪੈਸੇ ਮੰਗਣਾ ਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਦੀ ਹੈਲਪ ਕਰ ਦਵੇ। ਜਿਨ੍ਹੀ ਕੁ ਹੋ ਸਕੀ ਓਨੀ ਕਰ ਵੀ ਦਿੱਤੀ। ਪਰ ਦੁਬਾਰਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਲਈ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵਧੀਆ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ,ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਖਰਚ ਕਰਨ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਸੀ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪਰਮਿਸ਼ਨਾਂ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਤੇ ਉਹਨੇ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਫਲੈਟ ਛੱਡ ਕੇ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਵੀ ਇੱਕਲੀ ਸੀ , ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਕੁਝ ਰੌਣਕ ਰਹੇਗੀ। ਫਿਰ ਗੁਰੀ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਅੱਗੇ ਕੰਮ ਵਿਉਂਤਣ ਦੀ ਸਕੀਮ ਬਣਾਈ। ਕੰਮ ਲਈ ਲਾਇਸੈਂਸ ਤੇ ਬਾਕੀ ਪਰਮਿਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਪੈਸੇ ?ਪੈਸੇ ਲਈ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਅਸਾਮੀ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਧਨਪਤ ਰਾਏ। ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਐਨੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸੀ ਛੱਡਿਆ। ਉਹ ਤਾਂ ਸਗੋਂ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰੀਟਾ ਇਹ ਕੰਮ ਛੱਡ ਹੀ ਦਵੇ ਤੇ ਉਹ ਉਹਦੇ ਲਈ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਪੈਸੇ ਬਨਵੇਂ ਦੇ ਦੇਵੇਗਾ। ਪਰ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸਦੇ ਘਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਇਹਨੇ ਚੁੱਪ ਵੱਟ ਜਾਣੀ ਏ ਇਸ ਲਈ ਉਹਨੇ ਬਨਵੇਂ ਪੈਸੇ ਦੀ ਬਜਾਏ ਬਿਜਨਸ਼ ਦਾ ਆਈਡਿਆ ਦਿੱਤਾ। ਨਾਲ ਇਹ ਵੀ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਸਭ ਕੰਮ ਚਲਾਏਗੀ ਕੰਮ ਹੋਰ ਲੋਕ ਕਰਨਗੇ। ਮਾਲਿਕ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਪੈਸੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ। ਪ੍ਰਾਫਿਟ ਸਭ ਦਾ ਸਾਂਝਾ। ਸ਼ਬਨਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਾਕੀ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸੀ ,ਗੁਰੀ ਰੋਹਨ ਤੇ ਧਨਪਤ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇਦਾਰ , ਧਨਪਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਣਾ ਸੀ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹਮਕ ਦੇਖ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ ਦੁੱਖ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਪਿੱਛਾ ਛੁਡਵਾਉਣ ਲਈ ਉਹਨੇ ਘਰ ਵੀ ਬਦਲ ਲਿਆ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਹੀ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਵਧੀਆ ਫਲੈਟਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨੂੰ ਫਲੈਟ ਦਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਥੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਉਸ ਕੋਲ ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹੈਵਨਲੀ ਮਸਾਜ਼ ਐਂਡ ਸਪਾ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਸੈਂਟਰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ। ਪੁਰਾਣੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਦੇ ਕੰਟੈਕਟ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਨਵੇਂ ਵੀ ਭਰ ਭਰਕੇ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਜਿੰਦਗੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰਿੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੀ ਕਾਟੋ ਤਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਸੀ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੀਟਾ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਫਲੈਟ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸਮਝਦੇ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਵਧਾ ਲਈਆਂ ਸੀ। ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ 7-8 ਕੁੜੀਆਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਕਾਊਂਟਰ ਸਾਂਭਦੀ ਸੀ , ਰੋਹਨ ਬਾਹਰੀ ਕੰਮ ਨਿਪਟਾਉਂਦਾ , ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਹੋਰ ਸਰਕਾਰੀ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਦਾ। ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ , ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ , ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ,ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਬੰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਸੀ। ਫਿਰ ਕੁਝ ਲੜਾਈ ਝਹਦੇ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਗੁੰਡੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਬੰਦਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਹੁਣ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ , ਜਦੋਂ ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸਿੱਧਾ ਫਲੈਟ ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਧੀਆ ਸਿਸਟਮ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਸੀ ਹਰ ਇੱਕ ਬੰਦਾ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਵੀ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਵਗੈਰਾ ਤੇ ਉਹ ਦੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਲਈ ਛੁਟੀ ਵੀ ਕਰਦੇ। ਸਮੱਸਿਆ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਡਿਮਾਂਡ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੀ , ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਵੱਧ ਕੁੜੀਆਂ ਮਨੀਪੁਰ ਵੱਲ ਦੀਆਂ ਸੀ ਜਾਂ ਯੂਪੀ ਬਿਹਾਰ ਤੋਂ ਆਈਆਂ ਮਜਦੂਰ ਕੁੜੀਆਂ ਜਾਂ ਕੋਈ ਕੋਈ ਸ਼ੌਂਕੀਆਂ ਕੁੜੀ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀ। ਪਰ ਥੋੜੇ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਮਿਲਣ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕੁੜੀਆਂ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕੰਮ ਛੱਡ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਮੰਗ ਗੁਰੀ ਤੇ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਪੂਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਉਸ ਚ ਵੀ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਫੁਲ ਸਰਵਿਸ ਲਈ ਕੋਈ ਕੋਈ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ। ਨਾਈਟ ਆਊਟ ਲਈ ਪ੍ਰੋਪੋਜਲ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਗੁਰੀ ਮਨਾ ਹੀ ਕਰਦੀ ਦਿਨ ਭਰ ਚ ਹੀ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਮਸਾਜ਼ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿੱਧਾ ਸਰਵਿਸ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕਾਲ ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਵੀ 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਚ ਨਿਪਟਾ ਦਿੰਦੀ। ਪੈਸੇ ਸਭ ਕੋਲ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਬਰਸ ਰਹੇ ਸੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇਧਰੋਂ ਲੁਟਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਸਪੈਸ਼ਲ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਉਹਦੇ ਤੇ ਗਿਫ਼੍ਟ ਵੀ ਲੁਟਾਉਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਬਣ ਠਣ ਕੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਗਹਿਣੇ ਸਿਰਫ ਉਹਨੂੰ ਗਿਫ਼੍ਟ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਵੀ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਸਭ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਬਥੇਰਾ ਉਹਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਸਮਝਿਆ। ਮੁੰਡੇ ਬਹੂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਇੱਜਤ ਬਚਾਉਣ ਦੇ ਡਰ ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਰੌਲਾ ਨਾ ਪਾਇਆ ਕਿ ਚਲੋ ਜਿਥੇ ਬਾਪੂ ਰਹੇ ਓਥੇ ਠੀਕ ਏ ,ਪਰ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਸਭ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਕਰ ਲਿਆ ਮਕਾਨ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ , ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬੈਂਕ ਬੈਲੈਂਸ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਹਲੇ ਵੀ ਉਹਦੇ ਨਾਮ ਸੀ। ਹੁਣ ਬਕਾਇਦਾ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਰਾਤ ਰੀਟਾ ਕੋਲ ਹੀ ਰੁਕਦਾ ਦੀਨੇ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਂਦਾ। ਰੀਟਾ ਉਹਨੂੰ ਨਵੀਆਂ ਆਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਦੱਸਦੀ ,ਤਸਵੀਰਾਂ ਵੀ ਦਿਖਾ ਦਿੰਦੀ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਛੱਡ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵੱਲ ਥੋੜਾ ਹੋ ਜਾਏ। ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਚ ਕਿ ਲਭਦਾ ਸੀ ਬੱਸ ਉਸੇ ਚ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦਾ , ਬੁੱਢਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਹਫ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਹਟਦਾ ਫਿਰ ਵੀ ਨਾ। ਰੀਟਾ ਵੀ ਦਿਨ ਭਰ ਵਿਹਲੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ,ਤੇ ਰਾਤ ਧਨਪਤ ਨਾਲ ਬੀਤਦੀ ਦਾ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਲ ਕੇ ਵੀ ਠੰਡੀ ਨਾ ਹੋ ਪਾਉਂਦੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਸੁਆਦ ਲਈ ਇੱਕ ਅੱਗ ਤਾਂ ਬਾਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੋ ਉਹਨੇ ਐਨੇ ਸਾਲਾਂ ਚ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਬੁਝਾਉਣਾ ਕਿਵੇਂ ਆ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ। ਉਹਦਾ ਸਮਾਂ ਨਾ ਲੰਘਦਾ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਜਿੰਮ ਵੀ ਜੁਆਇਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਜਿੰਮ ਜੁਆਇਨ ਕਰਦੇ ਹੀ ਵਧੀਆ ਖੁਰਾਕ ਦੀ ਆਦਿ ਹੋ ਗਈ। ਸਰੀਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸਪੋਲੀਏ ਵਰਗਾ ਮੁਲਾਇਮ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਪਿੰਡਾਂ ਨਵੀਂ ਕਸੀ ਮੰਜੇ ਦੇ ਦੌਣ ਵਾਂਗ ਕੱਸਿਆ ਗਿਆ। ਅੰਗਾਂ ਚ ਆਈ ਕਸਾਵਟ ਉਹਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ। ਜਿਵੇਂ ਮੁੜ ਉਹ ਸੋਲਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਜਿਸਮ ਉਹਨੂੰ ਢਿੱਲਾ ਢਿੱਲਾ ਲਗਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਐਨਾ ਢਿੱਲਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹ ਸੁੰਗੜ ਜਾਂਦਾ। ਵਿਹਲਾ ਸਮਾਂ ,ਪੈਸਾ ,ਸੁੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ , ਸਰੀਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਤੇ ਅੱਧਖੜ੍ਹ ਉਮਰ ਦੀਧੁਖਦੀ ਅੱਗ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਉੱਪਰੋਂ ਗੁਰੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਲਦੀ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾਉਂਦੀਆਂ। ਰਾਤੀਂ ਅਸੀਂ ਇੰਝ ,ਕੀਤਾ , ਉਂਝ ਕੀਤਾ , ਫਲਾਣਾ ਢਿਮਕਾਨਾ , ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਰੋਹਨ ਤੇ ਹੋਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੁਝ। ਉਹ ਵੀ ਅਚਾਨਕ ਫਿਰ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ , ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਲਈ ਦੋਵੇਂ ਦਿਨ ਚ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕਈ ਵਾਰ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਸੀ। ਉਹਦਾ ਅੰਦਰਲਾ ਮਨ ਉਸਨੂੰ ਅੱਕ ਚੱਬਣ ਲਈ ਉਕਸਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਓਧਰੋਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਉੱਤੇ ਝਪਟਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਬੈਠਾ ਸੀ , ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਅਰਥ ਮਰਨ ਕੰਢੇ ਬੈਠੇ ਸੱਪ ਵਰਗਾ ਸੀ ਜੋ ਕੁਬੇਰ ਦੇ ਖਜਾਨੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਲੁਕੋਈ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਪੈਸਾ ,ਕਾਮ ਤੇ ਨਸ਼ਾ ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਦੀ ਮੱਤ ਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਗੇੜ ਦੇ ਦਿੰਦਾ। …….
ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਦੋ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਨਾਜ਼ ਸੀ ਇੱਕ ਆਪਣੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਕ ਉੱਤੇ। ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਉਹਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅੱਗੇ ਵਿਛ ਵਿਛ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਦੇ ਭੋਲੇਪਨ ਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੂੰ ਐਸਾ ਡੰਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਹਦਾ ਮੁਰੀਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੁਰੀਦ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਦੀ ਹੋ ਗਈ। ਪਹਿਲਾ ਇਸ਼ਕ , ਖਿੱਚ , ਮੁਹੱਬਤ , ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਤਿਆਗ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਸਭ ਕੁਝ ਸੀ। ਤੇ ਉਮਰ ਭਰ ਦੇ ਸੁਪਨੇ। ਦੋਵੇਂ ਘਰੋਂ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਸੀ। ਠੀਕ ਠਾਕ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ। ਸ਼ਬਨਮ ਪੜ੍ਹਨਾ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਕਈ ਧੰਦੇ ਕੀਤੇ ਸੀ ਉਹਨੇ ਪਰ ਸਫ਼ਲ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਨੌਕਰੀ ਚ ਮਨ ਨਾ ਲਗਦਾ ਛੇਤੀ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਪੀਜੀ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ , ਮਗਰੋਂ ਲਿਵ-ਇਨ ਚ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ। ਘਰੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੀਲ ਤੇ ਕੌਣ ਵੇਖਣ ਆਉਂਦਾ ? ਜੋਸ਼ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਮਿਲਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ,ਚੁਪਕੇ ਜਿਹੇ ਚੁਰਾਏ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਿਸੇ ਪਾਰਕ ਦੀ ਬੇਂਚ,ਸਿਨੇਮਾ ਹਾਲ ਦੀ ਸੀਟ ,ਕਿਸੇ ਦਰਖਤ ਦੇ ਓਹਲੇ , ਕਾਰ ਦੀ ਬੈਕ ਸੀਟ ,ਕੋਈ ਸੁੰਨੀ ਸੜਕ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਦਾ ਖਾਲੀ ਮਿਲਿਆ ਕਮਰਾ। ਜਿਥੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਮਿਲਦਾ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਗਵਾਚਿਆ ਲੱਭਣ ਲਗਦੇ। ਲਿਵ ਇਨ ਚ ਤਾਂ ਉਹ ਬੱਸ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪਿਆਸੇ ਵਾਂਗ ਇਸ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਨਾ ਬੁਝਣ ਦਿੰਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਰੱਜਦੇ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਆਕੇ ਉਹਦਾ ਹੁਸਨ ਹੋਰ ਵੀ ਖਿੜ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੰਗ ਅੰਗ ਆਕਾਰ ਚ ਢਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦੀ ਸੀ। ਮੁੰਡੇ ਛੱਡੋ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਆਹ ਭਰਕੇ ਤੱਕਦੀਆਂ ਸੀ। ਜਿਹੜੀਆਂ ਨਾਲ ਦੀਆਂ ਉਹਨੂੰ ਜਾਣਦੀਆਂ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਮਜ਼ਾਕੀਆਂ ਫ਼ਿਕਰੇ ਕੱਸਦੀਆਂ ਸੀ। ” ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਵੇਲੇ ਸਰ ਪਾਣੀ ਮਿਲਣ ਲੱਗਜੇ ਫਿਰ ਇੰਝ ਹੀ ਖਿੜਦਾ ਏ ਤੇ ਮਹਿਕਦਾ ਹੈ “ਪੈਸੇ ਦੀ ਤੰਗੀ ਕਰਕੇ , ਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਵਧੇ ਖਰਚੇ ਘਰੋਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗਵਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਸਕਦੇ। ਉਹਨੇ ਪਾਰਟ ਟਾਈਮ ਜੌਬ ਲੱਭੀ ਸੀ। ਆਈ ਤਾਂ ਉਹ ਪਾਰਲਰ ਦਾ ਕੰਮ ਲੱਭਣ ਲਈ ਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਫਿਰ ਮਸਾਜ਼ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਲਈ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਇਸੇ ਲਾਲਚ ਚ ਬੌਡੀ ਟੂ ਬੌਡੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ। ਪਰ ਫਿਰ ਜੋ ਹੋਇਆ ਉਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਵੀ ਨਾਤਾ ਤੋੜ ਲਿਆ ਅਖਬਾਰ ਵਾਲੀ ਖ਼ਬਰ ਮਗਰੋਂ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਜੀਅ ਰਹੀ ਸੀ , ਕਿਸ ਲਈ ਉਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਇੱਕ ਮਕਸਦ ਤਾਂ ਸੁਨੀਲ ਪਾਸੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਸੀ , ਦੂਸਰਾ ਸ਼ਾਇਦ ਉਮੀਦ ਸੀ ਕਿ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੁੜ ਆਏ !! ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਉਹਦਾ ਮਨ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਸੈਕਸ ਵੱਲੋਂ ਭਰ ਗਿਆ ਹੋਏ। ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪੈਸੇ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਕਪੜੇ ਉਹ ਹੁਣ ਵੀ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ,ਜਦਕਿ ਬਹੁਤੇ ਕਸਟਮਰ ਤੇਜ਼ਾਬ ਦੇ ਸਾੜ ਨਾਲ ਮੂਡ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਸੀ। ਪਰ ਨਾਈਟ ਆਊਟ ਤੇ ਫੁਲ ਸਰਵਿਸ ਹਲੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੈਸਾ ਮਨ ਚ ਗੰਢ ਬੰਨ੍ਹੀ ਬੈਠੀ ਸੀ। ……………………..ਜਿਸ ਰਾਤ ਉਹ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਘਰ ਰੁਕੇ ਸੀ , ਉਸ ਰਾਤ ਉਹਨੇ ਰੀਟਾ ਤੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਪੂਰੀ ਗੇਮ ਨੂੰ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖਿਆ ਸੀ। ਅਜ਼ੀਬ ਗੱਲ ਸੈਕਸ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਅਜ਼ੀਬ ਉਹਨੂੰ ਇਹੋ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਜਿਸਮਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਭੋਗ ਰਿਹਾ ਪਰ ਮਨ ਚ ਤਸਵੱਰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਇਹ ਗੱਲ ਉਹਨੂੰ ਅਜ਼ੀਬ ਵੀ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਵੀ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਧਨਪਤ ਫਲੈਟ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੁਕਦਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਉਹਨੂੰ ਐਸਾ ਕੁਝ ਸੁਣਦਾ ਤੇ ਦਿਸਦਾ ਜੋ ਨੌਰਮਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰੀਟਾ ਸਿਰਫ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰ ਰਹੀ ਏ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਿਧਰੇ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਬੱਝੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਤੇ ਭਰਮ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਰੂਪ ਚ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਾਕਾਰ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਤੇ ਇਸ ਕਾਮੁਕ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਉਲਟ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ ਰਸ ਕੱਢਣ ਲਈ ਬਦਲੇ ਚ ਰੀਟਾ ਨੇ ਪੂਰਾ ਇੱਕ ਸਾਮਰਾਜ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਚ ਉਹ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਗਿਫ਼੍ਟ ,ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕੀਤੇ ਹੋਰ ਖਰਚੇ ਉਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰਾਣੀਆਂ ਵਰਗੀ ਸੀ ਉਹਦੇ ਬੱਚੇ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਚ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਹੀ ਖਰਚਾ ਚੁੱਕਦਾ ਸੀ। ਬੁੱਢੀ ਘੋੜੀ ਹੱਥ ਲਾਲ ਲਗਾਮ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਜਿੰਮ ਜਾ ਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੋਰ ਫਿੱਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਬਿਊਟੀ ਪ੍ਰੋਡਕਟ ਵਰਤ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅੱਧ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇੱਕ ਨਿੱਕੇ ਗੁੱਸੇ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਕਾਸੇ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਛੱਡਿਆ। ਉਹਦਾ ਕਦੇ ਕੰਮ ਚ ਮਨ ਨਾ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਬੁਖਾਰ ਦਾ ਜਾਂ ਥਕਾਵਟ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾ ਦਿੰਦੀ। ਇਸੇ ਗੱਲ ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਰੀਟਾ ਕੁਝ ਖਿਝ ਵੀ ਗਈ। “ਜੇ ਬੱਝਵਾਂ ਹਿੱਸਾ ਮਿਲਦਾ , ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹੁਣ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ,ਘੱਟੋ ਘਟ ਬਾਕੀ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਤਾਂ ਪਹੁੰਚਿਆ ਘਰ ,” ਉਹਨੇ ਮਾਲਕਿਨ ਵਾਂਗ ਸੁਣਾਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਚ ਚੁਬ ਗਈ ਸੀ। ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਪੈਸਾ ਰੀਟਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। “ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਰਖੈਲ ,ਕੁੱਤੀ ” ਉਹਨੇ ਮਨ ਚ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀਆਂ। ਹੁਣ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਚੁਬਣ ਲੱਗੀਆਂ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਰੀਟਾ ਦਾ ਉਹਨੂੰ ਬਰਤਨ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿਣਾ ,ਸੌਣ ਖਾਣ ਤੇ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਟੋਕਣਾ। “ਇਹ ਵੀ ਸੇਠ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਟੱਪਦੀ ਫਿਰਦੀ ਏ , ਲਗਦਾ ਉਹੀ ਕੰਡਾ ਕੱਢਣਾ ਪੈਣਾ “ਉਹਨੇ ਮਨ ਚ ਧਾਰ ਲਿਆ। ਨਾ ਤਾਂ ਮੁੜ ਜਿਸਮ ਉਂਝ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਨਾ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਬੈਠੀ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਣ ਲੱਗਾ , ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਉਂ ਨਾ ਜਿਥੇ ਇਹਨੂੰ ਵਰਤ ਸਕਦੀ ਏ ਵਰਤੇ , ਗੋਲੀ ਬਣਕੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਕਿ ਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਰਹੇ। *******************ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਧਨਪਤ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹਾਨਾ ਲੈ ਕੇ ਛੁੱਟੀ ਲਏ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਪਰ ਉਹਨੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਉਹਨੂੰ ਇਹੋ ਸੀ ਛੇਤੀ ਹੀ ਇਹ ਅੱਖਾਂ ਸਦਾ ਲਈ ਝੁਕ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਉਹ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਸਭ ਨਾਟਕਾਂ ਤੇ ਬੈੱਡ ਦੀਆਂ ਗੇਮਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਬੱਸ ਉਹ ਸਹੀ ਥਾਂ ਸੱਟ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਐਸੀ ਗੁਝੀ ਚੋਟ ਕੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਚ ਹੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਚਿੱਤ ਹੋ ਜਾਏ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਚਾਬੀ ਲਗਾਈ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਅੰਦਰੋਂ ਲੌਕ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸ਼ਾਇਦ ਰੀਟਾ ਛੇਤੀ ਘਰ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹਨੇ ਬੈੱਲ ਵਜਾਈ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਚ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ਬਨਮ ਸੀ। “ਉਹ ਤੁਸੀਂ ,ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਰੀਟਾ ਦੀਦੀ ਨੇ “ਉਹਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਧਨਪਤ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਅੱਖਾਂ ਟੱਡੀ ਝਾਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਫਿਰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣ ਦਾ। “ਰੀਟਾ ਨਹੀਂ ਆਈ ?'” ਮੇਰੀ ਤਬੀਅਤ ਕੁਝ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬੱਸ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ” ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਡੇਲੇ ਕੱਢ ਝਾਕਦੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ ਬੇਧਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹੋ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਰੂਰ ਨਹਾਉਣ ਹੀ ਲੱਗੀ ਹੋਣੀ , ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਨਿੱਕੇ ਤੌਲੀਏ ਚ ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ ਆਉਂਦੀ। ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦਾ ਤੌਲੀਆ ਜਿਸਨੇ ਸਿਰਫ ਉਹਨੂੰ ਐਨਾ ਕੁ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਨਗਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ। ਪਰ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਦੀ ਉਚਾਣ ਤੇ ਗਹਿਰਾਈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਪਸ਼ਟ ਸੀ। ਤੇ ਗੜਵੀ ਵਾਂਗ ਲੱਕ ਤੇ ਲਿਪਟੀ ਹੋਈ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਜ਼ ਐਨਾ ਕੁ ਢੱਕ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋੜ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ। ਤੌਲੀਏ ਚ ਲਿਪਟੀ ਔਰਤ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਰਗ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਸੰਦੀਦਾ ਫੈਂਟਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਉਹ ਪਕੜ ਲਈ ਸੀ। ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਉਭਰਦੇ ਕਾਮ ਦੇ ਪਹਾੜੇ ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੋ ਉਹਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ,” ਨਹਾਉਣ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਬਣਾਵਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਚਾਹ ਜਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ?””ਪਾਣੀ , ਪਾਣੀ ਲਵਾਂਗਾਂ , “ਉਹਨੇ ਇੱਕੋ ਸ਼ਬਦ ਦੋ ਵਾਰ ਦੁਹਰਾਇਆ। ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਉਹ ਕਿਚਨ ਵੱਲ ਗਈ , ਉਸਦਾ ਲੱਕ ਆਮ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਮਟਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੌਲੀਏ ਚ ਕੱਸੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਚਾਲ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਕਾਤਿਲ ਸੀ। ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਵੀ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਹਟਾ ਸਕਿਆ। ਸਿਰਫ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੌਲੀਆ ਕਿੰਨਾ ਉੱਪਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਨੀਚੇ ਖਿਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਲ ਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਉਹ ਸੋਫੇ ਤੇ ਧੜੱਮ ਕਰਕੇ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲਈਆਂ। ਮਨ ਚ ਉੱਠੇ ਜਵਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘਟ ਰੀਟਾ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਹਨੂੰ ਪਾਣੀ ਫੜਾਉਣ ਆਈ ਤਾਂ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਝੁਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਫੈਲਣ ਤੇ ਸੀਨੇ ਦੇ ਗੱਡੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਪਲੇਟ ਟਿਕਾ ਕੇ ਹੀ ਸਿੱਧੀ ਹੋਈ ਹੋਣ ਲੱਗੀ । ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਖਿਆਲਾਂ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੋਵੇ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਗਿਲਾਸ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ। ਸੀਨੇ ਦੇ ਖਾਲੀ ਹਿੱਸੇ ਚ ਬੱਧੀ ਗੰਢ ਅਚਾਨਕ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਸਭ ਕੁਝ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਿਰਫ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਉਹ ਹਿੱਸੇ ਜਿਥੇ ਤੇਜਾਬ ਦੇ ਸਾੜ ਸੀ ਉਹ ਲੁਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਬਾਕੀ ਜਿਸਮ ਪੂਰਾ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਚੰਦਨ ਵਾਂਗ ਚਮਕਦਾ ਹੋਇਆ। ਇੱਕ ਦਮ ਮੁਲਾਇਮ ਰੇਸ਼ਮ ਵਰਗਾ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਵਾਲ ਦਾ ਨਾਮੋਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸੀ। ਉੱਪਰ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਪੂਰਾ ਨਗਨ। ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੁੱਟ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਗਲੇ ਚ ਅਟਕ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਦਮ ਉਸਨੂੰ ਹੁੱਥੂ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ। “ਓਹ ਸੌਰੀ ” ਆਖਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਬਨਮ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਦੌੜੀ। ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੱਥ ਚ ਤੌਲੀਆ ਫੜੀ ਪੂਰੀ ਨਗਨ ਆਪਣੀਂ ਖੰਘ ਤੇ ਹੁੱਥੂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਤਨ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਅੱਗ ਸਿੰਮਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਇਵੇਂ ਦਾ ਉਹਨੇ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਅੰਦਰ ਜਾਏ ਉਹਦੇ ਮਗਰ ਜਾਂ ਓਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ। ਹਲੇ ਉਹ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਡੋਰ ਬੈੱਲ ਵੱਜ ਗਈ !!ਰੀਟਾ ਸੀ ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਉਹ ਜਲਦੀ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਨੂੰ ਉਮੀਦ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਚ ਧਨਪਤ ਜਰੂਰ ਆਏਗਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੂਸਰਾ ਪਲੈਨ ਸੋਚ ਰਖਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਰੀਟਾ ਨੇ ਸਭ ਮਿੱਟੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਫਖਰ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੇ ਬੜੀ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਪਲੈਨ ਨਿਭਾਇਆ। ਆਪਣੇ ਤੌਲੀਏ ਨਾਲ ਖੋਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਤੇਜਾਬ ਵਾਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਢੱਕਿਆ ਕੇ ਸਿਰਫ ਉਹਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦਿਖੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਾ ਦਿਖਣ। ਉਹਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਮਝ ਆਈ ਸੀ ਕਿ ਦਾਗ ਤਾਂ ਚੰਨ ਤੇ ਵੀ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣੇ ਬੁਰੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਢੱਕ ਕੇ ਬਾਕੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਰੱਖਕੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹਾਸਿਲ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਉਹਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਅੱਗ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਅੰਦਰ ਮਘੇਗੀ ਤੇ ਉਹ ਵਿੱਚ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦੀ ਰਹੇਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਰੀਟਾ ਦਾ ਕੰਡਾ ਕੱਢ ਦਵੇਗੀ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਤੇ ਉਹਦੇ ਜਿੰਨੇ ਗਿਫ਼੍ਟ ਉਸ ਲਈ ਕਾਫੀ ਸੀ। ਬੱਸ ਉਹ ਹੁਣ ਇਸ ਪਲ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਸੀ , ਐਸਾ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ਬਿੰਦੂ ਜਿਥੇ ਐਨਾ ਕੁਝ ਬਦਲਣਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚਿੱਤ ਚੇਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਰੀਟਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਚ ਵੜਦੇ ਹੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਤੜਾਕ ਦੇਣੇ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਜੱਫੇ ਚ ਭਰ ਲਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਚਾਰਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੇਠ ਕਰੰਟ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਛੱਡੇਗਾ। ਉਸਨੇ ਅਫਸੋਸ ਸਹਿਤ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਨਹਾ ਕੇ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਕਦੇ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ , ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਉਸਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਸਿੱਧੇ ਹੀ ਮੰਜਿਲਾਂ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਇਸਤੋਂ ਬਚ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸੇਠ ਅੱਜ ਪੂਰੇ ਮੂਡ ਚ ਹੈ ਕਦੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਮੂਡ ਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਵਕਤ ਲਗਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਉਸਦੇ ਕਪੜਿਆਂ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਵੀ ਐਸੀ ਛੋਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਗਰਮ ਕੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਹ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। “ਸਰ ,ਦਰਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ,” ਉਹਨੇ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾਇਆ। ਧਨਪਤ ਨੇ ਇਗਨੋਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਛੁਡਵਾਉਣ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਉਸਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੱਫੇ ਚ ਹੀ ਘੁਟਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗਾ। ਰੀਟਾ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਹਟਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਉਸਦਾ ਅੱਜ ਅੰਗ ਅੰਗ ਦੁਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਇਸ ਜਗਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾਉਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਪੇਟ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਬੇਹੱਦ ਨੀਵਾਣ ਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਸੇਠ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਬੋਚ ਲਿਆ। ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤ ਨਾਲ ਹੀ ਸੇਠ ਦੇ ਸਾਹ ਉਖੜਨ ਲੱਗੇ। ਮੂੰਹ ਘੁਮਾ ਕੇ ਉਹਦੇ ਕੰਨਾਂ ਚ ਕੁਝ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ। ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਚ ਹੀ ਸੇਠ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਖਿੰਡ ਗਈ। ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਪਲ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਹੋਰ ਨਿੱਕੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਓਥੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਟੀਵੀ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਰੀਟਾ ਨਹਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਉਹਨੇ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ ਤਾਂ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਵੀ ਹੋਈ ਕਿ ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਕਿਵੇਂ ਫਰੀ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਨਹਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਛੱਡ ਕੁਝ ਦੇਰ ਲਈ ਉਹ ਮੁੜ ਆਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ। ਅਸਲ ਚ ਅੱਜ ਉਹ ਥੱਕੀ ਹੋਈ ਸੀ ਐਨਾ ਕੁ ਦੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਨੀਂਦ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਭਰ ਆਈ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਫਲੈਟ ਚ ਹੀ ਆਉਣਾ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਲਦੀ ਹੀ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਹੌਲੀ ਹੈਲੀ ਵਿਦਾ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਉਹ ਤੇ ਰੋਹਨ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ ਸੀ। ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਬਹੁਤ ਟੈਮ ਤੋਂ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਹਿੰਟ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਪੈਸੇ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਹੱਥ ਛੂਆ ਦੇਣਾ, ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਖਿਸਕਾ ਦੇਣਾ ਤੇ ਕਲੀਵੇਜ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰ ਦੇਣਾ ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਸਟੋਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਹਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹਕੇ ਝੰਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਚਾਨਕ ਹੋਏ ਹਮਲੇ ਕਰਕੇ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਜਾਂ ਜਾਣਬੁਝ ਕੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛੋਹ ਲਿਆ ਸੀ। ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਕਰਦਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਸੁੱਝਿਆ ਖੁਦ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ। “ਅੱਜ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਨਾੜਾਂ ਖਿੱਚ ਹੋ ਗਈਆਂ ਗਰਦਨ ਤੋਂ” ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਤੇ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਮਸਲਨ ਲੱਗੀ। “ਘੱਟ ਜ਼ੋਰ ਮਾਰਿਆ ਕਰੋ , ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਵਾ ਕੇ ਵੇਖ ਲੈਣੀ ਸੀ ,” ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। ” ਦੇਖਦੀ ਆਂ , ਕੱਲ੍ਹ ਗੁਰੀ ਜਾਂ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਆਖਾਗੀ ” ਉਹਨੇ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਮਸਲਦੇ ਹੋਏ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਆਈ ਲਟ ਨੂੰ ਪਿਛਾਂਹ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਮੈਂ ਦੇਖਾਂ ਜੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੈ ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। “ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਕਰ ਦੇ ” ਆਖਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਪਿੱਠ ਸਿਧਿ ਕਰਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਰੋਹਨ ਉਹਦੇ ਪਿਛਾਂਹ ਤੋਂ ਆਇਆ ਤੇ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ। ਉਹਦੇ ਗਰਮ ਗਰਦਨ ਤੇ ਠੰਡੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਇੱਕਦਮ ਝੁਣਝੁਣੀ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ। ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਉਚਕਾ ਕੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਸਿਰ ਵਿਚਕਾਰ ਛੁਪਾ ਲਿਆ। ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਕੁਝ ਦੇਰ ਲਈ ਰੁਕੇ।ਫਿਰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ੋਰ ਲਗਾ ਕੇ ਉਹ ਘੁਮਾਉਣ ਲੱਗਾ।ਗਲੇ ਤੋਂ ਚਾਰ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਅੰਗੂਠਾ ਪਿਛਾਂਹ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਮਧਾਣੀ ਵਾਂਗ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਰਿੜਕਣ ਲੱਗਾ। ਫਿਰ ਇਹੋ ਉਹ ਉੱਪਰ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਦੁਹਰਾਉਣ ਲੱਗਾ।ਗਰਦਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰਲੇ ਮਣਕੇ ਤੇ ਅੰਗੂਠੇ ਨੂੰ ਟੀਕਾ ਕੇ ਉਹਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਗਰਦਨ ਤੇ ਫਿਸਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਢਿੱਲੇ ਛੱਡੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਉੱਪਰੋਂ ਰੋਹਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਖੁਲ੍ਹੇ ਗਲਮੇ ਵਿਚੋਂ ਨਜਰਾਂ ਦੂਸਰੇ ਕਿਨਾਰੇ ਨੂੰ ਛੋਹ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਉਸ ਦਿਨ ਹਨੇਰੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਮੱਲੋ ਮੱਲੀ ਥੱਲੇ ਵੱਲ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਗਰਦਨ ਤੇ ਸੀਨੇ ਦੀ ਸੀਮਾ ਆਪਸ ਚ ਅਭੇਦ ਸੀ ,ਪਰ ਰੋਹਨ ਉਸ ਸੀਮਾ ਦੇ ਆਖ਼ਿਰੀ ਕੰਢੇ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ। ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਵਾਰ ਵਾਰ ਖਿਸਕਦੇ ਥੱਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਉੱਪਰ ਆਉਂਦੇ। ਹਰ ਵਾਰ ਰੀਟਾ ਦਾ ਸਾਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫੁੱਲਦਾ। ਉਸਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਹ ਕੇ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ। ਜਿੰਨੇ ਕੁ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਸਕਦੇ ਸੀ ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦਾ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਰਿਸ੍ਕ ਲਿਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਸੀਨੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਥੱਲੇ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗਾ। ਬਿਨਾ ਕਾਹਲੀ ਤੋਂ ਉਹ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਸਮਝਣ ਤੇ ਰੋਕਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਮੌਕਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਨੇ ਨਰਮ ਮਾਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਛੋਹਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਖੁਦ ਲਈ ਰਾਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਉਸ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਹ ਬਣਾ ਸਕਿਆ। ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇ ਵਾਕਫੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਉਹਦੇ ਪੂਰੇ ਉਲਟੇ ਹੱਥ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਦੇ ਸਾਹ ਸਿਸਕੀ ਚ ਬਦਲ ਗਏ ਸੀ। ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪਰਮਿਸ਼ਨ ਤੋਂ ਜਗਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਭੀੜੇ ਹੋਏ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਆਜਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਸੰਭਵ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਟੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਕੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਪੱਟਾਂ ਚ ਦਬਾ ਲਿਆ। ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਹ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਸੇਧ ਦੇਣ ਲੱਗੀ। ਉਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਕਿਸ ਕੀਤੀ। ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਵਾਲਾਂ ਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਹ ਰੋਹਨ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਛੇੜਨ ਲੱਗੀ। ਫਿਰ ਖੁਦ ਹੀ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਜਕੜਦੇ ਹੋਏ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਲਗਾ ਲਿਆ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਰੋਹਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਟੋਹਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜਕੜ ਲਿਆ। ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਵੀ ਹੋਏ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਲੱਤਾਂ ਚ ਜਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਮਸਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਨੂੰ ਖਿਲਾਰਨ ਮਗਰੋਂ ਕੋਈ ਡੋਡੀਆਂ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਚ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਉਹ ਜਿਵੇਂ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆਸੀ ਹੋਏ ਤੇ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਉਸ ਪਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ , ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰੋਹਨ ਦੀ ਬੈਲਟ ਢਿੱਲੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪੈਂਟ ਥੱਲੇ ਖਿਸਕਾ ਦਿੱਤੀ। ਹੱਥ ਨਾਲ ਛੋਹਦੇ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਕਰੰਟ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਭਰ ਗਿਆ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕੱਸਿਆ। ਬਦਲੇ ਚ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਬਣਦਾ ਧੱਕਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਉਹ ਪਿੱਠ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੱਛੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਹੁਸਨ ਦੇ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਚ ਗਵਾਚ ਗਈਆਂ।ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਅਧੁਖੁੱਲੇ ਸੀ ਤੇ ਜਰੂਰਤ ਜੋਗੇ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਪੱਟਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਰੀਟਾ ਪੂਰਾ ਉਸ ਚ ਗਵਾਚ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਲੱਕ ਤੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਢੇਡਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹੋਕੇ ਮੇਜ਼ ਉੱਪਰ ਹੀ ਬੈਠ ਗਈ। ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਝਟਕ ਕੇ ਉਸਨੇ ਕੱਪੜੇ ਝਟਕ ਦਿੱਤੇ। ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਰੋਹਨ ਦੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਿਪਟ ਗਈਆਂ ਤੇ ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਹਥੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਮਸਲਨ ਲੱਗਾ। ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਭੜਕਦੀ ਅੱਗ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਜੋ ਹਰ ਪਲ ਨਾਲ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਉਸਦੇ ਸਾਹਾਂ ਤੇ ਸਰਗੋਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸਮਾ ਜਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਦਤੋਂ ਤੱਕ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਦੋਵੇਂ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਕੇ ਚੂਰ ਨਾ ਹੋ ਗਏ ਹੋਣ। ਸੁਰਤ ਚ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਗੁਰੀ ਉਸਤੇ ਐਨਾ ਯਕੀਨ ਕਰਦੀ ਏ ਤੇ ਉਹ !”ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋਇਆ , ਆਈ ਐੱਮ ਸੌਰੀ , ਪਲੀਜ਼ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਣਾ ” ਉਹਨੇ ਰੀਟਾ ਨੰ ਕਿਹਾ। “ਉਹਨੂੰ ਦੱਸ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਉਹਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ , ਉਹ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹਨੇ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤੂੰ ਇਸ ਕੰਮ ਚ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਕਿਹਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਟਰਾਈ ਕਰਕੇ ਵੇਖ ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਇਗਨੋਰ ਕੀਤਾ। “ਪਰ ਉਹਦਾ ਤਾਂ ਕੰਮ ਹੀ ਇਹੋ ਹੈ ,ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਏ ਨਾ “.ਉਹ ਬੋਲਿਆ। “ਅੱਛਾ , ਲੈ ਦੱਸ ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ ਇਸ ਕੰਮ ਦੇ , ਆਪਣੇ ਪਰਸ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਕੱਢਕੇ ਉਹਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ। ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੋਹਨ ਹੱਸ ਪਿਆ। “ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ , ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਨੁਭਵ ਸੀ ਇਹ ,ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਹ ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੱਕੇ,” ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਲੱਗੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ,ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੱਠ ਤੇ ਵੀ ਹੱਥ ਧਰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਵੀ ਐਸਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਪਹਿਲਵਾਨ ਨੇ ਮਿੱਟੀ ਵਾਂਗ ਗੁੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਚ ਵੀ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹਾ ਸੁਆਦ ਸੀ। ਉਹ ਦੁਚਿੱਤੀ ਚ ਹੀ ਘਰ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਹੀ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਡਰੌਪ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਇਸੇ ਲਈ ਐਨਾ ਥੱਕੀ ਹੋਈ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਧਨਪਤ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਮਨ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ। ਉਸਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਵੀ ਕਿੰਨੀ। ਮਿੰਟਾਂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜ਼ੋਰ ਬੱਸ ਉਸ ਪਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਲਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਓਥੇ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹਦਾ ਛੇਤੀ ਛੁਟਕਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ……………..ਉਸਦੀ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਟੁੱਟੀ। “ਨਹਾ ਲੋ ਦੀਦੀ ” ਉਹਨੇ ਆਖਿਆ। ਉਹ ਤ੍ਰਬਕੇ ਉੱਠੀ ” ਨਹਾਉਂਦੀ ਆਂ “”ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਇੰਝ ਲਾਇਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਰਾਤ ਭਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲੋਗੇ ” ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਕਿਹਾ , ਉਹ ਜਾਨਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਜਾ ਬੈਠਾ। “ਬੱਸ ਜਨਾਬ ਸੁਰਖੁਰੂ ਹੋ ਗਏ , ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ। “”ਐਨੀ ਛੇਤੀ “” ਬੱਸ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਚ ਹੱਥਾਂ ਚ ਹੀ। ………..””ਉਹ ਕਦੋਂ ਤੋਂ ” ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਿਸਦਾ ਭਾਵੇਂ ਕਿਵੇਂ ਵੀ ਹੋਏ ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਉਹਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਰੂਰ ਉਸ ਚ ਕਣ ਹੋਏਗਾ ਹੀ। “ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ,ਇਵੇਂ ਹੀ ਆ ,ਇਹਨਾਂ ਤਿਲਾਂ ਚ ਤੇਲ ਨਹੀਂ ” ਕਪੜੇ ਲੱਭ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਬੋਲੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਵਧੀਆ ਹੀ ਹੋਇਆ ,ਅੱਜ ਦਾ ਸਭ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਜੇ ਧਨਪਤ ਨੂੰ ਖੁਦ ਦਾ ਮੁਰੀਦ ਬਣਾਉਣਾ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਹਟਕੇ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ। ਜਿਥੇ ਧਨਪਤ ਮੁੜ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਨਾ ਸਕੇ। ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਵਿਚਾਰ ਆ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਬੱਸ ਇਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਵਕਤ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਛੇਤੀ ਹੀ …………. ਉਹ ਘੜੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਪਰ ਮੌਕਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਈ ਹਫ਼ਤੇ ਗੁਜਰ ਗਏ।
ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜੁੜ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਰੋਹਨ ਉਸ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ , ਉਮਰ ਚ ਵਜ਼ਨ ਚ ਉਹ ਭਾਵੇਂ ਗੁਰੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ ,ਪਰ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਖਿੱਚ ਸੀ ,ਉਸਦੇ ਭਾਰੀਪਣ ਚ ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਨਸ਼ਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਵਾਧੂ ਮਾਸ ਚ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਬਾਕੀ ਜਿਸਮ ਜਦੋਂ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਤਸੱਲੀ ਇੱਕ ਸ਼ਿਖਰ ਨੂੰ ਛੋਹੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨਾਲ ਉਹ ਉਸਦਾ ਗੁਲਾਮ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਰੀਟਾ ਦਾ ਹਾਲ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਵੱਖਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਰੋਹਨ ਦੀ ਛੋਹ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਧੁੜਧੜੀ ਛੇੜ ਦਿੰਦੀ ਸੀ.ਉਹਦਾ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਦਮ ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਹਰਕਤ ਉਹਨੂੰ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸਿਰਫ ਉਸਨੂੰ ਪਰਮ ਸੁੱਖ ਤੱਕ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਬਣੀ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਮਿਲਣ ਲਈ ਹੁਣ ਦਾਅ ਲਗਾਉਂਦੇ ਸੀ , ਕਦੇ ਬੈਂਕ ਜਾਣ ਬਹਾਨੇ ,ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ , ਗੁਰੀ ਦੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਉਹ ਵਕਤ ਕੱਢ ਹੀ ਲੈਂਦੇ। ਫਿਰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਇੰਝ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਹਫਤੇ ਭਰ ਦਾਅ ਲਗਦਾ ਹੀ ਨਾ। ਗੁਰੀ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਤੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਚਿੰਬੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਰੋਹਨ ਤਾਂ ਖੁਦ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਰੀਟਾ ਤੜਫਦੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਚ ਹੁਣ ਬਚਿਆ ਹੀ ਕੀ ਏ , ਇਹ ਮਰੇ ਤੇ ਉਹ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਏ। ਉਦੋਂ ਉਹ ਤੇ ਰੋਹਨ ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਚੁਪਕੇ ਮਿਲ ਤਾਂ ਸਕਣਗੇ। ਗੁਰੀ ਦਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਪੈਸਾ , ਕਾਮ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਜਦੋਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਨ ਲਗਦੀ ਏ ਤਾਂ ਅਪਰਾਧ ਬਿਰਤੀ ਭਾਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਲਈ ਖੁਦ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਮੰਤਵ ਬਚਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਕਾਮ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ ,ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਕਾਮ ਵਾਸ਼ਨਾ ਜਦੋਂ ਅਪਰਾਧ ਲਈ ਉਕਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਹਿਜ਼ ਪੰਜ ਸਕਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਨਸਾਨ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜ ਸਕਿੰਟਾਂ ਚ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾ ਕੇ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਲਗਾ ਲਵੇ ਤਾਂ ਅਪਰਾਧੀ ਬਣਨੋ ਬਚ ਜਾਂਦਾ। ਪਰ ਪੈਸਾ ਉਸ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਅਪਰਾਧ ਬਿਰਤੀ ਹਰ ਲੰਘਦੇ ਪਲ ਨਾਲ ਮਜਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਬਨਮ ਦਾ ਇਹੋ ਹਾਲ ਸੀ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਟੰਗੀ ਤੇ ਘਟੀਆ ਵਿਹਾਰ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਉਕਸਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੋਕੇ ਉਹਨੂੰ ਚੋਗ ਚੁਗਾ ਦੇਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚਕੇ ਬਚ ਗਈ ਸੀ ਹੁਣ ਉਹ ਬਚਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਰੀਟਾ ਹੁਣ ਜਿੰਮ ਜਾਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਛੇਤੀ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ , ਜਿੰਮ ਦਾ ਤਾਂ ਬਹਾਨਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅਸਲੀ ਮੰਤਵ ਤਾਂ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲਣ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਉਹ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਹੀ ਗਿਆ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਰੀਟਾ ਬਾਹਰ ਸੀ ,ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਉਸ ਦਿਨ ਫਲੈਟ ਚ ਹੀ ਸੁੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਅਜੇ ਉੱਠਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਘਰ ਕਲੇਸ਼ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਦੇ ਰਹੇ ਖਰਚੇ ਤੇ ਗਿਫਟਾਂ ਕਰਕੇ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਬੱਸ ਇਸੇ ਕੰਮ ਚ ਵੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਿੱਤ ਦੇ ਕਲੇਸ਼ ਤਾਹਨੇ ਮਿਹਣੇ ਤੋਂ ਭੱਜਦਾ ਹੁਣ ਉਹ ਓਥੇ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਘਰ ਜਾਂ ਦੁਕਾਨ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਪੈਸੇ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਹਲੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਉਸ ਕੋਲ ਹੀ ਸੀ। ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰੀਟਾ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਲਈ ਬ੍ਰੇਕਫਾਸਟ ਬਣਾ ਦੇਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਕਰ ਗਈ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਆਰਡਰਾਂ ਤੇ ਉਹ ਅੱਗੇ ਖਿਝ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਉਡੀਕਿਆ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖਿੜਕੀਆਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੇ।ਚਾਹ ਬਣਾਈ ਤੇ ਸੈਂਡਵਿਚ ਵੀ ਬਣਾ ਲੇ। ਰਾਤ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਚ ਹੀ ਉਹ ਤੁਰ ਫਿਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉੱਪਰੋਂ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਟੌਪ ਤੇ ਜਿਸਦੀਆਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮਹਿਜ਼ ਤਣੀਆਂ ਬੰਨੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ ਤੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਲੁਕੋਣ ਨਾਲੋਂ ਵਿਖਾਉਣ ਵੱਲ ਵੱਧ ਜ਼ੋਰ ਸੀ ਤੇ ਤੇ ਥੱਲਿਓਂ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਗੋਡਿਆਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਤੱਕ ਦਾ ਸ਼ੌਟ। ਧਨਪਤ ਉੱਠਿਆ ਤਾਂ ਜਾਗਦੇ ਹੀ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਕੱਲਾ ਪਾ ਕੇ ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੁੜ ਕੰਬ ਗਿਆ। “ਰੀਟਾ ਚਲੇ ਗਈ ਏ, ਤੁਸੀਂ ਫਰੈਸ਼ ਹੋਕੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰ ਲਵੋ “.ਉਹ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ ਲੱਕ ਲਚਕਾਉਂਦੀ ਮੁੜ ਚਲੇ ਗਈ। ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਮਿੰਟ ਚ ਹੀ ਉਹ ਫਰੈਸ਼ ਹੋਕੇ ਲੌਬੀ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਹਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਚ ਹੀ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਹ ਵੀ ਵਰਤਾ ਦਿੱਤੀ। ਦੋਵੇਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਕੰਮਕਾਰ ਦੀਆਂ , ਪਸੰਦ ਨਾ ਪਸੰਦ ਦੀਆਂ। ਵਕਤ ਕੱਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਧਨਪਤ ਲਈ ਗੁਜਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ। ਤੇ ਸ਼ਬਨਮ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਕਦੋਂ ਸੇਠ ਦਾ ਦਿਲ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋਵੇ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਫਿਸਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ , ਪਰ ਅੱਖ ਨਾਲ ਅੱਖ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਝੁਕਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਮੁੜ ਅੰਦਰ ਲੇਟਣ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮੈਡੀਸਨ ਵੀ ਲੈਣੀ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਤੇ ਜੱਗ ਦੋਵੇਂ ਖਾਲੀ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਲਈ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਦੂਰ ਪਏ ਜੱਗ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲਿਜਾਣ ਲੱਗੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਝੁਕੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗਰਮੀ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਸੀ। ਮੁੜ ਉਸ ਦਿਨ ਦਾ ਸੀਨ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਘੁੰਮ ਗਿਆ। ਜੱਗ ਭਰਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆਈ ਤੇ ਮੁੜ ਗਿਲਾਸ ਭਰਨ ਲੱਗੇ ਉਹੀ ਕੁਝ ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਦੁਹਰਾਇਆ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਟੌਪ ਵਿਚੋਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਛੁਹਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਭਰਿਆ ਗਿਲਾਸ ਵੀ ਛਲਕ ਗਿਆ। ਈਮਾਨ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਛਲਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਉਹਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ.ਦੋ ਘੁੱਟਾਂ ਨਾਲ ਦਵਾਈ ਅੰਦਰ ਲੰਘਾਈ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਮੁੜ ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਵਾਰ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਉਹ ਉਸ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ ਝੁਕੀ ਸੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਧੀਰਜ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਮੁਲਾਇਮ ਮਾਸ ਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ਪਲੋਸਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਚ ਭਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਲੱਕ ਕੋਲੋਂ ਫੜ੍ਹਕੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਟੁੱਟੇ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਸ਼ਬਨਮ ਉਹਦੀ ਗੋਦੀ ਚ ਜਾ ਡਿੱਗੀ। ਬੇਸਬਰੇ ਹੱਥ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। ਸ਼ਬਨਮ ਉੱਪਰੋਂ ਉੱਪਰੋਂ ਛੁਡਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਹੋਰ ਉਹਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਨਾਲ ਹੀ ਆਖਦੀ ਕੋਈ ਆ ਜਾਊਗਾ। ਪਰ ਧਨਪਤ ਦਾ ਸਾਹ ਉੱਖੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਨਰਮ ਤੇ ਉਭਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਟਟੋਲਣ ਲੱਗੇ। ਮੁਲਾਇਮ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੇ ਖੁਰਦਰੇ ਹੱਥਾਂ ਕਰਕੇ ਸੇਕ ਨਿੱਕਲਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਬੇਸਬਰੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਥੱਕ ਜਿਹਾ ਗਿਆ ਫਿਰ ਪੂਰੇ ਇਤਮੀਨਾਨ ਨਾਲ ਉਹਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿੰਝ ਅੱਥਰੇ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਲਗਾਮ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿੰਝ ਬਲਦਾਂ ਨੂੰ ਵਾਹਣਾ ਚ ਭਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਉਹਨੇ ਹਰ ਤੀਰ ਵਰਤਿਆ। ਤੇ ਪਲੋ ਪਲੀ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਕਪੜਿਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਦੋਨੋ ਆਦਮ ਹਵਾ ਜਿਹੇ ਹੋ ਗਏ। ਪਰ ! ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਐਨੀ ਖੇਡ ਖੇਡ ਕੇ ਵੀ ਦੌੜਨ ਜੋਗਾ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਉਹਨੂੰ ਰੀਟਾ ਦੀ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ। “ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਡੀਸਨ ਲਈ ਏ , ਇਸ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਲੈਵਲ ਤੇ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ,” “ਨਹੀਂ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਏ ਕੋਈ ਵੀ ਐਵੇ ਦੀ ਦਵਾਈ “”ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਇੱਕ ਇਹਦਾ ਕੋਈ ਸਾਈਡ ਇਫ਼ੇਕਟ ਨਹੀਂ, ਆਪਾਂ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਇਹ ਖੇਡ ਖੇਡ ਸਕਦੇ “.ਬੰਦੇ ਦਾ ਸਰੀਰ ਭਾਵੇਂ ਸਾਥ ਦੇਣ ਜੋਗਾ ਨਾ ਹੋਏ ਪਰ ਮਨ ਵਿੱਚੋਂ ਸੈਕਸ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਮਰਦੀ। ਧਨਪਤ ਦੇ ਮਨ ਚ ਵੀ ਲਾਲਚ ਸੀ। ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਸਹੀ ,ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੀ ਹੋਜੂ ਬੀਪੀ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਗੋਲੀ ਰਾਤੀ ਐਕਸਟਰਾ ਖਾ ਲਊ। ਸ਼ਬਨਮ ਇਸ਼ਾਰਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਈ। ਬਿਨਾਂ ਕਪੜਿਆ ਤੋਂ ਹੀ ਉਹਨੇ ਪਾਣੀ ਭਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਗੋਲੀ ਦਿੱਤੀ। ਗਿਲਾਸ ਫੜ੍ਹਕੇ ਰਖਿਆ ਤੇ ਉਵੇਂ ਹੀ ਮੁੜ ਲੇਟ ਕੇ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਵੀ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਖੇਡਦਾ ਰਿਹਾ। 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਮਗਰੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅਸਰ ਦਿਸਣ ਲੱਗਾ। ਤੇ ਅੱਧੇ ਕੁ ਘੰਟੇ ਮਗਰੋਂ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਜਿਸਮ ਇੰਝ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਆਕੜ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਹਲੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦਾ ਜੁਆਨ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਇੱਕ ਬੇਚੈਨੀ ਵੀ ਵਧੀ। ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵੱਸੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਦਿਲ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਉਹਨੇ ਪਾਣੀ ਮੰਗਿਆ ਪਰ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਗਈ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾ ਉਹਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਉਸਦਾ ਨੰਗੇਜ ਢਕਿਆ। ਫਿਰ ਖੁਦ ਕਪੜੇ ਪਾਏ। ਫਲੈਟਜ ਦੇ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਤੇ ਕਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਬੁਲਾਈ। ਫਿਰ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਸਿਹਤ ਸਿਹਤ ਅਚਾਨਕ ਵਿਗੜ ਗਈ। ਉਹਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਇੱਕ ਦਮ ਆਏ ਫੋਨ ਨਾਲ ਸਭ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ। ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਆਈ ਸੀ ਯੂ ਚ ਲੈ ਕੇ ਗਏ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਕਈ ਜਣੇ ਜਾਣਦੇ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਘਰ ਵੀ ਕਾਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਰੀਟਾ ਤੇ ਰੋਹਨ ਪਹੁੰਚੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਆਈ ਸੀ ਯੂ ਚ ਲਿਜਾਣ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਅੱਧੇ ਕੁ ਘੰਟੇ ਮਗਰੋਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਾਰਨ ਹਾਰਟ ਅਟੈਕ ਹੀ ਸੀ ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਰਿਪੋਰਟ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਦੋਸ਼ ਰੀਟਾ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਹਸਪਤਾਲ ਚ ਖੂਬ ਹੰਗਾਮਾ ਹੋਇਆ। ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਮੁਢਲੀ ਐੱਫ ਆਈ ਭਾਵੇਂ ਬਿਨਾਂ ਨਾਮ ਤੋਂ ਦਰਜ਼ ਕਰ ਲਈ ਪਰ ਅਸਲੀ ਕਾਰਨ ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖ਼ਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।
ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਹੋਈ। ਸਭ ਦੇ ਬਿਆਨ ਸਾਫ਼ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਸਭ ਸਾਫ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੇ ਕੋਈ ਝੂਠ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਸਗੋਂ ਪੁਲਿਸ ਅੱਗੇ ਸਭ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਡਰ ਹੀ ਐਨਾ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕੇ ਉਹਨੇ ਹੀ ਗੋਲੀ ਖਵਾਈ ਸੀ। ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵੀ ਆ ਗਈ। ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਗੋਲੀ ਕਰਕੇ ਵਧੇ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਮਗਰੋਂ ਹੋਈ ਮੌਤ ਹੀ ਸੀ। ਖੂਨ ਐਨਾ ਉਬਲ ਗਿਆ ਸੀ ਨਾੜਾਂ ਸਾਂਭ ਨਾ ਸਕੀਆਂ। ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਉੱਪਰੋਂ ਬੰਦਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਜਾਂਦਾ ਇੰਝ ਹੀ ਹੁੰਦਾ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਆਖ਼ਿਰੀ ਉਮਰੇ ਆਪਣੇ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਚ ਬਣੀ ਬਣਾਈ ਇੱਜਤ ਗੁਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਇੱਜਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਉਮਰ ਰਹਿੰਦੇ ਮਨ ਭਾਉਂਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਜਿਉਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਕੁਝ ਭੋਗ ਗਿਆ ਜੋ ਲੱਖਾਂ ਹੋਰ ਬੱਸ ਝੂਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਉਹ ਚੋਰੀਓਂ ਸ਼ਰੇਆਮ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈਦਾਨ ਤੇ ਆਖ਼ਿਰੀ ਲੜਾਈ ਚ ਡਿੱਗਿਆ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ੰਕਰ ਰਾਏ ਨੇ ਫਲੈਟ ਤੱਕ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਪੁਚਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਵਿੱਚ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਉਹ ਮਾਲਿਕ ਉਹੀ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਪੁਲਿਸ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਸਾਰਾ ਹਿਸਾਬ ਮੰਗਣ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ। ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਂਝ ਹੀ ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਨਾ ਦਿੰਦੇ ਹੁਣ ਜਰੂਰ ਦੇਣਗੇ। ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਸੀਲ ਹੋਏ, ਰੀਟਾ ਦੇ ਘਰੋਂ ਵੀ ਜਾਇਦਾਦ ਨੋਟ ਹੋਈ।ਆਮਦਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਉਹ ਬਣਾਈ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਤਾਂ ਤਨਖਾਹ ਤੇ ਇਨਕਮ ਬੇਹੱਦ ਮਾਮੂਲੀ ਸੀ ਤੇ ਘਰੋਂ ਕੈਸ਼ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਗਹਿਣੇ ਵੀ ਤੇਹੋਰ ਸਾਜੋ ਸਮਾਨ ਤੇ ਬੈਂਕਾਂ ਚ ਵੀ ਅੱਛੀ ਖਾਸੀ ਰਕਮ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਤਾਂ ਜੇਲ੍ਹ ਚ ਡੱਕ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਉਸ ਉੱਤੇ ਇਰਾਦਾ ਕਤਲ ਲੱਗੀ ipc 307 .ਗੈਰ ਜ਼ਮਾਨਤੀ ਵਰੰਟ ਸੀ ,ਉਹਦਾ ਕਬੂਲਨਾਮਾ ਸੀ ਤੇ ਪੋਸਟਮਾਰਟਮ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵੀ। ਚੰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਂਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਏ। ਸੋਚਿਆ ਕੁਝ ਹੋਰ ਤੇ ਵਾਪਰਿਆ ਕੁਝ ਹੋਰ.ਹੁਣ ਰੀਟਾ , ਰੋਹਨ ਤੇ ਗੁਰੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਇਹੋ ਪੰਗਾ ਸੀ , ਪੁਲਿਸ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ੰਕਰ ਰਾਏ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਕਿ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੋ ਜਾਇਦਾਦ ਰੱਖੋ , ਇੱਕ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਉਹਦੀ ਦੁਕਾਨੋਂ ਆਏ ਮਹਿੰਗੇ ਗਹਿਣੇ ਵਾਪਿਸ ਕਰ ਦਵੇ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਪਾਰਲਰ ਦੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਦਾ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਉਹਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਏ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਇਹ ਕੇਸ ਰਫ਼ਾ ਦਫ਼ਾ ਕਰਵਾ ਦਵੇਗਾ। ਜੇਲ੍ਹ ਜਾਣ ਜਾਂ ਕੋਰਟ ਚ ਘੁੰਮਣ ਨਾਲੋਂ ਇਹ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਸੀ। ਪਰ ਬਦਲੇ ਚ ਰੀਟਾ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਗਾਲ ਹੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਹਦੇ ਸਭ ਗਹਿਣੇ ਵਿਕ ਗਏ। ਫਲੈਟ ਵੀ ਵੇਚਣਾ ਪਿਆ। ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਜੋ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਪਿਛਲੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਚੁਕਤਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਖ਼ਾਸ ਨਾ ਬਚਿਆ। ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਰੋਹਨ ਤੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਜੇਬ੍ਹ ਢਿੱਲੀ ਕਰਨੀ ਪਈ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸਦੇ ਬਾਵਜ਼ੂਦ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਕੋਲ ਚੰਗੀ ਰਕਮ ਬੱਚ ਗਈ ਸੀ। ਤੇ ਰੀਟਾ ਕੋਲ ਉਹੀ ਬਚਿਆ ਸੀ। ਜੋ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਉਹਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਪੈਸੇ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ! ਉਦੋਂ ਉਹ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਭਲਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ? ਪਰ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਦੀ ਐੱਲ ਆਈ ਸੀ ਦੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਰਕਮ ਦੀ ਪਾਲਿਸੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨੀ ਦਿਨੀਂ ਸ਼ੰਕਰ ਨਾਲ ਉਹਦੀ ਤੂੰ ਤੁੰ ਮੈਂ ਮੈਂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਬੱਸ ਇਹੋ ਖੁੰਦਕ ਖਾ ਕੇ ਉਹਨੇ ਪੈਸੇ ਰੀਟਾ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ੰਕਰ ਜਰੂਰ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਤੰਗ ਕਰੇਗਾ। ਉਹਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਚੰਗੀ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ , ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। “ਸਾਲੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਓ ਤਾਂ ਸਭ ਠੀਕ ,ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਦਿਨ ਜੀਅ ਲਏ ਤਾਂ ਕਲੇਸ਼ , ਸਾਲੇ ਆਪ ਕਦੇ ਥਾਈਲੈਂਡ ਕਦੇ ਯੂਰਪ ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਘੁੰਮਣ ਜਾਂਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਤਸੰਗ ਕਰ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਾਂ। “ਪਰ ਉਹ ਫਿਰ ਸੋਚਦਾ ਉਹਦੀ ਸੰਭਾਲ ਵੀ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਸਿਹਤ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਣ। ਪਰ ਉਹਦੇ ਮਨ ਦੇ ਖਿਆਲ ਤੇ ਤਨ ਦਾ ਸੁਆਦ ਮੁੜ ਰੀਟਾ ਕੋਲ ਲੈ ਆਉਂਦਾ। ਰੀਟਾ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਮੋਹ ਵਧੀਆ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਰਗੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਗਏ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਭ ਕਾਸੇ ਨੂੰ ਰੀਟਾ ਦੇ ਨਾਮ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਸ਼ੰਕਰ ਕੋਈ ਬਖੇੜਾ ਨਾ ਕਰੇ। ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹ ਚੱਲ ਵਸਿਆ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਭੱਜ ਦੌੜ ਵਿੱਚੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਆਪਣਾ ਫਲੈਟ ਵੇਚ ਉਹ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਦੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਹੁਣ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਘਰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਥੇ ਉਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਤੋਰ ਸਕੇ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੋ ਚਾਰ ਸਟੂਡੈਂਟ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਰੱਖ ਲਵੇਗੀ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਬਣਾਕੇ ਦੇ ਦਿਆ ਕਰੇਗੀ। ਬਾਕੀ ਸੇਵਿੰਗ ਦਾ ਵਿਆਜ਼ ਨਹੀਂ ਖਤਮ ਹੋਏਗਾ। ਵਧੀਆ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰੇਗਾ। ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਘਟਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਬੱਸ ਇਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਕਿ ਹੁਣ ਰੋਹਨ ਉਸਤੋਂ ਦੂਰ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਐਨਾ ਦੂਰ ਕਿ ਇੱਕੋ ਫਲੈਟ ਚ ਰਹਿ ਕੇ ਉਹ ਕੋਲ ਕੋਲ ਨਾ ਬੈਠਦੇ ਕਿਤੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋ ਜਾਏ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਵਿਆਹ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਤਿੰਨੋ ਬੱਚੇ ਇੱਕੋ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੱਠੇ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਦੋ ਵਧੀਆ ਮਕਾਨ ਮਿਲ ਗਏ ਸੀ। ਫਲੈਟ ਇਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਿਕਰੀ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਤਾਂ ਰੀਟਾ ਦੀ ਲਾਈਫ ਚ ਆਏਗਾ ਹੀ। ਇਸ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਔਖਾ। ਪੁਰਾਣੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਦੇ ਅਜੇ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਫੋਨ ਜਾਂ ਮੈਸੇਜ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੇ। ਕਈ ਨਾਈਟ ਆਊਟ ਲਈ ਹੀ ਆਖ ਦਿੰਦੇ ,ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰਾਤ ਭਰ ਲਈ ਆਫ਼ਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਮਿਲਦੀ। ਫ਼ਿਰ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਹੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਆਫ਼ਰ ਆਇਆ। ਆਫਰ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹਨੇ ਕਦੇ ਗੌਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਗ੍ਰਾਹਕ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਤੇ ਓਥੇ ਹੀ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਮਾਲ ਛੱਕ ਲੈਂਦਾ। ਉਹਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਛਕਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਅੱਗੇ ਵੀ ਸਪਲਾਈ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਹਿੱਲ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਸਪਲਾਈ ਸਪੈਸਲ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਹਦੇ ਲਈ ਉਹ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ। ਉਹਨੂੰ ਚੂੜ੍ਹਾ ਪਵਾਕੇ ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਵਹੁਟੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ , ਹੱਥੀ ਮਹਿੰਦੀ ਲਵਾਕੇ ਤੇ ਪੂਰਾ ਮੇਕਅੱਪ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ। ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਜੋੜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਦੇ ਪੁਲਿਸ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਤਲਾਸ਼ੀ ਕੋਲੋਂ ਬਚਕੇ ਉਹ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਇੰਝ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਕਿੱਲੋ ਪੌਣੇ ਕਿੱਲੋ ਨਸ਼ਾ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਕੀਮਤ ਵੱਟਦੇ ਇੱਕ ਕਰੋੜ ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ। ਜਦੋਂ ਡਿਮਾਂਡ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ ਵੱਧ ਵੀ ਕਮਾ ਲੈਂਦੇ। ਅਧੋ ਅੱਧ ਦਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਬਚਦਾ ਸੀ। ਤੇ ਉਹ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਨਵੀਂ ਗੱਡੀ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਖੁਦ ਮਾਲ ਛੱਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਧਰੇ ਪਾਰਟੀ ਕਰ ਆਉਂਦਾ ਜਦੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਅੱਧ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਉਂਦਾ। ਬਹੁਤੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਤੇ ਬਾਕੀ ਅਫਸਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੰਢੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਜਾਂ ਨਵਾਂ ਅਫਸਰ ਜਾਂ ਡਰੱਗ ਕੰਟਰੋਲ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਤੇ ਪਰਦਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਹ ਕੁੜੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਵੀ ਦੋ ਤਿੰਨ ਰਾਤਾਂ ਦਾ ਲੱਖਾਂ ਕਮਾ ਕੇ ਧੰਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਦੀ ਦੱਸ ਉਹਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਪਾਈ ਸੀ। ” ਮੱਖਣ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਏ , ਹੱਥੋਂ ਤਿਲਕਦੀ ਹੈ ” ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਬੱਸ ਦੇਖਣ ਆਉਂਦਾ ਉਹਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਕਸ਼ ਖਿੱਚਦਾ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਦੀ ਆਫ਼ਰ ਕਰਦਾ। ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਚਮਕ ਖਿੱਚਦੀ ਜਰੂਰ ਪਰ ਇੱਕ ਡਰ ਵੀ ਸੀ, ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਸਾਧ ਦਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਅਖੇ ਸੌ ਦਿਨ ਚੋਰ ਦੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਧ ਦਾ। ਇਹ ਫੜ੍ਹਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਦਿਨ ਧਰਿਆ ਜਾਏ। ਉਹ ਨਾਂਹ ਕਰਦੀ। ਉਹ ਕਦੇ ਕੋਈ ਐਕਸਟਰਾ ਸਰਵਿਸ ਨਾ ਮੰਗਦਾ। “ਨਸ਼ੇ ਨੇ ਕਾਸੇ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ। ਬੱਸ ਇਹੋ ਕਸ਼ ਨੇ ਜਿਹਨਾਂ ਆਸਰੇ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਫਿਰ ਦਾਰੂ। “ਨਾਮ ਉਸਦਾ ਪਰਮੀਸ਼ ਸੀ , ਜੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਂਦਾ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਵੱਲ ਨਾ ਜਾਂਦਾ। ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਤੂੰ ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਏ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਗ਼ਲੀਜ਼ ਧੰਦੇ ਚ ਪਈ ਏ। ਮੇਰੀ ਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ 4-5 ਵਾਰ ਵਿਕਵਾ ਦੇ ਫਿਰ ਭਾਵੇਂ ਸਭ ਛੱਡਕੇ। ਆਹ ਖੁਸਰੇ ( ਰੋਹਨ ) ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਈ ,ਸਾਲਾ ਧੀ ਦਾ ਯਾਰ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਖਾਣ ਵਾਲਾ। ਉਹ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦਾ। ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਬੰਦ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਮਗਰੋਂ ਉਹਨੂੰ ਕਾਲ ਆਈ ,ਪਰਮੀਸ਼ ਦੀ। ਜਿਹੜੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸੀ ਉਹ ਟੈਮ ਤੇ ਮੁੱਕਰ ਗਈ। ਪਰਮੀਸ਼ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਹੀ ਕੁੜੀ ਦੱਸ ਦਵੇ ਜਾਂ ਆਪ ਆ ਜਾਵੇ ਜੋ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕੇ। ਇਲੈਕਸ਼ਨ ਦਾ ਟਾਈਮ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਖ਼ਤਾਈ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਡਿਮਾਂਡ ਵੀ ਹਾਈ ਸੀ ਰਿਸ੍ਕ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਪੈਸੇ ਵੀ। ਗੁਰੀ ਮੰਨ ਗਈ ਤੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਮਿਥੇ ਦਿਨ ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਵੀ ਹੋ ਗਈ /ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ਉਹਦੇ ਪਿਛਲੇ ਧੰਦੇ ਤੇ।, ਸਗੋਂ ਉਹਨੂੰ ਇਹੋ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਕਦੋਂ ਉਹ ਜਾਏਗੀ ਤੇ ਕਦੋਂ ਉਹ ਤੇ ਰੀਟਾ ਕੱਠੇ ਹੋਣ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਆਖ ਹੀ ਦੇਵੇ ਸਭ ਸੱਚ ਦੱਸਕੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਰੱਖ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਉਹ ਕਦੇ ਹੀਆ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ ਉਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਨਾ ਮੁੱਕਰ ਜਾਏ। ਉਸਦੀਆਂ ਸਭ ਬੁਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਉਹਨੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਦੂਸਰੀ ਚਲਾਕੀ ਗੁਰੀ ਨੇ ਇਹ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਖਰੀਦਿਆ ਬਣਾਇਆ ਰਕਮਾਂ ਜਮਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਭ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਗਲਤੀ ਮਗਰੋਂ ਉਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ ਫਿਰ ਉਹ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇ ਬੀਐੱਫ ਦਾ ਹਾਲ ਵੀ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਹ ਹੀ ਵੀ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਕਿ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਜੋ ਕੁਝ ਬਣਾਇਆ ਉਸਨੇ ਬਣਾਇਆ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਕੀ ਸੀ ? ਮਹੀਨੇ ਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਚ ਵੜਨ ਦੀ ਹੈਸੀਅਤ ਸੀ , ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜਕੇ ਹੀ ਉਹ ਮਾਲਿਕ ਤੱਕ ਬਣਿਆ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਮਰ ਭਰ 8-10 ਹਜ਼ਾਰ ਤੇ ਰੁਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਇਹ ਗੱਲ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਆਖ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ , ਰੋਹਨ ਸੁਣ ਲੈਂਦਾ। ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਹਨੂੰ ਗੱਲ ਚੁਬਣ ਲਗਦੀ। ਉਹਨੇ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਛੱਡਿਆ ਸੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਰਕਲ ਵੀ ਛਡਣਾ ਪਿਆ। ਹੁਣ ਗੁਰੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਮਗਰੋਂ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਸਭ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਸੀ , ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਮਾਈ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਘਰਵਾਲੀ ਤੋਂ ਧੰਦਾ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਖਦੇ, ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਸੀ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੁੰਦਾ। “ਭਲਾਂ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵੀ ਹੁੰਦੈ ?” ਮੈਂ ਹੀ ਕਰਾਂ ਰਿਹਾ ਇਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਕਰਾਉਂਦਾ। ਪਰ ਉਸ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਬੱਸ ਗੁਰੀ ਕੋਲੋਂ ਮਿਲਦਾ ਖਰਚ ਹੀ ਸੀ ਇੱਕ ਮੰਗਤੇ ਵਾਂਗ ਪਰ ਉਹਦੀ ਪਿਛਲੀ ਤਨਖਾਹ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਸੀ। ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਉਹ ਆਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ , ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਪਿੱਛੇ ਹੋਇਆ ਸਭ ਠੀਕ ਏ ਹੁਣ ਪੈਸਾ ਕਮਾ ਲਿਆ ਤੇ ਐਸ਼ ਕਰਾਗੇਂ। ਉਹ ਹੁਣ ਤਿੰਨੋ ਮਿਲਕੇ ਕੋਈ ਇੱਜਤ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਸੋਚ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਘਰਾਂ ਚ ਉੱਪਰਲੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਪੀਜੀ ਬਣਵਾ ਲੈ ਲਿੱਤੇ ਜਾਣ ,ਨਾਲੇ ਪੁੰਨ ਤੇ ਨਾਲੇ ਫਲੀਆਂ। ਦੋਵੇਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਰਹਿਣ ਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸ਼ਿਫਟ ਵੀ ਹੋ ਗਏ। ਕਿਰਾਏ ਲਈ ਖਾਲੀ ਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਹਲੇ ਇਧਰ ਆਇਆ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਗੁਰੀ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਪਰਮੀਸ਼ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਲਈ। ਘਰ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਹੀ ਉਹ ਰੋਹਨ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣ ਲਈ ਆਖ ਗਈ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਦੇ ਜਾਣ ਦਾ ਅਰਥ ਸੀ ਕਿ ਅਗਲੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਤੀਆਂ ਵਾਂਗ ਗੁਜ਼ਰਨ ਵਾਲੇ ਸੀ। ਪਰ ਰੋਹਨ ਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਡਰ ਸੀ ਪਰਮਿਸ਼ ਉਸਨੂੰ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਖੋਹ ਲਵੇਗਾ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵਿਆਹ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਕਈ ਵਿਚਾਰ ਆਏ ਸੀ ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਰੀਟਾ ਮਿਲਣੋ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬੇਵਫਾ ਕਹਿ ਕੇ ਛੱਡ ਹੀ ਨਾ ਦਵੇ ਤੇ ਉਹ ਨਾ ਘਰ ਦਾ ਵੀ ਰਹੇ ਤੇ ਨਾ ਘਾਟ ਦਾ ।ਉਹਦਾ ਮਨ ਵੀ ਦੁਚਿੱਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ ! ਬੰਦਾ ਦਾ ਮਨ ਵੀ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਸਾਰੇ ਸੁਆਦ ਭਾਲਦਾ। ਵਫ਼ਾ ਵੀ ਤੇ ਵੇਵਫ਼ਾਈ ਕਰਕੇ ਹੋਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਨਿੱਘ ਵੀ ! ਪਰ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੀ ਉਹਦੇ ਤਨ ਚ ਧੁੜਧੜੀ ਦੌੜ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਸੀ …….
ਰੋਹਨ ਖੁਦ ਹੀ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਡਰੌਪ ਕਰਕੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਕਾਹਲੀ ਸੀ , ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ। ਮਨ ਦੇ ਦੋਹਰੇਪਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ , ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਉਹ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਸੀ , ਸ਼ਬਨਮ ਸੀ , ਤੇ ਪਾਰਲਰ ਸੀ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਲੰਘਦੇ ਵੇਲੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿੰਦਾ। ਜਦੋਂ ਬੰਦਾ ਪਲ ਪਲ ਲਈ ਵਿਅਸਤ ਹੁੰਦਾ ਉਹਨੂੰ ਸਾਥ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ। ਧਨਪਤ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ,ਸ਼ਬਨਮ ਨਾਲ ਟਾਈਮ ਪਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਪਾਰਲਰ ਸੀ , ਜਿੰਮ ਸੀ , ਤੇ ਜਦੋਂ ਸਰੀਰ ਦੀ ਭੁੱਖ ਜਾਗਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਰੋਹਨ ਸੀ। ਸਭ ਜਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰਤੀ ਹਰ ਕਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ। ਹੁਣ ਸਭ ਉੱਡ ਗਿਆ ਸੀ ,ਫਲੈਟ ਚ ਸੀ ਤਾਂ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਕਮਰੇ ਚ ਵੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ , ਉਹ ਕੱਲੀ ਬੈਠੀ ਸੋਚਦੀ ਰਹਿੰਦੀ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਘਰ ਹੀ ਅਲੱਗ ਸੀ , ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਵੀ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਿਆ। ਦਿਨ ਭਰ ਕੱਲੀ ਰਹਿੰਦੀ , ਕਦੇ ਕਦੇ ਐਸਾ ਵਕਤ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਕਿ 7-8 ਘੰਟੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣਾ ਵੀ ਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੇ ਇਧਰ ਓਧਰ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੀ। ਬਹਾਨੇ ਸਿਰ ਕੰਮ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਪਰ ਕਿੰਨਾ ਵੇਲਾ। ਫਿਰ ਉਹਨੂੰ ਖਿਝ ਚੜ੍ਹਦੀ , ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਰੋਹਨ ਤੇ ਉਹ ਪਾਲਤੂ ਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਰੀਟਾ ਦੇ ਪੈਰ ਸੁੰਘਦਾ ਫਿਰਦਾ। ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਦੇ ਅੱਖ ਚੁੱਕਕੇ ਦੇਖਦਾ ਵੀ ਨਾ ,ਕਦੇ ਕਦੇ ਲਗਦਾ ਕਿੰਨਾਂ ਡਰਪੋਕ ਏ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਟਾਈਮ ਲਗਦਾ ਉਹ ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਫੜ੍ਹਕੇ ਉਹਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਘੋਥਲ ਦਿੰਦਾ। ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ , ਚੋਰੀ ਛਿਪੇ ਇੰਝ ਬਾਹਾਂ ਚ ਰਗੜਿਆ ਜਾਣਾ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਆਦ ਦਿੰਦਾ। ਇਸੇ ਦੀ ਪੱਟੀ ਉਹ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਕਿ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਆਏਗਾ। ਪਰ ਦਿਨ ਬ ਦਿਨ ਇਹ ਦੂਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ,ਵਕਫ਼ੇ ਮਿਲਣ ਦੇ ਛੋਹਣ ਦੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੇ ਵਧਦੇ ਗਏ। ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਵੀ ਸੌ ਬਹਾਨੇ ਕਰਦਾ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਕੁਝ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਕਰਦਾ ਇੰਝ ਜਤਾਉਂਦਾ ਜਿਵੇਂ ਸਿਰਫ ਉਸਦਾ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਰੋਹਨ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਰੀਟਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹੇ , ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟਦੀ ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਇੱਕ ਦਮ। ਇਹੋ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਸੀ ਇਸ ਚ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅੱਜ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਲਈ। ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਉਹ ਛੱਡ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਿਆ ਸੀ। ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੱਪ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਵਿਹੜੇ ਚ ਬੈਠੀ ਧੁੱਪ ਸੇਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ। ਰੋਹਨ ਖੁਸ਼ ਸੀ , ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਚਾਅ ਸੀ। “ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਇਆ “. ਉਹਨੇ ਉਹਨੂੰ ਬੈਠੀ ਨੂੰ ਹੀ ਪਿੱਛਿਓਂ ਕਲਾਵੇ ਚ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਖੁਸ਼ੀ ਜਾਹਿਰ ਕੀਤੀ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਰਿਸਪਾਂਸ਼ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਨਾ ਹੀ ਉਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਕੋਈ ਖਾਸ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ। ਸਗੋਂ ਉਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਗਲੋਂ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ” ਧੁੱਪ ਲੱਗਣ ਦੇ ” ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਹਦੇ ਠੰਡੇ ਰਿਸਪਾਂਸ ਦੀ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ। ਰੋਹਨ ਨਿੰਮੋਝੋਣਾ ਹੋਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। “ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਜਿਹੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਢਾਈ ਦਿਨ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣੀ ਹੋਏ , ਉਹਦੇ ਲਈ ਖੁਸ਼ ਕਿਓਂ ਹੋਣਾ ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। ” ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਨਹੀਂ ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਤੂੰ ਸਮਝੇਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ,ਤੇਰੇ ਲਈ ਤਾਂ ਹਰ ਦਿਨ ਹੀ ਉਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਏ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਗੁਰੀ ਨਾਲ , ਕਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਨੀਰ ਤੇ ਕਦੇ ਮਟਰ ਪਨੀਰ ਖਾਣਾ ਤੂੰ ਉਹੀ ਏ , ਮੇਰੇ ਇਹ ਦੋਂ ਦਿਨ ਫਿਰ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਚੁੱਪੀ ,ਫਿਰ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ” ਰੀਟਾ ਬੱਸ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ” ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਸੀ , ਕਿ ਇਹੋ ਸਭ ਰਹੂ”. ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਪਤਾ ਸੀ , ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇੰਝ ਸਭ ਬਦਲ ਜਾਊ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਕੱਲਿਆਂ ਹੀ ਰਾਤਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿਨ ਵੀ ਕੱਢਣੇ ਪੈਣਗੇ ਤੇ ਤੂੰ ਬੱਸ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਲਈ ਆਏਗਾਂ ਤੇ ਮੁੜ ਜਾਏਗਾਂ। ” ਰੀਟਾ ਬੋਲੀ। “ਫਿਰ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏ “? ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਦੇਖ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਗੁਰੀ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਪਵੇਗਾ ,ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਪਸੰਦ ਏ ,ਗੁਰੀ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਕਰਦੀ ਏ , ਤੈਨੂੰ ਕੌਣ ਪਸੰਦ ਏ , ਤੂੰ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਏ। ” ਰੀਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾਂ , ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਛੱਡ ਦਿਆਂ ਉਹਨੇ ਮੇਰਾ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੱਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ , ਡਰ ਏ ਕਿਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਵੀ ਨਾ ਖੁੱਸ ਜਾਏ ,ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਐਸ ਵੇਲੇ ਧੇਲਾ ਨਹੀਂ ਸਭ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਉਹ ਹੈ। “”ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਗੁਰੀ ਇੰਝ ਕਰੂ , ਪਰ ਬੰਦੇ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਬਦਲਜੇ ,ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਉਹਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ ਤੈਨੂੰ ਚਾਹ ਵਿਚੋਂ ਮੱਖੀ ਵਾਂਗ ਕੱਢ ਮਾਰੂ , ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਪੈਸੇ ਦਾ ਭੂਤ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ , ਜੇ ਕੋਈ ਅਮੀਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਦੋਂ ਉਡਜੇ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ , ਹੁਣ ਵੀ ਤੇ ਗਈ ਹੀ ਏ। …….”ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਾਕ ਅਧੂਰਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਰੋਹਨ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪੱਕਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਖੁਦ ਜੋੜ ਲਵੇ ਕੁਝ ਤਾਂ ਵਧੀਆ। ਰੋਹਨ ਦੇ ਮਨ ਚ ਉਹੀ ਘੁੰਮਣਘੇਰੀ ਮੁੜ ਵਧਣ ਲੱਗੀ। “ਫਿਰ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ? “ਰੋਹਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਹੈ , ਜੇ ਤੂੰ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਵੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਚ ਅੱਧ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਣਾਵਾਂਗੀ , ਉਹ ਵੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ , ਚਾਹੇ ਉਹ ਜਮਾਂ ਰਾਸ਼ੀ ਏ , ਮਕਾਨ ਏ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਰ …………ਜੇ ਮਨਜੂਰ ਏ ਤਾਂ ਦੱਸ, ਨਹੀਂ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚ ਚੋਰੀ ਛਿਪੇ ਮਿਲਣ ਚ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ, ਜਿਥੇ ਐਨੀ ਉਮਰ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੱਢ ਲਈ ਸੀ , ਰਹਿੰਦੀ ਵੀ ਨਿੱਕਲ ਹੀ ਜਾਊ , ਮੇਰਾ ਤਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਨ ਵੀ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਭਾਲਦਾ ਹੈ ਰੋਹਨ ,” ਉਹਨੇ ਅਚਾਨਕ ਆਵਾਜ਼ ਬਦਲਦੇ ਹੋਏ। ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਚ ਇੱਕ ਪਾਣੀ ਦਾ ਝਲਕਾਰਾ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਕੱਚਾ ਸੀ , ਉਹ ਥਿੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ,ਉਹਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਜੋ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਯਕਦਮ ਮਿਲ ਗਿਆ , ਕੋਈ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸੰਗਰਸ਼ ਨਹੀਂ , ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲੀ ਸੱਟੇ ਤੁੱਕਾ ਲਗਦੇ ਹੀ ਪੌ ਬਾਰਾਂ ਹੋ ਜਾਣਾ। ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਨੁਭਵ ਤੋਂ ਕੋਰੀ ਸੀ। ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ , ਪਿਆਰ ਦੀ , ਪੈਸੇ ਦੀ ਸਮਝ ਐਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਹਲੇ ਤੱਕ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਮਝ ਆਈ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨਿਚੋੜ ਸੁੱਟਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਰੀਟਾ ਵੱਲ ਕਿਉਂ ਦੌੜ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਕਿਉਂ ਸੀ ? ਸਿਰਫ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਸੁਆਦ ਬਦਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇ। ਹੁਣ ਵੀ ਗੁਰੀ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਵਿਆਹ ਫਿਕਸ ਹੀ ਸੀ , ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਰੀਟਾ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਗੌਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਦਾ ਅੜੰਗਾ ਸੀ ਉਹ ਰੀਟਾ ਦੀ ਉਮਰ ,ਦੋ ਬੱਚੇ। ਉਹ ਉਸ ਉਮਰ ਚ ਜਾਏਗਾ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਢਲ ਜਾਏਗੀ ਫਿਰ। ……..ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਕੇਰਾਂ ਪੈਸੇ ਆ ਜਾਏ ਫਿਰ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੇ ਉਹ !!! ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਕੋਈ ਪਲੈਨ ਆਇਆ। ਪਲ ਭਰ ਚ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾਇਆ। ਉਹਨੇ ਰੀਟਾ ਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਘੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮਝਦਾ ਹੋਏ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਗੇਟ ਖੜਕਿਆ ਤੇ ਬੱਚੇ ਸ਼ਾਇਦ ਸਕੂਲੋਂ ਆ ਗਏ ਸੀ। *************************ਉਹ ਮਾਰਕੀਟ ਚਲਾ ਗਿਆ , ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਸਮਾਨ ਵੀ ਖਰੀਦਿਆ ਬਾਕੀ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਵੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਕੁਝ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਦੋ ਫੋਨ ਵੀ ਲਗਾਏ। ਘਰ ਮੁੜਿਆ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਸੌਂ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਜਾਂ ਛੇਤੀ ਸੁਲਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਹੁਣ ਚਹਿਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ ਸਗੋਂ ਮਹਿਕ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਉਹਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਲਗ ਹੀ ਸਰੂਰ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦੀ ਸੁਲਾਹ ਮਾਰੀ ਪਰ ਰੋਹਨ ਉੱਤੇ ਹੋਰ ਹੀ ਭੁੱਖ ਭਾਰੂ ਸੀ। ਤਦੇ ਹੀ ਉਹਦਾ ਫੋਨ ਰਿੰਗ ਕਰ ਉੱਠਿਆ। ਗੁਰੀ ਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲਿਆ ? ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਇੰਝ ਕਿਉਂ ?”ਆ ਕੇ ਦੱਸੂ , ਜਿਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਉਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਹ ਕੰਮ , ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੱਧ ਰਿਸਕੀ ਹੈ , ਖ਼ੈਰ ਅੱਜ ਰਿਸ੍ਕ ਘੱਟ ਏ , ਪਰਮੀਸ਼ ਕਹਿੰਦਾ ਸਭ ਬੰਦੇ ਰਾਹ ਚ ਉਹਦੀ ਪਛਾਣ ਵਿੱਚੋਂ ਨੇ ਡਿਊਟੀ ਤੇ , ਪਰ ਡਰ ਏ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਰ ਰਹੀਂ ਆ ਸਭ , “ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹੀ ਭੈਅ ਸੀ। “ਚੱਲ ਠੀਕ ਏ , ਜੇ ਮਨ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾ ਨਾ ਜਾ ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਿਹਾ। ” ਨਹੀਂ ,ਡਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ,ਬੱਸ ਤੈਨੂੰ ਮਿਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ,ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਟੂਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਇਥੇ ਗਏ ਸੀ ਆਪਾਂ “. ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਤੂੰ ਆਜਾ ,ਆਪਾਂ ਫਿਰ ਚੱਲਾਂਗੇ ” ਰੋਹਨ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ। ” ਓਕੇ ਚੱਲ ਠੀਕ ਏ ,” ਫਿਰ ਕੁਝ ਰੁਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ ,” ਸੁਣ , ਆਈ ਮਿਸ ਯੂ ਐਂਡ ਲਵ ਯੂ ” ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਦੂਰ ਖੜੀ ਰੀਟਾ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ। “ਮਿਸ ਯੂ ਟੂ , ਐਂਡ ਲਵ ਯੂ , ” ਐਨਾ ਧੀਮਾ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਕੇ ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਸੁਣੇ ਨਾ। ਪਰ ਸੁਣ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਇਗਨੋਰ ਕੀਤਾ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਕਾਲ ਕੱਟੀ। ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਉਹਦਾ ਮਨ ਦੁਚਿਤੀ ਸੀ ਕਿ ਜੋ ਉਹ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਕੀ ਸਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ?ਜਿਸਮ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਇਹ ਦੌੜ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਕਿਥੇ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਏਗੀ ?ਸਭ ਜਵਾਬ ਰਾਤ ਦੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਨ …………….ਮੱਸਿਆ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਚ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਤਰੰਗੇ ਫਲੈਸ਼ ਸ਼ੋਅ ਲਗਾ ਦਿੱਤੇ ਹੁਣ ਇੰਝ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਮਨ ਦੀ ਧਰਾਤਲ ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਰੰਗ ਬਦਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਕਸਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਪਲਟ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਗੁਰੀ ਦੀ ਘਬਰਾਹਟ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ , ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਅਸਲ ਚ ਨਸ਼ਾ ਕਿਵੇਂ ਸਪਲਾਈ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸਦੀ ਸਮਝ ਉਹਨੂੰ ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਹੀ ਲੱਗੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੇਕਅੱਪ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਹੱਥੀ ਮਹਿੰਦੀ ਵਰਗਾ ਰੰਗ ਲਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਠੀਕ ਠਾਕ ਗਹਿਣੇ ਪਵਾਏ ਗਏ। ਚੂੜ੍ਹਾ ਵੀ ਪਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਹਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ ਜਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਅੰਡਰ ਗਾਰਮੈਂਟਸ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਦਿਸ ਬਿਲਕੁਲ ਹਲਕੇ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਰ ਸੀ ਕਾਫ਼ੀ ਭਾਰੀ। ਉਹਨੇ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਛੋਹਿਆ। ਫਿਰ ਸੁੰਗਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਖਟਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਪਰਮੀਸ਼ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ “ਆ ਕੀ ਏ , ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ “ਪਰਮੀਸ਼ ਉਹਦੇ ਭੋਲੇਪਨ ਤੇ ਹੱਸਿਆ ,” ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲਗਦਾ ਕਿ ਗੱਡੀ ਦੀ ਡਿੱਗੀ ਚ ਰੱਖਕੇ ਮਾਲ ਸਪਲਾਈ ਹੁੰਦਾ, ਭਾਵੇਂ ਕਾਨੂੰਨ ਜੇਬ ਚ ਹੋਏ ਫਿਰ ਵੀ ਕੰਮ ਇੰਝ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਆਮ ਤਲਾਸ਼ੀ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਰਹੇ, ਇਸ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਤਰੀਕੇ ਇਹੋ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੇ ਅੰਗ ਵਸਤਰ ,ਗਹਿਣੇ ,ਮੇਕਅੱਪ ਕਿੱਟਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਲਾਲ ਰੰਗ ਨਾਲ ਰੰਗੀਆਂ ਪੈਡਜ ਕਿ ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਯੂਜ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ , ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੇ ਨਸ਼ੇ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਗ੍ਰਾਮ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਚ ਵਿਕਦੇ ਹਨ ਉਹ ਤਾਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਗੁਪਤ ਹਿੱਸਿਆਂ ਚ ਛੁਪਾ ਕੇ ਵੀ ਅੰਦਰ ਲੰਘਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਚ ਸਮਗਲਰ ਮਹਿੰਗੇ ਨਸ਼ੇ ਇੰਝ ਹੀ ਭੇਜਦੇ ਹਨ। “ਗੁਰੀ ਦਾ ਰੰਗ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਡ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੂਦ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਬੰਨੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਟੋਹੇ , ਗਹਿਣੇ ਵੇਖੇ ਜੁੱਤੀ ਵੇਖੀ ਬੈਗ ਵੇਖਿਆ। ਹਰ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਕੁਝ ਛੁਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਹੀ ਕਿੱਲੋ ਦੇ ਕਰੀਬ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੇ ਬਾਕੀ ਵਸਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਲੁਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਡਰ ਲੱਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਅਕਸਰ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਤਸਕਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਚ ਮਾਰ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਵੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਸੁਣਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੈ ਵੀ ਇਲੈਕਸ਼ਨ ਟਾਈਮ। ਇਲੈਕਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਸਿਆਸੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਕੇ ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਕੋਲ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੋਰਾਂ ਸੂਬਿਆਂ ਤੋਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸਪੈਸ਼ਲ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਨਿਯੁਕਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਿਆਸੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਲਾਂਭੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਟੇਟ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਚੋਣਾਂ ਚ ਹੋਈ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵੈਸੇ ਵੀ ਲਾਲ ਲਕੀਰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ , ਉਹਦੀ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਪੂਰੀ ਸਰਵਿਸ ਚ ਤਰੱਕੀ ਚ ਅੜਿੱਕਾ ਡਾਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਗਿਆਨ ਸੀ , ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਬੰਦੇ ਮਸਾਜ਼ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਸੀ , ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਇਲੈਕਸ਼ਨਾਂ ਉਹ ਵੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਉਹਨੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਚੋਣ ਡਿਊਟੀ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਮਸਾਜ਼ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਸਟੇਟਾਂ ਲੰਘਣੀਆਂ ਸੀ , ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਜਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਦੇਖਣੀ ਸੀ , ਫਿਰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਆਲਿਆ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਅੱਡ ਨਜ਼ਰ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰਮੀਸ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਹਰ ਚੌਂਕੀ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਾਮਲਾ ਸੈੱਟ ਕਰ ਰਖਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਅਫ਼ਸਰ ਨੂੰ ਦਿਖਾਵੇ ਲਈ ਚੈਕਿੰਗ ਹੋਵੇ ਪਰ ਇਹ ਉੱਪਰੋਂ ਉੱਪਰੋਂ ਹੋਊਗੀ। ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਤੋਂ ਜਾਂ ਸੀਸੀਟੀਵੀ ਨੂੰ ਧੋਖੇ ਚ ਰੱਖਣ ਲਈ। ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਬਾਅਦ ਚ ਸੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇੱਕ ਡਰ ਸੀ ਜੋ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਬੈਠ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਰੋਹਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਧਰਵਾਸ ਮਿਲੀ। ਭਾਰੇ ਕਪੜੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਮੂਹਰਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਗੱਡੀ ਚੱਲੀ ਤੇ ਗਾਣੇ ਵੱਜਣ ਲੱਗੇ। ਹਨੀ ਸਿੰਘ ਰਿਪੀਟ ਤੇ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੱਡੀ ਹੌਲੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀ , ਨਾਕਿਆਂ ਤੇ ਰੁਕਦੀ , ਚੈਕਿੰਗ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਗੁਜਰਨ ਲੱਗੀ। ********************************ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਰੀਟਾ ਰਾਤ ਦਾ ਕੰਮ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਕਿਚਨ ਚ ਉਹ ਬਰਤਨ ਖੜਕਾਉਂਦੀ ਰਹੀ. ਰੋਹਨ ਦੇ ਮਨ ਚ ਅੱਚਵੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹ ਟੀਵੀ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਧਿਆਨ ਹਲੇ ਵੀ ਰੀਟਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਹੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਤਤਾ ਨਹੀਂ ਵਗਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮਖੇ ਇਹਦਾ ਕੀ ਭਰੋਸਾ ਮੂਹਰੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸ਼ਰਤ ਲਾ ਦੇਵੇ। ਸਾਫ ਸਫਾਈ ਤੋਂ ਵਿਹਲੀ ਹੋ ਰੀਟਾ ਨੇ ਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ। “ਚੱਲ ਆਜਾ ਸੈਰ ਹੀ ਕਰ ਲਈਏ , ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਹੈ “ਰੋਹਨ ਭਲਾਂ ਕੀ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰਨ ਲੱਗਾ। ਦੋਵੇਂ ਗੇਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਕੇ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਕੀਤਾ। ਹੱਥਾਂ ਚ ਹੱਥ ਘੁੱਟ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਲਗਾ ਕੇ ਖ਼ਾਲੀ ਪਈ ਗਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਮੋੜ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਮੋੜ ਤੇ ਤੁਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਲਾਂ ਕੋਈ ਦੇਖ ਨਾ ਲਵੇਪਰ ਰੀਤਾ ਬੇਡਰ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੁਰਦੀ ਦਾ ਮੋਢਾ ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੀ ਧਰ ਦਵੇ। ਔਰਤ ਜਦੋਂ ਦਿਲੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਵੇ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਣ ਦਾ ਕੋਈ ਪਲ ਨਹੀਂ ਗਵਾਉਂਦੀ , ਸਗੋਂ ਹਰ ਉਹ ਹੀਲਾ ਵਰਤਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਉਸ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਰਹੇ ਸਦਾ ਲਈ।ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਸੱਜਣ ਨਾਲ ਬਾਹਾਂ ਚ ਬਾਹਾਂ ਪਾ ਸ਼ਾਂਤ ਕੁਦਰਤ ਵਿਚ ਭਲਾਂ ਕੌਣ ਨਹੀਂ ਘੁੰਮਦਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਜਿਥੇ ਬੋਲ ਸਾਂਝੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਿਰਫ ਧੜਕਣਾਂ ਦੀ ਤਾਲ ਮਿਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਐਸੇ ਪਲ ਵਸਲ ਦੇ ਸੁਆਦ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਤੜਪ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਅੱਧੇ ਕੁ ਘੰਟੇ ਦੀ ਸੈਰ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਆਏ। ਬਾਹਰ ਥੋੜੀ ਠੰਡ ਸੀ। “ਦੁੱਧ ਪੀਏਗਾਂ ਨਾ” ? ਉਹਨੇ ਰੋਹਨ ਤੋਂ ਦੋਹਰੇ ਅਰਥਾਂ ਚ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਹਾਂ ਆਖ ਦਿੱਤੀ। ਰੀਟਾ ਰਸੋਈ ਚ ਗਈ ਤੇ ਦੁੱਧ ਹੀ ਗਰਮ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਰੋਹਨ ਕੰਟਰੋਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਉਹ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਹੀ ਰਸੋਈ ਚ ਜਾ ਵੜਿਆ। ਆਪਣੇ ਠੰਡੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਟਿਕਾ ਕੇ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਭਰ ਲਿਆ। ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਨਿਕਲਦੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਇਕੱਕ ਦਮ ਕੋਸੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹ ਜਿਵੇਂ ਲੈਅ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਏ ਹੋਣ। ਰੀਟਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੁੱਧ ਤੇ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ ਪਰ ਮਨ ਰੋਹਨ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਛੋਹ ਤੇ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੋ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ। ਮੋਢਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਹਣ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਉਹਦੇ ਢਿੱਡ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰੇ ਸੀਨੇ ਉੱਪਰ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਦੇ ਜਾਲ ਵਾਂਗ ਫੈਲ ਗਏ ਜੋ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦਾਣਾ ਪਾ ਕੇ ਫਸਾ ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਉਹਦੀ ਕਾਹਲੀ ਨੂੰ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ਚ ਘੁੱਟਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਹਰ ਬੀਤਦੇ ਪਲ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਤੜਪ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਲਿਆ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪਜ਼ਾਮੇ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਵੱਲ ਖਿਸਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਵੀ। ਠੰਡ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਨਗਨ ਹਿੱਸੇ ਆਪਸ ਚ ਟਕਰਾਏ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਚਿੰਗਾੜੀਆਂ ਨਿੱਕਲ ਆਈਆਂ ਹੋਣ। ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਉਸਦੇ ਭਰਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਗੋਡੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰੰਬੇ ਵਾਂਗ ਰਗੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਅੱਗਿਓ ਪੱਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਫੈਲ ਕੇ ਇਸ ਤਾਲ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਉਸਨੂੰ ਉਦੋਂ ਸਮਝ ਚ ਆਇਆ ਕਿ ਸਿਰਫ ਦੁੱਧ ਹੀ ਉਬਲਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਰੀਟਾ ਵੀ ਉਬਲ ਰਹੀ ਏ। ਉਹ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਇਸ ਅੱਗ ਉੱਤੇ ਮਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਹੜੀ ਉਹਨੂੰ ਉਹਦੇ ਸੀਨੇ ਜਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ,ਮਰਦਾਨਗੀ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਭਿਉਂ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਘਾਹ ਤੇ ਤ੍ਰੇਲ ਪਈ ਹੋਵੇ ਇੰਝ ਉਹਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੀਤ ਨੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਘੁਮਾ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗੀ। ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਚ ਗੱਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ। ਬਦਲੇ ਚ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਉਹਦੇ ਚੁੰਮਣਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਉਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਪਿੱਠ ਤੋਂ ਖਿਸਕਦੇ ਹੋਏ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਸੀ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਰੀਟਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਖਿਡੌਣੇ ਵਾਂਗ ਛੋਹਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਜਿਵੇਂ ਇਥੇ ਹੀ ਸਭ ਕਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੋਏ। ਪਰ ਰੀਟਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹੋਏ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਂਝ ਹੀ ਤੁਰਦੇ ਹੋਏ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਤੱਕ ਆਏ। ਤੇ ਯਕਦਮ ਸੋਫੇ ਤੇ ਲਿਟ ਗਏ। ਉਸਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਿਟਾ ਉਹ ਖੁਦ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਭਾਰੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਸਾਂਭਣਾ ਇਕਹਿਰੇ ਜਿਸਮ ਵਾਲੇ ਰੋਹਨ ਲਈ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਆਪਣੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਉਹ ਪੂਰਾ ਅਡਜਸਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਉੱਪਰ ਲੇਟੀ। ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਚ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਸਮਾ ਗਏ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਕਪੜੇ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਖਿੰਡ ਗਏ ਸੀ ਕੋਈ ਰਸੋਈ ਚ ਤੇ ਕੋਈ ਸੋਫੇ ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕੋਈ ਰਾਹ ਚ ਡਿੱਗਿਆ। ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਨਗਨ ਜਿਸਮ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਕੇ ਹੀ ਆਹਾਂ ਭਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਇਹੋ ਵੇਲਾ ਜਦੋਂ ਰੀਟਾ ਅਚਾਨਕ ਰੁਕੀ। ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਗੱਡੇ ਹੋਏ ਰੋਹਨ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਝਾਕਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲੀ ,” ਯਾਦ ਹੈ ਨਾ ਜੋ ਮੈਂ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ? ਉਹ ਮਨਜੂਰ ਹੈ ਨਾ ?” ਰੋਹਨ ਨੇ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਹਾਂ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਰੀਟਾ ਨੇ ਰਫਤਾਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਸੀਨੇ ਤੱਕ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਘੁੱਟਕੇ ਕੁਝ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਚ ਆਖਿਆ। ਉਸਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੇ ਉਸਦੀ ਰਫਤਾਰ ਅੱਗੇ ਉਹ ਬੇਕਾਬੂ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਇੰਝ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਭਾਦੋਂ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਸ਼ਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਮੱਕੀ ਗੁੱਡ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਵੇ। ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚੋ ਪਸੀਨਾ ਹੀ ਚੋਅ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪਿਆਰ ਦੌਰਾਨ ਔਰਤ ਦੇ ਸੀਨੇ ਚਪੱਥਰ ਜਿਹੀ ਸਖ਼ਤੀ ਆਈ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖੋ ਤਾਂ ਉਹ ਮਨ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਮਰਦ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਚਰਮ ਸੁੱਖ ਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇੜੇ ਹੋਵੇ ਉਸਤੋਂ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਲਵੋ ਉਹ ਹਾਂ ਹੀ ਆਖੇਗਾ , ਭਾਵੇਂ ਬਾਅਦ ਚ ਪਛਤਾਵੇ ਹੀ। ਰੀਟਾ ਨੇ ਇਹੋ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਪੱਕਿਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਇਸ ਵਾਅਦੇ ਦੀ ਯਾਦ ਭੁੱਲ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਰੀਟਾ ਦੇ ਬਾਹਾਂ ਚ ਗੁਆਚ ਕੇ ਉਂਝ ਹੀ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਸੌਂਦੇ ਹੀ ਸ਼ਾਇਦ ਦੋ ਘੰਟੇ ਬੀਤ ਗਏ ਸੀ. ਦੁੱਧ ਪੀਣਾ ਲਾਈਟ ਆਫ ਕਰਨਾ ਸਭ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸੀ। ਪਿਆਰ ਮਗਰੋਂ ਆਈ ਗੂੜ੍ਹੀ ਨੀਂਦ ਇੰਝ ਹੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਘੋੜੇ ਵੇਚ ਕੇ ਸੁਲਾ ਦਿੰਦੀ. ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਅਚਾਨਕ ਟੁੱਟੀ , ਜਦੋਂ ਰੋਹਨ ਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਕਾਲ ਆਈ। ਉਸਦੀ ਰਿੰਗ ਨੇ ਇੱਕਦਮ ਉਠਾ ਦਿੱਤਾ। ਮਨ ਘਬਰਾ ਗਿਆ। ਫੋਨ ਤੇ ਨਾਮ ਗੁਰੀ ਦਾ ਫਲੈਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਡਰ ਇੱਕਦਮ ਵੱਧ ਗਿਆ। ਕਾਲ ਪਿੱਕ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਰੋਹਨ ਰੀਟਾ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ………………….
ਕਾਲ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਰੋਹਨ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਰੰਗ ਬਦਲ ਗਿਆ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ। ਹਿੰਦੀ ਚ ਬੋਲਦੇ ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਾਲੇ ਸਖਸ਼ ਦੀ ਆਵਾਜ ਆਈ ਸੀ। ਜਿਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੀ ਤੇ ਰੋਹਨ ਪੁਲਿਸ ਫਾਇਰਿੰਗ ਚ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਨਾਲ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੀਜੀਆਈ ਰੈਫਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਖ਼ਿਰੀ ਫੋਨ ਤੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਨਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਲੰਘਦੀ ਗੱਡੀ ਬੜੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਇੱਕ ਨਾਕੇ ਤੇ ਜਰੂਰਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਟਾਈਮ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਸਮਾਨ ਚੈਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਬਿਲਕੁਲ ਨਵੇਂ ਦਸਤੇ ਵਲੋਂ ਇਹ ਚੈਕਿੰਗ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆਈ ਤਾਂ ਟੇਢੇ ਜਿਹੇ ਸਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰੀ ਉਲਝ ਗਈ। ਆਫ਼ਿਸਰ ਨੇ ਗੱਡੀਓਂ ਉਤਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਹ ਡਰ ਗਈ। ਸਰਦੀ ਰੁੱਤੇ ਵੀ ਪਸੀਨਾ ਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਡਰ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਮਨ ਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੀ ਉਹ ਸਗੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਘਬਰਾ ਕੇ ਪਰਮੀਸ਼ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ। ਪਰਮੀਸ਼ ਨੇ ਅੱਖ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਉਤਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਸਹੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀ। ਆਫ਼ਿਸਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸ਼ੱਕ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹਨੇ ਬੰਦੂਕ ਤਾਣ ਦਿੱਤੀ। ਗੁਰੀ ਹੋਰ ਵੀ ਘਬਰਾ ਕੇ ਇਧਰ ਓਧਰ ਹੱਥ ਜਿਹੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਪਰਮੀਸ਼ ਕਾਰ ਵਿੱਚੋ ਉਠਕੇ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਉਹਨੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕੇ ਗੱਡੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋ ਦੌੜ ਸਕੇ। ਇਸ ਅਫਰਾ ਤਫਰੀ ਚ ਪਿਸਟਲ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਗੋਲੀ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੇ ਬਾਂਹ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਗਈ.ਪਰਮੀਸ਼ ਨੂੰ ਮਗਰੋਂ ਦੌੜਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚ ਫਾਇਰ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹ ਓਥੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਬਾਂਹ ਵਿਚੋਂ ਮਾਸ ਉਧੇੜ ਕੇ ਗੋਲੀ ਨੇ ਛਾਤੀ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਰਾਹ ਲੱਭ ਲਿਆ ਸੀ। ਤੱਤੇ ਘਾਵ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲਾਸ਼ੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਉਸ ਟੀਮ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਖਬਰਾਂ ਲਈ ਸੁਰਖੀ ਸੀ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਦੋ ਤਸਕਰਾਂ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਕਰੀਬ 5 ਕਰੋੜ ਦੀ ਅੰਤਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕੀਮਤ ਦਾ ਨਸ਼ੀਲਾ ਪਦਾਰਥ ਬਰਾਮਦ ਕੀਤਾ। ਦੋਨੋ ਪੀਜੀਆਈ ਚ ਜ਼ੇਰੇ ਇਲਾਜ਼ , ਇੱਕ ਦੀ ਹਾਲਤ ਗੰਭੀਰ। ……………………..ਪੀਜੀਆਈ ਪਹੁੰਚਦੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਬੀਤ ਗਏ। ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨਸ਼ਾ ਤਸਕਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੰਗ ਕਰੇਗੀ। ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਮਾਹੌਲ ਕੁਝ ਸੁਖਾਵਾਂ ਲੱਗਾ ਪੁਲਿਸ ਵੱਲੋਂ। ਅਸਲ ਚ ਸਪੈਸ਼ਲ ਟੀਮ ਨੇ ਪਕੜਨ ਮਗਰੋਂ ਲੋਕਲ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਮਾਮਲਾ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਓਥੇ ਪਰਮੀਸ਼ ਦੀ ਪੁੱਛ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਬੰਦਿਆ ਨੇ ਗੰਢ ਤੁੱਪ ਕਰਕੇ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਲਟਕਾਉਣ ਦਾ ਪਲੈਨ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਵਾਲ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਪਰਮੀਸ਼ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੇ ਜਖ਼ਮਾਂ ਤੋਂ ਉਭਰਨ ਦਾ ਸੀ। ਫਸਟ ਏਡ ਦੇਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਗੁਰੀ ਦੇ ਸੀਨੇ ਕੋਲੋਂ ਖੂਨ ਵਗਣਾ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ , ਗੋਲੀ ਸ਼ਾਇਦ ਦਿਲ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਨਾੜੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਗਈ ਸੀ। ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਸਮਝੀ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਰੋਹਨ ਤੇ ਰੀਟਾ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਲੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ ਫੁੱਟੀ ਹੀ ਸੀ ਇੱਕ ਮਾੜੀ ਖ਼ਬਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਸਫ਼ਲ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਗੁਰੀ ਬਚ ਨਾ ਸਕੀ। 24 ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਪਲਟਾ ਖਾਧਾ ਤੇ ਸਭ. ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ। ……………………….ਪਰਮੀਸ਼ ਲਈ ਗੁਰੀ ਦੇ ਮੌਤ ਭਾਵੇਂ ਸਦਮਾ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਪਰ ਉਹਦੇ ਲਈ ਇਸ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਪੁਲਿਸ ਕਾਰਵਾਈ ਚ ਉਹਨੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਮਹਿਜ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਕੁੜੀ ਲਿਖਾਇਆ ਸੀ ਤੇ ਸ ਗੱਲੋਂ ਮੁੱਕਰ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹਨੇ ਕਿ ਪਹਿਨਿਆ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਸ ਕੋਲ ਨਸ਼ਾ ਉਹ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਦਿਨ ਲਈ ਘੁੰਮਣ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਜਿਸ ਚ ਗੁਰੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਫਾਰਮਰ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਲਈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿਛਲੇ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਇਸਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਹਰ ਰਿਪੋਰਟ ਹਰ ਘਟਨਾ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਲਿਖੀ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਹੀਲੇ ਬਰੀ ਹੀ ਰਹੇ। ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ ਪਰਮੀਸ਼ ਕੇਸ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਰਿਹਾ। ਤਸਕਰ ਗੁਰੀ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਇਹ ਫਾਈਲ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ। ਪਰਮੀਸ਼ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮਾਡਲ ਨਾਲ ਇੰਝ ਹੀ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਫਿਰ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਬੱਸ ਉਹਨੂੰ ਲੋੜ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਸਾਵਧਾਨੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਵਧਾਉਣੀ ਪਵੇਗੀ। ………………………..ਰੀਟਾ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਸੀ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਐਨਾ ਕਿ ਗੁਰੀ ਇੰਝ ਭਰੀ ਉਮਰ ਚ ਚਲੀ ਗਈ , ਕੁਝ ਵੀ ਸੀ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਵਾਂਗ ਉਸਦਾ ਸਹਾਰਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨੂੰ ਉਸਦੇ ਤੇ ਰੋਹਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਪਤਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਚੁੱਪ ਹੋਵੇ। ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਉਂ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਗੁਰੀ ਤੋਂ ਅੱਡ ਹੋਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਰੱਬ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਅੱਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਮਨ ਤੇ ਬੋਝ ਰਹੇਗਾ ਕਿ ਉਹਦੇ ਲਈ ਇੰਝ ਮੌਤ ਮੰਗਣ ਵਾਲੀ ਕਿਤੇ ਉਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰੋਹਨ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਉਸੇ ਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੀ ਦੇ ਸਭ ਪੈਸੇ ਚ ਰੋਹਨ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦਾ ਬੱਚਾ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਸੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਗੁਰੀ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਰਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੋ ਘਰਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹੁਣ ਇੱਕ ਹੀ ਘਰ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। ਤੇ ਰੀਟਾ ਤੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮਵਾਰੀ ਆ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਤੇ ਰੋਹਨ ਨੇ ਕੱਠਿਆਂ ਹੀ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸੀ। ……………………………..ਰੋਹਨ ਲਈ ਧੱਕਾ ਤਾਂ ਅਸਿਹ ਸੀ ,ਪਰ ਪੀੜ ਜਰ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਸ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੁਝ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਤੇ ਗੁਰੀ ਦੇ ਬਣਾਏ ਆਸ਼ਿਆਨੇ ਚ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਜੋ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਕੱਠਿਆਂ ਵੇਖੇ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਗੁਰੀ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਉਸਦਾ ਬੱਚਾ ਸੀ , ਜਿਸਨੂੰ ਪਾਲਣ ਦਾ ਉਸ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਬੋਝ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਸੱਸ ਇਹੋ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਤੇ ਰੀਟਾ ਦਾ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਹੈ। ਕੁਝ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਅੱਧਿਓਂ ਵੱਧ ਦੌਲਤ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਸੀ। ਰੀਟਾ ਦੀ ਆਦਤ ਉਸਨੂੰ ਵੈਸੇ ਵੀ ਲੱਗ ਹੀ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸਦਾ ਖਿਆਲ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਇੰਝ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ ਗੁਰੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਵਧੀਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਗੁਰੀ ਦਾ ਕਰਜ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ.ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਕੀ ਹੋਏਗਾ ਇਹ ਤਾਂ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗਰਭ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ।*****************************ਪੈਸੇ ਤੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖੋਹ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲਾਚਾਰੀ ਦੇ ਹੱਦ ਤੱਕ ਡੇਗ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਉਹ ਕਾਸੇ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਹੋਰ ਹੋਰ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਹਰ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੇ ਗੈਰ ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਗੈਰ ਕੁਦਰਤੀ ਹਥਕੰਡੇ ਅਪਨਾਉਣ ਲਈ ਉਕਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਧਨਪਤ ਰਾਏ ਭੰਗ ਦੇ ਭਾਣੇ ਜਾਨ ਗੁਆ ਬੈਠਿਆ। ਸ਼ਬਨਮ ਜੇਲ੍ਹ ਚ ਜਾ ਬੈਠੀ ,ਗੁਰੀ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾ ਸਮਾਈ। ਪਰਮੀਸ਼ ਲੱਤ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾ ਕਰਵਾ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਸਮਝਿਆ। ਰੀਟਾ ਤੇ ਰੋਹਨ ਨੂੰ ਗੁਰੀ ਦੇ ਮਰਨ ਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਥੋੜ੍ਹ ਚਿਰਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨੇ ਤੇ ਰੋਹਨ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਉਡਾਰੀ ਭਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਤਾਂ ਉਸ ਪੰਛੀ ਵਾਂਗ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਅਜੇ ਖੰਭ ਖੁੱਲਣ ਲੱਗਣੇ ਸੀ ਤੇ ਰੀਟਾ ਬੁਢਾਪੇ ਵੱਲ ਖਿਸਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਬਨਮ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਗੌਡ ਫਾਦਰ ਮਿਲਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਲਈ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਖੁਦ ਦੇ ਮਨ ਚ ਹਲੇ ਰੀਟਾ ਲਈ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਖੁਦ ਤੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਰੀ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਰਨ ਜਾਂ ਛੱਡ ਜਾਣ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਐਸੀ ਕਥਾ ਹੈ ਜੋ ਪੁਰਾਣੇ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਨਵਿਆਂ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਰਹੇਗੀ। ਹੁਣ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇਥੇ ਹੀ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਗਲੀ ਕਹਾਣੀ ਇਹਨਾਂ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ‘ ਕਾਲ-ਗਰਲਜ਼ ” ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏਗੀ। ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਦੋ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਣੀ ਹੈ। ਜਿਸਦਾ ਪਲੈਨ ਛੇਤੀ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਜਾਏਗਾ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਕਰਕੇ ਲੰਮੀ ਕਹਾਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਏ ਪਰ ਕੁਝ ਘੱਟ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਨਾਲ ਹਾਜਿਰ ਹੋਵਾਂਗੇ। (ਹਰਜੋਤ ਸਿੰਘ ਮਸਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਸਮਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ )
70094 -52602 ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪੀਡੀਐਫ ਲਈ
ਫੇਸਬੁੱਕ https://www.facebook.com/HarjotDiKalam
Like this:
Like Loading...
