ਉਹਦਾ ਰੰਗ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਸੀ ਕਾਫ਼ੀ ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਤੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਤਿੱਖੇ ,ਅੱਖਾਂ ਚ ਅਜੀਬ ਜਹੀ ਖਿੱਚ ਸੀ ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕੀ ਉਹਦੇ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਚ ਸੇਬ ਵਰਗੀ ਚਿੱਟੀ ਭਾਹ ਮਾਰਦੀ ਦੇਖ ਉਸਨੂੰ ਲਾਲੀ ਹੀ ਆਖਦੇ ਸੀ ।
ਕੁਡ਼ੀਆਂ ਮੱਖਣ ਚ ਮੱਖੀ ਵਾਂਗ ਤਿਕ ਤਿਲਕ ਡਿੱਗਦੀਆਂ ਸੀ । ਉਹਨੂੰ ਪਰ ਮਲਾਲ ਸੀ ਕਿ ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਕੁੜੀ ਟੱਕਰਦੀ ਸੀ ਉੱਪਰ ਉੱਪਰ ਹੱਥ ਭਾਵੇਂ ਹੱਥ ਫਿਰਾ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਸੀ ਉਂਝ ਹੀ ਹੱਥੋਂ ਖਿਸਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਡਿੱਗਦੀ ਸੀ ।
ਪਰ ਉਹਦੇ ਮਗਰ ਲਗਦੀਆਂ ਹੀ ਉਹ ਕੁੜੀਆਂ ਸੀ ਜੋ ਅਜੇ ਕੱਚੀ ਉਮਰੇ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਪੁਲਾਂਘ ਮਸਾਂ ਉਲੰਘੀਆਂ ਹੋਣ ।
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਚ ਹੱਥ ਤੰਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹਨੇ ਟਿਊਸ਼ਨ ਰੱਖ ਲਈ ਸੀ । ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਤੋਂ ਤਿੰਨ ਜਮਾਤਾਂ ਪਿੱਛੇ ਉਸਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਜਾਤ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸਿਮਰਨ ਵੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਪਹਿਲੀ ਪਛਾਣ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜਾਤ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਗੋਤ/ਪੱਤੀ ਤੋਂ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਪ-ਦਾਦੇ ਜਾਂ ਨਾਮ ਤੋਂ ।
ਖੈਰ ਕੁੜੀ ਵਾਹਵਾ ਸੋਹਣੀ ਸੀ । ਆਪਣੀਆਂ ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਸਭ ਕੁੜੀਆਂ ਚੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਰੰਗ ਪਲਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਜਿਹੜੇ ਰਸਤੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਤੱਕ ਆਉਂਦੀ ਸੀ । ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਕੂਲ ਪੜ੍ਹਦੇ ,ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਤੇ ਹੋਰ ਜਮਾਤਾਂ ਦੀ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸੀ ।ਪਰ ਇੱਕ ਘਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਆਉਣ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਉਸਤੋਂ ਸਾਲ ਕੁ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਛਾਏ ਵਾਂਗ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।ਇਸ ਪਹਿਰੇ ਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦਾਅ ਲੱਗਣ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਪਰ ਟਿਊਸ਼ਨ ਤੇ ਤਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਸੀ ਹੀ । ਤੇ ਲਾਲੀ ਦੇ ਹੱਥ ਦਾਅ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਇਹ ਉਦੋਂ ਦਾ ਜਮਾਨਾਂ ਸੀ ਜਦੋ ਅਜੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਸੁਨੇਹੇ ਖਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਸੀ । ਤੇ ਲਾਲੀ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਗੱਲ ਟਿਊਸ਼ਨ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਨਾਲ ਸੀ । ਉਹ ਦੋਵਾਂ ਚ ਖ਼ਤ ਤੇ ਸੁਨੇਹੇ ਪਹੁੰਚਾਣ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਬਦਲੇ ਚ ਉਹਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਮੈਡਮ ਰਾਹੀਂ ਸਿਮਰਨ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਫ਼ਲ । ਕੁਝ ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇ ਕੁਝ ਲਾਲੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਚਿਹਰੇ ਨੇ । ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਗਾਂਹ ਵੱਧ ਗਈਆਂ ਸੀ । ਪਰ ਸਮਾਂ ਦੋ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਸੀ ਕੁੱਲ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ।
ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਮਾਰਚ ਦੇ ਪੇਪਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਤਾਂ ਸਭ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੈਡਮ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਐਸੇ ਕੁ ਟਾਈਮ ਬੁਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਬਾਕੀ ਬੱਚੇ ਨਾ ਹੋਣ । ਇੰਝ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਹਵਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ।
ਹਾਰ ਕੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲਾਲੀ ਨੇ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਹੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਥੋੜਾ ਕੁ ਟੈਮ ਕੱਲਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਛੱਡ ਦਿਓ ।
ਸਿਮਰਨ ਆਈ ਕੁਝ ਪਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ । ਫਿਰ ਮੈਡਮ ਖੁਦ ਹੀ ਚੁਬਾਰੇ ਚੋ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ।ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਭੇੜ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬਾਹਰ ਹੀ ਜਾ ਖਲੋਤੀ ਸੀ ਮਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਏ ਤੋਂ ਦੱਸ ਸਕੇ ।ਸ਼ਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਸਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ । ਮੈਡਮ ਚੁਬਾਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੁਰਸੀ ਡਾਹ ਧੁੱਪ ਸੇਕਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਕਰਕੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ ।
ਉਸਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਲਾਲੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਓਥੇ ਬੈਠੇਗੀ ਕਿ ਕੋਲ ਵੀ ਆਏਂਗੀ । ਮਸਾਂ ਮੈਂ “ਦੀਦੀ ” ਤੋਂ ਮੌਕਾ ਲਿਆ ।ਸਿਮਰਨ ਜਦੋਂ ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਲ ਨਾ ਆਈ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾਈ ਬੈਠੀ ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਲਾਲੀ ਨੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨਾਲ ਘਿਸੜ ਕੇ ਬੈਠਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਲਾਵੇ ਚ ਘੱਟ ਲਿਆ । ਉਸਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੰਨ ਕੋਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲਾਲੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਡਰਦੀ ਕਿਉਂ ਹੈਂ ? ਭਾਵੇਂ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕੰਨ ਬਾਹਰ ਦੀ ਹਰ ਪੈੜਚਾਲ ਵੱਲ ਸਨ।
ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਕ ਕੋਲ਼ੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਲਾਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਖਿਸਕਾ ਲਿਆ । ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਚ ਸਿਰਫ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਸੀ । ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਇੱਕੋ ਜਹੀ ਹੁੱਕ ਗਈ ਸੀ । ਸਰਦੀ ਚ ਗਰਮ ਕੱਪੜੇ ਜਰੂਰਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਰਮ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ।
ਲਾਲੀ ਹੰਢਿਆ ਹੋਇਆ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਮੂੰਹ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਕਿਹਾ ਸੀ’ ਆਈ ਲਵ ਯੂ “। ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਕਹਿਣ ਦਾ ਅਸਰ ਸੀ ਜਾਂ ਉਸਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਗਰਮੀ ਦਾ ਉਸਦਾ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਚ ਲਾਲ ਰੰਗ ਹੋਰ ਵੀ ਖਿੜ ਗਿਆ ਸੀ । ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਘੁਮਾ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ ।
ਉਸਦੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਤੇ ਲਾਲੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਵਾਲ ਹਟਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਓਥੇ ਹੀ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਲਾਈਨ ਛੱਡਦਾ ਗਰਦਨ ਤੱਕ ਖਿਸਕ ਗਿਆ । ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸੀ ।
ਤੇ ਮੂੰਹ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਪਕੜ ਕੇ ਲਾਲੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਲਏ । ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਲੱਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿੰਡਲੀਆਂ ਤੋਂ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ । ਦੂਸਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦਾ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਕੋਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਬੜੇ ਹੌਲੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿੱਸ ਕੀਤੀ । ਗਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੇ ਇਸ ਪਹਿਲੇ ਅਹਿਸਾਸ ਚ ਜਿਵੇੰ ਸਿਮਰਨ ਗੁੰਮ ਗਈ ਹੋਵੇ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੱਠਾ ਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਲਾਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਚੁੰਮਣ ਚ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ । ਲਾਲੀ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ । ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਘੁਮਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਤਾਂ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਝਟਕ ਦਿੱਤਾ ।
ਪਰ ਕਿੱਸ ਉਂਝ ਹੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀ । ਉਸਨੇ ਮੁੜ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਇਸ ਵਾਰ ਕੁਝ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਕਿ ਸਿਮਰਨ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਵੀ ਉਸਦੇ ਪਕੜ ਚ ਛੁਡਵਾ ਨਾ ਸਕੀ । ਲਾਲੀ ਦਾ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਉਣ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਸੀ । ਜਿੰਨਾ ਉਸਦੇ ਸਹਿਲਾਉਣ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਵਧਦੀ ਗਈ ਓਨਾ ਹੀ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਦੀ । ਫਿਰ ਇੱਕ ਹੱਥ ਦੀ ਬਜਾਏ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਕਿੱਸ ਛੱਡ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਸੀ । ਲਾਲੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰ ਹਰਕਤ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਾਹ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਪੱਟ ਆਪਸ ਚ ਘੁੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਉਹ ਖੁਦ ਨੂੰ ਲਾਲੀ ਨਾਲ ਜੋਰ ਦੀ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ । ਲਾਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਉਸਦੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਫੇਰਦੇ ਉੱਪਰ ਲਿਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ । ਪਰ ਸਰਦੀ ਦੇ ਐਨੇਂ ਕੱਪੜੇ ਉਹ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਅੰਦਰ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਨਾ ਸਕਿਆ ।
ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਕੀਤੀ ।
“ਕੋਈ ਆਜੂਗਾ ” ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ।
“ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ “ਪਲੀਜ ਲਾਲੀ ਨੇ ਮਿਨਤ ਕੀਤੀ ।
“ਕੱਲ ਘਰੋਂ ਹੀ ਹੇਠਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਆਵਾਂਗੀ “ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ।
ਇੰਨੀ ਹੀ ਗੱਲ ਕਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸੱਚੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਖੜਾਕ ਹੋਇਆ ।ਉਹ ਝਪਟ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਅਲਗ ਹੋਏ ।ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਦਰੁਸਤ ਕੀਤੇ । ਮੈਡਮ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਪਲ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਦੇਖਣ ਦਾ ਢੋਂਗ ਕੀਤਾ ।
ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਬਾਕੀ ਬੱਚੇ ਵੀ ਆ ਗਏ । ਪਰ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲੋਂ ਜਿਆਦਾ ਉਡੀਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸੀ ।
ਅਗਲੇ ਦੀਨ ਸਭ ਕੁਝ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਇਆ । ਬੱਸ ਅੱਜ ਸਿਮਰਨ ਖੁਦ ਹੀ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਉਸਦੀ ਗੋਦੀ ਚ ਆ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਤੇ ਲਾਲੀ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਇਹੋ ਤਸੱਲੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਕੱਲ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਨਹੀਂ ।
ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਵਾਅਦੇ ਦੀ ਪੱਕੀ ਸੀ ।ਸਭ ਕੁਝ ਦੁਹਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਗਲਮੇ ਰਾਹੀਂ ਅੰਦਰ ਲਾਇ ਕੇ ਗਿਆ । ਉਸਦੇ ਸਰਦ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਓਥੇ ਹੀ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਛਾਤੀਆਂ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਇੱਕੋ ਜਿੰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਨਵੇਂ ਜਗੇ ਇਹਨਾਂ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਚ ਸਿਮਰਨ ਲਈ ਇਨਜੂਆਏ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਲਾਲੀ ਲਈ ਤਾਂ ਇਹ ਅਜੂਬਾ ਹੀ ਸੀ । ਕੱਚੇ ਬੇਰ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਉਸ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਰਹੀ ਸੀ । ਤੇ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦਾ ਸੇਕ ਉਸਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਮਰੋਂ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਨਿੱਕੀ ਸੀ ਸੀ ਅਜੇ ਪਰ ਜਿਸਮ ਆਪ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਤ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਲਾਲੀ ਨੇ ਇਹ ਸਿਰਫ ਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ । ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲੈਣਾ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਨਾ ਹੀ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਕੋਈ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ । ਜਿਵੇੰ ਉਹ ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਕਹੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵਹਾਅ ਚ ਵਹਿਣ ਆਈ ਹੋਵੇ । ਇਸ ਲਈ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਕੱਪੜੇ ਵੱਖੀਆਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕਰਕੇ ਲਾਲੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਉਹ ਇੱਛਾ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਦੰਦੀ ਜੋਰ ਨਾਲ ਦਿਲ ਦੇ ਥੋੜਾ ਉਤਾਂਹ ਇੰਝ ਵੱਢੀ ਕਿ ਸਿਮਰਨ ਦਰਦ ਨਾਲ ਦੂਹਰੀ ਹੋ ਗਈ ।
“ਆਹ ਇਹ ਕੀ ” ਸਿਮਰਨ ਦਰਦ ਤੇ ਆਨੰਦ ਨਾਲ ਚੀਕਦੀ ਬੋਲੀ।
“ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ” ਲਲਾਲੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਛੇੜਖਾਨੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ।
ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਹੁਣ ਹੋਰ ਕੰਟਰੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਜਿਉ ਹੀ ਰਸਤਾ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹਿਆ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਓਥੇ ਹੀ ਹੱਥ ਘੁੱਟ ਲਿਆ । ਤੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਉੱਤਰਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ।
“ਨਹੀਂ , ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ।” ਉੱਪਰ ਉੱਪਰ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਲਵੋ । ‘ ਉਸਨੇ ਸਾਫ ਸਾਫ ਕਿਹਾ ।
ਲਾਲੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਕਿਹਾ ।
“ਇੰਝ ਨਾ ਕਰ ਮੇਰਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ।”
ਨਹੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਬਾਕੀ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਲਵੋ । ਸਿਮਰਨ ਟਸ ਤੋਂ ਮੱਸ ਨਾ ਹੋਈ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਸਹੀ ਕੀਤੇ । ਲਾਲੀ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸਨੂੰ ਕੋਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਗੋਦੀ ਚ ਬਿਠਾਇਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਡਮ ਆ ਗਈ ।
ਦੋਂਵੇਂ ਫਿਰ ਅੱਲਗ ਹੋ ਗਏ ।
ਜਿੰਨੇ ਕੁ ਦਿਨ ਟਿਊਸ਼ਨ ਗਏ ਰੌਂਜ਼ ਹੀ ਗੱਲ ਇਥੇ ਹੀ ਗੱਲ ਮੁੱਕਦੀ । ਜਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਜਿੱਦ ਤੇ ਵੀ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਬਾਹਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਹੀ ਟੱਚ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਦਿੱਤੀ ।
ਪਰ ਲਾਲੀ ਇਸ ਨਾਲ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ । ਪਿੰਡ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਉਹ । ਕੁਝ ਇੱਕ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਲੱਗਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਉਹ ਸਭ ਵਿੱਚ ਰਾਜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਫਿਰਦਾ ।
ਫਿਰਦਾ ਵੀ ਕਿਉਂ ਨਾ !!! ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੰਘੀ ਸੀ ।
ਫਿਰ ਟਿਊਸ਼ਨ ਖਤਮ ਹੋਈ ਲਾਲੀ ਦਾ ਸਕੂਲ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਜਦੋੰ ਉਹ ਮਿਲਿਆ ਉਦੋਂ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਟੂਰ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ ।
ਲਾਲੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਸ਼ਿਕਨ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਐਵੇਂ ਕਿਉਂ ?
ਕਹਿੰਦਾ ” ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਫੇਰੁ ,ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰੂਗੀ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਕਿਸੇ ( …….ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਦਾ ਨਾਮ…….) ਨੇ( …….ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਜਾਤ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈ ਕੇ……. ) ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ਸੀ । ਆਪਾਂ ਨੰਬਰ ਵਨ ਸੀ ਉਹਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚ ਬਿਠਾਉਣ ਵਾਲੇ । ਮਗਰੋਂ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਵੇ । ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ ।

ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਹੱਸਦਾ ਅਹੁ ਗਿਆ ।

ਪਰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਜਾਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਛੱਡੀ ਸੀ ਕਿ ਪਿਆਰ ਦੀ ।