ਸੁੰਨੀ ਜਹੀ ਸਟ੍ਰੀਟ ਦੇ ਆਖ਼ਿਰੀ ਘਰ ਤੇ ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਡਰਾਪ ਕਰਕੇ ਉਹ ਅਜੇ ਨਿੱਕਲਿਆ ਹੀ ਸੀ । ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਨਵੀਂ ਬੁਕਿੰਗ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ । ਅੱਜ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਸੀ , ਤੇ ਇਸ ਦਿਨ ਉਂਝ ਵੀ ਪੀਕ ਆਰਜ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਾਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੱਕ ਉਹਨੂੰ ਇੱਕ ਵੀ ਪਲ ਦੀ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਦੀ ।
ਕਨੇਡਾ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਦਿਨ ਹੀ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਰਾਤੀ ਚੜਦਾ ਸੀ । ਫਿਰ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਕੋਨਿਆਂ ਚ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਭੜਕ ਉੱਠੀ ਹੋਵੇ । ਬਾਕੀ ਦਿਨ ਤਾਂ ਦਿਨੇ ਤੇ ਰਾਤ ਸਿਰਫ ਕੰਮ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਲੋਕੀ ਦਿਸਦੇ ਸੀ । ਪਰ ਇਸ ਸ਼ਾਮ ਰੰਗੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਸੁਹੱਪਣ ,ਰੌਲਾ ਰੱਪਾ ,ਖੁਸ਼ਬੂ ,ਸ਼ਰਾਬ ਸ਼ਬਾਬ ,ਕਾਰਾਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੱਕ ਮਰਕੀਟਾਂ ਚ ਦਿਸਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ।
ਅਗਲੇ ਹੀ ਮੋੜ ਤੋਂ ਉਹਨੇ ਸਵਾਰੀ ਚੱਕ ਲਈ । ਕੋਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋੜਾ ਸੀ । ਉਮਰ ਮਸਾ ਹੀ ਐਨੀ ਕੁ ਸੀ ਕਿ ਲਗਦਾ ਸੀ ਸਕੂਲੋਂ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਮਸਾਂ ਹੀ ਕਾਲਜ਼ ਜਾਣ ਜੋਗੀ ਹੋਈ ਹੋਣੀ ਏ । ਕੈਬ ਚ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਹੀ ਆਪਸ ਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖੱਬੇ ਖੜੇ ਸੀ ।
ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਬੈਠੇ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਸਮਾਈਲ ਕਰਕੇ ਹੈਲੋ ਕਿਹਾ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਕਲੱਬ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਉਂਝ ਹੀ ਮੁੜ ਹੈਲੋ ਕਿਹਾ । ਦੋਂਵੇਂ ਉਸ ਨਾਲ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ ।ਨਾਮ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ । ਸੁਮਿਤ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਚ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਰਿਹਾ । ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੇ ਜਵਾਬ ਚ ਉਹ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮਗਰੋਂ ਜਵਾਬ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਏ ।
ਉਸਨੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਰਾਹੀਂ ਪਿਛਾਂਹ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਮਾਮਲਾ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸੀ । ਬੇ-ਸਬਰਿਆ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਕਿੱਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਹੱਥ ਇਕੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸੀ ।
ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੋਂ ਨਿਗ੍ਹਾ ਘੁਮਾ ਲਈ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇਹ ਹਰ ਰੋਜ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇੰਝ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਜੋੜੇ ਕੈਬ ਚ ਬੈਠਦੇ ਸੀ ।
ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਇਸਦੀ ਉਮਰ ਚ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਾਲਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕਾਲਜ਼ ਚ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਟੀਚਰ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ । ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਤੋਂ ਨੋਟਸ ਵੀ ਮੰਗਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਕਾਲਜ਼ ਚ ਖਬਰ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਬੂਬ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਸੀਟ ਚ ਐਨਾ ਗੈਪ ਦੇਕੇ ਬੈਠਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੰਡਕਟਰ ਜਾਂ ਬਾਕੀ ਲੋਕ ਗਲਤ ਨਾ ਸਮਝ ਲੈਣ ।
ਕਨੇਡਾ ਆ ਕਿ ਵੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਹੱਥ ਕਿਸੇ ਕੈਬ ਚ ਫ਼ੜਕੇ ਬੈਠਣ ਲੱਗੇ ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਸੰਗ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਡਰਾਈਵਰ ਕੀ ਕਹਿ ਦਵੇਗਾ । ਉਸਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕਿ ਜਨਰੇਸ਼ਨ ਗੈਪ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਅਗਲੀ ਜਨਰੇਸ਼ਨ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਅਗਾਂਹ ਹੋਏਗੀ ।
ਉਸਨੇ ਮੁੜ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਪਿਛਾਂਹ ਦੇਖਿਆ । ਕੰਮ ਕਾਫ਼ੀ ਅਗਾਂਹ ਵੱਧ ਗਿਆ ਸੀ । ਗੋਰੀ ਮੁੰਡੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲੱਤਾਂ ਲਪੇਟ ਕੇ ਉਸਦੀ ਗੋਦੀ ਚ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਲੰਮੀ ਸ਼ਰਟ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕੁਝ ਇੰਚ ਦਾ ਸ਼ਾਰਟ ਜੋ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸੀ । ਗੋਰੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਚ ਖੁੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗੋਰੀ ਬਾਕੀ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਖੁਦ ਹੀ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ । ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਸੁਮਿਤ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਉਸਦੇ ਮਨ ਦੇ ਖਿਆਲ ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਝਪਕਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਹੇ । ਗੋਰੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੀ ਹੋਣ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਟ ਇੱਧਰ ਇੱਧਰ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਡੋਲਦੇ ਹੋਏ ਅੰਗਾਂ ਤੇ ਗੱਡੀ ਜਾਂਦੀ । ਬਰਫ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵੀ ਸਫੇਦ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਉਸਨੁੰ ਸਭ ,ਮੱਲੋਂ ਮੱਲੀ ਉਸਦਾ ਪੈਰ ਐਕਸਲਰੇਟਰ ਤੇ ਵੱਜ ਗਿਆ ਕਈ ਵਾਰ ।
ਇੱਕ ਦੋ ਗੱਡੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਅੱਗੇ ਆ ਕੇ ਹੱਥ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਅਚਾਨਕ ਬਦਲ ਹੋ ਰਹੀ ਲਾਈਨ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ । ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਨੂੰ ਮੁੜ ਗੱਡੀ ਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਉਸਨੇ ਬੱਬੂ ਮਾਨ ਦੇ ਚਲਦੇ ਗੀਤ ਦੀ ਆਵਾਜ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਚੁੱਕ ਦਿੱਤੀ ।
ਫਿਰ ਉਹ ਯਾਦ ਚ ਖੋ ਗਿਆ । ਉਸਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਚਾਅ ਸੀ ਜੋ ਕੰਮਾਂ ਚ ਹੀ ਰੁਲ ਗਏ ਸੀ । ਆਖ਼ਿਰੀ ਵਾਰੀ ਕਦੋਂ ਉਸਨੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਬਿਸਤਰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਉਸਨੂੰ ਹਾਂ ਐਨਾ ਕੁ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਵੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਚੱਲਦੀ ਸਕਰੀਨ ਤੇ ਬਣੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੀ ਆਲੇ ਪੋਜ਼ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਕਰੀਏ ।
ਅੱਗਿਓ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਥੱਕੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕਰਨਾ ਇੰਝ ਹੀ ਛੇਤੀ ਕਰੋ ਸਵੇਰੇ ਆਂਟੀ ਨੇ ਕਾਰ ਲੈ ਕੇ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਮਸੀਂ ਦਿਲਰਾਜ ਸੁੱਤਾ । ਆਖ ਕੇ ਉਸਨੇ ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਲੱਤਾਂ ਵਿਛਾ ਕੇ ਪੈ ਗਈ ਸੀ । ਬੜੇ ਬੇਮਨ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਸਭ ਕੀਤਾ ਤੇ ਦੋਂਵੇਂ ਉਂਝ ਹੀ ਦੂਰ ਜਿਹੇ ਹੋਕੇ ਸੌ ਗਏ ਸੀ ।
ਮੁੜ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਗੋਰੀ ਬਿਨਾ ਥੱਕੇ ਉਂਝ ਹੀ ਗੋਰੇ ਦੀ ਗੋਦੀ ਚ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਰਫ਼ਤਾਰ ਤੇਜ ਸੀ । ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੇਜ਼ ਸੀ । ਗੂਗਲ ਮੈਪ ਵਾਲੀ ਨੇ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਚ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਪੁੱਜਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਦੱਸਿਆ । ਗੋਰੀ ਉਦੋਂ ਹੀ ਗੋਦੀ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਸਾਈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਸੀ । ਬੇਧਿਆਨੀ ਚ ਉਸਨੇ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਾਏ ਸੀ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ ਸ਼ਾਰਟ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਉੱਪਰ ਚੱਕ ਲਿਆ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਬਹੁਤ ਆਰਮ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਤੇ ਉਸਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਮਿਣਨ ਲੱਗਾ । ਪਰ ਆਖ਼ਰੀ ਦੇ ਬਚੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਗੁਆਉਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੇ । ਇਸੇ ਲਈ ਗੋਰੀ ਦਾ ਸਿਰ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਗੋਰੇ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਝੁਕ ਗਿਆ ਸੀ । ਤੇ ਗੋਰਾ ਸਿਰਫ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗਾ ਸੀ ।
ਜਦੋਂ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਕਲੱਬ ਮੂਹਰੇ ਜਾ ਕੇ ਗੱਡੀ ਰੋਕੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਕੰਮ ਸਮਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ।
ਪਰ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਦਾ ਕਬਾੜਾ ਕਰ ਗਏ ਸੀ । ਬੇਸ਼ਕ ਨਾਲ ਟਿਸ਼ੂ ਨਾਲ ਸਾਫ ਕਰਨ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਪਰ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕੀ । ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਾਈਡ ਦਾ ਪੇ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੀਟ ਦੀ ਸਫਾਈ ਲਈ ਐਕਸਟਰਾ ਪੇ ਕਰਕੇ ਦੋਂਵੇਂ ਸੌਰੀ ਵੀ ਕਹਿ ਗਏ ।
ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਇੱਕ ਰਾਈਡ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਓਨੀ ਕੁ ਵੱਧ ਪੇਮੈਂਟ ਉਹ ਕਰ ਹੀ ਗਏ ਸੀ ।
ਉਸਨੇ ਸੀਟ ਕਲੀਨ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਰਿੰਗ ਵੱਜੀ । ਜੱਸੀ ਦੀ ਕਾਲ ਸੀ । ਘੜੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਟਾਈਮ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆਰਾਂ ਵੱਜਣ ਵਾਲੇ ਸੀ । ਉਸਦੀ ਸ਼ਿਫਟ ਖਤਮ ਹੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ । ਤੇ ਉਸਦਾ ਰੂਮ ਆਮ ਸ਼ਹਿਰੀ ਆਬਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੇਟ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਕਾਲ ਕਰਕੇ ਕੈਬ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ।
ਤੇ ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਕੈਬ ਬੁੱਕ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਬੁਕਿੰਗ ਆਈ ਸੀ । ਮਗਰੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਆਦਮੀ ਜਾਣਕੇ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਬੁਕਿੰਗ ਦੇ ਪੈਸੇ ਬੱਚ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲ ਹੀ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ।
ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਸਫਾਈ ਕੀਤੇ ਹੀ ਉਂਝ ਹੀ ਕੈਬ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਉਸਦੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਅੱਗੇ ਜਾ ਲਗਾਈ । ਮਿਸ ਕਾਲ ਛੱਡ ਕੇ ਵੇਟ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ।
ਪੰਜ ਕੁ ਮਿੰਟ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਜੱਸੀ ਆ ਗਈ ਸੀ ।
ਆਕੇ ਉਹ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠਣ ਲੱਗੀ । ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ,” ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਖਰਾਬ ਹੈ ,ਅੱਗੇ ਬੈਠ ਜਾਓ “।
“ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀਟ ਨੂੰ ” ਜੱਸੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਕੁਝ ਨਹੀਂ , ਇੱਕ ਕਨੇਡੀਅਨ ਕਪਲ ਸੀ , ਪਿਛਲੀ ਰਾਈਡ ਚ ,ਕਾਰ ਚ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸੀਟ ਖਰਾਬ ਕਰ ਗਿਆ ।” ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ।
“ਇਹਨਾਂ ਗੋਰਿਆਂ ਦਾ ਕਮਾਲ ਹੈ ,ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਤੇ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲੀ ਓਥੇ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ।” ਉਸਨੇ ਪਿਛਾਂਹ ਮੁੜਕੇ ਸੀਟ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ ਜਿਵੇਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਸੀਟ ਤੇ ਕਿੰਝ ਹੋ ਗਿਆ ।
“ਹੋਰ ਕੀ , ਸਾਡੇ ਵਰਗਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਮੂਡ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ “। ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਲਹਿਜ਼ੇ ਚ ਕਿਹਾ ।
“ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਹੋ ,ਘਰ ਜਾਕੇ ਮੂਡ “ਸੈੱਟ” ਕਰ ਲਿਓ । ਔਖਾ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ । ” ਉਸੇ ਲਹਿਜ਼ੇ ਚ ਜੱਸੀ ਨੇ ਬੋਲ ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਫਿਰ ਉਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿਤੇ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਲ ਦਿੱਤਾ । ਇੰਝ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਟੌਪਿਕ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ।
” ਕਿੱਥੇ ਯਰ ,ਘਰ ਜਾਈਦਾ ਤਾਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਥੱਕੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ,ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਸਵਖਤੇ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਉਠਾਉਣ ਦਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਸਿਰਫ ਸ਼ੇਨੀ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਛੁੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਓਧਰ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਰਾਤ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਪੀਕ ਆਰਜ ਲੰਮੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਦੋ ਵੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਉਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਸੌ ਜਾਂਦੀ ਏ । “ਕੁਝ ਕੀਤੇ” ਵੀ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ” ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ।
ਜੱਸੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ।
” ਸਹੀ ਏ ਨਾ ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਗੋਰਿਆਂ ਦਾ ਲਾਈਫ ਸੈੱਟ ਏ , ਨਾ ਪੈਸੇ ਦੀ ਦੌੜ ਨਾ ਪੀ ਆਰ ਦੀ, ਨਾ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਲੋਂ ਬਿਨਾ ਮਤਲਬ ਉਲਝਣ । ਨਾ ਕੋਈ ਸੰਗ ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ । ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਵੀ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਏਥੇ ਆਕੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋ ਤਾਂ ਜੇ ਕੋਈ ਬੱਸ ਚ ਪੰਜਾਬੀ ਸਵਾਰੀ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ । ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਚ ਜੀਨ ਪਾ ਕੇ ਵੀ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ।ਸ਼ਾਰਟ ਪਾਉਣ ਦਾ ਮਨ ਹੈ ਖਰੀਦ ਰੱਖੇ ਹਨ ਪਰ ਜੋ ਵੀ ਫ਼ੰਕਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਸਭ ਚ ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਣ ਦੇ ਜਾਣਦੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਇਹਨੂੰ ਹਵਾ ਲੱਗ ਗਈ ।” ਜੱਸੀ ਨੇ ਸਭ ਗੱਲ ਦਾ ਨਿਚੋੜ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ।
ਐਨੇ ਨੂੰ ਉਹ ਜੱਸੀ ਦੇ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸੀ ।
ਜੱਸੀ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਛੇੜ ਗਈ ਸੀ । ” ਚਲੋ ਅੱਜ ਜਾ ਕੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਉਠਾ ਲਿਓ ਕੀ ਪਤਾ ਤੁਹਾਡੀ ਹਾਲਾਤ ਦੇਖ ਉੱਠ ਹੀ ਜਾਏ ” ਉਸਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਮਜ਼ੇ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਸੀ ।
ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਖੁਦ ਤੇ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਜਹੀ ਆਈ ਕਿਤੇ ਉਸਦੇ ਆਵਾਜ ਦੀ ਕੰਬਣੀ ਤੋਂ ਉਹ ਸਮਝ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਕੁਝ ਸੀਟ ਤੇ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਇਆ ਸੀ ।
ਸੋਚਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਕੈਬ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਮੋੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਵੈਸੇ ਵੀ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜਣ ਵਾਲੇ ਸੀ ਤੇ ਸੀਟ ਸਾਫਕਰਵਾਉਂਦੇ ਇੱਕ ਵੱਜ ਜਾਣਾ ਸੀ ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਦਿਲਰਾਜ ਦੋਂਵੇਂ ਹੀ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਸੀ ।
ਕਿਚਨ ਚ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਸਬਜ਼ੀ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫਟਾਫਟ ਖਾਣ ਦੀ ਕੀਤੀ ।
ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਉਸਨੂੰ ਨੀਂਦ ਤਾਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ । ਪਰ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਮੁੜ ਮੁੜ ਉਸੇ ਸੀਨ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਗੋਰੀ ਦੇ ਅੰਗ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਛੱਪ ਗਏ ਹੋਣ । ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੇ । ਪਰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਜਦੀਕ ਦੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਤੀ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ।
ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਤਾਂ ਹੁਸਨ ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਘੁੰਮ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਛੱਡਕੇ ਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ । ਤੇ ਹਾਂ ਜੱਸੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਅੱਜ ਕਿੰਨਾ ਕਾਮ ਝਲਕ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਟਰਾਈ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ । ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਵੱਧ ਲਗਦੀ ਸੀ । ਪਰ ਉਮਰ ਨਾਲੋਂ ਜੋ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਚ ਉਸਨੂੰ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਿਰਫ ਜੱਸੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਰੀਰ ਚ ਝਲਕ ਰਹੀ ਜਵਾਨੀ ।
ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਇੱਕ ਦਮ ਮੁੜ ਆਕੜ ਜਿਵੇਂ ਵਧਣ ਲੱਗ ਗਈ ਹੋਵੇ ਜਿੱਦਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਖੁਦ ਨੂੰ ਇੰਝ ਹੀ ਟੋਹਨ ਲੱਗੇ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਉਂਝ ਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਗੋਰੇ ਦੀ ਥਾਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਗੋਰੀ ਦੀ ਥਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤ ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇੱਕ ਦਮ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਡਿੱਗ ਨਾ ਗਿਆ । ਉਦੋਂ ਕੁਝ ਪਲ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਜਾਗ ਗਈ ਹੋਵੇ । ਪਰ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਸੌਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਕਰਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ ਸੀ ।
.ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਾਗ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਸੀ । ਪਰ ਉਹ ਉਂਝ ਹੀ ਲੇਟੀ ਰਹੀ । ਦਿਨ ਭਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਡ ਪੈਰ ਨੂੰ ਥਕਾ ਛੱਡਿਆ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਜਰਾ ਵੀ ਹਿੱਲ ਨਾ ਸਕੀ । ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੀ । ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਬਾਅਦ ਦੁਪਿਹਰ ਉੱਠਣਾ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉਂਝ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ । ਅੱਧ ਕੁ ਸੁੱਤੀ ਨੀਂਦ ਚ । ਉਸਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਦੀਆਂ ਸਭ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋੰ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਸਾਹ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬੇਕਾਬੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ । ਪਰ ਸਮਾਂ ਤੇ ਜਜਬਾਤ ਐਨੇ ਬਦਲ ਜਾਣਗੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੋਚਿਆ । ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਫੁੱਟ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਪਤੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮਨ ਜਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਿਘਲ ਰਿਹਾ ।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਘੁੱਟੇ ਘੁੱਟੇ ਮਾਹੌਲ ਚ ਜੰਮੀ ਸੀ । ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਸਕੂਲ,ਕਾਲਜ ਚ ਪੜੀ । ਵੈਨ ਘਰ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਤੋਂ ਚੱਕਦੀ ਘਰ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਹੀ ਲਾਹ ਕੇ ਜਾਂਦੀ । ਮੋਬਾਈਲ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਵੀ ਝਿੜਕਾਂ ਖਾਣਾ ਸੀ । ਤਿੰਨ ਚਾਚੇ ,ਦਾਦਾ, ਦਾਦੀ ,ਚਾਚੀਆਂ ਤੇ ਬਾਕੀ ਕਜਨ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਉਹ ਘਰ ਕੱਲੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ । ਇਸ ਲਈ ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਚ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੁੜੀਆਂ ਕਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਸਮਝ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ਕਿ ਆਖਿਰ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ।
ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਉਸ ਲਈ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ । ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕੁੜੀਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ । ਜਿੰਨਾ ਕੁ ਪੜੀ ਘਰਦੇ ਪੜਾਉਂਦੇ ਗਏ ।
ਕਾਲਜ ਅਜੇ ਮੁੱਕਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆ ਗਿਆ । ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ 10 ਸਾਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੋ ਗੁਏ ਸੀ ਕਨੇਡਾ ਗਏ ਨੂੰ । ਉਮਰ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਐਨੀ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ।
ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਉਮਰ ਚ ਫਰਕ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ । ਨਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਕੁੜੀ ਦਬਕੇ ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ । ਉੱਪਰੋਂ ਮੁੰਡਾ ਅੱਗਿਓ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚੋਂ ਸੀ । ਸੁਭਾਅ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਵਿਚੋਲੇ ਦੀ ਗਰੰਟੀ ਸੀ ।ਸਾਊ ਪਰਿਵਾਰ ਸੀ । ਅਗਲੇ ਸਿਰਫ “ਗਊ ” ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਭਾਲਦੇ ਹਨ । ਕਨੇਡਾ ਜਾ ਕੇ ਅੱਜ ਕੱਲ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ਹੀ ਹੋਰ ਹਨ । ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ । ਇਧਰੋਂ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਓਧਰ ਪੱਕੇ ਹੋ ਮੁੜ ਤਲਾਕ ਲੈ ਕੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਇਹ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਵੀ ।
ਖੈਰ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਚ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ । ਸਿਰਫ ਮਹੀਨੇ ਕੁ ਲਈ ਸੁਮਿਤ ਇੰਡੀਆ ਆਇਆ ਸੀ । ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਅੱਧ ਚ । ਪੋਹ ਚ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਾਰ ਹੀ ਉਸਦੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ । ਉਸ ਚ ਵੀ ਮਸੀਂ ਹੂੰ ਹਾਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਸਨੇ । ਗੱਲ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੀਂ ਇਕੱਕ ਫੋਨ ਤੇ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਸਾਰੇ ਬੈਠੇ ਹੁੰਦੇ ।
ਸੁਮਿਤ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੁੱਛਦਾ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹੈ ਉਹ ?
ਭਲਾ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਪਸੰਦ ਨਾ ਪਸੰਦ ਦਾ ਸੀ ਹੀ ਕੀ ?? ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਚੁਐਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਲਈ ਲੱਭ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਉਸ ਲਈ ਸਹੀ ਸੀ । ਇਹੋ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੇ ਚਾਚੀਆਂ ਕੋਲੋ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ।ਕਿ ਜੋੜੀਆਂ ਤਾਂ ਰੱਬ ਉੱਪਰੋਂ ਬਣਾ ਕੇ ਭੇਜਦਾ । ਤੇਰੀ ਜੋੜੀ ਵੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਲ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਬਣੀ ਏ । ਸ਼ਾਇਦ ਸੱਤ ਜਨਮਾਂ ਲਈ ।
ਇਸ ਲਈ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਹਾਂ ਹਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ । ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲ ਨਾ ਸਕਦੀ । ਸਾਰੇ ਹੀ ਆਸ ਪਾਸ ਬੈਠੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਕਿੰਝ ਬੋਲਦੀ ? ਫਿਰ ਉਹ ਇਹੋ ਆਖਦੀ ਕਿ ਸਾਰੇ ਕੋਲ ਹਨ । ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ।
ਖੈਰ ਉਹ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਹਫਤਾ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਹੀ ਇੰਡੀਆ ਆਇਆ ਸੀ । ਤੇ
ਦੂਸਰੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਤੀਸਰੇ ਹਫਤੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸੀ । ਤੇ ਉਹ ਵਿਆਹ ਕੇ ਅਖੀਰ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ ।
ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੇ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ । ਹਰ ਇੱਕ ਦੀਆਂ ਅੱਡ ਅੱਡ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਡਰ ਤੇ ਸਹਿਮ ਸੀ ।
ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੇ ਹੀ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਗਿਫ਼੍ਟ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤੰਗ ਸੀ ਕਿ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਉਹ ਕੋਈ ਗੱਲ ਖੁਲ੍ਹਕੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸਕੇ ।ਹੁਣ ਵੀ ਮਹੀਨੇ ਮਗਰੋਂ ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣ ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਲ ਲੰਘ ਜਾਏ ਇਸ ਲਈ ਇਹੋ ਫੋਨ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਸੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਸੀ ।
ਪਰ ਉਸਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗਿਫ਼੍ਟ ਸੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਡਰ ਭੈਅ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ । ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਐਨੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰਾਤ ਉਸ ਲਈ ਨਾ ਸਿਰਫ ਯਾਦਗਾਰ ਹੋ ਨਿਭੜੀ ਸਗੋਂ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਇਹੋ ਰਹਿੰਦਾ ਕਿ ਹਰ ਰਾਤ ਉਵੇਂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਬੀਤੇ । ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਦੇ ਦਰਦ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਉਸ ਦਰਦ ਚ ਉੱਭਰੇ ਮਿੱਠੇ ਅਹਿਸਾਸ ਤੇ ਜੋ ਹਰ ਰਾਤ ਨਾਲ ਵਧਦਾ ਹੀ ਗਿਆ । ਉਸਨੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਖਿਡੌਣੇ ਵਾਂਗ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ । ਸਭ ਕੁਝ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਤੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੁਮਿਤ ਹੀ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਉਵੇਂ ਉਹ ਕਰਦੀਂ ਜਾਂਦੀ । ਉਸਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਉਸਦਾ ਹਰ ਐਕਟ ਉਸਨੂੰ ਪਸੰਦ ਸੀ । ਬੋਲਣ ਦੀ ,ਕਹਿਣ ਦੀ ,ਸੁਣਨ ਦੀ ਜੋ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਇਸਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਸੇ ਮਸਲੇ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪੁੱਛ ਘਰ ਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਇਸ ਖੇਡ ਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਅਜਾਈਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗਵਾਇਆ । ਪਰ ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ । ਪਰ ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਦੋਂਵੇਂ ਕੱਠੇ ਜਾਂਦੇ । ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਗੱਲ ਨਾਲੋਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਵੱਧ ਰਹਿੰਦਾ । ਜਲਦੀ ਸੌਣ ਲਈ ਭੱਜਦੇ ਤੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਉੱਠਦੇ ।
ਸਭ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਸੀ ਤੇ ਮਸੀਂ ਮਸੀਂ ਮਿਲੇ ਇਸ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਵੀ ।
ਖੈਰ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਕਦੋਂ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ । ਤੇ ਫਿਰ ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਕਨੇਡਾ ਜਾਣਾ ਹੀ ਪਿਆ । ਛੇ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਲੱਗ ਗਏ ਸੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਤੋਂ ਕੱਠੇ ਹੋਣ ਲਈ ।
ਪਰ ਇਹ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬਨਵਾਸ ਵਰਗੇ ਸੀ । ਦਿਨ ਰਾਤ ਚ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਫੋਨ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ।
ਦੁਪਿਹਰ ਦੇ ਉਹ ਚਾਰ ਕੁ ਘੰਟੇ ਹੀ ਉਸ ਲਈ ਸਵਰਗ ਵਰਗੇ ਲਗਦੇ ਸੀ । ਸੱਚੀ ਹੀ ਫੋਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਉਂਦਾ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਵੀ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਘਰੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਨਾ ਤੰਗ ਕਰਦਾ । ਉਹ ਚੁੱਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਕੈਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ । ਕਈ ਵਾਰ ਕੰਨ ਨੂੰ ਫੋਨ ਲਾ ਕੇ ਰੋਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਤੇ ਵੀ ਰੋਣਾ । ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਪਲਾਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਏ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਦੋਂਵੇਂ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਤੇ ਝੂਰਦੇ । ਮੁੜ ਮਿਲ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਕਰਨ ਨਵੇਂ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੂੰਦੀਆਂ । ਇਹ ਸਭ ਪਲੈਨ ਬੁਣਦੇ ।
ਪਰ ਸੁਮਿਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਸੱਚ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਖਿੱਚ ਲਗਦੀ ਸੀ । ਫੋਨ ਉੱਤੇ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੀ ਉਸਦੀ ਕਿੱਸ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਗਰਮੀ ਨਿਕਲਣ ਲਗਦੀ । ਪਾਏ ਹੋਏ ਕੱਪੜੇ ਤੰਗ ਜਾਪਣ ਲੰਗਦੇ ਤੇ ਜਿਸਮ ਚ ਕੁਝ ਰਿਸਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ । ਫਿਰ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਗੱਲਾਂ ਵੱਧਦੀਆਂ । ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਖਿਆਲ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ । ਉੱਤਰਕੇ ਕੋਈ ਬੈੱਡ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਇੰਝ ਹੀ ਹਾਲ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਹੁੰਦਾ । ਜਿਵੇਂ ਦੋ ਸਮੁੰਦਰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਉਂਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਪਰ ਨਜ਼ਦੀਕ ਨਾ ਹੋਣ । ਇਸ ਲਈ ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਹੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾਣਕੇ ਸੰਤੁਸਟ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਪਰ ਹੁਣ ਉਹੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਚੁੱਪ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਸੁਮਿਤ ਕਿਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਤਸਵੱਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਕੁ ਸਾਲ ਚ ਹੀ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਜਦੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਉਹ ਇਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਉਵੇਂ ਹੀ ਘਟਿਆ ਜਿਵੇਂ ਇੰਡੀਆ ਸੀ ।ਕਈ ਦਿਨ ਤੱਕ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਕੰਮ ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗਿਆ । ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਕੰਮ ਸੀ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਨਹਾਉਣਾ ,ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਤੇ ਫਿਰ ਸੌਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਇਹੋ ਦੁਹਰਾਉਣਾ ।
ਪਰ ਮਹੀਨੇ ਕੁ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਇਹ ਸਭ ਬਦਲ ਗਿਆ । ਹੁਣ ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਰੈਗੂਲਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ।
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਆਕੇ ਉਸਦਾ ਤੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਇਹੋ ਕੰਮ ਸੀ ।
ਪਰ ਫਿਰ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਜੌਬ ਲਭਨੀ ਪਈ। ਫਿਰ ਇੰਝ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨਾ ਹੁੰਦੀ । ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਅਜਿਹੇ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੱਠੇ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਣਦੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਪੀਕ ਆਰਜ ਕਰਕੇ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ । ਫਿਰ ਵੀ ਸ਼ਨੀਵਰ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਦੋਂਵੇਂ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ ਕਿ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਰੱਖਣ ।
ਪਰ ਫਿਰ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਕੰਮ ਦਾ ਬੋਝ ਵੱਧਦਾ ਗਿਆ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਰੁਟੀਨ ਉਵੋਂ ਰਿਹਾ ਪਰ ਸੁਮਿਤ ਵਧੇਰੇ ਦੇਰ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ।ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਹੁਣ ਜਿੰਨਾ ਕੁ ਸਮਾਂ ਮਿਲਦਾ ਦੋਵੇਂ ਖਿਝੇ ਜਹੇ ਰਹਿੰਦੇ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਸੁਮਿਤ ਦੀ ਹਰ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਸੀ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਜਾਂਦਾ । ਜੋ ਕੁਝ ਉਹ ਕਰਦੇ ਸਭ ਕਾਹਲੀ ਚ ਹੁੰਦਾ ਇੰਝ ਜਿਵੇਂ ਬੱਸ ਖਾਨਾਪੂਰਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ । ਤੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਹੀਨਾ ਮਹੀਨਾ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਛੂਹੇ ਬਗੈਰ ਵੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਦੋਵਾਂ ਚ ਦੂਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਆਉਣ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਦੀ ਗਈ । ਹਰ ਮਸਲੇ ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਇਸ ਮਸਲੇ ਤੇ ਦਿਨ ਬੁ ਦਿਨ ਚੁੱਪ ਸੀ।ਐਧਰ ਸੁਮਿਤ ਕੋਈ ਜੱਸੀ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਓਧਰ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨਾਲ ਕੰਮ ਤੇ ਗੁਰਨਾਮ ਆਇਆ ਸੀ । ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਕੁੜੀ ਹੱਟ ਗਈ ਸੀ । ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਇਸੇ ਸਾਲ ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ । ਕਰੀਬ ਵੀਹ ਕੁ ਸਾਲ ਮਸੀਂ ਉਮਰ ਹੋਣੀ ਹੈ ਬਾਰਵੀਂ ਕਰਕੇ ਸਿੱਧਾ ਇੱਧਰ ਆ ਗਿਆ ਸੀ । ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਹਾਣ ਦਾ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ । ਹੱਡਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਕਾਫੀ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਹੋਟਲ ਚ ਕਮਰਿਆਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ । ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਕੁੜੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀਂ ਸੀ ਹੁਣ ਇਹ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ।ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਰੂਮ ਦੀ ਸਫਾਈ ਨਾਲੋਂ ਦੋਂਵੇਂ ਕੱਠੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਸਭ ਰੂਮਜ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਦੇ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਫਟਾਫਟ ਫਟਾਫਟ ਸਫਾਈ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਤੇ ਗੁਰਨਾਮ ਬਰਤਨ ਵਗੈਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਸਮਾਨ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ।ਉਸ ਨਾਲ ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਦੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਬਦਲਵਾ ਦਿੰਦਾ । ਕਦੇ ਕਦੇ ਕਾਲੀਨ ਵੀ ਸਾਫ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ।
ਇੰਝ ਹੀ ਦੋਂਵੇਂ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਫਰੀ ਹੁੰਦੇ ਸੀ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲ ਤੋਂ ਹੁਣ ਮੁੰਡਿਆ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਇੰਝ ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਓਪਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦਾ । ਪਰ ਗੁਰਨਾਮ ਹਲੇ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ ।ਉਸਦੇ ਲਈ ਹਰ ਪਲ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨਾਲ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਓਹਦੇ ਮਨ ਦੇ ਵੇਗ ਬੇਕਾਬੂ ਹੁੰਦੇ ਗਏ । ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕਮਰੇ ਚ ਸਫ਼ਾਈ ਕਰਦੀਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ । ਉਹ ਇੱਧਰ ਓਧਰ ਝੁਕਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉਸਤੇ ਹੀ ਗੱਡੀਆਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ । ਸਿਰਹਾਣੇ ਕੰਬਲ ਤੇ ਚਾਦਰ ਬਦਲਦੇ ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਛੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸਿਰਫ ਮੁਸਕਰਾ ਉੱਠਦੀ ਉਹ ਉਸਦੀਆਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਪਰ ਛੇੜਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਐਥੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਐਵੇ ਹੀ ਉਸ ਵਿਆਹੀ ਵਰੀ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ।ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਚ ਹਾਸਾ ਮਜ਼ਾਕ ਵੀ ਖੁੱਲਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ । ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਆਮ ਦੋਸਤੀ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਉੱਪਰ ।
ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਪਕੜ ਲਿਆ ।
ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਝਟਕਦੇ ਹੋਏ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ “, ਹੋਰ ਤੈਨੂੰ ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਘਟਾ ਜੋ “ਭਾਬੀ” ਦੇ ਮਗਰ ਪਿਆ । ਕੀ ਦਿਸਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਭਾਬੀਆਂ ਚ “। ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਵਿਆਹੀਆਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਅਨਵਿਆਹੇ ਮੁੰਡਿਆ ਨਾਲ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣ ਸੁਣ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ।
ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਗੁਰਨਾਮ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾ ਸਰਮਾਇਆ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਉਸਦਾ ਜਿਹੜਾ ਹੱਥ ਝਟਕਿਆ ਸੀ ਉਹੋ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿਹਾ “ਆਹ “।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ ,ਉਸਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਜਾਂ ਇਸ ਹਰਕਤ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ । ਪਰ ਉਹ ਹੱਥ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਝਟਕਣਾ ਭੁੱਲ ਗਈ ਹੋਵੇ । ਗੁਰਨਾਮ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਪਲਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਉਂਝ ਹੀ ਉਸਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਘੁੰਮਕੇ ਗੋਲਾਈ ਤੇ ਮੋਟਾਈ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ।
ਹੱਥ ਦੀ ਹਰਕਤ ਜਿਉਂ ਵਧੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਗੁਰਨਾਮ ਦਾ ਹੱਥ ਝਟਕ ਦਿੱਤਾ ।
“ਬੇਸ਼ਰਮ ! ਏ ਤੂੰ “ਆਖ ਉਹ ਉਸ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੂਸਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਸਫ਼ਾਈ ਕਰਨ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ।ਗੁਰਨਾਮ ਬਾਕੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਦੂਸਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਗਿਆ । ਪਰ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਇਹਨਾਂ ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਨੇ ਕਰੰਟ ਜਿਹਾ ਛੇੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ।
ਦੂਸਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਵੜਦੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਇਆ । ਉਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਹੀ ਲੌਕ ਕੀਤਾ ।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਕਾਲੀਨ ਨੂੰ ਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਕਾਲੀਨ ਭਾਰਾ ਸੀ । ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਖਿੱਚਿਆ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਗੁਰਨਾਮ ਲੱਗਾ । ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਚ ਖਿੱਚ ਕੇ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ । ਦੋਵੇਂ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾਏ ।ਇਸ ਵਾਰ ਗੁਰਨਾਮ ਨੇ ਮੌਕਾ ਸਾਂਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ । ਤੇ ਕਾਲੀਨ ਉੱਪਰ ਹੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਜਕੜ ਲਿਆ ।ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਾਹ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਾ ਤਾਂ ਧੱਕਾ ਦੇਕੇ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇੱਛਾ । ਗੁਰਨਾਮ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਗੱਲਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਤੇ ਓਧਰੋਂ ਸੁਮਿਤ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਪਿਆਸ ਜਗ੍ਹਾ ਰੱਖੀ ਸੀ । ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਗੁਰਨਾਮ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੀਛਾਤੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫਿਰਾਇਆ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਛੂਹ ਵਰਗਾ ਲੱਗਾ ਸੀ । ਤੇ ਉਵੋਂ ਹੀ ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਆਪੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਹੁਣ ਕਾਲੀਨ ਦੇ ਉੱਪਰ ਉਹ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਗੁਰਨਾਮ । ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਹਵਾ ਨਿਕਲਣ ਜੋਗੀ ਥਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਜੋਰ ਨਾਲੁ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਗੁਰਨਾਮ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਉਸਨੂੰ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ । ਗੁਰਨਾਮ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਵਾਲੀ ਹਰਕਤ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਈ । ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਦਬੋਚ ਲਿਆ । ਉਹ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਤੇ ਗੁਰਨਾਮ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਘੁੰਮਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤੇ ਮੂੰਹ ਚ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗਿਆਂ । ਗੁਰਨਾਮ ਨੇ ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਕਿੱਸ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ । ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਆਰਮ ਨਾਲ ਘੁੰਮ ਸਕਦੇ ਸੀ । ਮਹਿਜ਼ ਪੰਜਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਪਕੜ ਚ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ । ਪਰ ਸਫਾਈ ਵਾਲ਼ੀ ਡ੍ਰੇਸ ਐਨੀ ਟਾਈਟ ਸੀ ਕਿ ਅੰਦਰ ਕਿਸੇ ਪਸ਼ ਹੱਥ ਪਾਉਣਾ ਔਖਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਤੇ ਐਨਾ ਸਮਾਂ ਹੈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕਾਹਲੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਬਾਹਾਂ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਿਪਟ ਗਈਆਂ ਸੀ । ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ ।
-“ਜੋ ਕਰਨਾ ਛੇਤੀ ਕਰ ,ਕੋਈ ਆਜੂਗਾ ।”ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਸਿਸਕਦੀ ਹੋਈ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਸੀ ।
ਗੁਰਨਾਮ ਵੀ ਮੌਕੇ ਦੀ ਨਜ਼ਾਕਤ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਕਸਵੀਆਂ ਬੰਨੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਲੋਅਰ ਵਰਗੀਆਂ ਪੈਂਟਾ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਕੀਤਾ ।
ਤੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਕੱਸ ਲਿਆ । ਉਮਰੋਂ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਨਿੱਕਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜੋਸ਼ ਵੱਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਰ ਲੰਗਦੇ ਪਲ ਨਾਲ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂ ਇੰਝ ਹੀ ਨਵੇਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵੱਲ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਕਰੀਬ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਦੋਂਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਇੰਝ ਹੀ ਘੁਲਦੇ ਰਹੇ । ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦੋਂਵੇਂ ਥੱਕ ਕੇ ਚੂਰ ਨਾ ਹੋ ਗਏ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਇੰਝ ਦੀ ਥਕਾਵਟ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ ਸੀ ।
ਗੁਰਨਾਮ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਇਆ । ਪਰ ਉਸਦਾ ਅਜੇ ਵੀ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ ।
-ਕੀ ਹੋਇਆ ਹਜੇ ਹੋਰ ਮਨ ਏ ? ਗੁਰਨਾਮ ਉਸਦੇ ਵੱਲ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ ।
-ਮਨ ਹੈ ਪਰ ਹਲੇ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਜਿੱਦਣ ਟਾਈਮ ਆਇਆ ਓਦਣ ਦੱਸੂ । ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਉੱਠ ਖਲੋਤੀ ।
ਤੇ ਅੱਜ ਇਹ ਸਭ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਇੱਕ ਗਿਲਟ ਜਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ । ਕੁਝ ਪਲ ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਬੀਤੇ ਉਸ ਲਈ ਬੇਸ਼ਕ ਸੁਆਦ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸੀ ।ਪਰ ਬਾਅਦ ਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਘਿਣ ਜਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ।
ਪਰ ਰਾਤ ਹੁੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਘਿਣ ਘਟਕੇ ਮੁੜ ਉਹੀ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਰਹੀ । ਇਸ ਲਈ ਅੱਗੇ ਜਲਦੀ ਸੌ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਸੌਣ ਮਗਰੋਂ ਜਾਗੀ ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਉਠੀ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਅਜੇ ਸੁੱਤਾ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਚੁੱਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਵੱਲ ਦੇ ਸਮਾਗਮ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ।

ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਘਰ ਉਤਾਰ ਗਿਆ ਸੀ । ਪਰ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਸੁਮਿਤ ਨਾਲ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਅਜੇ ਵੀ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਘੱਟ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਖ ਦਿੱਤਾ । ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਖਿਆਲ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ ਸੁਮਿਤ ਦੀ ਸੁਣਾਈ ਹੋਈ ਗੱਲ ਤੇ ਘੁੰਮ ਜਾਂਦਾ । ਮਨ ਚ ਵਾ ਵਰੋਲੇ ਜਿਹਾ ਉੱਠ ਖੜਦਾ । ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਚ ਉਸਨੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਸੌਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਜਾ ਵੜੀ । ਦੂਸਰੇ ਰੂਮ ਚ ਕੁੜੀ ਸ਼ਾਇਦ ਅਜੇ ਜਾਗ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ।
” ਅੱਜ ਫੇਰ ਸੁਮਿਤ ਛੱਡ ਕੇ ਗਿਆ ?” ਉਸਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕਾਰ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਸੀ ।
“ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਮੌਜ਼ ਹੋ ਗਈ ਫਿਰ ” । ਉਸਨੇ ਹੋਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਚ ਕਿਹਾ । ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀਆਂ । ਜਰਾ ਜਿਹਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋਈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਖੰਭਾਂ ਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਤੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
“ਆਪਾਂ ਕਿਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਮੁਫ਼ਤ ਚ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ” ਬਣਦਾ ਫੇਅਰ ਦੇਣਾ “। ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰੀਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ । ਪਰ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸਨੇ ਸੌਣ ਜਾਣਾ ਬੇਹਤਰ ਸਮਝਿਆ ।
ਕਮਰੇ ਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸਨੇ ਇੰਡੀਆ ਕਾਲ ਲਗਾਈ । ਰਮਨ,ਜੋ ਨਾਲ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਵਾਅਦੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਇੱਥੇ ਆਈ ਸੀ । ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਨਿਯਮ ਸੀ । ਪਰ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਦੋਂਵੇਂ ਟਾਈਮ ਦੇ ਵਖਰੇਵੇਂ ਕਾਰਨ ਉਲਝਦੇ ਰਹੇ ਉਵੇਂ ਉਵੇਂ ਗੱਲ ਘਟਦੀ ਗਈ । ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਜੋੜ ਘਟਾ ਕੇ ਟਾਈਮ ਕੱਢਦੇ ਸੀ ।
ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਦਾ ਖਿਆਲ ਸੀ ਕਿ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਏਗੀ । ਪਰ ਰਮਨ ਅੱਗਿਓ ਬਿਜ਼ੀ ਸੀ । ਕਿਸੇ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚ ਸੀ । ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ ।
ਹਾਰ ਕੇ ਉਹ ਫੋਨ ਕੱਟਕੇ ਲੇਟ ਗਈ । ਪਰ ਨੀਂਦ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਗਾਇਬ ਸੀ । ਮਨ ਦੇ ਵੁਆ ਵਰੋਲੇ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਹਾਸਾ ,ਤੇ ਉਸਦੇ ਦੱਸਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਉਸਦੇ ਖਿਆਲਾਂ ਨੂੰ ਰਮਨ ਨਾਲ ਬਿਤਾਏ ਆਪਣੇ ਪਲਾਂ ਚ ਲੈ ਗਿਆ ।
ਕਨੇਡਾ ਦੀ ਉਸ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਚ ਪੂਰੇ ਘਰ ਚ ਭਾਵੇਂ ਹੀਟ ਕਰਕੇ ਠੰਡ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਜਿਵੇੰ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਨਿੱਘ ਦੀ ਲੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ।
ਪਰ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਹਜਾਰਾਂ ਮੀਲ ਦੂਰ ਸੀ । ਉਹ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਕਿੰਝ ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਭੁੱਲਕੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਪਰ ਉਹ ਹੋ ਨਾ ਸਕੀ । ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਮਨ ਚ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਬੰਨ੍ਹਣ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਸਕਣਾ ਉਸ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਰੂਮਮੇਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਰਮਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ । ਬੱਸ ਚ ਜੇ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਦੀ । ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਚ ਵਸਾ ਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਆਈ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਗਾਊਨ ਬਣਾਇਆ ਸੀ । ਪਰ ਉਹ ਇੰਝ ਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾ ਕੇ ਵੀ ਉਸਨੁੰ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੇ ਉਸਦੀ ਰੂਮਮੇਟ ਇੱਕ ਵਾਰ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਣ ਗਈਆਂ ਸੀ ਉਦੋਂ ਜਰੂਰ ਪਾਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਦੋਂ ਓਥੇ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਮਿਲਣ ਦੇ ਚਾਂਸ ਘੱਟ ਸੀ ।
ਗੋਰਿਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਤੁਸੀਂ ਭਾਵੇਂ ਅੱਧੇ ਨੰਗੇ ਹੋਕੇ ਤੁਰ ਪਵੋ ਕਦੇ ਪਲਟ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ । ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਸੇ ਆਲੇ ਜਰਾ ਕੁ ਕੱਪੜੇ ਐਵੇਂ ਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਗੱਡ ਕੇ ਇਵੇਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਨੰਗੇ ਕਰ ਲੈਣਗੇ । ਹਰ ਕੋਈ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਕਨੇਡਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਇੰਡੀਆ ਫਿਰਦਾ । ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਲਈ ਸੋਚ ਉਹੀ ਓਥੋਂ ਵਾਲੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਂਝ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅਗਾਂਹ ਵਧੂ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਰਲਵੀਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੱਖ ਵੀ ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ।
ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਥਕਾਵਟ ਤਾਂ ਸੀ ਫਿਰ ਵੀ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਨੀਂਦ ਆਈ ਸੀ ।
ਸਵੇਰੇ ਜਦੋਂ ਉੱਠੀ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸਿਟੀ ਹੈੱਡ ਵੱਲੋਂ ਆਉਟ ਸਟੈਂਡਇੰਗ ਪਰਫਾਰਮੈਂਸ ਕਰਕੇ ਡਿਨਰ ਦਾ ਆਫ਼ਰ ਸੀ । ਦਿਲਜੀਤ ਕੋਲ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਇਸਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਸਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਬਹੁਤੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ।
ਜੱਸੀ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਜਾਣ ਨਾ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ । ਆਪਣੀ ਰੂਮਮੇਟ ਤੋਂ ਸਲਾਹ ਮੰਗੀ । ਹੋਟਲ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਰੂਮਮੇਟ ਕਹਿੰਦੀ ਐਡੇ ਵਧੀਆ ਹੋਟਲ ਚ ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਓਥੇ ਮੁਫ਼ਤ ਚ ਜਾਣ ਦਾ ਆਫ਼ਰ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡਦੀ ।
ਪਰ ਜੱਸੀ ਦੇ ਮਨ ਚ ਰਮਨ ਦੇ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦੇਣ ਜਾਂ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਵੀ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਵੀ ਛੱਡਿਆ ਪਰ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਰਿਪਲਾਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ।
ਫਿਰ ਸੱਜ ਧੱਜ ਕੇ ਜਾਣ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗਾਊਨ ਨੂੰ ਪਹਿਨ ਸਕਣ ਦੇ ਖਿਆਲ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।
ਉਸਦੀ ਸ਼ਿਫਟ ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਕ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ ਤੇ 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਬਾਹਰ ਉਸ ਨਾਲ ਕਾਰ ਚ ਆ ਬੈਠੀ ।
ਉਸਨੇ ਉਹੀ ਗਾਊਨ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੁੰਧਿਆ ਗਈਆਂ ਸੀ । ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਢੱਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਗੋਰਾ ਨਿਸ਼ੋਹ ਸਰੀਰ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੁਧੀਆ ਲਾਈਟ ਸੀ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਚਮਕ ਬਿਖੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਛਾਤੀ ਢਿੱਡ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ,ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੈਕ ਲੈੱਸ ,ਕਰਦੇ ਉਸ ਕਾਲੇ ਚਮਕੀਲੇ ਵਸਤਰ ਤੋਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹਟ ਰਹੀਆਂ ।ਬਲੈਕਲੱਸ ਨੂੰ ਕੁਵਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਦੇ ਅੱਧ ਕੱਟੇ ਵਾਲ ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਉਹ ਉਂਝ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰਖਦੀ ਸੀ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਛੱਡੇ ਹੋਏ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਇੰਝ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇੰ ਇੱਕ ਦਮ ਹੀ ਜਿਵੇੰ ਕੋਈ ਸਧਾਰਨ ਇਸਤਰੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਚ ਬਦਲ ਗਈ ਹੋਵੇ । ਕੱਪਡ਼ੇ ਦਾ ਮੁੱਲ ਉਸਨੂੰ ਸਹੀ ਚ ਸਮਝ ਆਇਆ ।
ਦੋਂਵੇਂ ਬੈਠੇ ਤੇ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਡਿਨਰ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ । ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਵੀ ਅੰਕਮਫਰਟ ਨਾ ਲੱਗਾ । ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਜੋੜਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੀ ਤੇ ਬਾਕੀ ਡਿਨਰ ਕਰਨ ਆਏ ਲੋਕ ਵੀ ਬਹੁਤੇ ਜਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੀ ਜਾਂ ਉਹ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਲਾਈਵ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਚ ਸ਼ਰਾਬ ਤੇ ਖਾਣ ਦਾ ਦੌਰ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਕੁ ਘੰਟੇ ਬੜੇ ਵਧੀਆ ਮਹੌਲ ਚ ਗੁਜ਼ਰੇ ਸੀ ।
ਉਸਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤੇ ਇਨਜੂਆਏ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਹ ਡਿਨਰ ਸੀ । ਕਈ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਦੀ ਕਾਲ ਵੀ ਆਈ ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੱਟ ਹੀ ਕੀਤੀ ਫਿਰ ਰੁਕ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਛੱਡ ਕੇ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ।
ਕਰੀਬ ਗਿਆਰਾਂ ਕੁ ਵਜੇ ਉਹ ਡਿਨਰ ਕਰਕੇ ਨਿੱਕਲੇ ਸੀ । ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮਨ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਥੋੜੀ ਕੁ ਡਰਿੰਕ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ । ਪਰ ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਨਾਰਮਲ ਸੀ । ਬੇਸਮੈਂਟ ਚ ਉੱਤਰੇ ਤੇ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਕਾਰ ਸਟਾਰਟ ਕੀਤੀ ਹੀ ਸੀ ।
ਜੱਸੀ ਦੇ ਖੁਲ੍ਹੇ ਛੱਡੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨੇ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹ ਗਾਊਨ ਦੀ ਹੁੱਕ ਚ ਫੱਸ ਗਏ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਤੋਂ ਉੱਠਕੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਇਆ । ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਹਟਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਉਹ ਵਾਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਵੇ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕਿੰਝ ਉਲਝੇ ਹੋਏ ਸੀ । ਜੱਸੀ ਦੇ ਇੱਕ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਅਲਮੋਸਟ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਸਰਕਿਆ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਨੰਗੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਦੀ ਪਕੜ ਪੂਰੀ ਮਜਬੂਤ ਸੀ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾ ਪਿੱਠ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਛੂਹ ਰਹੀਆਂ ਸੀ । ਜੱਸੀ ਜਿਵੇੰ ਓਥੇ ਹੀ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ । ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਅਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਕੁਝ ਬੋਲੇਗੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਏਗਾ । ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਠੰਡੇ ਹੱਥ ਤੇ ਉਂਗਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ । ਉਸਦੀਆਂ ਕੰਬਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾ ਵਾਲ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ । ਸ਼ਾਰਟਕੱਟ ਲਈ ਉਸਨੇ ਗਾਊਨ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਵਾਲ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ । ਉਸਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੱਸੇ ਤੇ ਪੁੱਛੇ ਹੁੱਕ ਖੋਲੀ ਤੇ ਗਾਊਨ ਖੁਲ੍ਹਕੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ । ਅੱਧ ਹਨੇਰੇ ਬੇਸਮੈਂਟ ਚ ਜੱਸੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਜਿਵੇੰ ਚਮਕ ਉੱਠਿਆ ਹੋਵੇ । ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਦੋ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਗਾਊਨ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਨਗਨਤਾ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਦੀ ਅਸਫ਼ਲ ਜਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ । ਪਰ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਭਰ ਲਿਆ ਸੀ ।
ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਨੇ ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਏ ਕੱਲੇਪਣ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਰ ਵੀ ਭੜਕਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ । ਉਹ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਸੁਮਿਤ ਦੀ ਡਰਿੰਕ ਨੇ ਤਾਂ ਕਦੋਂ ਦਾ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਮੁੜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਇੱਛਾ ਜਗਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਉਂਝ ਹੀ ਕਾਰ ਦਾ ਨਾਲ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰਕੇ ਕਿੱਸ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਾਊਨ ਉਸਦੀਆਂ ਹੱਥਾਂ ਚ ਫਿਰ ਛੁੱਟ ਕੇ ਥੱਲੇ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਚੁੱਕ ਦਾ ਨਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਨਾ ਜ਼ਰੂਰਤ । ਦੋਂਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਖੋ ਗਏ ਸੀ । ਜਿਸਮ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨੇ ਇੱਕ ਭੁੱਖ ਜਹੀ ਜਗਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੋ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਟੌਹਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਇਸ ਭੁੱਖ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਚ ਮਸ਼ਰੂਫ ਹੋ ਗਏ ਸੀ । ਪਰ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਸਮਾਂ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜਗ੍ਹਾ । ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਕਾਰ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਾਰ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਓਥੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ । ਗਾਉਂਨ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉਸਨੇ ਖੁਦ ਵੀ ਅੰਦਰ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਕਾਰ ਚ ਬਾਹਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਹਨੇਰਾ ਸੀ । ਲਾਈਟ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ । ਉਸਨੇ ਅੰਦਰ ਬੈਠਦੇ ਹੀ ਮੁੜ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਕਿੱਸ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਂਝ ਹੀ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ । ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਅਜੇ ਵੀ ਕੱਲ ਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੀ ਗੱਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ । ਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਉਸੇ ਹੀ ਤਰੀਕੇ ਉਹੀ ਸਭ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਲਹੂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਜਿਸਨੂੰ ਜੱਸੀ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦੇ ਆਲਮ ਚ ਇਨਜੂਆਏ ਵੀ । ਉਸਨੂੰ ਅਪਣੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਗਰਮ ਸਾਹ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ।ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਉਹ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਧੱਸ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਥੋੜਾ ਉਪਰ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਵੀ ਪੈਂਟ ਵਿੱਚੋ ਥੋੜਾ ਅਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ ।
ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਇਸੇ ਸੀਟ ਤੇ ਹੋਈ ਪੂਰੀ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਲੱਗਾ । ਜੱਸੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ । ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਜਿਵੇੰ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਹਰ ਲੰਘਦੇ ਪਲ ਨਾਲ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਤੇਜ਼ੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ਸਾਹਾਂ ਚ ਗਰਮੀ ਗੱਡੀ ਦੀ ਹੀਟ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ । ਪੱਟਾਂ ਚ ਲਹੂ ਤੇ ਗਰਮੀ ਮਘਦੇ ਕੋਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਲਹੂ ਨੇ ਆਖਰੀ ਉਬਾਲਾ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੇ ਡਿੱਗ ਨਹੀਂ ਪਏ ।
…..
ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਸਮਾਂ ਇੰਝ ਹੀ ਬਾਹਾਂ ਚ ਸਮਾਏ ਉਹ ਪਏ ਰਹੇ । ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਫੋਨ ਦੀ ਬੈੱਲ ਨਾਲ ਧਿਆਨ ਟੁੱਟਿਆ । ਦਿਲਜੀਤ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹੁਣੀ ਵਿਹਲਾ ਹੋਇਆ ਹਾਂ ਬੱਸ ਨਿਕਲ ਰਹੇਂ ਹਾਂ । ਉਸਨੂੰ ਪਾਸੇ ਹਟਾ ਕੇ ਸੁਮਿਤ ਅਗਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕਾਰ ਸਟਾਰਟ ਕਰ ਲਈ । ਜੱਸੀ ਉਵੇਂ ਹੀ ਬੈਠੀ ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ । ਉਸਨੂੰ ਜਿਵੇੰ ਹੁਣ ਗਾਊਨ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ । ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਾਲਾਂ ਸੀ ਸਾਈਲੈਂਟ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਫੋਨ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਾ । ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਕਹੇ ਸੋਚਿਆ ਤੇ ਉੱਤਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।
ਉਸਨੇ ਗਾਊਨ ਪਹਿਨਿਆ ਤੇ ਸੁਮਿਤ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ।

ਮਿਤ ਜਦੋਂ ਅਜੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਹੀ ਸੀ ਗੱਡੀ ਲਗਾ ਕੇ ਉਹ ਜਿਉਂ ਹੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਤਾਂ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਉਸਦੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ । ਉਸਦੀ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਕੋਈ ਹੱਦ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ।
ਉਹ ਅੰਦਰ ਜਾਵੇ ਕਿ ਬਾਹਰ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ।
ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਠਿਠਕ ਕੇ ਉਹ ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ ।
ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਗਿਆ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹਾਉਣ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ । ਕਮਰੇ ਦੀ ਹਾਲਾਤ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਕੇ ਹਟਿਆ ।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨਹਾਕੇ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੌਣਕ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਭਾਂਪ ਗਿਆ ਸੀ । ਉਸਦਾ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਚ ਫੈਲਿਆ ਸੁਆਦ ਜਿਵੇੰ ਇੱਕਦਮ ਹੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇ । ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਉਸਦੇ ਵਿਗੜੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ । ਜਰੂਰ ਉਹਨੇ ਬਾਹਰ ਗੁਰਨਾਮ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਤੇ ਬਿਸਤਰ ਦੀ ਹਾਲਾਤ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ , ਨਾ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਕੁਝ ਪੁੱਛਿਆ । ਜਿਵੇੰ ਮੂਕ ਜਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਸਭ ਸਮਝ ਲੱਗ ਗਈ ਹੋਵੇ ।
ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਬਿਸਤਰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਲੌਬੀ ਚ ਲਾ ਲਿਆ ।
…..
ਜੱਸੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ,ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਹੀ ਰਮਨ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਆ ਚੁੱਕੇ ਸੀ । ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਰਮਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਵਾਲ ਸੀ “ਕਿੱਥੇ ਹੈਂ? “
ਜੱਸੀ ਨੇ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾਇਆ” ਪੀਕ ਟਾਈਮ ਕਰਕੇ ਬੀਜੀ ਸੀ ਕੰਮ ਤੇ ।”
“ਸੱਚ ਦੱਸ”ਝੂਠ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਹੀ “, ਰਮਨ ਨੇ ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਝੂਠ ਕਿਉਂ ਬੋਲਣਾ ,ਓਥੇ ਹੀ ਸੀ .” ਉਸਨੇ ਜੋਰ ਦੇਕੇ ਕਿਹਾ । ਥਕਾਵਟ ਤੇ ਤਾਜੇ ਤਾਜ਼ੇ ਸੁਆਦ ਨਾਲ ਭਰੀ ਉਹ ਛੇਤੀ ਗੱਲ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ।
“ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰੂਮਮੇਟ ਤੇ ਰੈਸਟੂਰੈਂਟ ਦੋਵਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ । ਤੂੰ ਓਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ । ਤੇ ਉਸ ਲਈ ਹੁਣ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਹੀਂ ਹੈਂ ।”
ਜੱਸੀ ਦੇ ਪੈਰੋਂ ਮਿੱਟੀ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ।
ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕੀਤੀਆ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਪਾਏ । ਤੇ ਅੱਗਿਓਂ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਨਾ ਜਾਣ ਦੀ ਸੋਂਹ ਵੀ ਖਾਧੀ । ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਜਾ ਕੇ ਰਮਨ ਮੰਨਿਆ । ਪਰ ਇਸ ਚ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ ।ਕਿ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਸਿਰਫ ਡਿਨਰ ਦੀ ਗੱਲ ਪਤਾ ਲੱਗੀ । ਬਾਕੀ ਸਭ ਲੁਕ ਗਿਆ । ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਮਮੇਟ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਆਇਆ । ਪਰ ਜੇ ਅੱਗਿਓਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ਼ੋਂ ਝੂਠ ਬੁਲਵਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਾਜਦਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਪਵੇਗਾ । ਉਸਨੇ ਇਹੋ ਕੀਤਾ ।
…..
ਸਭ ਨੂੰ ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਦਾ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਇਆ । ਪਰ ਮਾਣੇ ਦੇਹ ਆਨੰਦ ਨੇ ਸਭ ਪਛਤਾਵੇ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਹੀ ਛੀਨ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ।
ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਕਤ ਮਿਲਦਾ ਇੰਝ ਹੀ ਮਿਲਣਾ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ ।
ਜਦੋੰ ਤੱਕ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਗੁਰਨਾਮ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਬਿਸਤਰ ਚ ਹੀ ਨਾ ਪਕੜ ਲਏ । ਉਸ ਦਿਨ ਉਹ ਜਲਦੀ ਵਿਹਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਪਰ ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦੀ ਸੋਚੀ ।
ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਇੱਕ ਕੀ ਸੀ । ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਅੰਦਰ ਪੈਰ ਰੱਖਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਅੰਦਰੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਸੁਣਕੇ ਉਹ ਸਹਿਮ ਗਿਆ । ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਦਮ ਪੁੱਟਦਾ ਉਹ ਬੈੱਡਰੂਮ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਗੁਰਨਾਮ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਚ ਮਦਮਸਤ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਭੈ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਰਾਸ ਚ ਬਿਜ਼ੀ ਸੀ । ਕਦਮਾਂ ਦੀ ਪੈੜ ਚਾਲ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁਣੀ । ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਨਗਨ ਜਿਸਮ ਇੰਝ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਜੁਡ਼ੇ ਹੋਏ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸਮਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਣ ।
ਸੁਮਿਤ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਚਿਕਿਆ” ਇਹ ਕੀ ਕੰਜਰਖਾਨਾ ਹੋ ਰਿਹਾ “।
ਉਹ ਦੋਂਵੇਂ ਸਹਿਮ ਕੇ ਅਲੱਗ ਹੋਏ । ਫਟਾਫਟ ਕੱਪੜੇ ਲੱਭਣ ਲੱਗੇ । ਅੱਧੇ ਕੁ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਗੁਰਨਾਮ ਉਥੋਂ ਦੌੜ ਗਿਆ ।
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਅੱਧੇ ਕੱਪੜੇ ਵਲ੍ਹੇਟ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਸੁਮਿਤ ਉਸਤੇ ਚੀਕਣ ਲੱਗਾ । ਉਸਨੂੰ ਕੰਜਰੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ । ਪਰ ਬਦਲੇ ਚ ਜੱਸੀ ਦਾ ਮਿਹਣਾ ਮਾਰਕੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ।
ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਚੈਟ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਦੋਂ ਦੋਂਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲੇ ਸੀ ।
” ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਗਰਮੀ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੈ “.ਉਹ ਉਸਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲੀ । ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਲਈ ਸੀ ਉਸਨੇ ।
ਸੁਮਿਤ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਂਹਵੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭੁੱਲ ਸਕਦਾ ।ਉਸਦੇ ਲਈ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਜੂਠ ਵਰਗਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਨੰਗੀ ਪਈ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ।
ਉਸਨੇ ਤਲਾਕ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ । ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜੱਸੀ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਵੇ । ਜੱਸੀ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜੱਚੀ । ਉਸਦੇ ਘਰਦੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਏ । ਉਸਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਰਮਨ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ ਇਹ ਸੇਫ ਵੇ ਸੀ ਇਨਜੂਆਏ ਕਰਨ ਦਾ ।
ਇਸ ਲੁਈ ਉਸਨੇ ਸਾਫ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।
….
ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਗੁਰਨਾਮ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਪਰ ਉਸ ਰਾਤ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਬੰਧ ਬੱਸ ਬਿਸਤਰ ਤੱਕ ਸੀ । ਘਰੋਂ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਨਾ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ,ਕਿਤੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਕੁੱਟਿਆ ਜਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ।
ਉਸਨੇ ਅਗਲੇ ਦੀਨ ਕਦੇ ਵੀ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਘਰ ਅਉਣੋ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਇਸ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਹਮਲਾ ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਉਸਦਾ ਤਾਂ ਮਗ਼ਰੋਂ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰੁਲ ਜਾਊ ।
“ਜਨਾਨੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਏ ਉਸ ਮਗਰ ਬਥੇਰੀਆਂ ਸੀ ਵਿਆਹੀਆਂ ਵੀ ਤੇ ਕੁਆਰੀਆਂ ਵੀ ,ਇਸ ਮੁਲਕ ਚ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਅਪਸ਼ਨਜ ਦੀ ਥੋੜ ਨਹੀਂ , ਉਸ ਵਰਗੇ ਸੁਨੱਖੇ ਗੱਬਰੂ ਲਈ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ “।
…….
ਫਿਰ ਵੀ ਸੁਮਿਤ ਨੇ ਤਲਾਕ ਲਈ ਅਪਲਾਈ ਕਰ ਹੀ ਦਿੱਤਾ । ਕਾਇਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਇੱਕ ਤਲਾਕ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਕਾਉਂਸੀਲਿੰਗ ਲਈ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ।
ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਆਪੋਂ ਆਪਣੀ ਪੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਦੱਸੀ । ਬੱਚੇ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕੋ ਜਿੰਨੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ । ਪਰ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਹ ਆਖ ਸੁਮਿਤ ਲਾਂਭੇ ਹੋਣਾ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ।
ਪੈਨਲ ਨੂੰ ਗੱਲ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਸਮਝ ਆ ਗਈ । ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਮੁਲਕ ਚ ਆ ਕੇ ਇਹ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਹਰ ਦੂਸਰੇ ਜੋੜੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ । ਕਾਰਨ ਹੈ ਵਰਕ ਚ ਇਸ ਕਦਰ ਡੁੱਬ ਜਾਣਾ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਬਾਰੇ ਭੁੱਲ ਹੀ ਜਾਣਾ । ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਕੰਮ ਦੇ ਘੰਟੇ ਇਹੋ ਜਹੇ ਕਿ ਹਫਤਾ ਹਫਤਾ ਸ਼ਕਲ ਵੀ ਨਾ ਵੇਖ ਸਕਣਾ ।
ਤੁਹਾਡੇ ਚ ਜਿਸ ਕਦਰ ਦਾ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਸੀ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੱਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚਦਾ ਜੇ ਵਾਧੂ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਵਾਧੂ ਘੰਟੇ ਲਾਉਣ ਨਾ ਜਾਂਦੇ । ਫਿਰ ਕੋਈ ਇੱਕ ਜਣਾ ਕੰਮ ਇਸ ਤਰਾਂ ਚੂਜ ਕਰਦਾ ਕਿ ਘਟੋ ਘੱਟੋ ਦਿਨ ਚ 10-12 ਘੰਟੇ ਤੇ ਹਫਤੇ ਚ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਂਦੇ।
ਇਹ ਪੈਨਲ ਤੂਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਲਈ ਇਸੇ ਤਰੀਕੇ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਡਾਇਰੈਕਟ ਕਰਦਾ ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਜਿਵੇੰ ਤੁਹਾਡਾ ਫੈਸਲਾ ਉਵੇਂ ਸਾਡਾ ।
ਸੁਮਿਤ ਤੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਸਮਝ ਤਾਂ ਲੱਗ ਗਈ ਪਰ ਝਿਜਕ ਵੀ ਸੀ ।
ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਹਫਤੇ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਚ ਕੁਦਰਤੀ ਹੀ ਬਦਲਾਅ ਆ ਗਿਆ ਸੀ । ਫਿਰ ਇੱਕ ਵੀਕ ਦੀ ਲੰਮੀ ਛੁੱਟੀ ਲੈ ਉਹ ਕੁਝ ਖਾਸ ਖਾਸ ਜਗ੍ਹਾ ਘੁੰਮਣ ਵੀ ਗਏ । ਭਾਵੇਂ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਸੀ । ਪਰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ ।
ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਦੇ ਹੋਏ ਟੂਰਿਸਟ ਬੱਸ ਦੇ ਰਾਤ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਚ ਕਦੋਂ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਸੁਮਿਤ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਸੌਂ ਗਈ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ । ਜਦੋਂ ਉੱਠੀ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਅਧਸੁੱਤਿਆ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਇੱਕ ਹੋਇਆਂ । ਤੇ ਕਦੋਂ ਦੋਂਵੇਂ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਲੱਗੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਮੱਜ5 ਲੱਗੀ
ਪਰ ਇਹ ਸਮਝ ਗਏ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਮੁੜ ਪੈਨਲ ਕੋਲ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ।

ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ੁਬਾਨੀ